Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

congiārium

  • 1 congiārium

        congiārium ī, n    [congius], a largess to the poor of a congius to each man (of oil, etc.): congiariis multitudinem delenire.—A largess in money, gift, distribution: ab Antonio: plebi, Ta.: molitum, Cu.: multa, L.
    * * *
    largess for soldiers/poor; gift in grain/oil/wine/salt/money; 1 congius vessel

    Latin-English dictionary > congiārium

  • 2 congiarium

    congĭārĭum, ii, n., v. congiarius.

    Lewis & Short latin dictionary > congiarium

  • 3 congiarius

    congĭārĭus, a, um, adj. [congius], pertaining to a congius, holding a congius.
    I.
    As adj. rare: vinum, given by measure, Cato ap. Fronto Ep. ad Antonin. 1, 2, p. 149 Mai: cadi, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96.—But very freq. subst.,
    II.
    congĭārĭum, ii, n.
    A.
    (Sc. vas.) A vessel that holds a congius, Dig. 33, 7, 13; cf. Isid. Orig. 16, 26, 7.—
    B.
    (Sc. donum.) A gift divided among the people of the measure of a congius; cf. Quint. 6, 3, 52. Orig. this present was in food;

    as in oil,

    Liv. 25, 2, 8 (v. congius);

    in salt,

    Plin. 31, 7, 41, § 89;

    in wine,

    id. 14, 14, 17, § 96. Afterwards congiarium was also used for a largess in money of undefined amount; divided among the soldiers, Cic. Att. 16, 8, 2; 10, 7, 3; id. Phil. 2, 45, 116; Curt. 6, 2, 10; among the people, Monum. Ancyr. 3, 10 sq.; Suet. Aug. 41 sq.; id. Tib. 20; 54; id. Calig. 17; id. Claud. 21; Plin. Pan. 51 fin., in which sense post-Aug. authors contrast it with the donativum of the soldiers, Suet. Ner. 7; Plin. Pan. 25, 2; Tac. A. 12, 41; 14, 11; or among private friends, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Sen. Brev. Vit. 8, 2; id. Ben. 2, 16, 2; Quint. l. l.; Suet. Caes. 27; id. Vesp. 18; id. Rhet. 5; cf.

    Dict. of Antiq.: in hunc maxime quod multa congiaria habuerat, favor populi se inclinabat,

    because he had made many distributions, Liv. 37, 57, 11 (v. Drak. ad h. l.); so Tac. Or. 17.—
    2.
    Transf., in gen., a gift, present, Sen. Cons. ad Marc. 22, 4; cf. id. Tranq. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > congiarius

  • 4 donativum

    dōnātīvum, i, n. [id.], a largess, donative given by the emperor to each soldier of the army, at his accession or majority, or other extraordinary occasion (v. congiarium, II.), Suet. Calig. 46; id. Galb. 16; Tac. H. 1, 18; 37 fin. al.;

    opp. congiarium,

    Plin. Pan. 25, 2; Tac. A. 12, 41; Suet. Ner. 7 al.—Adj., Inscr. Grut. 421, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > donativum

  • 5 congiarius

    congiaria, congiarium ADJ
    of/pertaining to/holding the (liquid) measure of one congius (about 3 quarts)

    Latin-English dictionary > congiarius

  • 6 propono

    prō-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a., to put or set forth, to set or lay out, to place before, expose to view, to display (class.).
    I.
    Lit.:

    proponere vexillum,

    Caes. B. G. 2, 20:

    pallentesque manus, sanguineumque caput,

    Ov. Tr. 3, 9, 30:

    i puer et citus haec aliquā propone columnā,

    Prop. 3 (4), 23, 23:

    aliquid venale,

    to expose for sale, Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; cf. Suet. Ner. 16:

    geminum pugnae proponit honorem,

    proposes, offers, Verg. A. 5, 365:

    singulis diebus ediscendos fastos populo proposuit,

    Cic. Mur. 11, 25:

    legem in publicum,

    id. Agr. 2, 5, 13:

    in publico epistulam,

    id. Att. 8, 9, 2; id. Pis. 36, 88:

    vectigalia,

    to publish, publicly advertise, Suet. Calig. 41:

    oppida Romanis proposita ad copiam commeatūs,

    Caes. B. G. 7, 14:

    ne quid volucre proponeretur, praeter, etc.,

    should be served up, Plin. 10, 50, 71, § 139 (al. poneretur).—
    II.
    Trop.
    A.
    To set before the eyes, to propose mentally; to imagine, conceive:

    propone tibi duos reges,

    Cic. Deiot. 14, 40:

    aliquid sibi exemplar,

    id. Univ. 2:

    sibi aliquem ad imitandum,

    id. de Or. 2, 22, 93:

    vos ante oculos animosque vestros... Apronii regnum proponite,

    id. Verr. 2, 3, 23, § 58:

    eam (vitam) ante oculos vestros proponite,

    id. Sull. 26, 72:

    condicio supplicii in bello timiditati militis proposita,

    id. Clu. 46, 129; 56, 154; 12, 42:

