Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

col

  • 1 col-l-

        col-l-    (for com-l-), see conl-.

    Latin-English dictionary > col-l-

  • 2 Col. Claud. Aug. Agripp.

    see Coloniae Agrippinae

    Latin place names > Col. Claud. Aug. Agripp.

  • 3 Col. Agrippinae

    see Coloniae Agrippinae

    Latin place names > Col. Agrippinae

  • 4 collacrimatio

    col-lā̆crĭmātĭo ( conl-), ōnis, f. [col-lacrimo], a weeping together or very much, a lamenting, Cic. de Or. 2, 45, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > collacrimatio

  • 5 collibet

    col-lĭbet ( conl-) or collŭbet ( conl-), buit or bītum est, 2, v. impers., it pleases, it is agreeable (very rare, and only in the pret. tenses); in act.: si collibuisset, * Hor. S. 1, 3, 6; Col. 11, 1, 2: quae victoribus conlubuissent, * Sall. C. 51, 9; in pass.:

    utcumque animo conlubitum est meo,

    Plaut. Am. 1, 1, 187; 2, 2, 228; id. Cist. 1, 2, 6; id. Most. 1, 3, 137; id. Merc. 2, 1, 34:

    si quid conlubitum'st,

    Ter. Eun. 5, 8, 26 Fleck.; Cic. N. D. 1, 38, 108; id. Fam. 15, 16, 2; cf. Charis. 2, 13, p. 180 P.

    Lewis & Short latin dictionary > collibet

  • 6 colliciae

    col-lĭciae or collĭquĭae ( conl-), ārum, f. [con-liquor, a flowing together; hence], channels, drains, or gutters for conducting water in the fields, upon the roofs of buildings, etc., Col. 2, 8, 3; Plin. 18, 19, 49, § 179; Vitr. 6, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 114, 4 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > colliciae

  • 7 colliquesco

    col-lĭquesco ( conl-), lĭqui, ĕre, v. inch. n., to become fluid, to liquefy, melt, dissolve (rare).
    I.
    Prop.: cum aurum colliquisset, Varr. ap. Non. p. 334, 27 sq.:

    cum aes colliquisset,

    id. ib. (but Neue, Formenl. 2, 486, would read collicuisset in both these passages):

    in pice colliquescere,

    Col. 12, 22, 2:

    igni,

    App. Mag. p. 306, 10.—
    II.
    Trop.: lacrimis, to melt into tears, Fronto, Nep. Am. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > colliquesco

  • 8 colloco

    col-lŏco ( conl-), āvi, ātum, 1, v. a., to place together, to arrange, to station, lay, put, place, set, set up, erect, etc., a thing (or person) somewhere (class. in prose and poetry; cf.: statuo, pono, sisto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. usu. with in and abl. (cf. Ramsh. Gr. p. 467 sq.; Zumpt, Gr. § 489); more rarely with in and acc.; also with other prepositions, or absol.
    (α).
    With in and abl.:

    istam conloca cruminam in collo plane,

    Plaut. As. 3, 3, 67:

    in rostris collocati,

    Cic. Sest. 38, 83:

    aliquem in cubili,

    id. Tusc. 2, 17, 39:

    in navi,

    id. Planc. 41, 97:

    in custodiā,

    id. Phil. 7, 7, 19; id. Par. 3, 2, 25:

    in solitudine,

    id. Lael. 23, 87:

    uno quidque in loco,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    Herculem in concilio caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    legiones in cervicibus nostris,

    id. Fam. 12, 23, 2; id. Agr. 2, 27, 74:

    legionem in eis locis hiemandi causā,

    Caes. B. G. 3, 1; cf.:

    exercitum in hibernis,

    id. ib. 3, 29 fin.:

    me in gremio Veneris,

    Cat. 66, 56:

    pedem grabati In collo sibi,

    id. 10, 23:

    insidias bipertito in silvis,

    Caes. B. G. 5, 32:

    quas (copias) in convalle in insidiis,

    id. ib. 3, 20:

    juvenem in latebris,

    Verg. G. 4, 424 al.:

    tabulas bene pictas in bono lumine,

    Cic. Brut. 75, 261; id. Pis. 25, 61:

    supremo In monte saxum,

    Hor. Epod. 17, 68:

    corpus in vestibulo,

    Suet. Aug. 100; Cat. 10, 23:

    praesidia in litore,

    Nep. Hann. 11, 4.—With locat. proper names;

    of towns: classem Miseni et alteram Ravennae,

    Suet. Aug. 49:

    singulas cohortes, Puteolis et Ostiae,

    id. Claud. 25:

    se Athenis collocavit,

    established himself, settled there, Cic. Fin. 5, 2, 4.—So also with adv. of place:

    occupato oppido, ibi praesidium collocavit,

    Caes. B. G. 1, 38; 7, 9:

    ubi iste castra collocarat,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96. —
    (β).
    With in and acc.:

    in tabernam vasa et servos,

    Plaut. Men. 5, 6, 27:

    me in arborem,

    id. Aul. 4, 8, 6:

    eam in lectum,

    Ter. Eun. 3, 5, 45 (ipsum verbum collocant proprium est, et ascribitur pronubis, Don.):

    exercitum in provinciam hiemandi gratia,

    Sall. J. 61, 2; cf.

    supra,

    Caes. B. G. 3, 1, and 3, 29; cf. also id. ib. 1, 18, B. 1. infra:

    maxilla ubi in suam sedem collocata est,

    Cels. 8, 7.—
    (γ).
    With simple abl.:

    oculos pennis,

    Ov. M. 1, 723.—
    (δ).
    With other prepositions (freq. in Suet.): comites apud ceteros hospites, to lodge, quarter, Cic. Verr. [p. 368] 2, 1, 24, §

    63: ut ante suum fundum Miloni insidias conlocaret,

    to lay an ambush for, id. Mil. 10, 27:

    cohortis legionarias quattuor advorsum pedites hostium,

    Sall. J. 51, 3:

    legiones propius Armeniam,

    Tac. A. 13, 7; cf.:

    ipse propior montem suos conlocat,

    Sall. J. 49, 1:

    obsides super se,

    Suet. Aug. 43:

    singulas infra se,

    id. Calig. 24:

    juxta se,

    id. Ner. 13:

    circa se,

    id. Tit. 9, consulares super pulpitum, id. Calig. 54:

    lecticam pro tribunali,

    id. Aug. 33.—
    (ε).
    Absol.: sine tumultu praesidiis conlocatis: Sall. C. 45, 2; cf. Caes. B. G. 3, 4; 4, 33:

    tabulis et signis propalam collocatis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    columnas neque rectas, neque e regione,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    lecticae collocabantur,

    id. Phil. 5, 6, 18:

    signum Jovis,

    id. Cat. 3, 9, 21:

    sedes ac domicilium,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

    postquam impedimenta collocata animadvertit,

    Liv. 44, 37, 1 (cf.:

    constituere impedimenta,

    id. 44, 36, 6):

    chlamydem, ut pendeat apte,

    Ov. M. 2, 734:

    collocat hasta sues,

    lays prostrate, kills, Mart. 5, 65, 10:

    reliqua signa in subsidio (i. e. ad subsidium) artius conlocat,

    Sall. C. 59, 2; so,

    ceterum exercitum in subsidiis,

    id. ib. § 5 Kritz N. cr.:

    vos, bonae feminae, collocate puellulam (cf. B. 1. infra),

    Cat. 61, 184.—
    B.
    Esp.
    1.
    To give in marriage:

    filiam alicui,

    Tac. Agr. 9 fin.; cf. Suet. Claud. 27; so Cic. Brut. 26, 98; Nep. Att. 19, 4; Suet. Caes. 21; id. Aug. 64; id. Calig. 24; id. Dom. 22 al.:

    matrem homini nobilissimo,

    Caes. B. G. 1, 18:

    aliquam in matrimonium,

    Cic. Div. 1, 46, 104;

    together with in matrimonio,

    Dig. 36, 1, 77:

    eam in se dignam condicionem,

    Plaut. Trin. 1, 2, 122:

    sororem ex matre et propinquas suas nuptum in alias civitates,

    Caes. B. G. 1, 18; so,

    nuptum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 7; Col. 4, 3, 6; Dig. 3, 2, 11.—Less freq. absol.:

    virginem,

    Nep. Epam. 3, 5:

    filiam alicujus,

    id. Arist. 3, 3; cf.:

    in collocandā filiā,

    Tac. A. 4, 39:

    collocantis filiam,

    Just. 9, 6, 2.—
    2.
    Collocare pecuniam, dotem, faenus, etc., a mercantile t. t., to give, lay out, invest, advance, place money, a dowry, wealth, etc.:

    rem herilem,

    Plaut. Men. 5, 6, 2:

    in eā provinciā pecunias magnas collocatas habent,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 18; cf.:

    pecunias in emptiones praediorum,

    Dig. 17, 1, 2:

    pecunias graviore faenore,

    Suet. Aug. 39:

    curavit, ut in eo fundo dos collocaretur,

    Cic. Caecin. 4, 11:

    nusquam posse eam (pecuniam) melius conlocari,

    id. ib. 5, 15:

    duas patrimonii partes in solo,

    Suet. Tib. 48; cf.:

    duas faenoris partes in agris,

    Tac. A. 6, 17:

    pecuniam idoneis nominibus,

    Dig. 35, 2, 88.— Hence,
    b.
    In gen., to employ, invest money in some way:

    patrimonium suum non effudit: in rei publicae salute collocavit,

    Cic. Phil. 3, 2, 3:

    miliens sestertium eā munificentiā collocatum,

    Tac. A. 6, 45.—
    3.
    (Like the Gr. protithenai.) To lay out a dead body in state in the vestibulum:

    aliquem sancte ac reverenter in hortis Domitiis,

    Capitol. Anton. p. 5; v. Casaub. ad h. l.—
    II.
    Trop. (in good prose; most freq. in Cic. and Quint.).
    A.
    In gen., acc. to I. A., to place, set, station, dispose of, occupy, employ, put.
    (α).
    With in and abl.:

    illum multa in pectore suo conlocare oportet,

    Plaut. Pers. 1, 1, 8:

    res est videnda in tuto ut conlocetur,

    Ter. Heaut. 4, 3, 11; 4, 3, 17:

    ut totos se in optimo vitae statu exquirendo collocarent,

    employed, occupied themselves, Cic. Tusc. 5, 1, 2; cf.:

    totum se in cognitione et scientiā,

    id. Off. 1, 44, 158:

    sese palam in meretriciā vitā,

    id. Cael. 20, 49:

    philosophiam in urbibus,

    id. Tusc. 5, 4, 10:

    in animis ego vestris omnes triumphos meos condi et collocari volo,

    to be placed, deposited, id. Cat. 3, 11, 26:

    omne suum studium in doctrinā ac sapientiā,

    to apply, employ, id. Q. Fr. 1, 1, 10, § 29:

    spem in incerto reliqui temporis eventu,

    id. Quint. 26, 83:

    adulescentiam suam in amore et voluptatibus,

    to employ, spend, id. Cael. 17, 39:

    bonas horas male,

    Mart. 1, 113, 3:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis judicium ipsa natura in auribus nostris collocavit,

    placed, Cic. Or. 51, 173:

    in conspectu,

    Quint. 7, 1, 4:

    famam in tuto,

    id. 12, 11, 7. —
    (β).
    With in and acc.:

    in otium se,

    Plaut. Merc. 3, 2, 10:

    homines quattuor In soporem,

    to put into the sleep of death, id. Am. 1, 1, 148.—
    (γ).
    With simple abl.:

    et propriis verbis et ordine collocatis,

    Quint. 9, 1, 7:

    ordine collocati sensus,

    id. 7, 10, 16. —
    (δ).
    With other prepositions: est et in nominibus ex diverso collocatis sua gratia, Quint. 9, 3, 86.—
    (ε).
    Absol., to set in order, arrange, etc.:

    rem militarem,

    Cic. Fam. 2, 13, 3:

    aedilitas recte collocata,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    tuā nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis statum,

    id. Ep. ad Brut. 1, 15, 12:

    vix ut iis rebus, quas constituissent, conlocandis atque administrandis tempus daretur,

    Caes. B. G. 3, 4: omnibus rebus confectis et collocatis, Auct. B. Alex. 33 fin. —In rhet.: verba collocata, i. e. in their relative positions (opp. simplicia), Cic. Or. 24, 80 sq.:

    ut apte collocentur (verba),

    Quint. 8, prooem. § 26; cf. id. § 31; 10, 2, 13; 8, 1, 1; 10. 1, 4;

    9, 4, 1 al. —Rare: de cujus moderatione... in prioribus libris satis collocavi (= scripsi, dixi),

    have brought forward, put forth, Tac. A. 6, 27 fin.
    B.
    Acc. to I. B. 2.: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, to put or place, as at interest, Cic. Off. 2, 20, 70; id. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    bene,

    id. Fam. 13, 28, 3; cf.:

    ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam conlocandae... sic gloria et quaerenda et conlocanda ratione est,

    id. Off. 2, 12, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > colloco

  • 9 colluceo

    col-lūcĕo ( conl-), ēre, v. n., to give light on every side, to shine brightly, to be wholly illuminated, to be bright or brilliant (class. in prose and poetry; not in Hor.).
    I.
    Prop.
    (α).
    Absol.:

    sol, qui tam longe lateque colluceat,

    Cic. N. D. 2, 15, 40:

    caelum conlucet omnibus,

    id. Univ. 9 med.: taeda per undas, * Lucr. 6, 883:

    collucent ignes,

    Verg. A. 9, 166; so,

    faces,

    id. ib. 4, 567; Curt. 3, 8, 22:

    per campum,

    Tac. A. 3, 4:

    lampades undique,

    Ov. H. 14, 25:

    pocula,

    Cat. 64, 45:

    plumae ignium modo,

    Plin. 10, 47, 67, § 132.—
    (β).
    With abl.:

    candelabri fulgore,

    Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71:

    ignibus aedes,

    Ov. M. 4, 403:

    moenia flammis,

    Verg. A. 5, 4; Liv. 38, 6, 2:

    castra fulgore ignis,

    Curt. 3, 3, 3:

    polus ignibus,

    Stat. S. 1, 6, 89:

    omnia luminibus,

    Liv. 24, 21, 9:

    totus veste atque insignibus armis,

    Verg. A. 10, 539.—
    (γ).
    Ab aliquā re (cf. ab, II.):

    (mare), quā a sole collucet, albescit et vibrat,

    Cic. Ac. 2, 33, 105.—
    II.
    Trop., to shine, be resplendent:

    vidi collucere omnia furtis tuis,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 58; id. N. D. 2, 39, 99:

    collucent floribus agri,

    Ov. F. 5, 363; cf. Col. 3, 21, 3; 10, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > colluceo

  • 10 colluco

    col-lūco ( conl-), āre, v. a. [lux], to make light, to clear or thin a forest, etc.: collucare est succisis arboribus locum luce implere, Fest. s. v. sublucare, p. 348, 18 Müll. (explained in a different manner by Paul. ex Fest. p. 37, 12 ib.):

    lucum,

    Cato, R. R. 139:

    arborem,

    Col. 2, 21, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > colluco

  • 11 colluctor

    col-luctor ( conl-), āri, v. n., to struggle, contend, wrestle with (post-Aug. and rare); constr. with cum aliquo, alicui, or absol.:

    praedonibus,

    Prud. Ham. 523.— Absol., Just. 13, 8, 8; App. M. 2, p. 129.— Trop.:

    cum agro,

    Col. 1, 3, 9; cf.:

    cum solo,

    Plin. 27, 2, 2, § 5:

    cum petulantiā morbi,

    Gell. 12, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > colluctor

  • 12 conlacrimatio

    col-lā̆crĭmātĭo ( conl-), ōnis, f. [col-lacrimo], a weeping together or very much, a lamenting, Cic. de Or. 2, 45, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > conlacrimatio

  • 13 conlibet

    col-lĭbet ( conl-) or collŭbet ( conl-), buit or bītum est, 2, v. impers., it pleases, it is agreeable (very rare, and only in the pret. tenses); in act.: si collibuisset, * Hor. S. 1, 3, 6; Col. 11, 1, 2: quae victoribus conlubuissent, * Sall. C. 51, 9; in pass.:

    utcumque animo conlubitum est meo,

    Plaut. Am. 1, 1, 187; 2, 2, 228; id. Cist. 1, 2, 6; id. Most. 1, 3, 137; id. Merc. 2, 1, 34:

    si quid conlubitum'st,

    Ter. Eun. 5, 8, 26 Fleck.; Cic. N. D. 1, 38, 108; id. Fam. 15, 16, 2; cf. Charis. 2, 13, p. 180 P.

    Lewis & Short latin dictionary > conlibet

  • 14 conliciae

    col-lĭciae or collĭquĭae ( conl-), ārum, f. [con-liquor, a flowing together; hence], channels, drains, or gutters for conducting water in the fields, upon the roofs of buildings, etc., Col. 2, 8, 3; Plin. 18, 19, 49, § 179; Vitr. 6, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 114, 4 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > conliciae

  • 15 conliquesco

    col-lĭquesco ( conl-), lĭqui, ĕre, v. inch. n., to become fluid, to liquefy, melt, dissolve (rare).
    I.
    Prop.: cum aurum colliquisset, Varr. ap. Non. p. 334, 27 sq.:

    cum aes colliquisset,

    id. ib. (but Neue, Formenl. 2, 486, would read collicuisset in both these passages):

    in pice colliquescere,

    Col. 12, 22, 2:

    igni,

    App. Mag. p. 306, 10.—
    II.
    Trop.: lacrimis, to melt into tears, Fronto, Nep. Am. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conliquesco

