-
1 concluir
(-uy-) 1. tr 1) завършвам; 2) заключавам, правя извод; 3) финализирам, сключвам (договор, сделка); 4) убеждавам с доводи; 5) довършвам, завършвам (картина, творба); 6) юр. слагам край на защитната реч; 2. intr 1) свършвам, изтичам (за срок); 2) определям, решавам; 3) приключвам, завършвам, стигам до края си. -
2 paz
1. f 1) мир; paz por separado сепаративен мир; juez de paz мирови съдия; concluir (concertar) la paz сключвам мир; 2) мир, спокойствие; 3) мирен договор (и pl); 4) помиряване (и pl); 5) миролюбив, спокоен характер; no dar paz a la lengua разг. говоря непрекъснато; dejar en paz разг. оставям на мира; ponerse en paz con разг. сдобрявам се с; andar la paz por el coro прен., (ирон.) скандали и неразбирателства в семейството, в общност и др.; dar paz a uno поздравявам някого с целувка; Ўque en paz descanse! мир на праха му! лека му пръст!; hacer las paces помирявам се; y en paz израз, с който се поставя край на нещо; paz sea en esta casa мир на този дом (поздрав); 2. interj тихо!
См. также в других словарях:
concluir — Se conjuga como: huir Infinitivo: Gerundio: Participio: concluir concluyendo Tiene doble p. p.: uno reg., concluido, y otro irreg., concluso. Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
concluir — verbo transitivo 1. Acabar (una persona) [una cosa]: Por fin he concluido la novela. Ya hemos concluido el arreglo del salón. Sinónimo: finalizar. 2. Llegar ( … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
concluir — 1. ‘Terminar o acabar’. Verbo irregular: se conjuga como construir (→ apéndice 1, n.º 25). Su participio, concluido, se escribe sin tilde (→ tilde2, 2.1.1 y 2.1.2) … Diccionario panhispánico de dudas
concluir — |u í| v. tr., intr. e pron. 1. Chegar ou fazer chegar definitivamente ao fim. = ACABAR, TERMINAR ≠ COMEÇAR, INICIAR • v. tr. e intr. 2. Tirar ilações. = DEDUZIR, INFERIR 3. Dar a última demão a (coisa que fica completamente acabada). • v. tr.… … Dicionário da Língua Portuguesa
concluir — (Del lat. concludĕre). 1. tr. Acabar o finalizar algo. U. t. c. intr.) 2. Determinar y resolver sobre lo que se ha tratado. 3. Inferir, deducir una verdad de otras que se admiten, demuestran o presuponen. 4. Rematar minuciosamente una obra. U. m … Diccionario de la lengua española
concluir — (Del lat. concludere < cum, con + claudere, cerrar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Terminar, acabar una cosa completamente: ■ la fiesta ya ha concluido; una clamorosa ovación concluyó su intervención en el parlamento. SE CONJUGA COMO huir… … Enciclopedia Universal
concluir — v tr (Se conjuga como construir, 4) 1 Acabar o terminar algo: concluir un trato, concluir una época, para concluir 2 Llegar, después de un razonamiento, a un resultado o decisión a propósito de algo: Se concluyó que no existe ningún planeta entre … Español en México
concluir — {{＃}}{{LM C09726}}{{〓}} {{ConjC09726}}{{＼}}CONJUGACIÓN{{／}}{{SynC09959}} {{［}}concluir{{］}} ‹con·cluir› {{《}}▍ v.{{》}} {{＜}}1{{＞}} Acabarse, extinguirse o llegar al fin: • Cuando concluya la representación iremos al camerino del protagonista para … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
concluir — Los acuerdos no se concluyen, sino que se conciertan, pactan, ajustan, firman o suscriben … Diccionario español de neologismos
concluir — Derecho. Poner fin a los alegatos en defensa del derecho de una parte,después de haber respondido a los de la contraria … Diccionario de Economía Alkona
concluir — (v) (Básico) llegar al fin de algún trabajo o acontecimiento; terminar o acabar una acción Ejemplos: El concierto se concluyó con fuegos artificiales. Siempre concluimos la clase con la verificación de los deberes. Sinónimos: finalizar, culminar … Español Extremo Basic and Intermediate