    vim fortunae animo,

    Liv. 30, 30:

    spem libertatis,

    Cic. Rab. Perd. 5, 15:

    nihil ad scribendum,

    id. Att. 5, 10, 4.—
    B.
    To expose:

    omnibus telis fortunae proposita est vita nostra,

    Cic. Fam. 5, 16, 2:

    tabernis apertis proposita omnia in medio vidit,

    Liv. 6, 25, 9.—
    C.
    To point out, declare, represent, report, say, relate, set forth, publish, etc. (cf.:

    indico, denuntio): ut proponat, quid dicturus sit,

    Cic. Or. 40, 137; id. Brut. 60, 217:

    extremum illud est de iis, quae proposueram,

    id. Fam. 15, 14, 6:

    contione habitā, rem gestam proponit,

    Caes. B. G. 5, 50:

    in exemplum proponere,

    Quint. 7, 1, 41; 12, 2, 27.—With de:

    de Galliae Germaniaeque moribus, et quo differant eae nationes inter se,

    Caes. B. G. 6, 11.—With object-clause:

    quod ante tacuerat, proponit, esse nonnullos, quorum, etc.,

    Caes. B. G. 1, 17:

    cui (morbo) remedia celeria faciliaque proponebantur,

    were proposed, suggested, believed to be efficient, Nep. Att. 21, 2.—
    D.
    To offer, propose as a reward:

    Xerxes praemium proposuit, qui invenisset novam voluptatem,

    Cic. Tusc. 5, 7, 20:

    populo congiarium, militi donativum,

    Suet. Ner. 7.—
    2.
    In a bad sense, to threaten, denounce:

    cui cum publicatio bonorum, exsilium, mors proponeretur,

    Cic. Planc. 41, 97:

    injuriae, quae propositae sunt a Catone,

    id. Fam. 1, 5, b, 2:

    contentiones, quae mihi proponuntur,

    id. Att. 2, 19, 1:

    improbis poenam,

    id. Fin. 2, 17, 57:

    damnationem et mortem sibi proponat ante oculos,

    Liv. 2, 54, 6; Just. 16, 5, 2.—
    E.
    To lay before, to propose for an answer: aliquam quaestionem, Nep Att. 20, 2:

    aenigma,

    Vulg. Ezech. 17, 2.—
    F.
    To purpose, resolve, intend, design, determine:

    consecutus id, quod animo proposuerat,

    Caes. B. G. 7, 47:

    cum id mihi propositum initio non fuisset,

    I had not proposed it to myself, had not intended it, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6.— With inf.:

    neque propositum nobis est hoc loco (laudare), etc.,

    I am resolved, Cic. Brut. 6, 25.—With ut:

    propositum est, non ut eloquentiam meam perspicias, sed ut,

    the design is, Cic. Brut. 92, 318.—
    G.
    To say or mention beforehand (post-Aug.), Col. 8, 17, 8.—
    2.
    To state the first premise of a syllogism:

    cum proponimus,

    Cic. Inv. 1, 39, 70; 1, 40, 72.—
    H.
    To impose (post-class.):

    novam mihi propono dicendi legem,

    Mamert. Genethl. 5.—Hence, prōpŏsĭtum, i, n.
    A.
    A plan, intention, design, resolution, purpose (class.):

    quidnam Pompeius propositi aut voluntatis ad dimicandum haberet,

    Caes. B. C. 3, 84:

    assequi,

    to attain, Cic. Fin. 3, 6, 22:

    est enim propositum, ut iratum efficiat judicem,

    id. Part. 4, 14:

    tenere,

    to keep to one's purpose, Nep. Eum. 3, 5; Liv. 3, 41, 4; Caes. B. C. 1, 83; 3, 42; 64:

    propositum peragere,

    Nep. Att. 22, 2:

    tenax propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1: in proposito manere. Suet. Gram. 24:

    reprehendendi habere,

    Plin. Ep. 9, 19, 7:

    omne propositum operis a nobis destinati,

    Quint. 2, 10, 15; 2, 19, 1; 12, 9, 14.—
    B.
    The first premise of a syllogism, Cic. de Or. 2, 53, 215; Sen. Q. N. 1, 8, 4.—
    2.
    An argument: nam est in proposito finis fides, Cic. Part. 3, 9.—
    3.
    The main point, principal subject, theme:

    a proposito declinare aliquantulum,

    Cic. Or. 40, 137:

    egredi a proposito ornandi causā,

    id. Brut. 21, 82:

    a proposito aberrare,

    id. Fin. 5, 28, 83:

    redire ad propositum,

    id. de Or. 3, 53, 203:

    ad propositum revertamur,

    id. Off. 3, 9, 39:

    a proposito aversus,

    Liv. 2, 8, 8:

    propositum totius operis,

    Sen. Ep. 65, 4 sq.; 65, 8:

    vitae,

    Cels. 5, 26, 6:

    meum,

    Phaedr. 1, 5, 2:

    tuum,

    Sen. Ep. 68, 3.—
    C.
    A way, manner, or course of life ( poet. and post-Aug.):

