-
41 conciliation
-
42 conciliation
узгоджуваний розгляд; мирова угода; узгоджувальна процедура; процедура примирення -
43 conciliation
perdamaian, penyesuaian* * *permufakatan* * *perdamaian, penyesuaian* * *perdamaian -
44 conciliation
pagkakasundô -
45 conciliation
noun friðun, sætt -
46 conciliation
-
47 conciliation
n1) примирення, умиротворення2) юp. узгоджувальна процедура, узгоджувальна комісія; арбітражне примирення ( профспілки з підприємцем) -
48 conciliation
n. uzlaştırma, barıştırma, yatıştırma, sakinleştirme, ödeme* * *gönül alma* * *noun uzlaşma; yatıştırma -
49 conciliation
-
50 Conciliation
محضر صلح، محضر تصالح ، حكم بالتصالح -
51 conciliation
• rauha• sopu• sovinto• sovinnonteko• sovitteleminen• sovinnollisuus• sopusointu• sovittelu• yksimielisyys* * *noun sovittelu -
52 conciliation
n. 달램, 위로, 회유, 화해, (노동 쟁의등의)조정 -
53 conciliation
§ შერიგება, მორიგება, დაზავება§1 შერიგება2 დამშვიდება, დაწყნარება -
54 conciliation
مصالحه ، آشتي ، تسكين ، توافق -
55 conciliation
s pomirenje; izravnanje, poravnanje; nagodba* * *
mirenje -
56 conciliation
-
57 conciliation
-
58 conciliation
помирување* * *помирување; смирување -
59 conciliation
noun su(si)taikymas -
60 conciliation
См. также в других словарях:
conciliation — [ kɔ̃siljasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lat. conciliatio 1 ♦ Action de concilier (des personnes, des opinions, des intérêts); son résultat. ⇒ accommodement, accord, arbitrage, arrangement, concorde, entente, médiation, rapprochement, réconciliation,… … Encyclopédie Universelle
conciliation — con·cil·i·a·tion /kən ˌsi lē ā shən/ n: the settlement of a dispute by mutual and friendly agreement with a view to avoiding litigation con·cil·i·a·tor /kən si lē ˌā tər/ n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
conciliation — con‧cil‧i‧a‧tion [kənˌsɪliˈeɪʆn] noun [uncountable] HUMAN RESOURCES the process of getting an employer and employees who are involved in an argument to meet and discuss their differences, in the hope of ending the argument: • Procedures for… … Financial and business terms
conciliation — CONCILIATION. s. f. Action de concilier, réunion de personnes qui étoient divisées. Travailler à la conciliation des esprits. Il a un esprit deconciliation. [b]f♛/b] Il se dit aussi De la concordance des passages et des Lois qui paroissent… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
conciliation — Conciliation. s. f. v. Accord. Conciliation des esprits. conciliation des passages, des loix &c … Dictionnaire de l'Académie française
Conciliation — Con*cil i*a tion, n. [L. conciliatio.] The act or process of conciliating; the state of being conciliated. [1913 Webster] The house has gone further; it has declared conciliation admissible previous to any submission on the part of America. Burke … The Collaborative International Dictionary of English
conciliation — 1540s, from M.Fr. conciliation, from L. conciliationem (nom. conciliatio) a connection, union, bond, figuratively a making friendly, gaining over, noun of action from conciliare (see CONCILIATE (Cf. conciliate)) … Etymology dictionary
Conciliation — (v. lat.), Versöhnung; davon Conciliatorisch, aussöhnend, einigend, u. Conciliiren, vereinen, aussöhnen … Pierer's Universal-Lexikon
Conciliation — Conciliation, lat., Versöhnung; conciliatorisch, versöhnend; conciliiren, versöhnen, vereinigen … Herders Conversations-Lexikon
conciliation — CONCILIATION: Les prêcher toujours, même quand les contraires sont absolus … Dictionnaire des idées reçues
conciliation — et union, Conciliatio, Conciliatura … Thresor de la langue françoyse