ciasny

См. также в других словарях:

• ciasny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ciaśniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który ma zbyt mało lub nie ma w ogóle wolnej przestrzeni, mało obszerny (w stosunku do potrzeb, przeznaczenia itp.); za mały, wąski …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciasny — ciaśniejszy 1. «zajmujący niewielką przestrzeń, nie pozostawiający wolnej przestrzeni, mało pojemny; nieobszerny, mały, wąski, obcisły» Ciasny kąt, pokój, Ciasne przejście. Ciasne buty, ubranie. ◊ pot. żart. Kochać kogoś jak psy dziada w ciasnej… …   Słownik języka polskiego

• ciasny — Kochać, lubić kogoś jak psy dziada (w ciasnej ulicy) zob. dziad 2 …   Słownik frazeologiczny

• opięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} (o ubraniu) ściśle przywierający do ciała; obcisły, ciasny; często: za ciasny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opięty kostium. Opięta bluzka, spódnica. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Ять в дореформенной русской орфографии — Правила употребления буквы Ѣ на конец XIX начало XX века Содержание 1 ѣ в окончаниях, суффиксах и на конце служебных слов …   Википедия

• тесный — Греческое – «узкий, тесный». Общеславянское – tesnъ (узкий, чрезмерно приближенный). Древнерусское – тъснъ (тесный, трудный, тяжелый). В русском языке слово известно с XI в. в значениях, аналогичных современным. Возможно, что на древнерусской… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

• ciasnawy — «dość ciasny; nieobszerny» Ciasnawy pokój …   Słownik języka polskiego

• doktrynersko — przysłów. od doktrynerski Umysł doktrynersko suchy i ciasny …   Słownik języka polskiego

• kącik — m III, D. a, N. kącikkiem; lm M. i zdr. od kąt a) w zn. 2: Kącik pokoju. Kąciki oczu, ust. Siedzieć, stać w kąciku. ◊ Zajrzeć w każdy kącik «w gospodarstwie dopilnować wszystkiego, utrzymywać w porządku» b) w zn. 3: Mieć własny kącik …   Słownik języka polskiego

• lokalik — m III, D. u, N. lokalikkiem; lm M. i «mały lokal» Ciasny, duszny lokalik …   Słownik języka polskiego

• łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… …   Słownik języka polskiego