  • 16 conloco

    col-lŏco ( conl-), āvi, ātum, 1, v. a., to place together, to arrange, to station, lay, put, place, set, set up, erect, etc., a thing (or person) somewhere (class. in prose and poetry; cf.: statuo, pono, sisto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. usu. with in and abl. (cf. Ramsh. Gr. p. 467 sq.; Zumpt, Gr. § 489); more rarely with in and acc.; also with other prepositions, or absol.
    (α).
    With in and abl.:

    istam conloca cruminam in collo plane,

    Plaut. As. 3, 3, 67:

    in rostris collocati,

    Cic. Sest. 38, 83:

    aliquem in cubili,

    id. Tusc. 2, 17, 39:

    in navi,

    id. Planc. 41, 97:

    in custodiā,

    id. Phil. 7, 7, 19; id. Par. 3, 2, 25:

    in solitudine,

    id. Lael. 23, 87:

    uno quidque in loco,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    Herculem in concilio caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    legiones in cervicibus nostris,

    id. Fam. 12, 23, 2; id. Agr. 2, 27, 74:

    legionem in eis locis hiemandi causā,

    Caes. B. G. 3, 1; cf.:

    exercitum in hibernis,

    id. ib. 3, 29 fin.:

    me in gremio Veneris,

    Cat. 66, 56:

    pedem grabati In collo sibi,

    id. 10, 23:

    insidias bipertito in silvis,

    Caes. B. G. 5, 32:

    quas (copias) in convalle in insidiis,

    id. ib. 3, 20:

    juvenem in latebris,

    Verg. G. 4, 424 al.:

    tabulas bene pictas in bono lumine,

    Cic. Brut. 75, 261; id. Pis. 25, 61:

    supremo In monte saxum,

    Hor. Epod. 17, 68:

    corpus in vestibulo,

    Suet. Aug. 100; Cat. 10, 23:

    praesidia in litore,

    Nep. Hann. 11, 4.—With locat. proper names;

    of towns: classem Miseni et alteram Ravennae,

    Suet. Aug. 49:

    singulas cohortes, Puteolis et Ostiae,

    id. Claud. 25:

    se Athenis collocavit,

    established himself, settled there, Cic. Fin. 5, 2, 4.—So also with adv. of place:

    occupato oppido, ibi praesidium collocavit,

    Caes. B. G. 1, 38; 7, 9:

    ubi iste castra collocarat,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96. —
    (β).
    With in and acc.:

    in tabernam vasa et servos,

    Plaut. Men. 5, 6, 27:

    me in arborem,

    id. Aul. 4, 8, 6:

    eam in lectum,

    Ter. Eun. 3, 5, 45 (ipsum verbum collocant proprium est, et ascribitur pronubis, Don.):

    exercitum in provinciam hiemandi gratia,

    Sall. J. 61, 2; cf.

    supra,

    Caes. B. G. 3, 1, and 3, 29; cf. also id. ib. 1, 18, B. 1. infra:

    maxilla ubi in suam sedem collocata est,

    Cels. 8, 7.—
    (γ).
    With simple abl.:

    oculos pennis,

    Ov. M. 1, 723.—
    (δ).
    With other prepositions (freq. in Suet.): comites apud ceteros hospites, to lodge, quarter, Cic. Verr. [p. 368] 2, 1, 24, §

    63: ut ante suum fundum Miloni insidias conlocaret,

    to lay an ambush for, id. Mil. 10, 27:

    cohortis legionarias quattuor advorsum pedites hostium,

    Sall. J. 51, 3:

    legiones propius Armeniam,

    Tac. A. 13, 7; cf.:

    ipse propior montem suos conlocat,

    Sall. J. 49, 1:

    obsides super se,

    Suet. Aug. 43:

    singulas infra se,

    id. Calig. 24:

    juxta se,

    id. Ner. 13:

    circa se,

    id. Tit. 9, consulares super pulpitum, id. Calig. 54:

    lecticam pro tribunali,

    id. Aug. 33.—
    (ε).
    Absol.: sine tumultu praesidiis conlocatis: Sall. C. 45, 2; cf. Caes. B. G. 3, 4; 4, 33:

