chętny

См. также в других словарях:

• chętny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, chętnyni, chętnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do robienia czegoś z własnej woli, bez przymusu, z chęcią; ochoczy, pilny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczeń chętny do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chętny — chętnyni, chętnyniejszy 1. «pełen dobrych chęci; skłonny, skory do czegoś; ochoczy, pilny» Chętny uczeń. Chętny do nauki, do usług, do zabawy. 2. «dobrze usposobiony względem kogoś, czegoś; życzliwy, przychylny» Chętne serce. Chętne powitanie.… …   Słownik języka polskiego

• chętny — Dawać chętne ucho; słuchać chętnym uchem «słuchać z zainteresowaniem»: (...) rzeknij mu, by Panu Bolesławowi, który chętnym uchem wszystkich rad jego słucha, przypomniał, co winien jest każdy władca chrześcijański (...) majestatowi cesarskiemu. T …   Słownik frazeologiczny

• półgębkiem — 1. Bąkać, mówić, odpowiadać itp. półgębkiem «bąkać, mówić, odpowiadać itp. ledwie otwierając usta, niewyraźnie lub od niechcenia, często niechętnie»: Ewelina zauważyła z przykrością, że Tadeusz nie darzy sympatią ich sublokatora. Prawie się do… …   Słownik frazeologiczny

• chcący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. chcieć (p.) chcący w użyciu rzecz. «ten, kto czegoś chce; człowiek chętny» Stypendium dla chcących się uczyć. □ Dla chcącego (nie ma) nic trudnego. chcący w użyciu przysłów., rzad. «z rozmysłem, naumyślnie»… …   Słownik języka polskiego

• chętnie — chętnieej przysłów. od chętny Chętnie się uczyć, pracować …   Słownik języka polskiego

• do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… …   Słownik języka polskiego

• nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… …   Słownik języka polskiego

• ochoczy — 1. «pełen ochoty, dobrej woli, gorliwości, zapału; chętny, skory do czegoś» Ktoś jest ochoczy do pracy, do zabawy, do pomocy. 2. «pełen ochoty, fantazji, temperamentu; pogodny, raźny, skoczny» Ochocza zabawa, muzyka. Ochocze okrzyki, tańce …   Słownik języka polskiego

• pochopny — pochopnyni, pochopnyniejszy «prędki, skory, chętny do czegoś; zbyt skłonny» Pochopny do bójki, do oskarżeń. Wydać o kimś zbyt pochopny sąd …   Słownik języka polskiego

• rad — I radzi (tylko w M.) 1. «zadowolony, ucieszony, uszczęśliwiony, kontent (w funkcji orzecznika lub przydawki okolicznikowej)» Był rad z siebie, z egzaminu. Byli radzi gościom. Był rad, że został zauważony. □ Czym chata bogata, tym rada. 2. «chętny …   Słownik języka polskiego