chłostać

См. также в других словарях:

• chłostać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, chłoszczę || chłostaćam, chłoszcze || chłostaća, chłoszczą || chłostaćają, chłostaćany {{/stl 8}}– wychłostać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa a. VIIIa. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chłostać — ndk IX, chłoszczę, chłoszczesz, chłoszcz, chłostaćał, chłostaćany, rzad. I, chłostaćam, chłostaćasz, chłostaćają, chłostaćaj rzad. chłosnąć dk Va, chłostaćnę, chłośniesz, chłośnij, chłostaćnął, chłostaćnęła, chłostaćnęli, chłośnięty,… …   Słownik języka polskiego

• chłostać się – wychłostać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} chłostać samego siebie; smagać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biczownicy chłostali się do krwi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chłosnąć — → chłostać …   Słownik języka polskiego

• biczować — ndk IV, biczowaćczuję, biczowaćczujesz, biczowaćczuj, biczowaćował, biczowaćowany «bić, chłostać dziś tylko w zastosowaniu do umartwień ascetycznych» biczować się strona zwrotna czas. biczować …   Słownik języka polskiego

• biczyk — m III, D. a, N. biczykkiem; lm M. i zdr. od bicz Skręć mi przy tym biczyk z piasku, żebym miał czym konia chłostać. (Mickiewicz) …   Słownik języka polskiego

• bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

• chłostanie — n I rzecz. od chłostać …   Słownik języka polskiego

• ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… …   Słownik języka polskiego

• prażyć — ndk VIb, prażyćżę, prażyćżysz, praż, prażyćżył, prażyćżony 1. «poddawać produkty żywnościowe działaniu wysokiej temperatury; przypiekać» Prażyć mąkę, kaszę, kukurydzę. Prażyć coś na patelni, w garnku. Prażone kartofle. 2. «oddziaływać na kogoś… …   Słownik języka polskiego

• siec — ndk XI, siekę, sieczesz, siecz, siekł, sieczony 1. «uderzać mocno czymś ostrym (zwłaszcza białą bronią); ciąć na drobne kawałki nożem, tasakiem; rąbać» Siec szablą. 2. «bić, zostawiając na ciele czerwone pręgi, przecinając skórę; chłostać,… …   Słownik języka polskiego