-
1 comitialis morbus
эпилепсия, проявление которой на одном из членов собрания сопровождалось закрытием комиций (1. 53 D. 21, 1. 1. 1 § 1 D. 26, 8. 1. 28 C. 6, 23).Латинско-русский словарь к источникам римского права > comitialis morbus
-
2 comitialis
[st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices. - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.* * *[st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices. - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.* * *Comitialis, et hoc comitiale, pen. prod. Cic. Appartenant à telles assemblees.\Dies comitiales. Cic. Jours ordonnez pour faire telles assemblees.\Comitiales homines, Litigiosi dicuntur. Plaut. Plaideurs qui se trouvent souvent au palais, Harceleurs qui ne demandent qui procez.\Mensis comitialis. Cic. Ouquel se faisoit telle assemblee.\Comitialis morbus. Plin. Le hault mal, qu'on appelle aussi La maladie S. Jehan, Mal caduque.\Comitialis homo. Plin. Qui est malade de ceste maladie. -
3 morbus
morbus, i, m.
- [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général. - v. Cic. Tusc. 4, 28. - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade. - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade. - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave. - cf. Tusc. 4, 28. - morbo laborare (affici): être malade. - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie. - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade. - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie. - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies. - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie. - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion. - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine. - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine. - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes). - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit. - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.* * *morbus, i, m.
- [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général. - v. Cic. Tusc. 4, 28. - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade. - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade. - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave. - cf. Tusc. 4, 28. - morbo laborare (affici): être malade. - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie. - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade. - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie. - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies. - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie. - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion. - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine. - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine. - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes). - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit. - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.* * *Morbus, morbi. Maladie.\Animi morbus. Cic. Desplaisance, Perturbation d'esprit.\Homines aegri morbo graui. Cic. Malades d'une grieve maladie.\Missus morbus ad corpora a numine. Iuue. Envoyé de Dieu.\Morosus morbus. Ouid. Qui rend la personne fascheuse et difficile à servir.\Pallentes morbi. Virgil. Qui font les gens palles.\Regius morbus. Horat. La jaulnisse.\Aflici graui morbo. Cic. Estre fort malade.\Conualescere ex morbo. Cic. Relever de maladie.\Delabi in morbum. Cic. Tomber en maladie.\Euadere ex morbo dicitur aegrotus. Cic. Reschapper de maladie.\Iactari morbo. Horat. Estre tormenté de maladie.\Impediri morbo. Cic. Estre empesché de maladie.\Laborare morbo. Cic. Estre malade.\In morbo esse. Cic. Estre malade.\Vacare morbo. Cels. Estre sans maladie. -
4 comitialis
cŏmĭtĭālis, e, adj. [comitium, II.], of or pertaining to the comitia:dies,
on which the comitia were held, Cic. Q. Fr. 2, 2, 3; 2, 13, 3; Varr. L. L. 6, § 29 Müll.; Liv. 3, 11, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 38, 12 Müll.; Macr. S. 1, 16; so,biduum,
Caes. B. C. 1, 5:mensis,
Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:homines,
who were always at the comitia, and sold their votes, Plaut. Poen. 3, 2, 6: morbus, the epilepsy (so called because its occurrence on the day of the comitia, as ominous, broke up the consultation; cf. Fest. s. v. prohibere, p. 234, 28 Müll.; Cels. 2, 1; 3, 23;also called morbus major and sacer,
id. 2, 8:vitio corripi,
Sen. Ira, 3, 10, 3; and, subst.: cŏmĭtĭālis, is, comm., one who has the epilepsy, Plin. 20, 11, 44, § 114; 28, 7, 23, § 83; 32, 4, 14, § 33 sq.; 32, 9, 37, § 112.— Adv.: cŏmĭtĭālĭter, epileptically, by epilepsy, Plin. 22, 21, 29, § 59. -
5 comitiālis
comitiālis e, adj. [comitia], of an election, proper for comitia: dies, L.: biduum, Cs.: mensis.* * *Iepileptic, one who has epilepsy; attacks of epilepsy (pl.)IIcomitialis, comitiale ADJelectoral; pertaining to/proper for comitia (assembly of Roman people); epileptic, suffering from epilepsymorbus/vitium comitialis -- major epilepsy
-
6 comitialis
comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.
