Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

christiani

  • 1 christianus

    I
    Christiana -um, Christianior -or -us, Christianissimus -a -um ADJ
    II
    Christian/follower of Christ; Christian clergyman; Christianity (pl.) (Beesom)

    Latin-English dictionary > christianus

  • 2 Chrestus

    Chrestus, i, m.
    I.
    A mutilated form for Christus, Lact. 4, 7, 5; hence, Chrestiani, instead of Christiani, was used by many; cf. Tert. Apol. 3 fin.
    II.
    A Jew at Rome under the emperor Claudius, Suet. Claud. 15; v. the commentt. in h. l.—
    III.
    A slave or freedman of Cicero, Cic. Fam. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Chrestus

  • 3 conventiculum

    conventĭcŭlum, i, n. dim. [conventus] (rare).
    I.
    An assembly, meeting, association: conventicula hominum, quae postea civitates nominatae sunt, Cic. Sest. 42, 91:

    plebei urbanae,

    id. Dom. 28, 74.—
    II.
    A place of assembly, Tac. A. 14, 15:

    ritus Christiani,

    Amm. 15, 5, 31; 27, 3, 13; Arn. 4, 152; Lact. 5, 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > conventiculum

  • 4 infidelis

    I.
    In gen. (rare but class.):

    si hoc sibi sument, nullam esse fidem, quae infideli data sit,

    Cic. Off. 3, 29, 106:

    Bellovaci, qui ante erant per se infideles,

    Caes. B. G. 7, 59:

    non infideles arbitrae Nox et Diana,

    Hor. Epod. 5, 50:

    obsecro, infidelior mihi ne fuas, quam ego sum tibi,

    Plaut. Capt. 2, 3, 83:

    ut ex infidelissimis (sociis) firmissimos redderem,

    Cic. Fam. 15, 4, 14:

    silex ad structuram infidelis,

    Plin. 36, 22, 49, § 169:

    infidelis recti magister est metus,

    Plin. Pan. 45.—
    II.
    In partic., in eccl. Lat., unbelieving, infidel:

    Christiani,

    Salv. de Gub. 5 init.Adv.: in-fĭdēlĭter, faithlessly, perfidiously:

    nec me minus putarem reprehendendum, si inutiliter aliquid senatui suaserim quam si infideliter,

    Cic. Brut. 2, 1, 2; Vulg. Isa. 21, 2. — Sup.: infidelissime, Salv. contra Avar. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > infidelis

  • 5 maleficum

    mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    homo natura maleficus, et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57:

    malefici sceleratique homines,

    id. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    maleficentissimus,

    Suet. Galb. 15:

    mores malefici,

    Plaut. Cas. 4, 2, 4:

    malefica vita,

    Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:

    contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,

    Plaut. Trin. 2, 4, 150.—
    B.
    In partic., magical:

    artes,

    Vulg. 2 Par. 33, 6.—As substt.
    1.
    mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:

    de maleficis et mathematicis,

    Cod. Just. 9, 18, 5:

    magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,

    ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—
    2.
    mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:

    semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,

    Tac. A. 2, 69 fin.
    II.
    Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):

    Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,

    Suet. Ner. 16:

    sidera,

    Plin. 7, 49, 50, § 160:

    vis,

    id. 33, 4, 25, § 84:

    bestia piscibus malefica,

    id. 9, 15, 20, § 50:

    caprae, maleficum frondibus animal,

    id. 12, 17, 37, § 73:

    natura,

    inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:

    bestia,

    Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:

    aliquid agere,

    Plaut. Ps. 4, 7, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > maleficum

  • 6 maleficus

    mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    homo natura maleficus, et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57:

    malefici sceleratique homines,

    id. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    maleficentissimus,

    Suet. Galb. 15:

    mores malefici,

    Plaut. Cas. 4, 2, 4:

    malefica vita,

    Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:

    contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,

    Plaut. Trin. 2, 4, 150.—
    B.
    In partic., magical:

    artes,

    Vulg. 2 Par. 33, 6.—As substt.
    1.
    mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:

    de maleficis et mathematicis,

    Cod. Just. 9, 18, 5:

    magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,

    ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—
    2.
    mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:

    semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,

    Tac. A. 2, 69 fin.
    II.
    Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):

    Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,

    Suet. Ner. 16:

    sidera,

    Plin. 7, 49, 50, § 160:

    vis,

    id. 33, 4, 25, § 84:

    bestia piscibus malefica,

    id. 9, 15, 20, § 50:

    caprae, maleficum frondibus animal,

    id. 12, 17, 37, § 73:

    natura,

    inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:

    bestia,

    Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:

    aliquid agere,

    Plaut. Ps. 4, 7, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > maleficus

  • 7 malefious

    mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    homo natura maleficus, et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57:

    malefici sceleratique homines,

    id. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    maleficentissimus,

    Suet. Galb. 15:

    mores malefici,

    Plaut. Cas. 4, 2, 4:

    malefica vita,

    Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:

    contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,

    Plaut. Trin. 2, 4, 150.—
    B.
    In partic., magical:

    artes,

    Vulg. 2 Par. 33, 6.—As substt.
    1.
    mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:

    de maleficis et mathematicis,

    Cod. Just. 9, 18, 5:

    magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,

    ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—
    2.
    mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:

    semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,

    Tac. A. 2, 69 fin.
    II.
    Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):

    Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,

    Suet. Ner. 16:

    sidera,

    Plin. 7, 49, 50, § 160:

    vis,

    id. 33, 4, 25, § 84:

    bestia piscibus malefica,

    id. 9, 15, 20, § 50:

    caprae, maleficum frondibus animal,

    id. 12, 17, 37, § 73:

    natura,

    inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:

    bestia,

    Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:

    aliquid agere,

    Plaut. Ps. 4, 7, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > malefious

  • 8 prostitutor

    prōstĭtūtor, ōris, m. [id.].
    I.
    A prostitutor, pander, Tert. Cult. Fem. 9.—
    II.
    In gen., one who dishonors, a violator:

