-
1 ljúka, enda
-
2 á-lykta
að, to conclude, (mod. word.) -
3 hand-sal
n. [Scot. hansel; Dan. handsel], a law term, usually in pl. handsöl, ‘hand-selling’ or hanselling, i. e. the transference of a right, bargain, duty to another by joining hands;—hand-shaking was with the men of old the sign of a transaction, and is still used among farmers and the like, so that to shake hands is the same as to conclude a bargain, cp. Lat. mandare = manu-dare, mancipium from manu capere; jafnt þykkja mér þín heit sem handsöl annarra manna, thy word is as good as the h. of other men, Lv. 65: a trust, charge, Grág. i. 190; þetta handsal líkaði ílla Þorbrands sonum, Eb. 156; er hjá vóru gjöfinni ok handsalinu, Anal. 293; biskups handsöl, Vm. 66; taka við handsölum á e-u, to undertake the trust, charge of a thing, Nj. 257; ek vil gjarna at þú takir handsölum á öllu fénu, Ld. 50; taka við fé með handsölum, Fs. 125; eiga handsöl við e-n, to make a bargain with one, Hrafn. 21, Rd. 243, Fb. i. 109; gefa e-m handsöl yfir e-u, Bs. ii. 64; bjóða h. fyrir e-n, to offer bail for one, Fs. 87; ganga til handsala fyrir e-n, Eb. 128, 148, Grág. and Sagas passim.COMPDS: handsalsband, handsalsmaðr, handsalsrof, handsalsslit. -
4 lúka
(lýk; lauk, lukum; lokinn), v.1) to shut (= lúka aptr);2) to end, bring to an end, finish, conclude, with dat. (hann lauk rœðu sinni);þá er menn höfðu lokit lögskilum at mæla, when they had finished their pleading;3) to pay, lúka e-m e-t (svá mikit fé, sem vér eigum konunginum at lúka);4) impers., lýkr e-u, it is at an end;lýkr þar nú sögunni, here the story ends;eptir þat var lokit þinginu, after that the Thing was broken up;var þess ván, at illa mundi illum lúka, that it would end badly with a bad man;þá var lokit öllum vistum nema hval, all stores were exhausted, except whale;absol., svá lauk at lyktum, finally it ended so that;lýkr svá, at þeir kaupa þessu, it ended so that they struck the bargain;áðr en lýkr, áðr lýkr, before the end comes (nærr munum við gangast áðr lýkr);um þat er lýkr, finally, in the end;5) with preps.:lúka aptr, to shut, with acc. or dat. (lúka aptr hurðina or hurðinni);lúka e-u í sundr, to open (lúk heill munni í sundr);impers., er í sundr lauk firðinum, when the fjord opened;lúka upp, to open, with dat. or acc. (lúka upp hurðinni or hurðina);lúka upp augum, to open the eyes;to declare, make known (en er jarl hafði því upp lokit, at hann mundi fylgja þeim);lúka uppgørð, to deliver a judgement (of an umpire);impers., lýkr e-u upp, it opens;lúka vel (illa) við e-n, to behave well (ill), deal fairly (unfairly) with a person (Bolli fekk Sigríði gjaforð göfugt ok lauk vel við hana);lúka við, to end (má vera, at svá lúki við, at þér þykki alkeypt);lúka yfir, impers., to come to an end, to a final issue (skal nú yfir lúka með oss);6) refl., lúkast, to be shut (ok þegar laukst hurðin á hæla honum);to come to an end, to end (hér lýkst sjá bók);lúkast upp, to open (fjallit laukst upp norðan).* * *u, f. the hollow hand held like a cup, and in plur. of both hands held together.II. the lid in the opening of a loft. lúku-gat, n. an opening in a loft. -
5 LÚKA
(lýk; lauk, lukum; lokinn), v.1) to shut (= lúka aptr);2) to end, bring to an end, finish, conclude, with dat. (hann lauk rœðu sinni);þá er menn höfðu lokit lögskilum at mæla, when they had finished their pleading;3) to pay, lúka e-m e-t (svá mikit fé, sem vér eigum konunginum at lúka);4) impers., lýkr e-u, it is at an end;lýkr þar nú sögunni, here the story ends;eptir þat var lokit þinginu, after that the Thing was broken up;var þess ván, at illa mundi illum lúka, that it would end badly with a bad man;þá var lokit öllum vistum nema hval, all stores were exhausted, except whale;absol., svá lauk at lyktum, finally it ended so that;lýkr svá, at þeir kaupa þessu, it ended so that they struck the bargain;áðr en lýkr, áðr lýkr, before the end comes (nærr munum við gangast áðr lýkr);um þat er lýkr, finally, in the end;5) with preps.:lúka aptr, to shut, with acc. or dat. (lúka aptr hurðina or hurðinni);lúka e-u í sundr, to open (lúk heill munni í sundr);impers., er í sundr lauk firðinum, when the fjord opened;lúka upp, to open, with dat. or acc. (lúka upp hurðinni or hurðina);lúka upp augum, to open the eyes;to declare, make known (en er jarl hafði því upp lokit, at hann mundi fylgja þeim);lúka uppgørð, to deliver a judgement (of an umpire);impers., lýkr e-u upp, it opens;lúka vel (illa) við e-n, to behave well (ill), deal fairly (unfairly) with a person (Bolli fekk Sigríði gjaforð göfugt ok lauk vel við hana);lúka við, to end (má vera, at svá lúki við, at þér þykki alkeypt);lúka yfir, impers., to come to an end, to a final issue (skal nú yfir lúka með oss);6) refl., lúkast, to be shut (ok þegar laukst hurðin á hæla honum);to come to an end, to end (hér lýkst sjá bók);lúkast upp, to open (fjallit laukst upp norðan).* * *pres. lýk; pret. lauk, laukt (mod. laukst), lauk; pl. luku; subj. lyki; part, lokinn; mod. ljúka, which form is not found in old writers; [Scot. louk; Shetl. lock; Dan. lukke]:I. to shut; lúka korn-hlöðum, Stj. 212: but mostly with prep., lúka upp, to open; lúka aptr, to shut, both with acc. and dat., in mod. usage with dat. solely; lúka upp mína kistu, Fbr. 46 new Ed.; but, lýkr þá upp kistunni, dat. (in the same page): ok hjarra-grind, svá at menn lúki upp af hrossi ok aptr ef vill, Grág. ii. 264; eru menn skyldir at lúka löghlið aptr á löggarði, ef sá maðr lýkr eigi aptr hliðit, 265; hann lýkr aptr fjósinu ok býr svá um at ekki má upp lúka, Gísl. 29; hann lýkr aptr eptir sér ramliga, 30; lúka upp hurðum, Vall. 218: lúka upp augum, to open the eyes, Bs. i. 318; but, lúka aptr augum, to shut the eyes: tak þú nú við kistu-lyklum mínum, þvíat ek mun þeim eigi lúka optar, Nj. 94; síðan lauk hann upp skemmuna, Fms. vi. 189; lúka upp dyrnar, viii. 332; tóku þá frá slagbranda ok luku upp hurðina, Ó. H. 135: nokkuru síðar var lokit (upp) úti-hurðu, Bs. i. 627; so also, lúka sundr munni, to open the mouth, Háv. 25 new Ed.II. metaph., lúka upp, to open one’s mind, declare, speak out; en er jarl hafði því upp lokið ( when he had made known) at hann mundi fylgja þeim, Ó. H. 54; nú skal þat upp lúka fyrir yðr er mér hefir lengi í skapi búit, 32; Guð heyrði bæn hans ok lauk upp fyrir honum öllum þessum hlutum, revealed to him all these things, Stj. 5.2. as a law term, lúka upp görð, to deliver a judgment, of an umpire, Fs. 49, Nj. 77; málin kómu í dóm Vermundar, en hann lauk görðum upp á Þórsness-þingi, Eb. 246; vil ek nú lúka upp sættar-görð milli þeirra Steinars ok Þorsteins, Eg. 735, passim; see görð.3. lúka við, to end; vera má at svá lúki við, áðr vit skiljum, at þér þykki alkeypt, Eb. 266.4. lúka yfir, to come to a bitter end; eigi vil ek við sonu þína sættum taka, ok skal nú yfir lúka með oss, Nj. 200; þar á móti freistar hinn frækni hversvetna, áðr yfir lúki, the bold will not give up as long as any chance is left, Al. 100; ok hugði, at þá mundi bráðast yfir lúka hans ætt ok þeirra frænda ef hann hætti til þeirra afar-kosta, it would then come to a final issue, Fms. viii. 24.III. to end, bring to an end, finish; nú lúku vér hér Hólmverja-sögu, Ísl. ii. 118; ok lúku vér hér þessum þætti, Njarð. 