cincilim

См. также в других словарях:

• cincilim — is. bot. Nəm yerlərdə bitən, yatıq gövdəli, xırda güllü yeyilən ot bitkisi. Cincilim qutabı. – Qızlar meşənin ətrafındakı göy çəmənliyi gəzdilər, dolandılar, cincilim, qazayağı yığıb ocaq qaladılar, oturdular, yedilər, aclıqları getdi. (Nağıl) …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• dindilim — (Qax) cincilim …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• kətə — (Basarkeçər, Biləsuvar, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Füzuli, Gəncə, Göyçay, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Naxçıvan, Ordubad, Tərtər) qutab. – Yazda pencər çıxanda kətə pişirrix’ (Tərtər); – Uşağlar kətə bişirməyçün cıncılım yığdılar… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• balba — is. məh. Cincilim, keşniş, qazayağı və bu kimi bitkilərdən hazırlanan yemək, sıyıq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• gicitkən — is. bot. Gövdə və yarpaqlarında dalayıcı tükləri olan ot bitkisi; gəzənə. Böyük bir səadət isə bu yerlərin cincilim, gicitkən kimi otlarla dolu olması idi. S. Vəliyev …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• pencər — is. Müxtəlif yeməli yabanı otların (əməköməci, gicitkən, cincilim və s.) ümumi adı. <Nabat Firəngizə:> Böyük olanda nə olar, bıçağı götür, kətənin pencərini doğra. B. Bayramov. Güləsər taxılın içində pencər yığan qızlardan aralanıb atasına… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti