ciekły

См. также в других словарях:

• ciekły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający cechy cieczy, znajdujący się w stanie płynnym; płynny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciekła surówka. Ciekły azot. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciekły — «mający właściwości cieczy; dający się przelewać, mogący ciec; cieknący, płynny» Ciekły smar, olej. Stan ciekły jakiejś substancji …   Słownik języka polskiego

• ścisnąć — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek …   Słownik frazeologiczny

• ściskać — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek …   Słownik frazeologiczny

• żołądek — 1. Głód, strach ściska komuś żołądek «ktoś odczuwa nieprzyjemne skurcze żołądka pod wpływem głodu lub strachu»: Buty taplały się, krok za krokiem, w lepkiej mazi. Po plecach ciekły strużki potu i deszczu. A na dodatek głód ściskał mi już żołądek …   Słownik frazeologiczny

• benzen — m IV, D. u, Ms. benzennie, blm chem. «najprostszy ciekły węglowodór aromatyczny, ważny surowiec w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym, stosowany również jako składnik mieszanek napędowych do silników spalinowych» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• bunsenowski — ∆ fiz. Ogniwo bunsenowskie «ogniwo galwaniczne, w którym zastosowano ciekły depolaryzator utrzymujący stałość siły elektromotorycznej ogniwa» ∆ Palnik bunsenowski «używany w laboratoriach palnik gazowy o uregulowanym dopływie powietrza, dający… …   Słownik języka polskiego

• dołek — m III, D. dołekłka, N. dołekłkiem; lm M. dołekłki 1. «nieduży dół wykopany w ziemi, zagłębienie w nawierzchni» Wykopać dołek. ∆ Piłka do dołka «rodzaj gry w piłkę» ∆ sport. Dołek startowy «zagłębienie w ziemi, w którym zawodnik umieszczał stopy… …   Słownik języka polskiego

• elektrolit — m IV, D. u, Ms. elektroliticie; lm M. y chem. fiz. «układ ciekły (np. roztwór kwasów, zasad i soli) zdolny do przewodzenia prądu elektrycznego dzięki obecności swobodnie poruszających się jonów» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• fazowy — przym. od I faza a) w zn. 1: ∆ chem. Przemiana fazowa «przejście substancji z jednej fazy w drugą, np. przejście ze stanu stałego w ciekły» b) w zn. 3: ∆ Prędkość fazowa «prędkość rozprzestrzeniania się fazy fali w danym ośrodku» …   Słownik języka polskiego

• gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …   Słownik języka polskiego