Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cod

  • 101 dicatio

    dĭcātĭo, ōnis, f. [1. dico, no. II. B. 1.].
    I.
    A formal declaration of intention to become a citizen, Cic. Balb. 11 (v. the passage in its connection).—
    II.
    = praedicatio, a praising.
    A.
    Prop., Cod. Theod. 9, 3, 2. —
    B.
    As a title:

    tua dicatio,

    your Reverence, Cod. Theod. 11, 30, 1; Lact. Mort. pers. 48 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dicatio

  • 102 dissolutor

    dissŏlūtor, ōris, m. [id.], a destroyer (late Lat.): sepulcrorum, Cod. Th. 3, 16, 1; Cod. Just. 5, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > dissolutor

  • 103 domestici

    dŏmestĭcus, a, um, adj. [domus], of or belonging to the house.
    I.
    Lit. (very rare):

    dico intra domesticos parietes,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    vestis,

    a garment to wear in the house, id. Fin. 2, 24; Suet. Aug. 73 al.:

    domesticus otior,

    i. e. at home, Hor. S. 1, 6, 128.—Far more freq. and class.,
    II.
    Transf., of or belonging to one's family; domestic, familiar, household.
    A.
    In gen.
    1.
    Adj.: in luctu domestico. Cic. Vatin. 13; cf. Ov. M. 13, 578:

    maeror,

    Suet. Calig. 5: domesticis praeceptis ernditus. Cic. Rep. 1, 22 fin.; cf.: usus et consuetudo cum ali [p. 608] quo, id. Rosc. Am. 6; so,

    usus,

    Quint. 4 prooem. § 1; cf. Ov. P. 4, 3, 15:

    homo prope domesticus,

    Cic. Fam. 7, 14; cf.

    praedones (with hospites and amici),

    id. Rosc. Am. 6:

    mala,

    id. Sest. 45, 97; cf.

    clades (with avunculus absumptus),

    Liv. 9, 17, 17:

    exempla,

    id. 37, 25; Quint. 9, 3, 73:

    religio,

    Suet. Claud. 12:

    convivium,

    id. ib. 44:

    ecclesia,

    the church in the house, Vulg. 1 Cor. 16, 19. —
    2.
    Subst.: dŏmestĭci, ōrum, m., the members of a family, inmates of a household, Cic. Rab. Post. 2, 4; Liv. 1, 42; Suet. Aug. 89; 78; Vulg. 2 Reg. 16, 2 al.—Also, family domestics, household slaves, Suet. Oth. 10; and for the escort, retinue of a person, Cod. Th. 1, 12, 3; Cod. Just. 12, 7; cf.

    milites,

    i. e. body-guard, Vop. Numer. 13.—
    B.
    In partic.
    1.
    Opp. to what is foreign or public, domestic, native; private, internal:

    copiae rei frumentariae,

    Caes. B. G. 2, 10, 4:

    si superavissent vel domesticis opibus vel externis auxiliis,

    id. B. C. 2, 5 fin.; cf.:

    externa lubentius in tali re quam domestica recordor,

    Cic. Off. 2, 8:

    non esse transmarinis nec importatis artibus eruditus, sed genuinis domesticisque virtutibus,

    id. Rep. 2, 15 fin.; cf.

    mos (opp. adventicia doctrina),

    id. ib. 3, 3 Mos.:

    insolens domesticarum rerum fastidium,

    id. Fin. 1, 3 fin.:

    alienigenas domesticis anteferre,

    id. Font. 10 fin.:

    bellum,

    intestine, civil war, Caes. B. G. 5, 9, 4; cf.

    hostes,

    Cic. Vatin. 10, 25:

    insidiae (with intestinum scelus),

    id. Fam. 5, 2; cf.:

    et intestinum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15:

    ac vernaculum crimen (opp. Romam de provincia apportatum),

    id. ib. 2, 3, 61:

    facta celebrare,

    i. e. of their own country, Hor. A. P. 287 et saep.:

    res domesticas ac familiares (opp. rem publicam),

    Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

    domestica et publica,

    id. Fam. 5, 13, 4; Liv. 1, 1 fin.:

    ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem,

    Cic. Fin. 2, 24; cf. id. Or. 43 fin.:

    foris claros domestica destruebat infamia,

    Plin. Pan. 83, 4:

    in rebus privatis ac domesticis,

    Quint. 2, 21, 4 et saep.—
    2.
    (Like the Gr. oikeios) = proprius, proper, personal, one's own (opp. alienus):

    si ex ipsorum domestico incommodo nullus dolor insideret, etc., ex domestico judicio atque animi conscientia,

    Caes. B. C. 3, 60, 2; Cic. Div. in Caecil. 10, 31; id. Verr. 2, 3, 41, § 95; id. de Or. 2, 9, 38; id. Or. 38, 132; cf.:

    Furiae, i. e. in his own heart,

    id. Rosc. Am. 24, 67. — Adv.: dŏmestĭce, at home, privately (late Lat.):

    et secrete,

    Tert. Pall. 4:

    confectus libellus,

    Symm. Ep. 10, 36 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > domestici

  • 104 domesticus

    dŏmestĭcus, a, um, adj. [domus], of or belonging to the house.
    I.
    Lit. (very rare):

    dico intra domesticos parietes,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    vestis,

    a garment to wear in the house, id. Fin. 2, 24; Suet. Aug. 73 al.:

    domesticus otior,

    i. e. at home, Hor. S. 1, 6, 128.—Far more freq. and class.,
    II.
    Transf., of or belonging to one's family; domestic, familiar, household.
    A.
    In gen.
    1.
    Adj.: in luctu domestico. Cic. Vatin. 13; cf. Ov. M. 13, 578:

    maeror,

    Suet. Calig. 5: domesticis praeceptis ernditus. Cic. Rep. 1, 22 fin.; cf.: usus et consuetudo cum ali [p. 608] quo, id. Rosc. Am. 6; so,

    usus,

    Quint. 4 prooem. § 1; cf. Ov. P. 4, 3, 15:

    homo prope domesticus,

    Cic. Fam. 7, 14; cf.

    praedones (with hospites and amici),

    id. Rosc. Am. 6:

    mala,

    id. Sest. 45, 97; cf.

    clades (with avunculus absumptus),

    Liv. 9, 17, 17:

    exempla,

    id. 37, 25; Quint. 9, 3, 73:

    religio,

    Suet. Claud. 12:

    convivium,

    id. ib. 44:

    ecclesia,

    the church in the house, Vulg. 1 Cor. 16, 19. —
    2.
    Subst.: dŏmestĭci, ōrum, m., the members of a family, inmates of a household, Cic. Rab. Post. 2, 4; Liv. 1, 42; Suet. Aug. 89; 78; Vulg. 2 Reg. 16, 2 al.—Also, family domestics, household slaves, Suet. Oth. 10; and for the escort, retinue of a person, Cod. Th. 1, 12, 3; Cod. Just. 12, 7; cf.

    milites,

    i. e. body-guard, Vop. Numer. 13.—
    B.
    In partic.
    1.
    Opp. to what is foreign or public, domestic, native; private, internal:

    copiae rei frumentariae,

    Caes. B. G. 2, 10, 4:

    si superavissent vel domesticis opibus vel externis auxiliis,

    id. B. C. 2, 5 fin.; cf.:

    externa lubentius in tali re quam domestica recordor,

    Cic. Off. 2, 8:

    non esse transmarinis nec importatis artibus eruditus, sed genuinis domesticisque virtutibus,

    id. Rep. 2, 15 fin.; cf.

    mos (opp. adventicia doctrina),

    id. ib. 3, 3 Mos.:

    insolens domesticarum rerum fastidium,

    id. Fin. 1, 3 fin.:

    alienigenas domesticis anteferre,

    id. Font. 10 fin.:

    bellum,

    intestine, civil war, Caes. B. G. 5, 9, 4; cf.