    Christiani sacramenti,

    Tert. Pudic. 10; id. Cult. Fem. 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > prostitutor

  • 9 Arup, Sir Ove

    [br]
    b. 16 April 1895 Newcastle upon Tyne, England
    d. 5 February 1988 Highgate, London, England
    [br]
    English consultant engineer.
    [br]
    Of Scandinavian parentage, Arup attended school in Germany and Denmark before taking his degree in mathematics and philosophy at Copenhagen University in 1914. He then graduated as a civil engineer from the Royal Technical College in the same city, specializing in the theory of structures.
    Arup retained close ties with Europe for some time, working in Hamburg as a designer for the Danish civil engineering firm of Christiani \& Nielsen. Then, in the 1930s, he began what was to be a long career in England as an engineering consultant to a number of architects who were beginning to build with modern materials (par-ticularly concrete) and methods of construction. He became consultant to the famous firm of Tecton (under the direction of Berthold Lubetkin) and was closely associated with the leading projects of that firm at the time, notably the High-point flats at Highgate, the Finsbury Health Centre and the award-winning Penguin Pool at the Regent's Park Zoological Gardens, all in London.
    In 1945 Arup founded his own firm, Ove Arup \& Partners, working entirely as a consultant to architects, particularly on structural schemes, and in 1963 he set up a partnership of architects and engineers, Arup Associates. The many and varied projects with which he was concerned included Coventry Cathedral and the University of Sussex with Sir Basil Spence, the Sydney Opera House with Joern Utzon and St Catherine's College, Oxford, with Arne Jacobsen.
    [br]
    Principal Honours and Distinctions
    CBE 1953. Commander of the Order of Danneborg, awarded by King Frederik of Denmark, 1975. Honorary Doctorate Tekniske Hojskole, Lyngby, Denmark 1954. Honorary DSc Durham University 1967, University of East Anglia 1968, Heriot-Watt University 1976. RIBA Gold Medal 1966. Institution of Structural Engineers Gold Medal 1973. Fellow of the American Concrete Institution 1975.
    Further Reading
    J.M.Richards, 1953, An Introduction to Modern Architecture, London: Penguin. H.Russell-Hitchcock, 1982, Architecture, Nineteenth and Twentieth Centuries, London: Pelican.
    C.Jencks, 1980, Late-Modern Architecture, London: Academy Editions.
    DY

    Biographical history of technology > Arup, Sir Ove

См. также в других словарях:

  • Christiani — ist der Familienname folgender Personen: Alexander Christiani (Mathematiker) (1587–1637), deutscher lutherischer Theologe und Mathematiker Alexander Christiani (Unternehmer) (* 1958), deutscher Jurist, Psychologe und Unternehmer Caroline Auguste… …   Deutsch Wikipedia

  • CHRISTIANI — nomen sidelibus Antiochiae inditum, A. C. 41. Actor. c. 11. v. 26. cum prius Discipuli dicerentur: unctionem denotat, cuius illos Christus participes reddit. Alias Fratres, Sancti, Credentes, Fideles, Nazaraei: Ab Ethnicis, nominibus, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Christiani — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Patronymie Charles Christiani (1744 1802) est un architecte et ingénieur alsacien. Charles Joseph Christiani (1772 1840) est un général français. Pablo… …   Wikipédia en Français

  • Christiani & Nielsen — is a construction contractor with major operations in Thailand and Southeast Asia. Originally a Danish company, it is today a listed company majority owned by the Crown Property Bureau of King Bhumibol of Thailand. Founding and early years… …   Wikipedia

  • CHRISTIANI, PABLO — (d. 1274), convert to Christianity and anti Jewish polemist, probably born at Montpellier, southern France. After becoming converted to Christianity, he joined the Dominican Order. Failing to convert the Jews of Provence through his preaching,… …   Encyclopedia of Judaism

  • CHRISTIANI de Cinctura — Sanuto, l. 2. part. c. 8. sub A. C. 1230. dicti olim sunt, Christiani in Aegypto degentes: cuius nominis rationem reddit B. Odoricus de Foroiulii in Chron. sub A. C. 1307. In ista autem Babylonia habitant multa milia Saracenorum et multitudo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHRISTIANI Philosophi — Tertulliani aetate, Episcopi, Presbyteri et Clerici fuêre; postea Monachi: de quorum simplicitate in vestitu et calceatu, xerophagiâ item, aliisque huc spectantibus, accurate agit Salmas. ad Tertullian. de Pallio; de balneis inprimis, ad Lamprid …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHRISTIANI munitio — arx Iutiae, a Christiano IV. erecta. Ad matis Baltici aestuarium, quod se inter Slesvicensem Ducatum, et Holsatiam ingerens, Chilonium urbem petit, 2. leuc. a Chilonio, Christianpreiss …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Christiani — patronymische Bildung (lateinischer Genitiv) zu Christianus …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Christiani, Pablo — (fl. 13th cent)    French Dominican monk. He was born in Montpellier. He converted to Christianity and joined the Dominican order. In 1263 a public disputation took place in Barcelona between him and Nahmanides in the presence of King James I of… …   Dictionary of Jewish Biography

  • Rudolf Christiani — Carl Rudolf Ferdinand Christiani (* 27. Januar 1797 in Kopenhagen; † 21. Januar 1858 in Celle) war ein deutscher Jurist und als Politiker ein einflussreiches liberales Mitglied der Zweiten Kammer der Ständeversammlung des Königreichs Hannover.… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»