-
1 constante
1. adj 1) постоянен, неизменен, траен; 2) непрекъснато повтарящ се, непрекъснат; 2. m мат. константа. -
2 ajetreo
m притеснение; изморяване, затрупване с работа; шетня, тичане; andar en constante ajetreo не зная отдих, нямам мира. -
3 cantidad
f 1) количество, численост, величина; 2) множество; 3) сума; cantidad alzada общ сбор в изчисление на разноски; cantidad constante мат. константна величина; cantidad imaginaria мат. имагинерна величина; hacer buena una cantidad изплащам сума; en cantidad loc adv изобилно. -
4 matrimonio
m 1) брак, женитба; 2) разг. съпружеска двойка; 3) венчавка; cama de matrimonio съпружеско легло; matrimonio a yuras (clandestino) таен брак; matrimonio in artículo mortis (in extremis) когато единият от съпрузите е смъртно болен или осъден на смърт; matrimonio rato неконсумиран брак; constante el matrimonio adv юр. по време на брака; consumar el matrimonio консумирам брака, осъществявам първият полов контакт; contraer matrimonio сключвам брак.
См. также в других словарях:
constante — [ kɔ̃stɑ̃t ] n. f. • 1699; de constant 1 ♦ Sc. Quantité qui garde la même valeur; nombre indépendant des variables. ♢ Math. Fonction constante qui à tout élément associe une même image. Nombre remarquable. La constante d Euler. ♢ Phys. Constante… … Encyclopédie Universelle
constante — adjetivo 1. Que tiene constancia, o que no cambia con frecuencia o facilidad su carácter o sus ideas: Eres un chico muy constante en tus estudios. Rosa es constante en sus sentimientos. 2. (antepuesto / pospuesto) Que dura mucho, no cambia o no… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
constante — (Del ant. part. act. de constar; lat. constans, antis). 1. adj. Que consta. 2. Que tiene constancia. 3. Dicho de una cosa: Persistente, durable. 4. Continuamente reiterado. U. t. c. s. f. La ironía es una constante en su obra. 5. f … Diccionario de la lengua española
Constante II — (* 7 de noviembre de 630; † 15 de septiembre de 668 en Siracusa), hijo de Constantino III Heraclio y nieto de Heraclio, fue emperador bizantino de 641 hasta 668. Suele considerarse el reinado de Constante II como la transición definitiva entre la … Enciclopedia Universal
Constante — Constante, in der Integralrechnung diejenige Größe, welche nach der Integration einer Differentialgleichung dem Integral beigefügt wird; ihr im allgemeinen unbestimmter Werth läßt sich in einzelnen Fällen aus den besonderen Bedingungen bestimmen … Pierer's Universal-Lexikon
constante — término matemático para describir un dato o un valor que no cambia Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
constante — adj. 2 g. 1. Que tem constância. 2. Firme. 3. Persistente. 4. Contínuo. 5. Que é sabido de todos; que consta. 6. [Matemática] Cujo valor é invariável … Dicionário da Língua Portuguesa
Constante — (Derivado de constar.) ► adjetivo 1 Que tiene constancia: ■ consigue sus propósitos porque es constante. 2 Que es persistente o duradero: ■ estoy harta de esta lluvia constante. SINÓNIMO tenaz ► adjetivo/ sustantivo femenino 3 Que se reitera… … Enciclopedia Universal
Constante II — Para otros usos de este término, véase Constante II (usurpador). Constante II Emperador del Imperio bizantino Constante II y su hijo Constantino … Wikipedia Español
Constante — Cet article concerne les grandeurs constantes. Pour les expressions dont la valeur ne dépend pas d une variable, voir « Fonction constante ». En sciences, une constante est une grandeur dont la valeur est fixée par convention ou par… … Wikipédia en Français
Constante — El término constante puede referirse a: En matemática Constante matemática, un valor fijo. En física Constante física, un valor para el cálculo de operaciones físicas. Constante elástica, cada uno de los parámetros físicamente medibles que… … Wikipedia Español