    hostes,

    Cic. Vatin. 10, 25:

    insidiae (with intestinum scelus),

    id. Fam. 5, 2; cf.:

    et intestinum malum,

    id. Verr. 2, 1, 15:

    ac vernaculum crimen (opp. Romam de provincia apportatum),

    id. ib. 2, 3, 61:

    facta celebrare,

    i. e. of their own country, Hor. A. P. 287 et saep.:

    res domesticas ac familiares (opp. rem publicam),

    Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

    domestica et publica,

    id. Fam. 5, 13, 4; Liv. 1, 1 fin.:

    ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem,

    Cic. Fin. 2, 24; cf. id. Or. 43 fin.:

    foris claros domestica destruebat infamia,

    Plin. Pan. 83, 4:

    in rebus privatis ac domesticis,

    Quint. 2, 21, 4 et saep.—
    2.
    (Like the Gr. oikeios) = proprius, proper, personal, one's own (opp. alienus):

    si ex ipsorum domestico incommodo nullus dolor insideret, etc., ex domestico judicio atque animi conscientia,

    Caes. B. C. 3, 60, 2; Cic. Div. in Caecil. 10, 31; id. Verr. 2, 3, 41, § 95; id. de Or. 2, 9, 38; id. Or. 38, 132; cf.:

    Furiae, i. e. in his own heart,

    id. Rosc. Am. 24, 67. — Adv.: dŏmestĭce, at home, privately (late Lat.):

    et secrete,

    Tert. Pall. 4:

    confectus libellus,

    Symm. Ep. 10, 36 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > domesticus

  • 105 dos

    dōs, ōtis ( gen. plur. dotium, Dig. 23, 3, 9, § 1 al.;

    dotum,

    Val. Max. 4, 4, 11; Tert. Cult. Fem. 2, 9), f. [1. do, like the Sicilian dôtinê, from didonai, Varr. L. L. 5, § 175 Müll.], a marriage portion, dowry (for syn. cf.: donum, largitio, munus, donatio, etc.).
    I.
    Prop., Plaut. Am. 2, 2, 209; id. Ep. 2, 1, 11 [p. 612] et saep.; Ter. And. 5, 4, 47; id. Heaut. 5, 1, 64 sq. al.; Cic. Caecin. 25 fin.; id. Fl. 35; id. Att. 14, 13, 5; Caes. B. G. 6, 19, 1; Hor. S. 1, 2, 131; id. Ep. 1, 6, 36 et saep.—Cf. on the legal regulations respecting the dos and the t. t. used in them (dotis datio, dictio, promissio, etc.), Cod. Just. 5, 12; Dig. 23, 3 tit.:

    De jure dotium,

    Just. Inst. 2, 7, 3; Cod. Just. 5, 15: De dote cauta, non numerata; id. 5, 11: De dotis promissione et nuda pollicitatione; Dig. 33, 4 tit.: De dote praelegata; ib. 37, 7: De dotis collatione; cf. Rein's Privatr. p. 194 sq. —
    II.
    Transf., a gift, endowment, talent, property, quality (freq. since the Aug. per.; cf.:

    indoles, ingenium, facultates, virtutes): (juris civilis) artem verborum dote locupletasti,

    Cic. de Or. 1, 55:

    vinearum (pedamenta, vimina),

    Col. 4, 30, 1; cf.

    praediorum,

    Dig. 33, 7, 2; ib. 20, § 3:

    magnae uvarum,

    Col. 3, 2, 17; cf.:

    omnis unionum,

    Plin. 9, 35, 56, § 112:

    mulsi,

    id. 22, 24, 50, § 108:

    aquatilium,

    id. 32, 11, 53, § 142:

    formae,

    Ov. M. 9, 717; cf.

