-
1 cingulum
cingulum cingulum, i n пояс -
2 Cingulum
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
3 cingulum
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
4 cingulum [1]
1. cingulum, ī, n. (cingo), der um die Hüften geschlungene Gurt, Gürtel, a) für Menschen, α) griech. ζώνη, als Frauen- u. bes. als Brautgürtel, Varr. LL. 5, 114. Verg. Aen. 1, 492 (poet. Plur.). Petr. fr. 80. Val. Flacc. 6, 471 (poet. Plur.) u.a. (s. die Stellensammlung von Röper im Philologus 15, 288). – β) der Männer, cingulo succinctus, Petr. 21, 2: der Priester, Hier. ep. 64, 14 u.a. Eccl. – als Geldkatze, cingulorum incisores, Iustin. nov. – als Degengurt um den Leib od. Degengehänge über die Schulter, Treb. Poll. Gallien. 20, 4. Claud. fesc. 1, 37: poet. im Plur., Verg. Aen. 9, 360; 12, 942: Ehrenzeichen im Kriegs- u. Zivildienst, Cod. Theod. 6, 30, 18. Cod. Iust. 7, 1, 38; 12, 17, 3: dah. meton., Soldatenstand, -dienst, Zivildienst, Amt, cingulum deponere, aus dem Soldatenstand treten, Cod. Iust. 3, 21, 2: sine cingulo constitutus, außer Dienst, Cod. Iust. 9, 35, 11: binis aut ternis pluribusve mereri cingulis, Cod. Iust. 12, 34, 5. – bildl., als Symbol der Enthaltsamkeit, erit iustitia cingulum lumborum eius, Vulg. Isai. 11, 5; vgl. Ven. Fort. 8, 7, 99. – b) für Tiere, der Gurt, Bauchgurt, phalerae et cingula, Serv. Verg. Aen. 9, 360: cingula aurata, Apul. de deo Socr. 23: ruptis equorum cingulis, Flor. 2, 18, 14.
-
5 cingulum
1. cingulum, ī, n. (cingo), der um die Hüften geschlungene Gurt, Gürtel, a) für Menschen, α) griech. ζώνη, als Frauen- u. bes. als Brautgürtel, Varr. LL. 5, 114. Verg. Aen. 1, 492 (poet. Plur.). Petr. fr. 80. Val. Flacc. 6, 471 (poet. Plur.) u.a. (s. die Stellensammlung von Röper im Philologus 15, 288). – β) der Männer, cingulo succinctus, Petr. 21, 2: der Priester, Hier. ep. 64, 14 u.a. Eccl. – als Geldkatze, cingulorum incisores, Iustin. nov. – als Degengurt um den Leib od. Degengehänge über die Schulter, Treb. Poll. Gallien. 20, 4. Claud. fesc. 1, 37: poet. im Plur., Verg. Aen. 9, 360; 12, 942: Ehrenzeichen im Kriegs- u. Zivildienst, Cod. Theod. 6, 30, 18. Cod. Iust. 7, 1, 38; 12, 17, 3: dah. meton., Soldatenstand, -dienst, Zivildienst, Amt, cingulum deponere, aus dem Soldatenstand treten, Cod. Iust. 3, 21, 2: sine cingulo constitutus, außer Dienst, Cod. Iust. 9, 35, 11: binis aut ternis pluribusve mereri cingulis, Cod. Iust. 12, 34, 5. – bildl., als Symbol der Enthaltsamkeit, erit iustitia cingulum lumborum eius, Vulg. Isai. 11, 5; vgl. Ven. Fort. 8, 7, 99. – b) für Tiere, der Gurt, Bauchgurt, phalerae et cingula, Serv. Verg. Aen. 9, 360: cingula aurata, Apul. de deo Socr. 23: ruptis equorum cingulis, Flor. 2, 18, 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cingulum
-
6 Cingulum [2]
2. Cingulum, ī, n., Stadt u. Bergfestung im Picenischen, j. Cingolo, Caes. b. c. 1, 15, 2. Cic. ad Att. 7, 11, 1: auch Cingula saxa gen., Sil. 10, 34. – Dav. Cingulānus, a, um, cingulanisch, ager, Frontin.: Cingulānī, ōrum, m., die Einw. von Cingulum, die Cingulaner, Plin.
