-
1 consenesco
consenescere, consenui, - V INTRANSgrow old; grow old together; spend one's whole life/grow old in; decay, spoil; decline, go gray, grow feeble; fade/waste away, sink; lose respect; lose force, become invalid, fall into disuse; become of no account -
2 consenesco
to grow old, weak, feeble, infirm -
3 consenesco
con-sĕnesco, nŭi, 3, v. inch., to grow old together, to grow or become old or gray (class. in prose and poetry).I.Lit.:II.(Baucis et Philemon) illā consenuere casā,
Ov. M. 8, 634: socerorum in armis, * Hor. C. 3, 5, 8; cf.:in patriā meā,
Ov. Tr. 4, 8, 12:alieno in agro (exercitus),
Liv. 9, 19, 6:in exilio,
id. 35, 34, 7:in ultimo terrarum orbis angulo,
Vell. 2, 102, 3:circa Casilinum Cumasque,
Liv. 30, 20, 9:Smyrnae,
Suet. Gram. 6.—Meton.A.In Quint., to grow old or gray in an occupation, to follow it too long:B.in commentariis rhetorum,
Quint. 3, 8, 67 in quā umbrā, id. 10, 5, 17; and:in unā ejus specie,
id. 12, 11, 16.—In a more general sense (causa pro effectu), to become weak, infirm, powerless, to waste away, fall into disuse, decay, fade, lose force, etc.1.With living subjects:b.prae maerore atque aegritudine,
Plaut. Stich. 1, 3, 63; cf. id. Capt. 1, 2, 25:in manibus alicujus et gremio maerore et lacrimis,
Cic. Clu. 5, 13; Liv. 35, 34, 7:(columbae) si inclusae consenescunt,
Varr. R. R. 3, 7, 6; so id. ib. 3, 9, 14:veturno,
Col. 7, 5, 3.—Trop., to lose consideration or respect: omnes illius partis auctores ac socios nullo adversario consenescere. Cic. Att. 2, 23, 2.—2.With inanimate subjects: ova consenescunt, Varr R. R. 3, 9, 8; cf.:vinea soli vitio consenuit,
Col. 4, 22, 8:veru in manibus,
Plaut. Rud. 5, 2, 15; cf.:consenuit haec tabula carie,
Plin. 35, 10, 36, § 91: haut ulla carina Consenuit, not one has grown old, i. e. all have perished, Prop. 3, 7 (4, 6), 36: (nobis) viget aetas, animus valet; contra illis annis atque divitiis omnia consenuerunt, Sall. C. 20, 10 Kritz and Fabri:quamvis consenuerint vires atque defecerint,
Cic. Sen. 9, 29;with vires,
Liv. 6, 23, 7:animum quoque patris consenuisse in adfecto corpore,
id. 9, 3, 8: noster amicus Magnus, cujus cognomen unā cum Crassi Divitis cognomine consenescit. Cic. Att. 2, 13, 2:veteres leges aut. ipsā suā vetustate consenuisse aut novis legibus esse sublatas,
id. de Or. 1, 58, 247;so of laws,
Liv. 3, 31, 7:invidia,
Cic. Clu. 2, 5:rabies et impetus,
Flor. 3, 3, 5:oratio dimetiendis pedibus,
Quint. 9, 4, 112. -
4 senesco
sĕnesco, nŭi, 3 ( gerundive:I.senescendi homines,
Varr. L. L. 6, § 11 Müll. N. cr.), v. inch. n. [seneo], to grow old, become aged; to grow hoary.Lit. (rare):II.ita sensim aetas senescit,
Cic. Sen. 11, 38; cf.:tempora labuntur tacitisque senescimus annis,
Ov. F. 6, 771:senescente jam Graeciā,
Cic. Rep. 1, 37, 58:solve senescentem mature equum,
Hor. Ep. 1, 1, 8:arbores senescunt,
Plin. 16, 27, 50, § 116: Solon significat se cottidie aliquid addiscentem senescere. Val. Max. 8, 7, 14.—In perf.:avus (Augusti) tranquillissime senuit,
Suet. Aug. 2:ego senui et progressioris aetatis sum,
Vulg. Josne, 23, 2.—In gerundive: longissimum spatium senescendorum hominum id (seclum) putarant, Varr. L. L. 6, § 11 Müll. N. cr. —Transf.A.For the usual consenescere, to grow old or gray in an occupation, etc., i. e. to linger too long over it:B.inani circa voces studio senescunt,
Quint. 8, prooem. § 18.—(Causa pro effectu.) To decay or diminish in strength; to grow weak, feeble, or powerless; to waste away, fall off, wane, decline, etc. (the prevailing signif. of the word in prose and poetry; cf. consenesco; while inveterasco is to grow better by age).1.Of living subjects (a favorite expression of Livy;2.perh. not in Cic., but cf. consenesco, II. 2.): Hannibalem jam et famā senescere et viribus,
Liv. 29, 3 fin.; cf.of the same,