    tabulis et signis propalam collocatis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    columnas neque rectas, neque e regione,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    lecticae collocabantur,

    id. Phil. 5, 6, 18:

    signum Jovis,

    id. Cat. 3, 9, 21:

    sedes ac domicilium,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

    postquam impedimenta collocata animadvertit,

    Liv. 44, 37, 1 (cf.:

    constituere impedimenta,

    id. 44, 36, 6):

    chlamydem, ut pendeat apte,

    Ov. M. 2, 734:

    collocat hasta sues,

    lays prostrate, kills, Mart. 5, 65, 10:

    reliqua signa in subsidio (i. e. ad subsidium) artius conlocat,

    Sall. C. 59, 2; so,

    ceterum exercitum in subsidiis,

    id. ib. § 5 Kritz N. cr.:

    vos, bonae feminae, collocate puellulam (cf. B. 1. infra),

    Cat. 61, 184.—
    B.
    Esp.
    1.
    To give in marriage:

    filiam alicui,

    Tac. Agr. 9 fin.; cf. Suet. Claud. 27; so Cic. Brut. 26, 98; Nep. Att. 19, 4; Suet. Caes. 21; id. Aug. 64; id. Calig. 24; id. Dom. 22 al.:

    matrem homini nobilissimo,

    Caes. B. G. 1, 18:

    aliquam in matrimonium,

    Cic. Div. 1, 46, 104;

    together with in matrimonio,

    Dig. 36, 1, 77:

    eam in se dignam condicionem,

    Plaut. Trin. 1, 2, 122:

    sororem ex matre et propinquas suas nuptum in alias civitates,

    Caes. B. G. 1, 18; so,

    nuptum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 7; Col. 4, 3, 6; Dig. 3, 2, 11.—Less freq. absol.:

    virginem,

    Nep. Epam. 3, 5:

    filiam alicujus,

    id. Arist. 3, 3; cf.:

    in collocandā filiā,

    Tac. A. 4, 39:

    collocantis filiam,

    Just. 9, 6, 2.—
    2.
    Collocare pecuniam, dotem, faenus, etc., a mercantile t. t., to give, lay out, invest, advance, place money, a dowry, wealth, etc.:

    rem herilem,

    Plaut. Men. 5, 6, 2:

    in eā provinciā pecunias magnas collocatas habent,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 18; cf.:

    pecunias in emptiones praediorum,

    Dig. 17, 1, 2:

    pecunias graviore faenore,

    Suet. Aug. 39:

    curavit, ut in eo fundo dos collocaretur,

    Cic. Caecin. 4, 11:

    nusquam posse eam (pecuniam) melius conlocari,

    id. ib. 5, 15:

    duas patrimonii partes in solo,

    Suet. Tib. 48; cf.:

    duas faenoris partes in agris,

    Tac. A. 6, 17:

    pecuniam idoneis nominibus,

    Dig. 35, 2, 88.— Hence,
    b.
    In gen., to employ, invest money in some way:

    patrimonium suum non effudit: in rei publicae salute collocavit,

    Cic. Phil. 3, 2, 3:

    miliens sestertium eā munificentiā collocatum,

    Tac. A. 6, 45.—
    3.
    (Like the Gr. protithenai.) To lay out a dead body in state in the vestibulum:

    aliquem sancte ac reverenter in hortis Domitiis,

    Capitol. Anton. p. 5; v. Casaub. ad h. l.—
    II.
    Trop. (in good prose; most freq. in Cic. and Quint.).
    A.
    In gen., acc. to I. A., to place, set, station, dispose of, occupy, employ, put.
    (α).
    With in and abl.:

    illum multa in pectore suo conlocare oportet,

    Plaut. Pers. 1, 1, 8:

    res est videnda in tuto ut conlocetur,

    Ter. Heaut. 4, 3, 11; 4, 3, 17:

    ut totos se in optimo vitae statu exquirendo collocarent,

    employed, occupied themselves, Cic. Tusc. 5, 1, 2; cf.:

    totum se in cognitione et scientiā,

    id. Off. 1, 44, 158:

    sese palam in meretriciā vitā,

    id. Cael. 20, 49:

    philosophiam in urbibus,

    id. Tusc. 5, 4, 10:

    in animis ego vestris omnes triumphos meos condi et collocari volo,

    to be placed, deposited, id. Cat. 3, 11, 26:

    omne suum studium in doctrinā ac sapientiā,

    to apply, employ, id. Q. Fr. 1, 1, 10, § 29:

    spem in incerto reliqui temporis eventu,

    id. Quint. 26, 83:

    adulescentiam suam in amore et voluptatibus,

    to employ, spend, id. Cael. 17, 39:

    bonas horas male,

    Mart. 1, 113, 3:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis judicium ipsa natura in auribus nostris collocavit,

    placed, Cic. Or. 51, 173:

    in conspectu,

    Quint. 7, 1, 4:

    famam in tuto,

    id. 12, 11, 7. —
    (β).
    With in and acc.:

    in otium se,

    Plaut. Merc. 3, 2, 10:

    homines quattuor In soporem,

    to put into the sleep of death, id. Am. 1, 1, 148.—
    (γ).
    With simple abl.:

    et propriis verbis et ordine collocatis,

    Quint. 9, 1, 7:

    ordine collocati sensus,

    id. 7, 10, 16. —
    (δ).
    With other prepositions: est et in nominibus ex diverso collocatis sua gratia, Quint. 9, 3, 86.—
    (ε).
    Absol., to set in order, arrange, etc.:

    rem militarem,

    Cic. Fam. 2, 13, 3:

    aedilitas recte collocata,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    tuā nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis statum,

    id. Ep. ad Brut. 1, 15, 12:

    vix ut iis rebus, quas constituissent, conlocandis atque administrandis tempus daretur,

    Caes. B. G. 3, 4: omnibus rebus confectis et collocatis, Auct. B. Alex. 33 fin. —In rhet.: verba collocata, i. e. in their relative positions (opp. simplicia), Cic. Or. 24, 80 sq.:

    ut apte collocentur (verba),

    Quint. 8, prooem. § 26; cf. id. § 31; 10, 2, 13; 8, 1, 1; 10. 1, 4;

    9, 4, 1 al. —Rare: de cujus moderatione... in prioribus libris satis collocavi (= scripsi, dixi),

    have brought forward, put forth, Tac. A. 6, 27 fin.
    B.
    Acc. to I. B. 2.: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, to put or place, as at interest, Cic. Off. 2, 20, 70; id. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    bene,

    id. Fam. 13, 28, 3; cf.:

    ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam conlocandae... sic gloria et quaerenda et conlocanda ratione est,

    id. Off. 2, 12, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > conloco

  • 17 conlubet

    col-lĭbet ( conl-) or collŭbet ( conl-), buit or bītum est, 2, v. impers., it pleases, it is agreeable (very rare, and only in the pret. tenses); in act.: si collibuisset, * Hor. S. 1, 3, 6; Col. 11, 1, 2: quae victoribus conlubuissent, * Sall. C. 51, 9; in pass.:

    utcumque animo conlubitum est meo,

    Plaut. Am. 1, 1, 187; 2, 2, 228; id. Cist. 1, 2, 6; id. Most. 1, 3, 137; id. Merc. 2, 1, 34:

    si quid conlubitum'st,

    Ter. Eun. 5, 8, 26 Fleck.; Cic. N. D. 1, 38, 108; id. Fam. 15, 16, 2; cf. Charis. 2, 13, p. 180 P.

    Lewis & Short latin dictionary > conlubet

  • 18 conluceo

    col-lūcĕo ( conl-), ēre, v. n., to give light on every side, to shine brightly, to be wholly illuminated, to be bright or brilliant (class. in prose and poetry; not in Hor.).
    I.
    Prop.
    (α).
    Absol.:

    sol, qui tam longe lateque colluceat,

    Cic. N. D. 2, 15, 40:

    caelum conlucet omnibus,

    id. Univ. 9 med.: taeda per undas, * Lucr. 6, 883:

    collucent ignes,

    Verg. A. 9, 166; so,

    faces,

    id. ib. 4, 567; Curt. 3, 8, 22:

    per campum,

    Tac. A. 3, 4:

    lampades undique,

    Ov. H. 14, 25:

    pocula,

    Cat. 64, 45:

    plumae ignium modo,

    Plin. 10, 47, 67, § 132.—
    (β).
    With abl.:

    candelabri fulgore,

    Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71:

    ignibus aedes,

    Ov. M. 4, 403:

    moenia flammis,

    Verg. A. 5, 4; Liv. 38, 6, 2:

    castra fulgore ignis,

    Curt. 3, 3, 3:

    polus ignibus,

    Stat. S. 1, 6, 89:

    omnia luminibus,

    Liv. 24, 21, 9:

    totus veste atque insignibus armis,

    Verg. A. 10, 539.—
    (γ).
    Ab aliquā re (cf. ab, II.):