-
7 comitialis
comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitialis
-
8 Morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
9 morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
10 morbus
morbus, ī, m. (zu morior; als Grundform *morodho-s, was sterben macht), die Krankheit, I) physische: a) leb. Wesen: gravis, levis, Cels.: longinquus, Liv., od. longus, Liv. u. Cels., Ggstz. acutus, Cels.: insanabilis, Cic.: inexplicabilis, Plin. ep.: irremediabilis, Salv.: impudicus, Vitr.: articularis, Gicht, Plin. u.a.: maior, Cels. u. Apul.: m. comitialis, die Epilepsie, Cels.: dass. caducus, Apul., od. divinus, Apul., od. sacer, Lucan.: regius od. arquatus, die Gelbsucht, Cels.: gravis et periculosus, Liv.: perniciosior, Cic.: peniciosissimus, Veget. mil.: pernicialis, Liv.: mortifer, Cic.: morbi viriles, Sen. – morbo affectus (befallen), Gell.: aeger morbo gravi od. gravi et periculoso, Liv., gravi corporis morbo Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: homo miser et cum corporis morbo tum animi dolore confectus, Cic. – morbi ingruunt, Curt., ingruunt in agrestes, Liv., ingruunt universis populis, Plin.: vulgati contactu in homines morbi, Liv.: stranguriae morbum contrahere, Plin.: contrahere morbum ex dolore od. ex aegritudine, Iustin.: perniciosissimus morbus nascitur, Veget. mil.: morbum nancisci, Nep.: in morbum cadere od. incĭdere od. delabi, Cic.: in morbum de integro incĭdere einen Rückfall bekommen, Cic.: implicari morbo, Caes., od. in morbum, Nep.: gravi morbo afflictari, Liv.: morbo corripi, s. cor-ripiono. I, 2, d: morbo opprimi, Cic.: vi morbi opprimi, Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: in morbo esse, Cic.: morbo laborare, Cic.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: morbo conflictari, Nep.: mortifero morbo urgeri, Cic.: morbo decedere, mit Tode abgehen (sterben), Eutr.: u. so morbo aquae intercutis, Suet.: morbo perire, Nep., od. mori, Nep. u. Liv.: hoc morbo mori, Cic.: morbo absumi od. confici, Sall.: levare alci morbum, Plaut.: morbum depellere, Cic.: morbo levari, Cic.: ex morbo evadere, Cic.: ex morbo convalescere, Cic.: assurgere ex morbo, Liv., e gravi corporis morbo, Tac.: e gravi morbo recreari, Cic.: nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus, Cic.: defunctā civitate plurimorum morbis, paucis funeribus, Liv.: a morbo valui, ab animo aeger fui, Plaut. – morbum simulare, sich krank stellen, Cic. – alci morbum optare, Sen., precari, Cic. – in morbo consumat, möge er es (das Geld) in Krankheit aufzehren, eine Verwünschungsformel, Sen. de ben. 4, 39, 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 u. 224). – c) personif. als Gottheit, Sen. Herc. fur. 694: im Plur., Verg. Aen. 6, 275. Claud. VI. cons. Hon. 323. – II) (wie νόσος) die geistige Krankheit, a) Verdruß, Kummer, id illi morbo, id illi seniost, darüber wird sie verdrießlich u. mürrisch, Plaut. truc. 466: si in te aegrotant artes antiquae tuae, omnibus amicis morbum tu incuties gravem, ut te videre audireque aegroti sient, Plaut. trin. 72 sqq. – b) die Leidenschaft, Sucht, krankhafte Leidenschaft (Liebhaberei), animi morbi (Seelenkrankheiten) sunt cupiditates immensae et inanes divitiarum, gloriae etc., Cic. de fin. 1, 59: venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum (krankhafte Passion) et insaniam (rasende Leidenschaft), Cic. Verr. 4, 1: ut ad meum te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – auch von unreiner Leidenschaft, Wollust der Verschnittenen, turpium virorum, Hor. carm. 1, 37, 10.
