cieczy

См. также в других словарях:

• plusk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} odgłos uderzania czegoś o powierzchnię cieczy lub cieczy o coś, rozpryskiwania się cieczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Plusk ryb w akwarium. Plusk spadających kropel. Wskoczyć z pluskiem do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pluskać — ndk I, pluskaćam, pluskaćasz, pluskaćają, pluskaćaj, pluskaćał a. IX pluszczę, pluszczesz, pluszcz plusnąć dk Va, pluskaćnę, pluśniesz, pluśnij, pluskaćnął, pluskaćnęła, pluskaćnęli, pluskaćnąwszy 1. «o cieczy: przelewać się, uderzać o coś,… …   Słownik języka polskiego

• roztwór — m IV, D. roztwórtworu, Ms. roztwórtworze; lm M. roztwórtwory «ciało stałe rozpuszczone w cieczy lub ciecz rozprowadzona inną cieczą; w chemii: jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji tworząca jedną fazę, występująca w różnych stanach… …   Słownik języka polskiego

• plusk — I m III, D. u, N. pluskkiem; lm M. i 1. «odgłos spowodowany uderzeniem czegoś o ciecz lub cieczy o coś, przelewaniem się lub rozpryskiwaniem się cieczy; chlust» Plusk fal. Kamień wpadł z pluskiem w wodę. 2. łow. «ogon bobra; płetwa ogonowa u ryb» …   Słownik języka polskiego

• pompa — I ż IV, CMs. pompapie; lm D. pomp 1. «maszyna do podnoszenia cieczy z poziomu niższego na wyższy lub do przetłaczania cieczy z obszaru o ciśnieniu niższym do obszaru o ciśnieniu wyższym; potocznie: takie urządzenie czerpiące wodę w postaci… …   Słownik języka polskiego

• przepływ — m IV, D. u, Ms. przepływwie; lm M. y 1. «przemieszczanie się cieczy, gazu z jednego obszaru do drugiego; przepływanie (cieczy, gazu, prądu elektrycznego)» Przepływ wody. Przepływ krwi przez serce. Firanki tamują przepływ powietrza. przen.… …   Słownik języka polskiego

• wirówka — ż III, CMs. wirówkawce; lm D. wirówkawek 1. «urządzenie do rozdzielania mieszaniny cieczy na składniki o różnej gęstości lub do oddzielania ciała stałego od cieczy, do odwadniania ciał stałych, oparte na działaniu siły odśrodkowej; służy m.in. do …   Słownik języka polskiego

• wypłukać — dk IX, wypłukaćpłuczę, wypłukaćpłuczesz, wypłukaćpłucz, wypłukaćał, wypłukaćany wypłukiwać ndk VIIIb, wypłukaćkuję, wypłukaćkujesz, wypłukaćkuj, wypłukaćiwał, wypłukaćiwany 1. częściej dk «obmyć, oczyścić coś przez zanurzenie w cieczy albo… …   Słownik języka polskiego

• wyschnąć — dk Vc, wyschnąćschnę, wyschnąćschniesz, wyschnąćschnij, wyschnąćschnął a. wyschnąćsechł, wyschnąćschła, wyschnąćschli, wyschnąćschnięty a. wyschnąćschły, wyschnąćschnąwszy a. wyschnąćschłszy wysychać ndk I, wyschnąćam, wyschnąćasz, wyschnąćają,… …   Słownik języka polskiego

• zapluskać — dk I, zapluskaćam, zapluskaćasz, zapluskaćają, zapluskaćaj, zapluskaćał a. IX, zapluskaćpluszczę, zapluskaćpluszczesz, zapluskaćpluszcz 1. «o cieczy: poruszyć się, rozpryskać się z pluskiem» Zapluskała wylewana woda. Deszcz zapluskał w kałużach.… …   Słownik języka polskiego

• bełkotka — ż III, CMs. bełkotkatce; lm D. bełkotkatek 1. rzad. «kobieta mówiąca szybko, niewyraźnie» 2. techn. «urządzenie służące do wprowadzania gazu lub pary pod powierzchnię cieczy, np. w celu ogrzewania lub mieszania cieczy» …   Słownik języka polskiego