-
1 Moneta
Mŏnēta, ae (archaic gen. Monetas, Liv. Andron. ap. Prisc. p. 679 P.), f. [moneo].I.The mother of the Muses, a transl. of the Gr. Mnêmosunê: Mnêmosunê Moneta, Gloss. Philox.; cf. Cic. N. D. 3, 18, 47; Hyg. Fab. praef.: filia Monetas, Liv. Andron. ap. Prisc. p. 679 P.—II.A surname of Juno, in whose temple at Rome money was coined: cum terrae motus factus esset, Ut sue plena procuratio fieret, vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse;B.quocirca Junonem illam appellatam Monetam,
Cic. Div. 1, 45, 101; cf. id. Phil. 7, 1, 1; Liv. 7, 28, 4; Ov. F. 1, 638; 6, 183; Val. Max. 1, 8, 3; Lact. 2, 7, 11:ubi nunc aedes atque officina Monetae est,
Liv. 6, 20, 13.—Transf.1.The place for coining money, the mint: ad Philotimum scripsi de viatico, sive a moneta, sive ab Oppiis, i. e. taken from the mint or borrowed from the Oppian usurers, Cic. Att. 8, 7, 3; Sid. Carm. 23, 41:2.monetae officinator,
master of the mint, Inscr. Orell. 3227:monetae aequator,
ib. 3228.—Coined money, coin, money ( poet. and in post-Aug. prose):3.victaque concedit prisca moneta novae,
Ov. F. 1, 222:nigrae, i. e. aereae,
Mart. 1, 100, 13; Paul. Sent. 5, 25, 1:falsam monetam percussisse,
id. ib. 5, 12, 12:probata,
Vulg. Gen. 23, 16.—A stamp or die for coining money:a novā monetā,
of a new stamp, Mart. 12, 55, 8.—Hence, trop.:communi feriat carmen triviale moneta,
of the common stamp, in ordinary style, Juv. 7, 55:jam tempus est quaedam ex nostrā, ut ita dicam, monetā proferri,
Sen. Ben. 3, 35, 1:nomina Graeca Latinā monetā percussa,
of the Latin stamp, App. Mag. p. 298, 33. -
2 Monēta
Monēta ae, f [moneo], the mother of the Muses, C.— A surname of Juno, as the goddess of recollection, C., L., O.—(Because money was coined in the temple of Juno Moneta), a place for coining money, mint, C.— Coined money, coin, money, O.— A stamp, die (late); hence, Communi carmen monetā, of the common stamp, Iu.* * *money/coinage; die on which coin is struck, stamp; mint, temple striking coins
См. также в других словарях:
MONETAE usus — excogitari coepit, postquam simplicissimum illud et naturae maxime, teste Aristotele, conveniens Mercaturae genus, quod mericum fiebat permutatione,in desuetudinem abiit. Quia enim alter alterius mercibus non semper opus habebat, Moneta inventa… … Hofmann J. Lexicon universale
MEDALLIA — apud recentioris aevi Scriptores, in Italia et Gallia, monetae quaevis dici coeperunt, communi et ab omnibus receptâ nomenclaturâ; a metallo nempe, e quo cusae. Nemini enim ignotum, antequam cuderentur monetae, aes et argentum magnitudine ac… … Hofmann J. Lexicon universale
ISLANDIA — Germ. Istand, Gall. Islande, Ins. maris Sept. amplissima, nomen habet aglacie, quae illi ad Bor. perpetuo adhaeret, nam ibi iam incipit mare Congelatum: dicitur etiam Snelandia, a nive, et Gardartsholm, a Gardarto eius inventore; quibusdam… … Hofmann J. Lexicon universale
SOLIDUS — nomen aurei apud Romanos nummi, His enim cum una fuisset olim forma nummi ex auro, non nisi Aureus is (vide supra) nominabatur, quô vocabulô differbat ab argenteis et aereis, quales erant coeteri nummi. Dein semisses et tremisses, aurei et ipsi… … Hofmann J. Lexicon universale