-
11 morbus
morbus, ī, m. (zu morior; als Grundform *morodho- s, was sterben macht), die Krankheit, I) physische: a) leb. Wesen: gravis, levis, Cels.: longinquus, Liv., od. longus, Liv. u. Cels., Ggstz. acutus, Cels.: insanabilis, Cic.: inexplicabilis, Plin. ep.: irremediabilis, Salv.: impudicus, Vitr.: articularis, Gicht, Plin. u.a.: maior, Cels. u. Apul.: m. comitialis, die Epilepsie, Cels.: dass. caducus, Apul., od. divinus, Apul., od. sacer, Lucan.: regius od. arquatus, die Gelbsucht, Cels.: gravis et periculosus, Liv.: perniciosior, Cic.: peniciosissimus, Veget. mil.: pernicialis, Liv.: mortifer, Cic.: morbi viriles, Sen. – morbo affectus (befallen), Gell.: aeger morbo gravi od. gravi et periculoso, Liv., gravi corporis morbo Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: homo miser et cum corporis morbo tum animi dolore confectus, Cic. – morbi ingruunt, Curt., ingruunt in agrestes, Liv., ingruunt universis populis, Plin.: vulgati contactu in homines morbi, Liv.: stranguriae morbum contrahere, Plin.: contrahere morbum ex dolore od. ex aegritudine, Iustin.: perniciosissimus morbus nascitur, Veget. mil.: morbum nancisci, Nep.: in morbum cadere od. incĭdere od. delabi, Cic.: in morbum de integro incĭdere einen Rückfall bekommen, Cic.: implicari morbo, Caes., od. in morbum, Nep.: gravi morbo afflictari, Liv.: morbo corripi, s. corripio no. I, 2, d: morbo opprimi, Cic.: vi morbi op-————primi, Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: in morbo esse, Cic.: morbo laborare, Cic.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: morbo conflictari, Nep.: mortifero morbo urgeri, Cic.: morbo decedere, mit Tode abgehen (sterben), Eutr.: u. so morbo aquae intercutis, Suet.: morbo perire, Nep., od. mori, Nep. u. Liv.: hoc morbo mori, Cic.: morbo absumi od. confici, Sall.: levare alci morbum, Plaut.: morbum depellere, Cic.: morbo levari, Cic.: ex morbo evadere, Cic.: ex morbo convalescere, Cic.: assurgere ex morbo, Liv., e gravi corporis morbo, Tac.: e gravi morbo recreari, Cic.: nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus, Cic.: defunctā civitate plurimorum morbis, paucis funeribus, Liv.: a morbo valui, ab animo aeger fui, Plaut. – morbum simulare, sich krank stellen, Cic. – alci morbum optare, Sen., precari, Cic. – in morbo consumat, möge er es (das Geld) in Krankheit aufzehren, eine Verwünschungsformel, Sen. de ben. 4, 39, 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 u. 224). – c) personif. als Gottheit, Sen. Herc. fur. 694: im Plur., Verg. Aen. 6, 275. Claud. VI. cons. Hon. 323. – II) (wie νόσος) die geistige Krankheit, a) Verdruß, Kummer, id illi morbo, id illi seniost, darüber wird sie verdrießlich u. mürrisch, Plaut. truc. 466: si in te aegrotant artes antiquae tuae, omnibus amicis morbum tu incuties gra-————vem, ut te videre audireque aegroti sient, Plaut. trin. 72 sqq. – b) die Leidenschaft, Sucht, krankhafte Leidenschaft (Liebhaberei), animi morbi (Seelenkrankheiten) sunt cupiditates immensae et inanes divitiarum, gloriae etc., Cic. de fin. 1, 59: venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum (krankhafte Passion) et insaniam (rasende Leidenschaft), Cic. Verr. 4, 1: ut ad meum te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – auch von unreiner Leidenschaft, Wollust der Verschnittenen, turpium virorum, Hor. carm. 1, 37, 10. -
12 morbus comitialis
m. s.&pl.morbus comitialis. -
13 morbus comitialis
s.morbus comitialis, epilepsia. -
14 comitialis
I comitiālis, e [ comitium ]комициальный, т. е. относящийся к народному собранию (dies, mensis C)morbus c. T, Su, CC, тж. vitium comitiale Sen — комициальная болезнь, т. е. эпилепсия (эпилептический припадок с участником народного собрания считался дурным предзнаменованием, и собрание прерывалось)II comitiālis, is m.эпилептик PM -
15 morbus
ī m.1) болезнь, недуг (corporis, animi, oculorum C)in morbum cadere (incidere) C или morbo (in morbum) implicari Cs, Nep — заболеть, захворатьmorbo affectum esse и laborare C (conflictari Nep) — быть больным, страдатьmorbo decedere Eutr (mori, perire Nep) — умереть от болезниm. caeli V — нездоровый климат2) болезненное влечение, страсть (morbus et insania C) -
16 مرض المجاملة
morbus comitialis -
17 эпилепсия
morbus [i, m] comitialis [major; caducus; divinus]; epilepsia [ae, f] -
18 valetudo
vălētūdo, ĭnis, f. [valeo] - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé. - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé. - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé. - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5: - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant. - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive. - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé. - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé. - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé. - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10. - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition. - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade. - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2. - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1. - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux. - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités. - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal. - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).