    oris,

    id. ib. 5, 562:

    corporis,

    id. ib. 583:

    ingenii (opp. bona corporis),

    id. A. A. 2, 112; so Curt. 3, 6, 20:

    corporis,

    Sen. Vit. Beat. 8, 3:

    corporis animique dotes,

    Suet. Tit. 3; cf.:

    naturae fortunaeque,

    Plin. Ep. 3, 3, 4:

    omnes belli et togae,

    Vell. 1, 12, 3 et saep.: silvarum dotes, the delights, i. e. the chase, Grat. Cyn. 252:

    est quoque carminibus meritas celebrare puellas Dos mea,

    my gift, Ov. Am. 1, 10, 60:

    infelix perii dotibus ipse meis,

    id. Pont. 2, 7, 48:

    dos erat ille (sc. Phaon) loci,

    the ornament, id. H. 15, 146:

    teneritas in dote (est),

    is highly prized, Plin. 19, 8, 41, § 141.

    Lewis & Short latin dictionary > dos

  • 106 ducenaria

    dŭcēnārĭus, a, um, adj. [id.], containing two hundred, of or relating to two hundred (post-Aug.):

    pondera,

    Plin. 7, 20, 19, § 83: procuratores, i. e. who received a salary of 200 sestertia, Suet. Claud. 24 (cf. Dio Cass. 53, 15):

    praefectus,

    Inscr. Orell. 3444; cf. ib. 946; 2648.— Plur. as subst.:

    ducenarii,

    Cod. Just. 10, 19, 1: judices, petty judges (chosen from persons possessed of 200 sestertia), Suet. Aug. 32.— Subst.: dŭ-cēnārius, ii, m., in milit. lang., the commander of 200 men, Veg. Mil. 2, 8.— dŭcē-nārĭa, ae, f., the office of a ducenarius, i. q. ducena, Cod. Th. 1, 9, 1; App. M. 7, p. 190, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > ducenaria

  • 107 ducenarius

    dŭcēnārĭus, a, um, adj. [id.], containing two hundred, of or relating to two hundred (post-Aug.):

    pondera,

    Plin. 7, 20, 19, § 83: procuratores, i. e. who received a salary of 200 sestertia, Suet. Claud. 24 (cf. Dio Cass. 53, 15):

    praefectus,

    Inscr. Orell. 3444; cf. ib. 946; 2648.— Plur. as subst.:

    ducenarii,

    Cod. Just. 10, 19, 1: judices, petty judges (chosen from persons possessed of 200 sestertia), Suet. Aug. 32.— Subst.: dŭ-cēnārius, ii, m., in milit. lang., the commander of 200 men, Veg. Mil. 2, 8.— dŭcē-nārĭa, ae, f., the office of a ducenarius, i. q. ducena, Cod. Th. 1, 9, 1; App. M. 7, p. 190, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > ducenarius

  • 108 elogium

    ē-lŏgĭum, ii, n. [logus; cf. Rost. Opusc. Plaut. I. p. 93 sq.], an utterance, short saying, sentence. —In partic.
    I.
    A short maxim, saying:

    Solonis,

    Cic. de Sen. 20, 73.—
    II.
    An inscription on a tombstone (so most freq.), Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Cic. de Sen. 17, 61; id. Fin. 2, 35; id. Tusc. 1, 14, 31; id. Pis. 29 fin.; Suet. Claud. 1 al. (Vide old examples of such Elogia in Orell. Inscr. 534 sq.) Also on doors, Plaut. Merc. 2, 3, 74;

    on the images of ancestors,

    Suet. Galb. 3;

    on votive tablets,

    id. Calig. 24.—
    III.
    A clause in a will (especially which disinherits one), Cic. Clu. 48, 135; cf. Quint. 7, 4, 20; Dig. 28, 2, 14 fin.; 37, 10, 1, § 9; Suet. Vita Hor. sub init.; hence, in the Cod. Just., ultima elogia, for last will or testament in gen., Cod. 3, 28, 37, § 1 al.—
    IV.
    A judicial statement, record, abstract in criminal cases (respecting the criminal's offence, punishment, etc.), Suet. Calig. 27; Spart. Sever. 2; Lampr. Alex. Sever. 33; Amm. 7, 2; 19, 12:

    vertices sub uno elogio jussit occidi,

    a single warrant, id. 14, 7, 1;

    so the jurid. expression: mittere aliquem cum elogio,

    to send a criminal before the proper magistrates, with a specification of his offence, Dig. 48, 3, 11; 49, 16, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > elogium

  • 109 encaustum

    encaustus ( encaut-), a, um, adj., = enkaustos, burned in, encaustic.
    I.
    Adj.:

    genus pingendi,

    the encaustic mode of painting, Plin. 35, 11, 41, § 149; cf.