    (mare), quā a sole collucet, albescit et vibrat,

    Cic. Ac. 2, 33, 105.—
    II.
    Trop., to shine, be resplendent:

    vidi collucere omnia furtis tuis,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 58; id. N. D. 2, 39, 99:

    collucent floribus agri,

    Ov. F. 5, 363; cf. Col. 3, 21, 3; 10, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > conluceo

  • 19 conluco

    col-lūco ( conl-), āre, v. a. [lux], to make light, to clear or thin a forest, etc.: collucare est succisis arboribus locum luce implere, Fest. s. v. sublucare, p. 348, 18 Müll. (explained in a different manner by Paul. ex Fest. p. 37, 12 ib.):

    lucum,

    Cato, R. R. 139:

    arborem,

    Col. 2, 21, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conluco

  • 20 conluctor

    col-luctor ( conl-), āri, v. n., to struggle, contend, wrestle with (post-Aug. and rare); constr. with cum aliquo, alicui, or absol.:

    praedonibus,

    Prud. Ham. 523.— Absol., Just. 13, 8, 8; App. M. 2, p. 129.— Trop.:

    cum agro,

    Col. 1, 3, 9; cf.:

    cum solo,

    Plin. 27, 2, 2, § 5:

    cum petulantiā morbi,

    Gell. 12, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > conluctor

См. также в других словарях:

  • col — [ kɔl ] n. m. • 1080; lat. collum → cou I ♦ 1 ♦ Vx Cou. Mod. Loc. Se hausser, se pousser du col : se faire valoir, prendre de grands airs. « Elle s en croit. Il y a sa mère aussi, qui se pousse du col » (Sartre). 2 ♦ Partie étroite, rétrécie (d… …   Encyclopédie Universelle

  • col — col·po·scope; col·po·stat; col·pot·o·my; col·ter; col·u·ber; col·u·bri·na; col·u·bri·nae; col·u·lus; col·um·ba·ceous; col·um·ba·ri·um; col·um·bary; col·um·batz; col·um·bel·la; col·um·bel·li·dae; col·um·bif·er·ous; col·u·mel·la; col·u·mel·lar;… …   English syllables

  • col — COL. s. m. La partie du corps qui joint la teste aux espaules, la prononciation ordinaire dans la pluspart des phrases, c est Cou. Long cou. grand cou. gros cou. le col court. le cou, ou le col tors. mal de cou, ou mal au cou. mouchoir de col, ou …   Dictionnaire de l'Académie française

  • col — COL, coluri, s.n. (anat.) Parte mai îngustă, mai strâmtă a unui organ sau a unui os. – Din fr. col. Trimis de IoanSoleriu, 28.06.2004. Sursa: DEX 98  COL s. (anat.) col uterin = cervix; col vezical = cervix. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa:… …   Dicționar Român

  • Col — can refer to: Contents 1 Things 2 Places 3 Languages 4 Abbreviations 5 Groups …   Wikipedia

  • col — COL. s. m. Voyez Cou, quant à la partie du corps qui joint la tête aux épaules.Col. s. m. Terme dont on se sert dans différentes phrases par analogie à cette partie du corps humain dont on vient de parler. [b]f♛/b] On appelle Le col de la vessie …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Çöl Dəllək —   Municipality   …   Wikipedia

  • col- — → con col élément, du lat. cum. V. co et com . ⇒COL(I) , COLO(N) , (COL , COLI , COLO , COLON ), élément préf. Premier élément de compos. correspondant au subst. côlon et entrant dans la formation de termes appartenant au domaine médical. A. Sur… …   Encyclopédie Universelle

  • col. — col. col. abbreviation for column * * * col. UK US noun [C] (plural cols.) ► WRITTEN ABBREVIATION for column: a vertical row of words or numbers: »See the Evening Advertiser, page 2, col. 1. »The table shows graduate employment alongside the… …   Financial and business terms

  • col. — col. 〈Buchw.; Abk. für lat.〉 columna (Spalte) * * * col. = columna (Spalte). * * * Col.,   Abkürzung für den Bundesstaat Colorado, USA.   * * * col. = columna (Spalte) …   Universal-Lexikon

  • col — sustantivo femenino 1. Brassica oleracea. Planta crucífera comestible, de tallo grueso, hojas anchas, flores pequeñas, blancas o amarillas que se cultiva en los huertos: Prepara las coles con patatas muy bien. Locuciones 1. col de Bruselas… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»