* * *vălētūdo, ĭnis, f. [valeo] - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé. - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé. - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé. - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5: - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant. - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive. - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé. - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé. - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé. - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10. - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition. - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade. - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2. - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1. - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux. - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités. - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal. - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).* * *Valetudo, pen. prod. valetudinis, tam bona, quam mala dicitur. Santé ou maladie, Bon poinct ou mauvais poinct.\Perturbat me longa et pertinax valetudo Titi Aristonis. Plin. iunior. La longue et continuelle maladie.\Genus valetudinis. Cic. Une espece de maladie.\Bona valetudo. Cic. Santé, Bonne santé.\Incommoda valetudo. Cic. Deshaitement.\Valetudine incommoda fuit. Cic. Il a esté malade, Il a esté deshaité, Il s'est porté mal.\Infirma valetudo. Cic. Debile santé, Deshaitement.\Valetudine nouissima conflictabatur. Plin. iunior. Il estoit malade de la maladie dont il mourut.\Dare operam valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.\Emergere ex incommoda valetudine. Cic. Se guarir, Sortir de maladie.\Ferre valetudinem. Quintil. Endurer maladie.\Recolligere se a longa valetudine. Plin. Se refaire, Se revenir.\Seruire valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.\Sustentare valetudinem. Cic. Contregarder et entretenir sa santé.\Valetudo oculorum. Cic. Maladie des yeuls.\Valetudo mentis. Suet. Quand on est trouble de l'entendement. -
19 EPILEPSY
[N]MORBUS COMITIALIS (M)MORBUS CADUCUS (M)EPILEPSIA (-AE) (M) -
20 FALLING SICKNESS
[N]MORBUS COMITIALIS (M)MORBUS CADUCUS (M)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Comitiālis morbus — (lat.), die Epilepsie, weil, wenn Einer in Rom davon in den Comitien befallen wurde, dieselben sogleich geschlossen wurden, da dieser Zufall für eine unglückliche Vorbedeutung gehalten wurde … Pierer's Universal-Lexikon
Comitiālis morbus — (lat.), bei den alten Römern Name der Epilepsie, weil ein solcher Krankheitsfall in den Komitien (s.d.) als böses »Omen« die Entlassung der Versammlung herbeiführte … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Comitialis morbus — у римлян называлась так падучая болезнь, так как припадок ее, случившийся с кем либо из участвовавших в комициях, вызывал немедленное распущение собрания: подобный случай считался дурным предзнаменованием … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Morbus — ist das lateinische Wort für Krankheit. In der Sprache der Medizin gibt Morbus in Verbindung mit dem Namen des Erstbeschreibers einer Erkrankung einen Namen (siehe: Eponym), wobei oft verschiedene Namen für die gleiche Erkrankung üblich sind. Im… … Deutsch Wikipedia
Morbus — (lat.), Krankheit. M. aphrodisiăcus (M. gallĭcus, M. neapolitānus, M. venerĕus), die Lustseuche. M arcuatus (M. regius). Gelbsucht. M. articularis, Gicht. M. asiatĭcus (M. cholericus), Cholera. M. attonĭtus, wahre Apoplexie. M. Brightil, so v.w.… … Pierer's Universal-Lexikon
Morbus — (lat.), Krankheit; M. Addisonii, Addisonsche Krankheit; M. americanus, celticus, Christianorum, gallicus, germanicus, hispanicus, indicus, neapolitanus, polonicus, St. Jobi, venereus, alle = Syphilis; M. anglicanus, Rachitis; M. attonitus,… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Morbus comitialis — Klassifikation nach ICD 10 G40. Epilepsie … Deutsch Wikipedia
COMITIA — orum, plural. numer. conventus populi ad creandos magistratus, leges ferendas, et alia cum populo agenda, a comeundo appellata, ita enim veteres loquebantur, vel a coeundo. Leguntur autem Comitia Consularia, Praetoria, Quaestoria, Tribunitia,… … Hofmann J. Lexicon universale
Britannicus — Pour les articles homonymes, voir Britannicus (homonymie). Britannicus enfant Tiberius Claudius Caesar Germanicus, appelé ultérieurement Britannicus (12 février 41 v. le 11 février 55 … Wikipédia en Français
ԽԵԼԱԳԱՐՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0937 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c գ. παραφρόνησις, παραφρονία amentia, dementia, delirium ἑπιληψία comitialis morbus καριβαρία gravedo capitis ἑμπληξία stupor, stupiditas διαστροφή perversitas (mentis) … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
МОРБУС — • Morbus, 1. comitialis или падучая болезнь, по причине которой прекращались comitia; 2. sonticus, болезнь судящихся сторон или судьи, вследствие которой отсрочивалось судебное заседание … Реальный словарь классических древностей