-
7 Cingulum
2. Cingulum, ī, n., Stadt u. Bergfestung im Picenischen, j. Cingolo, Caes. b. c. 1, 15, 2. Cic. ad Att. 7, 11, 1: auch Cingula saxa gen., Sil. 10, 34. – Dav. Cingulānus, a, um, cingulanisch, ager, Frontin.: Cingulānī, ōrum, m., die Einw. von Cingulum, die Cingulaner, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cingulum
-
8 cingulum
I ī n. [ cingo ]1) пояс или набедренник (solvere c. uxoris Vr; cingulo succinctus Pt)2) перевязь для меча, портупея V, Cld, Trebc. militiae sumere CTh — поступить на военную службуcingulo aliquem exuere CTh — уволить кого-л. с военной службыc. deponere CJ — выйти в отставку4) привязь, поводок ( catella cingulo alligata Pt)II Cingulum, ī n.Цингул, укреплённый город в сев.-зап. Пицене (к юго-зап. от Анконы) с крепостью Cingula saxa C, Cs, Sil -
9 cingulum
-i s n 2cingulum, collet -
10 cingulum
пояс а) для солдат: cing. habere et militiae ordinem tenere (1. 3 C. 12, 50);cing. deponere, оставить военную службу (1. 2 C. 3, 21);
b) для сановников (1. 2 C. 12, 8);
cingulo exui, spoliari (1. 1 C. 7, 38. 1. 3 C. 12, 17);
in officio sacrarum largitionum cingulum militiae sibi sumere, вступить в службу (1. 9 C. 12, 24);
sine cingulo constitutus, без службы, места (1. 11 0. 9, 35); отсюда cing. обоз. тк. должность (1. 5 C. 12, 34).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > cingulum
-
11 cingulum
belt; sword belt; sash, girdle; band; saddle-girth; collar (dog) -
12 Cingula saxa
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
13 Cingulani
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
14 Cingulanus
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
15 cingulus
1.cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].I. A.For persons; mostly for women.(α).Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:(β).cingulo,
Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—B.For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—II.Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.2.Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes. -
16 bullatus
bullātus, a, um [ bulla ]1) пустой, бессодержательный ( nugae Pers — v. l.)3) носящий золотую буллу (см. bulla 2.) (statua VM; puer Macr)heres b. J — несовершеннолетний наследник -
17 cingillum
-
18 Graecanicus
Graecānicus, a, umподобный греческому, в греческом вкусе (toga Su; cingulum Ap); греческийGraecanica nomina Vr — слова, заимствованные из греческого языка -
19 ventrale
ventrāle, is m. [ venter ] (sc. cingulum)брюшная повязка, пояс PM -
20 zona
zōna, ae f. (греч. ; лат. cingulum)2) пояс для денег, (у мужчин) поясной кошелёк ( argentum in zonis habere L)4) пояс Ориона O5) климатический пояс, зона V, O etc.z. nivālis Lcn — ледовитый (холодный) поясz. perusta Lcn — жаркий пояс
См. также в других словарях:
Cingulum — Cingulum, from the Latin for girdle, can refer to: Cingulum (anatomy), the white matter tract in the brain Cingulum (tooth), a shelf at the margin of a tooth A type of groove on the theca of dinoflagellates The Roman military belt (cingulum… … Wikipedia
CINGULUM — civitas inter Picentes, inter Aesim ad Boream et Septempedam ad Austrum 12. milliar. ab Auximo in Occasum, iuxta Musonem amnem. Populi Cingulani. Plin. l. 3. c. 13. Cicer. ad Att. l. 7. Ep. 11. Cingulum nos tenemus, Anconem amisimus. Originem… … Hofmann J. Lexicon universale
cingulum — CÍNGULUM s. n. 1. formaţiune anatomică în formă de cordon. ♢ fascicul de fibre situat pe faţa internă a emisferelor cerebrale, cu rol important în geneza emoţiilor. 2. proeminenţă pe faţa ovală a incisivilor superiori. (< fr., lat. cingulum)… … Dicționar Român
cingulum — cȉngulum m DEFINICIJA 1. kat. pojas uz svećeničku odjeću 2. anat. struktura u obliku obruča [rameni cingulum] 3. med. kirurški samoljepljivi zavoj za prsni koš (kod prijeloma rebara) ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal
Cingulum — Cin gu*lum, n. [L., a girdle.] (Zo[ o]l.) (a) A distinct girdle or band of color; a raised spiral line as seen on certain univalve shells. (b) The clitellus of earthworms. (c) The base of the crown of a tooth. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Cingŭlum — (lat.), 1) (röm. Ant.), Gürtel, um das Kleid zusammenzuhalten, od. Wehrgehenk; daher 2) im Mittelalter so v. w. Ritterwürde, in Beziehung auf das Umgürten mit dem Schwert; 3) (Kirchw.), weißseidene Schnur mit Quasten, womit die Alba (s.d.) der… … Pierer's Universal-Lexikon
Cingŭlum — (lat.), bei den Römern der die Hüften umschließende Gurt, bei Soldaten der Schwertgurt (C. militare), oft als Bezeichnung des Soldatenstandes gebraucht. Bei den katholischen Geistlichen der Gürtel für die Alba, ein mit Stickerei geschmücktes Band … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Cingulum — Cingulum, Gürtel, lange leinene oder wollene, an den Enden mit Quasten versehene Schnur der liturgischen Priesterkleidung, zur Befestigung der Albe am Körper dienend; bei Ordensleuten und franz. Geistlichen das Band, wodurch das weite Kleid… … Herders Conversations-Lexikon
cingulum — [sɛ̃gylɔm] n. m. ÉTYM. 1843, t. de bot.; mot. lat., « ceinture ». ❖ ♦ Didact. Partie de la couronne dentaire des incisives et des canines, présentant un bourrelet de l émail près du sillon lingual … Encyclopédie Universelle
cingulum — [siŋ′gyo͞o ləm] n. pl. cingula [siŋ′gyo͞olə] [L, girdle, belt < cingere, to encircle: see CINCH] Zool. a band or zone, as of color cingulate [siŋ′gyo͞olit, siŋ′gyo͞olāt΄] adj. cingulated [siŋ′gyo͞olāt΄id] … English World dictionary
Cingulum — Als Cingulum (lat. cingulum „Gürtel“) bezeichnet man: den Gürtel am Gewand eines Klerikers oder des Mitglieds einer Ordensgemeinschaft, siehe Zingulum den Gürtel römischer Soldaten, siehe Cingulum militare eine antike Stadt im Picenum, das… … Deutsch Wikipedia