-
1 charakterystycznie
adv. characteristically- uśmiechać się charakterystycznie to have a distinctive a. characteristic smile* * *adv.characteristically.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > charakterystycznie
-
2 charakterystycznie
charakterystycznie [xaraktɛrɨstɨʧ̑ɲɛ] advcharakteristisch, spezifisch -
3 charakterystycznie
нареч.• характерно -
4 charakterystycznie
• characteristicallySłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > charakterystycznie
-
5 charakterystycznie
• characteristicallySłownik polsko-angielski dla inżynierów > charakterystycznie
-
6 specyficznie
adv. uniquely- specyficznie pachnieć/smakować to have a unique a. special smell/taste* * *adv.(= właściwie, charakterystycznie) specifically; (= szczególnie) peculiarly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > specyficznie
-
7 wyraźnie
Ⅰ adv. grad. clearly, distinctly- mówić wyraźnie to speak distinctly, to pronounce clearly- pisać wyraźnie to write in a clear hand, to write legibly- było wyraźnie słychać one could hear it clearly- wyraźnie się ucieszył/zasmucił he was clearly overjoyed/saddened- coraz wyraźniej opuszczał się w nauce his school work was clearly deterioratingⅡ adv. clearly, evidently- była wyraźnie zmęczona she was visibly a. clearly tired- było wyraźnie powiedziane, że nie wolno ci wychodzić z domu you were distinctly told not to go outⅢ najwyraźniej adv. superl. obviously, clearly- najwyraźniej nie miał szczęścia he was clearly a. obviously out of luck- najwyraźniej jest chory he’s obviously ill* * *adv(słyszeć, czytać) clearly; ( zdenerwowany) visibly* * *adv.(= jasno) clearly; (= charakterystycznie) distinctly; (= oczywiście) obviously.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyraźnie
См. также в других словарях:
charakterystycznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., charakterystycznieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób typowy, charakterystyczny dla kogoś lub czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubierać się charakterystycznie. Charakterystycznie załamany dach góralskiej chałupy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
charakterystycznie — charakterystycznieej «w sposób charakterystyczny dla kogoś lub czegoś» Uśmiechać się charakterystycznie. Białka oczu charakterystycznie zażółcone … Słownik języka polskiego
bębenek — m III, D. bębeneknka, N. bębeneknkiem; lm M. bębeneknki 1. «mały bęben perkusyjny instrument muzyczny; także podobna zabawka» Uderzać w bębenek pałeczkami. Grać na bębenku. ∆ Bębenek baskijski «instrument perkusyjny o nieokreślonej wysokości… … Słownik języka polskiego
brzytwodziób — m IV, DB. brzytwodzióbdzioba, Ms. brzytwodzióbdziobie; lm M. brzytwodzióbdzioby zool. brzytwodzioby «Rynchopinae, podrodzina ptaków z rzędu mew siewek mających charakterystycznie wydłużoną dolną część dzioba, żywiących się bezkręgowcami i… … Słownik języka polskiego
cytrynek — m III, DB. cytryneknka, N. cytrynekkiem; lm M. cytryneknki zool. Cytrynek a. listkowiec cytrynek «Gonepteryx rhamni, pospolity w Polsce motyl dzienny z rodziny bielinków, o skrzydłach cytrynowożółtych, charakterystycznie wyciętych w kształcie… … Słownik języka polskiego
gondola — ż I, DCMs. gondolali; lm D. gondolali 1. «łódź wiosłowa bez steru, o smukłym kadłubie z ozdobnym, charakterystycznie wygiętym dziobem, używana do komunikacji po kanałach Wenecji» Płynąć gondolą. 2. lotn. «kosz zawieszony pod balonem lub sterowcem … Słownik języka polskiego
kropla — ż I, DCMs. kroplapli; lm D. kroplapli a. kroplapel 1. «mała ilość płynu, utrzymująca się w postaci kulistej (charakterystycznie wydłużającej się przy spadaniu); odrobina płynu» Krople deszczu, krwi, potu, rosy. Żywica ścieka kroplami. ◊ Kropla w… … Słownik języka polskiego
okrężnica — ż II, DCMs. okrężnicacy; lm D. okrężnicaic 1. anat. «najdłuższy odcinek jelita grubego, położony między jelitem ślepym i odbytnicą, charakterystycznie pofałdowany, w którym następuje formowanie się kału» 2. ryb. «sieć w kształcie wydłużonego… … Słownik języka polskiego
ostrowłosy — ∆ Terier ostrowłosy «pies myśliwski lub pokojowy o biało czarnej, łaciatej, ostrej sierści, ściętym pysku i charakterystycznie sztywnych nogach; w lm rasa tych psów» … Słownik języka polskiego
tamburyn — m IV, D. a, Ms. tamburynnie; lm M. y muz. «instrument perkusyjny o nieokreślonej wysokości brzmienia, w kształcie małego bębna z blaszkami lub dzwoneczkami, które charakterystycznie dźwięczą przy uderzaniu w niego; bębenek baskijski» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
wielbłąd — m IV, DB. a, Ms. wielbłądądzie; lm M. y «Camelus, ssak z rodziny wielbłądowatych, duże zwierzę przeżuwające, roślinożerne, z jednym lub dwoma garbami, o długiej szyi, wysokich dwupalczastych kończynach z pazurowatymi raciczkami, od spodu z… … Słownik języka polskiego