384; lúku vér svá Vápnfirðinga-sögu, Vápn. (fine); lið allt mundi vera niðri í Eyjum at lúka heyverkum, Nj. 113; þá er menn höfðu lokið lögskilum at mæla, when men had done, finished their pleading, Lv. 52.2. as a law term, to bring a case to a conclusion, discharge; vilju vér nú lúka málinu þótt þú ráðir einn skildaganum, Nj. 81; at vit Guðmundr görim um ok lúkim málinu, Ölk. 35; er hann hafði lokit erendum sínum, Sturl. iii. 280; vil ek nú svá at einu lúka málum mínum at þér líki vel ok Einari, Eg. 731.3. the phrase, lúka vel, ílla við e-n (ellipt. qs. lúka málum), to behave well (ill), deal fairly (unfairly), with a person, with the notion of a final dealing; at þeim mundi fjándskapr í þykkja ef hann lýkr ílla við þá, Eb. 114; at hann mundi enn ílla við þá lúka, Lv. 23; Bolli fékk Sigríði gjaforð göfugt, ok lauk vel við hana, Boll. 362.4. lúka e-u af, to finish: lúka við e-t, id.5. in mod. usage, ljúka and ljúka e-u, to have done eating; ljúka úr askinum, to eat up one’s platefull, leave nothing; eg get ekki lokið því, I cannot eat it all.IV. to pay, discharge, with acc. of the amount; lúka e-m e-t, svá mikit fé sem vér eigum konunginum at lúka, Fms. vi. 148; ok lúka í gulli eðr brendu silfri, Bs. i. 31; nú bera þeir vitni er hann lauk skuld þeirri allri sér af hendi, N. G. L. i. 32; luku þeir jarli fé svá at honum gazt at, Grett. 59 new Ed.; hann skal lúka Hallvarði fjóra mánaðar mati, Anal. 295: acc., hina fyrstu skuld lýk ek með þessu Grímhildi systur, Þiðr. 324: to discharge, of duties, Snorri kvaðsk mundu lúka erendum þeirra, Eb. 212.V. impers. it opens; er í sundr lauk firðinum, when the fjord (the entrance) opened, Krók. 59; ok er þeir kómu fyrir Reykjanes, ok þeir sá firðinum upp lúka, Eg. 128.2. it is at an end; followed by dat., lokit skal nú okkarri vináttu, Ísl. ii. 238; áðr en lúki þessi stefnu, Fms. x. 358; var þess ván, at ílla mundi íllum lúka, that it would end badly with a bad man, Fas. iii. 314; ok er lokit var drápunni, Ísl. ii. 237; ok lýkr þar nú sögunni, here the Saga ends, 186, 276; ok lýkr þar þessi sögu, Eb. (fine) and passim; ok lýkr hér nú Laxdæla-sögu, Ld. 334; þá var lokit öllum vistum nema hval, all stores at an end, all eaten up, Bs. i. 208; honum lézk allokit allri ván, all hope gone, 198; lauk svá þessum málum, Eg. 733; áðr þeim fundi lúki, Lv. 52.VI. absol., svá lauk at lyktum, it ended so that …, Ísl. ii. 269; lýkr svá, at þeir kaupa þessu, it ended so that they struck the bargain, Valla L. 216; lýkr þar frá honum at segja, there it ends to tell of him, passim; nær munu vit gangask áðr en lýkr, Nj. 176; þú munt ærit mjök elska féit, áðr lýkr, Gullþ. 7.VII. reflex. to be opened, open; fjallit lauksk upp norðan (opened), Eb. 28, Krók. 52; ok þegar lauksk hurðin á hæla honum, Edda 2:—to come to an end, ok er um þetta allfjölrætt á þingi hversu þessi mál mundu lúkask, Nj. 109: hér lýksk ( here ends) sjá bók, Íb. (fine):—gékk Haldóra með barni, ok lauksk seint um hennar hag. H. was heavy with child, and it went slowly on with her, Sturl. i. 199; at þessarar konu eymd yfir lúkisk á einhvern hátt, can come to some end, Bs. ii. 173:—to be discharged, skal þetta fé upp lúkask ( be paid out) af lögmanni, N. G. L. ii. 12.
