-
1 образующий
-
2 составляющий
-
3 составляющий
-
4 عضو مؤسس
constituant -
5 магнитное поле
магнитное поле
Одна из двух сторон электромагнитного поля, характеризующаяся воздействием на движущуюся электрически заряженную частицу с силой, пропорциональной заряду этой частицы и ее скорости.
[ ГОСТ Р 52002-2003]
магнитное поле
Одна из форм проявления электромагнитного поля, отличающаяся тем, что это поле действует только на движущиеся электрически заряженные частицы и тела, на проводники с током и на частицы и тела, обладающие магнитным моментом
[Система неразрушающего контроля. Виды (методы) и технология неразрушающего контроля. Термины и определения (справочное пособие). Москва 2003 г.]EN
magnetic field
constituent of an electromagnetic field which is characterized by the magnetic field strength H together with the magnetic flux density B
NOTE – In French, the term “champ magnétique” is also used for the quantity magnetic field strength.
Source: 221-01-01 MOD
[IEV number 121-11-69]FR
(constituant) champ magnétique, m
constituant d'un champ électromagnétique, caractérisé par l’ensemble des vecteurs champ magnétique H et induction magnétique B
NOTE – En français, le terme "champ magnétique" désigne aussi la grandeur champ magnétique.
Source: 221-01-01 MOD
[IEV number 121-11-69]Тематики
- электротехника, основные понятия
EN
DE
FR
Русско-французский словарь нормативно-технической терминологии > магнитное поле
-
6 электрическое поле
электрическое поле
Одна из двух сторон электромагнитного поля, характеризующаяся воздействием на электрически заряженную частицу с силой, пропорциональной заряду этой частицы и не зависящей от ее скорости.
[ ГОСТ Р 52002-2003]EN
electric field
constituent of an electromagnetic field which is characterized by the electric field strength E together with the electric flux density D
NOTE – In French, the term “champ électrique ” is also used for the quantity electric field strength.
[IEV number 121-11-67]FR
(constituant) champ électrique, m
constituant d'un champ électromagnétique, caractérisé par l’ensemble des vecteurs champ électrique E et induction électrique D
NOTE – En français, le terme "champ électrique" désigne aussi la grandeur champ électrique.
[IEV number 121-11-67]Тематики
- электротехника, основные понятия
EN
DE
FR
Русско-французский словарь нормативно-технической терминологии > электрическое поле
-
7 компонент сплава
constituant d’alliageРусско-французский политехнический словарь > компонент сплава
-
8 новообразование
constituant m nouveauРусско-французский политехнический словарь > новообразование
-
9 составляющая смеси
constituant m du mélangeРусско-французский политехнический словарь > составляющая смеси
-
10 стеновой материал
constituant m du murРусско-французский политехнический словарь > стеновой материал
-
11 структурная составляющая
constituant m de structureРусско-французский политехнический словарь > структурная составляющая
-
12 узел механизма
-
13 составляющая шлака
Русско-французский словарь по нефти и газу > составляющая шлака
-
14 учредительный
-
15 образующий
constituant, constitutif -
16 рентный должник
constituant de rente, (лицо, обязанное к рентным платежам) débirantier, débiteur de rente -
17 учредительный
constituant, constitutif -
18 annuity applicant
constituant (VOC-R, 2e) -
19 settlor
constituant (REPALT) -
20 trustor
constituant (REPALT)
См. также в других словарях:
constituant — constituant, ante [ kɔ̃stitɥɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1476 « celui qui confère un droit »; de constituer 1 ♦ (1752) Qui entre dans la constitution d un tout. ⇒ 1. composant, constitutif. Parties constituantes d un corps. Éléments constituants d un… … Encyclopédie Universelle
constituant — CONSTITUÁNT, Ă, constituanţi, te, adj. Privitor la constituţie; constitutiv. ♢ Adunare constituantă = adunare formată din reprezentanţi aleşi de cetăţeni, după anumite norme, pentru a vota sau a modifica constituţia. [pr.: tu ant] – Din fr.… … Dicționar Român
constituant — constituant, ante (kon sti tu an, an t ) adj. 1° Qui entre dans la constitution ou composition. Les parties constituantes d un corps. Terme de chimie. Molécules constituantes, celles qui appartiennent aux corps composés, par opposition à… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
constituant — Constituant, [constitu]ante. adj. v. Celuy qui constituë. Il ne se dit guere que dans les actes où l on constituë Procureur. Et outre ledit sieur constituant luy a donné pouvoir de, &c … Dictionnaire de l'Académie française
Constituant — Pouvoir constituant Introduction générale Droit constitutionnel Constitution Théorie générale … Wikipédia en Français
CONSTITUANT — ANTE. adj. T. didactique. Il se dit Des choses qui en constituent d autres, qui entrent dans leur composition. Parties, molécules constituantes. CONSTITUANT, en style de Notaire, se dit D une personne qui constitue procureur, qui donne… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
constituant — I. CONSTITUANT, ANTE. adject. Celui ou celle qui constitue. Il ne se dit guère que dans les actes où l on constitue Procureur. En outre ledit sieur constituant lui a donné pouvoir de... II. CONSTITUANT. s. mas. Membre de la premiêre Assemblée… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
constituant — komponentas statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. component; constituent vok. Baueinheit, f; Bauelement, n; Baustein, m; Bauteil, m; Bestandteil, m; Gemengteil, m; Komponente, f rus. компонент, m pranc. composant, m; constituant, m … Automatikos terminų žodynas
constituant — komponentas statusas T sritis Energetika apibrėžtis Ko nors sudedamoji dalis, dėmuo, sandas. atitikmenys: angl. component; constituent vok. Bestandteil, m; Gemengeteil, m; Komponente, f rus. компонент, m pranc. composant, m; constituant, m … Aiškinamasis šiluminės ir branduolinės technikos terminų žodynas
CONSTITUANT IMMÉDIAT — Lorsqu’on souhaite segmenter un énoncé en unités plus petites et ainsi de suite jusqu’à des éléments indécomposables, les morphèmes, on est conduit à user de procédures purement formelles qui permettent de décomposer l’ensemble et chaque sous… … Encyclopédie Universelle
CONSTITUANT, ANTE — adj. Qui concourt, avec d’autres éléments, à constituer une chose. Parties, molécules constituantes. En termes de Notariat, il se dit d’une Personne qui donne procuration ou qui crée, qui établit une rente, etc., en faveur de quelqu’un. En outre … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)