id. 22, 39:otio senescere,
id. 25, 7:non esse cum aegro senescendum,
id. 21, 53:dis hominibusque accusandis senescere,
to pine away, id. 5, 43 Drak.; cf.:amore senescit habendi,
Hor. Ep. 1, 7, 85:socordiā,
Tac. A. 1, 9; Val. Max. 8, 13, 7:ne (agni) desiderio senescant,
Varr. R. R. 2, 2, 17.—Of doves,
Col. 8, 8, 4:quod antiquatur et senescit prope interitum est,
Vulg. Heb. 8, 13.—Of things:quaedam faciunda in agris potius crescente lunā quam senescente,
in the waning of the moon, Varr. R. R. 1, 37, 1; so,luna (opp. crescens),
Cic. N. D. 2, 37, 95; Plin. 2, 9, 6, § 42:arbores hiemali tempore cum lunā simul senescentes,
Cic. Div. 2, 14, 33:nunc pleno orbe, nunc senescente (al. senescentem) exiguo cornu fulgere lunam,
Liv. 44, 37:continuā messe senescit ager,
becomes exhausted, worn out, Ov. A. A. 3, 82:prata,
Plin. 18, 28, 67, § 259: uniones, i. e. grow pale or dim, id. 9, 35, 56, § 115; cf.smaragdi,
id. 37, 5, 18, § 70:caseus in salem,
grows salt with age, id. 11, 42, 97, § 242: coma, falls out, Domit. ap. Suet. Dom. 18 fin.: monumenta virūm, decay (with delapsa), Lucr. 5, 312 et saep.:mensis senescens,
drawing to an end, closing, Varr. L. L. 6, § 10 Müll.; so,hiems,
Cic. N. D. 2, 19, 49.—Of abstr. things:oratorum laus senescit,
Cic. Tusc. 2, 2, 5; cf.:ut laus senescens,
id. de Or. 2, 2, 7:senescere civitatem otio,
Liv. 1, 22, 2:omnia orta occidunt et aucta senescunt,
Sall. J. 2, 3; cf. Fabri ad Sall. C. 20, 10; so,somnia,
Sall. J. 35, 3:vires,
id. H. Fragm. 3, 22, p. 235 Gerl.; Liv. 9, 27:Hannibalis vis,
id. 25, 16:bellum,
id. 28, 36; 30, 19:pugna,
id. 5, 21:fama,
id. 27, 20; Tac. H. 2, 24; cf.rumores,
id. A. 2, 77:consilia,
Liv. 35, 12:vitia (opp. maturescente virtute),
id. 3, 12:invidia,
id. 29, 22:fortuna (opp. florere),
Vell. 2, 11, 3:amor,
Ov. A. A. 3, 594. -
5 macesco
măcesco, ĕre, v. inch. n. [maceo], to grow lean or thin, to become meagre (anteand post-Aug.):(apes) propter laborem asperantur et macescunt,
Varr. R. R. 3, 16; 1, 55, 1:constat, arva segetibus ejus (hordei) macescere,
become poor, Col. 2, 9, 14:feminis bubus demitur (cibus), quod macescentes melius concipere dicuntur,
Varr. R. R. 2, 1, 17:tuo maerore maceror, Macesco, consenesco et tabesco miser,
Plaut. Capt. 1, 2, 31. -
6 tabesco
tābesco, bŭi, 3, v. inch. n. [tabes], to melt gradually, to be dissolved or consumed; to waste, pine, or dwindle away; to decay, decline, languish (class.).I.Lit.:II.frigoribus durescit umor: et idem vicissim mollitur tepefactus et tabescit calore,
Cic. N. D. 2, 10, 26; cf. Lucr. 6, 516; so,nives radiis (solis),
id. 6, 964; 3, 581:cerae,
Ov. A. A. 2, 89:sal,
Cato, R. R. 88, 1; Plin. 31, 8, 44, § 95:calore Corpora,
Ov. M. 15, 363.—Trop.:crescere itemque dies licet et tabescere noctes,
Lucr. 5, 680; so,senex dies,
Plaut. Stich. 5, 1, 8; Lucr. 5, 680:lumina,
Cat. 68, 55:tuo maerore maceror, Macesco, consenesco et tabesco miser, Ossa atque pellis sum miser macritudine,
id. Capt. 1, 2, 31:aeterno luctu,
Lucr. 3, 911:molestiis,
Cic. Tusc. 4, 17, 37:desiderio alicujus,
id. Cat. 2, 4, 6:dolore ac miseriā,
Ter. Ad. 4, 3, 12:otio,
Cic. Att. 2, 14, 1:assiduis curis,
Ov. Tr. 5, 1, 77:ut semel (Hypsipyle) Aemonio tabuit hospitio,
Prop. 1, 15, 20 (18):amore,
Ov. M. 3, 445; 4, 259:quodque aliena capella gerat distentius uber, Tabescat,
i. e. is consumed with envy, Hor. S. 1, 1, 111:ex quibus (litteris) perspicio, nobis in hac calamitate tabescendum esse,
Cic. Att. 3, 25 init.
См. также в других словарях:
ԶԱՌԱՄԱՆԱՄ — (ացայ, ցեալ.) NBH 1 0715 Chronological Sequence: 5c, 8c, 10c, 12c չ. παρακμάζω, προβαίνω consenesco, exoleo Յոյժ ծերանալ. յառաջել ամօք. անցանել զաւուրբք. հնանալ. տկարանալ. աղճատիլ. հալեւորիլ, պառւիլ, խռֆիլ. ... *Գարշելի է հասակաւ զառամանալ, եւ ոչ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)