    , respecting it, O. Müller, Archäol. § 320: Phaëthon,

    Mart. 4, 47, 1.—
    II.
    Subst.: en-caustum ( encaut-), i., n., = enkauston, the purple-red ink of the later Roman emperors, Cod. Th. 7, 20, 1; August. contra Faust. 3, 18; Cod. Just. 1, 23, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > encaustum

  • 110 encaustus

    encaustus ( encaut-), a, um, adj., = enkaustos, burned in, encaustic.
    I.
    Adj.:

    genus pingendi,

    the encaustic mode of painting, Plin. 35, 11, 41, § 149; cf.

    , respecting it, O. Müller, Archäol. § 320: Phaëthon,

    Mart. 4, 47, 1.—
    II.
    Subst.: en-caustum ( encaut-), i., n., = enkauston, the purple-red ink of the later Roman emperors, Cod. Th. 7, 20, 1; August. contra Faust. 3, 18; Cod. Just. 1, 23, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > encaustus

  • 111 encautum

    encaustus ( encaut-), a, um, adj., = enkaustos, burned in, encaustic.
    I.
    Adj.:

    genus pingendi,

    the encaustic mode of painting, Plin. 35, 11, 41, § 149; cf.

    , respecting it, O. Müller, Archäol. § 320: Phaëthon,

    Mart. 4, 47, 1.—
    II.
    Subst.: en-caustum ( encaut-), i., n., = enkauston, the purple-red ink of the later Roman emperors, Cod. Th. 7, 20, 1; August. contra Faust. 3, 18; Cod. Just. 1, 23, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > encautum

  • 112 encautus

    encaustus ( encaut-), a, um, adj., = enkaustos, burned in, encaustic.
    I.
    Adj.:

    genus pingendi,

    the encaustic mode of painting, Plin. 35, 11, 41, § 149; cf.

    , respecting it, O. Müller, Archäol. § 320: Phaëthon,

    Mart. 4, 47, 1.—
    II.
    Subst.: en-caustum ( encaut-), i., n., = enkauston, the purple-red ink of the later Roman emperors, Cod. Th. 7, 20, 1; August. contra Faust. 3, 18; Cod. Just. 1, 23, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > encautus

  • 113 entheca

    enthēca, ae, f., = enthêkê.
    I.
    A store, Cod. Th. 14, 3, 7; Dig. 32, 67, § 2 al.—
    II.
    A magazine, Cod. Th. 15, 1, 12.—
    III.
    A hoard, August. Serm. 355, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > entheca

  • 114 fabricensis

    făbrĭcensis, is, m. [fabrica], an armorer (post-class.), Cod. Th. 12, 1, 37; Cod. Just. 1, 9, 3 sq.; Amm. 31, 6, 2; Inscr. Orell. 4079; 4186.

    Lewis & Short latin dictionary > fabricensis

  • 115 festivitas

    festīvĭtas, ātis, f. [festivus], festive gayety, festivity, mirth, merriment, joy. *
    I.
    Lit.:

    jocum, festivitatem, ferias,

    Plaut. Capt. 4, 1, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    As a word of endearment (Plautinian):

    mi animule, Mea vita, mea festivitas (for which, shortly after: voluptas mea, meus festus dies),

    my joy, my delight, Plaut. Cas. 1, 47; 3, 3, 14; id. Poen. 1, 2, 176.—
    * B.
    A pleasant or kind demeanor, kindness:

    mei patris festivitas et facilitas,

    Ter. Eun. 5, 9, 18; cf. festivus, II. A.—
    C.
    Of speech, humor, pleasantry, jocoseness (Ciceron.;

    syn.: facetiae, lepor, sal): cum in illo genere perpetuae festivitatis ars non desideretur,