    mutandum tibi propositum est et vitae genus,

    Phaedr. prol. 3, 15:

    vir proposito sanctissimus,

    Vell. 2, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > propono

  • 7 salarius

    sălārĭus, a, um [sal].
    I. B.
    Adj. prop.: Salaria Via, the road beginning at the Porta Collina, and leading into the country of the Sabines, so called because the Sabines fetched salt by it from the sea, the Salt Road, Plin. 31, 7, 41, § 89; Fest. s. h. v. p. 326 Müll.; Varr. R. R. 1, 14, 3; 3, 1, 6; 3, 2, 14; Liv. 7, 9; Suet. Ner. 48; id. Vesp. 12;

    called Salaria (sc. via),

    Cic. N. D. 3, 5, 11; Mart. 4, 64, 18.—
    II.
    Substt.
    A.
    sălārĭus, ii, m., a dealer in salted fish (post-Aug.), Mart. 1, 42, 8; 4, 86, 9:

    CORPVS SALARIORVM,

    Inscr. Orell. 1092.—
    B.
    sălārĭum, ii, n. (sc. argentum; cf.: calcearium, congiarium, vestiarium, etc.); orig., the money given to the soldiers for salt, salt-money; hence, post-Aug. (v. Dio Cass. 52, 23, and 78, 22), in gen., a pension, stipend, allowance, salary (cf.: honorarium, annuum, merces, stipendium): (sal) honoribus etiam militiaeque interponitur, salariis inde dictis, magnă apud antiquos auctoritate, Plin. 31, 7, 41, § 89: non pudet tribunorum militarium salariis emere (candelabra), i.e. for as much as the salarium of a military tribune amounts to, id. 34, 3, 6, § 11; cf. Juv. 3, 132:

    salarii loco,

    Sen. Ep. 97, 2:

    comites salario sustentare,

    Suet. Tib. 46:

    senatorum nobilissimo cuique... annua salaria constituit,

    id. Ner. 10; cf.:

    salarium proconsulari solitum offerri Agricolae non dedit,

    Tac. Agr. 42; Plin. Ep. 4, 12, 2; Dig. 34, 1, 16:

    salarium annuum,

    ib. 2, 15, 8, § 23; hence, a meal:

    jam salarium dandum est,

    Mart. 3, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > salarius

См. также в других словарях:

  • CONGIARIUM — munus Principis, quô donabat populum. Vell. Paterculus de Tiberio Imperatore, l. 2. c. 129. Quoties populum Congiariis honoravit: Sicut donativô milites. Et quidem Tiberius Congiarium populo trecentos nummos viritim dedit: Caligula bis, trecentos …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Congiarĭum — (röm. Ant.), 1) Geschirr, das 1 Congius faßt; 2) Geschenk an Öl u. Wein, 1 Congius betragend; 3) Trinkgeld; 4) Geschenk, bes. von Kaisern od. Vornehmen an das Volk …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Congiarĭum — (lat., s. Congius), bei den Römern ein Geschenk von Öl und Wein, später auch von Salz, Fleisch, Kleidern, Geld, das Behörden, namentlich aber die Kaiser bei festlichen Gelegenheiten dem Volk machten. Vgl. Cocagna und Donativum …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • congiarium — index largess (generosity) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Congiarium — Of Ancient Roman containers, a congiarium, or congiary, (Latin, from congius) was a vessel containing one congius, a measure of volume equal to six sextarii.[1] In the early times of the Roman Republic, the congius was the usual measure of oil or …   Wikipedia

  • Congiarium — Ein Congiarium (lat.: Spende, Geschenk, plural: Congiarien) war ursprünglich eine kaiserliche Getreidespende im alten Rom. Die Bezeichnung leitet sich von der Maßeinheit congius (3,20 Liter) ab und war anfänglich eine Natural und später eine… …   Deutsch Wikipedia

  • Congiarium — Congiaire Le congiaire (congiarium en latin) est à l’origine un don en nature, notamment d’huile, ou de vin, donné au peuple de Rome par les magistrats. Sous l’Empire, il devient plus souvent un don en argent, à l’occasion de grandes victoires,… …   Wikipédia en Français

  • Congiarium — Con|gi|a|ri|um [k...] das; s, ...ien [...i̯ən] <aus lat. congiarium »Spende, Geschenk«> im alten Rom von den Kaisern dem Volk gespendetes Geldgeschenk, urspr. in Naturalien in Höhe eines ↑Congius (z. B. Öl od. Wein) …   Das große Fremdwörterbuch

  • CONGIAR — congiarium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Kaiser Nero — Nero Münchner Glyptothek Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus (* 15. Dezember 37 n. Chr. in Antium, heute Anzio; † 9. Juni 68 n. Chr. bei Rom) war von 54 bis 68 Kaiser des Römischen Reiches …   Deutsch Wikipedia

  • Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus — Nero Münchner Glyptothek Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus (* 15. Dezember 37 n. Chr. in Antium, heute Anzio; † 9. Juni 68 n. Chr. bei Rom) war von 54 bis 68 Kaiser des Römischen Reiches …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»