См. также в других словарях:
conclude — con‧clude [kənˈkluːd] verb 1. [intransitive] to decide that something is true after considering all the facts: • The Stock Exchange concluded that the accounts could be regarded as suspect because they made no reference to such businesses. • We… … Financial and business terms
Conclude — Con*clude , v. t. [imp. & p. p. {Concluded}; p. pr. & vb. n. {Concluding}.] [L. concludere, conclusum; con + claudere to shut. See {Close}, v. t.] 1. To shut up; to inclose. [Obs.] [1913 Webster] The very person of Christ [was] concluded within… … The Collaborative International Dictionary of English
conclude — I (complete) verb abort, adjourn, break off, bring to a close, bring to an end, bring to rest, carry to completion, cease, climax, close, conficere, consummate, culminate, discharge, discontinue, dispose of, end, execute, exhaust, finalize,… … Law dictionary
Conclude — Con*clude , v. i. 1. To come to a termination; to make an end; to close; to end; to terminate. [1913 Webster] A train of lies, That, made in lust, conclude in perjuries. Dryden. [1913 Webster] And, to conclude, The victory fell on us. Shak. [1913 … The Collaborative International Dictionary of English
conclude — CONCLÚDE, conclúd, vb. III. tranz. (Rar) A conchide, a încheia. – Din lat., it. concludere. Trimis de Joseph, 16.05.2004. Sursa: DEX 98 conclúde vb., ind. prez. 1 sg. şi 3 … Dicționar Român
conclude — [v1] finish, come to an end achieve, bring down curtain*, call it a day*, cease, cinch, clinch, close, close out, complete, consummate, crown, desist, draw to close, end, halt, knock off, put the lid on*, put to bed*, round off, stop, terminate,… … New thesaurus
conclude — [kən klo͞od′] vt. concluded, concluding [ME concluden, to conclude < L concludere, to shut up, enclose < com , together + claudere, to shut, CLOSE2] 1. to bring to a close; end; finish 2. to decide by reasoning; infer; deduce 3. to decide;… … English World dictionary
conclude — (v.) early 14c., end an argument, from L. concludere to shut up, enclose, from com together (see COM (Cf. com )) + cludere, comb. form of claudere to shut (see CLOSE (Cf. close) (v.)). Meaning reach a mental conclusion, deduce is from late 14c.,… … Etymology dictionary
conclude — 1 *close, finish, terminate, end, complete Antonyms: open Contrasted words: commence, *begin, start, initiate, inaugurate 2 judge, gather, *infer, deduce Analogous words: reason, speculate (see THINK): * … New Dictionary of Synonyms
conclude — ► VERB 1) bring or come to an end. 2) arrive at a judgement or opinion by reasoning. 3) formally settle or arrange (a treaty or agreement). ORIGIN Latin concludere, from claudere to shut … English terms dictionary
conclude */*/*/ — UK [kənˈkluːd] / US [kənˈklud] verb Word forms conclude : present tense I/you/we/they conclude he/she/it concludes present participle concluding past tense concluded past participle concluded 1) [transitive] to decide that something is true after … English dictionary