    Cic. de Or. 2, 54, 219:

    festivitate et facetiis C. Julius omnibus praestitit,

    id. Brut. 48, 177:

    nec umquam fuit oratio lepore et festivitate conditior (shortly before: faceta et urbana),

    id. de Or. 2, 56, 227:

    summa festivitate et venustate,

    id. ib. 1, 57, 243; id. Inv. 1, 18, 25:

    imago antiquae et vernaculae festivitatis (corresp. to facetiae and lepores),

    id. Fam. 9, 15, 2.—In plur.:

    Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,

    play of words, witticism, Cic. Or. 52, 176; Gell. praef. § 4.—
    D.
    Post-class., a festival, feast: festivitas in cunctis oppidis celebranda, Cod. Th. 15, 5, 3; Lampr. Alex. Sev. 63.—In plur.:

    sollennes, Cod. Th. 6, 8, 1: natalium principis,

    ib. 6, 4, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > festivitas

  • 116 fusio

    fūsĭo, ōnis, f. [id.], a pouring out (very rare).
    I.
    In gen.:

    sanguinis,

    Ambros. in Psa. 48, Serm. 16, §

    11: tenuis stellarum,

    Vitr. 9, 7: Chrysippus ipsum mundum deum dicit esse et ejus animi fusio nem universam, an outpouring, effusion, * Cic. N. D. 1, 15, 39.—
    II.
    In partic.
    A.
    A melting, founding, casting of metals: si quis numum falsa fusione formaverit, Cod. Th. 9, 21, 3.—
    B.
    (I. q. illatio publica.) A duty, Dig. 7, 1, 27, § 3 (al. functiones); Cod. Th. 11, 28, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > fusio

  • 117 gynaeciarius

    gynaecĭārĭus, ii, m. [gynaeceum, II.], the overseer of a seraglio, Cod. Just. 11, 7, 3.—Also called gynaecĭus, ii, m., Cod. Th. 10, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > gynaeciarius

  • 118 gynaecius

    gynaecĭārĭus, ii, m. [gynaeceum, II.], the overseer of a seraglio, Cod. Just. 11, 7, 3.—Also called gynaecĭus, ii, m., Cod. Th. 10, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > gynaecius

  • 119 honorarius

    I.
    In gen.
    A.
    Adj. (class.): cum essem in provincia legatus, quamplures ad praetores et consules vinum honorarium dabant: numquam accepi, ne privatus quidem, Cato ap. Isid. Orig. 20, 3:

    frumentum,

    Cic. Pis. 35, 86:

    tumulus,

    i. e. a cenotaph, Suet. Claud. 1: arbiter, i. e. one chosen out of respect by the parties themselves (opp. to one chosen by the judge), Cic. Tusc. 5, 41, 120; id. Fat. 17, 39; cf.

    arbitria (opp. judicia legitima),

    id. Rosc. Com. 5, 15: opera (opp. severitas judicis), id. Caecin. 2, 6:

    tutor,

    Dig. 23, 2, 61; 26, 7, 3: VACCA, i. e. an honorary offering (opp. to a sin-offering), Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 32; 36;

    41: ludi,

    i. e. given by the magistrates to the people, Suet. Aug. 32; cf. Paul. ex Fest. p. 102 Müll.:

    munus,

    a post of honor, Gell. 16, 13, 6:

    codicilli,

    honorary letters-palent, Cod. Theod. 6, 22; Cod. Just. 3, 24, 3:

    docere debitum est, delectare honorarium, permovere necessarium,

    is done out of respect for the audience, voluntarily, Cic. Opt. Gen. 1, 3:

    curatores honorarii, qui a praetore constituuntur,

    Ulp. Fragm. 12, 1; cf. § 3.—
    B.
    Subst.: hŏnōrārĭum, ĭi, n. (sc. donum), a present made on being admitted to a post of honor, a douceur, fee, honorary (post-class.): decurionatus, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 114:

    carae cognationis,

    Tert. Idol. 10; Dig. 11, 6, 1:

    in honorariis advocatorum ita versari judex debet, ut pro modo litis, etc.,

    ib. 50, 13, 1; 26, 7, 8 al.—
    II.
    In partic., in jurid. Lat., of or belonging to the prœtorian law, or law of custom (opp. to laws strictly defined by statutes):

    (jus) honorarium dicitur, quod ab honore praetoris venerat,

    Dig. 1, 2, 2, § 10; so,

    actio,

    ib. 30, 1, 28:

    obligatio,

    ib. 20, 1, 5:

    successor,

    ib. 46, 4, 13 fin. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > honorarius

  • 120 hypomnematographus

    hypomnēmătŏgrăphus, i, m., = hupomnêmatographos (late Lat. for commentariensis), a registrar, Cod. Theod. 12, 1, 192; Cod. Just. 10, 31, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > hypomnematographus

См. также в других словарях:

  • COD — COD; cod·ding·ton; cod·en; cod; cod·er; cod·i·cal; cod·i·cil; cod·i·cil·lary; cod·i·fi·ca·tion; cod·i·fy; cod·lins; cod·man; en·cod·er; li·ma·cod·i·dae; ly·cod·i·dae; mol·ly·cod·dler; os·tra·cod; pes·cod; sar·cod·ic; vo·cod·er; cod·dle; cod·ling; …   English syllables

  • Cod — bzw. CoD und COD bezeichnen: als Cod: Fische der Gattung: Microgadus, siehe Tomcod Gadus morhua, siehe Kabeljau Ruvettus pretiosus:„Cod Fish“; siehe Ölfisch USS Cod (SS 224), US amerikanisches U Boot als Abkürzung CoD oder COD: Demokratische… …   Deutsch Wikipedia

  • Cod — Cod, n. [Cf. G. gadde, and (in Heligoland) gadden, L. gadus merlangus.] (Zo[ o]l.) An important edible fish ({Gadus morrhua}), taken in immense numbers on the northern coasts of Europe and America. It is especially abundant and large on the Grand …   The Collaborative International Dictionary of English

  • COD — steht für: USS Cod (SS 224), US amerikanisches U Boot als Abkürzung CoD oder COD: Call of Duty, Computerspiel Reihe Carrier Onboard Delivery, Verfahren zur Versorgung eines Flugzeugträgers auf See Cash on Delivery, Bezahlung im Nachnahmeverfahren …   Deutsch Wikipedia

  • Cod — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • COD — c.o.d. adj. (Commerce) an abbreviation of {collect on delivery}; payment due by the recipient on delivery; as, a COD parcel. [Also spelled {COD}.] Syn: collect, collect on delivery. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cod — c.o.d. adj. (Commerce) an abbreviation of {collect on delivery}; payment due by the recipient on delivery; as, a COD parcel. [Also spelled {COD}.] Syn: collect, collect on delivery. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cod — (k[o^]d), n. [AS. codd small bag; akin to Icel. koddi pillow, Sw. kudde cushion; cf. W. cod, cwd, bag, shell.] [1913 Webster] 1. A husk; a pod; as, a peascod. [Eng.] Mortimer. [1913 Webster] 2. A small bag or pouch. [Obs.] Halliwell. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • COD — abbrcash on delivery, collect on delivery Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. COD abbreviation for cas …   Law dictionary

  • cod — Ⅰ. cod [1] (also codfish) ► NOUN (pl. same) ▪ a large marine fish with a small barbel on the chin, important as a food fish. ORIGIN perhaps the same word as Old English codd «bag», because of the fish s appearance. Ⅱ. cod [2] ► ADJE …   English terms dictionary

  • cod — cod1 [käd] n. pl. cod or cods [ME < ? COD2, in reference to shape] any of various gadoid fishes of northern seas, important as a source of cod liver oil and food, esp. any of a genus (Gadus) with firm flesh and soft fins, found off the coast… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»