-
1 cenatus
cēnātus, a, um, s. cēno.
-
2 cenatus
cēnātus, a, um, s. ceno. -
3 cēnātus
-
4 cenatus
-
5 caenatus
-
6 coenatus
-
7 cēnō
cēnō āvī, ātus, āre [cena], to dine, take a meal, eat dinner: spes bene cenandi, Iu.: bene, frugaliter: lauto paratu, Iu.: apud Domitium: unā: cum cenatum esset, L.—P. perf., cenatus, having dined, after dinner: cum cenatus cubitum isset: te cenatum occidere: milites cenatos esse in castris iubet, S.: amet scripsisse (versūs) cenatus, H.— To make a meal of, eat, dine upon. aves, H.: aprum, H.: patinas omasi, H.: pisces, H.: ostrea, Iu.* * *cenare, cenavi, cenatus Vdine, eat dinner/supper; have dinner with; dine on, make a meal of -
8 caeno
cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].I.Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):(β).libenter,
Cato, R. R. 156, 1:cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,
id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:solus,
id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,
Cic. Fin. 2, 8, 25:melius,
id. Tusc. 5, 34, 97:foris,
Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:foras,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:lauto paratu,
Juv. 14, 13 al.:apud aliquem,
Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:cum aliquo,
Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:unā,
Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:in litore,
Quint. 7, 3, 31 et saep.—Pass. impers.:(γ).cenaretur,
Suet. Tib. 42:apud eum cenatum est,
Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:II.cenati atque appoti,
Plaut. Curc. 2, 3, 75:quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,
Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;B.esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:coctum,
id. Ps. 3, 2, 56:alienum,
id. Pers. 4, 3, 4:aves,
Hor. S. 2, 8, 27:aprum,
id. ib. 2, 3, 235:olus,
id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:pulmenta,
id. ib. 1, 18, 48:patinas omasi,
id. ib. 1, 15, 34:pisces,
id. S. 2, 8, 27:septem fercula,
Juv. 1, 95:ostrea,
id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:remedia,
Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:olla cenanda Glyconi,
Pers. 5, 9.—Trop.:* C.magnum malum,
Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—Of time, to pass in feasting or banqueting:cenatae noctes,
Plaut. Truc. 2, 2, 25. -
9 ceno
cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].I.Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):(β).libenter,
Cato, R. R. 156, 1:cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,
id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:solus,
id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,
Cic. Fin. 2, 8, 25:melius,
id. Tusc. 5, 34, 97:foris,
Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:foras,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:lauto paratu,
Juv. 14, 13 al.:apud aliquem,
Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:cum aliquo,
Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:unā,
Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:in litore,
Quint. 7, 3, 31 et saep.—Pass. impers.:(γ).cenaretur,
Suet. Tib. 42:apud eum cenatum est,
Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:II.cenati atque appoti,
Plaut. Curc. 2, 3, 75:quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,
Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;B.esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:coctum,
id. Ps. 3, 2, 56:alienum,
id. Pers. 4, 3, 4:aves,
Hor. S. 2, 8, 27:aprum,
id. ib. 2, 3, 235:olus,
id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:pulmenta,
id. ib. 1, 18, 48:patinas omasi,
id. ib. 1, 15, 34:pisces,
id. S. 2, 8, 27:septem fercula,
Juv. 1, 95:ostrea,
id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:remedia,
Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:olla cenanda Glyconi,
Pers. 5, 9.—Trop.:* C.magnum malum,
Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—Of time, to pass in feasting or banqueting:cenatae noctes,
Plaut. Truc. 2, 2, 25. -
10 coeno
cēno ( caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the part. cenatus is in use; v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. [cena].I.Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.):(β).libenter,
Cato, R. R. 156, 1:cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque,
id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4:solus,
id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166:bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter,
Cic. Fin. 2, 8, 25:melius,
id. Tusc. 5, 34, 97:foris,
Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19:foras,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19:lauto paratu,
Juv. 14, 13 al.:apud aliquem,
Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.:cum aliquo,
Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.:unā,
Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2:in litore,
Quint. 7, 3, 31 et saep.—Pass. impers.:(γ).cenaretur,
Suet. Tib. 42:apud eum cenatum est,
Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.:II.cenati atque appoti,
Plaut. Curc. 2, 3, 75:quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere,
Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose;B.esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:coctum,
id. Ps. 3, 2, 56:alienum,
id. Pers. 4, 3, 4:aves,
Hor. S. 2, 8, 27:aprum,
id. ib. 2, 3, 235:olus,
id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168:pulmenta,
id. ib. 1, 18, 48:patinas omasi,
id. ib. 1, 15, 34:pisces,
id. S. 2, 8, 27:septem fercula,
Juv. 1, 95:ostrea,
id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4:remedia,
Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142:olla cenanda Glyconi,
Pers. 5, 9.—Trop.:* C.magnum malum,
Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—Of time, to pass in feasting or banqueting:cenatae noctes,
Plaut. Truc. 2, 2, 25. -
11 ceno
cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,
dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – / arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.
-
12 ceno
cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum————amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – ⇒ arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192. -
13 incenatus
in-cēnātus ( in-coen-), a, um, adj. [2. in-cenatus], that has not dined or eaten, dinnerless, hungry, fasting (ante- and postclass.):bibat aquam mulsam, cubet incenatus,
Cato, R. R. 156, 4:superi incenati sunt, et cenati inferi,
Plaut. Aul. 2, 7, 6:senex,
id. Cas. 4, 2, 9; cf.:incenis: pridie incenato dare medicamenta,
Scrib. Comp. 140. -
14 ceno
I cēno, āvī, ātum, āre [ cena ]1) обедать, свершать трапезуcenatus C etc. — пообедав(ший), покушав(ший)2) есть за обедом (cenam Pl; olus omne H)II Ceno, ōnis f.Ценон, город в области вольсков L -
15 incenatus
in-cēnātus, a, umне поевший, голодный Pl, Cato etc. -
16 cenor
-
17 coenatus
coenātus, a, um, s. cēnātus.
-
18 incaenatus
in-caenātus, a, um, s. in-cēnātus.
-
19 incenatus
in-cēnātus, a, um, noch nicht gespeist habend, hungrig, Plaut. Cas. 776 u. 788; Pseud. 846 u.a. Cato r. r. 127, 2 u. 156, 4. Scrib. Larg. 140. Vulg. Daniel 6, 18.
-
20 incoenatus
in-coenātus, a, um, s. in-cēnātus.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ottawa—Orléans — This article is about the electoral district. For the municipal ward, see Orléans Ward. Coordinates: 45°28′N 75°30′W / 45.467°N 75.5°W / 4 … Wikipedia
Ottawa—Orléans — 45°28′N 75°30′W / 45.467, 75.5 … Wikipédia en Français
Список видов муравьёв рода Temnothorax — Приложение к статье Temnothorax Список видов муравьёв рода Temnothorax. Данный список включает около 300 видов одного из крупнейших родов муравьев Temnothorax, включённых в него изначально при первоописании или перенесённых в последующих ревизиях … Википедия
cenado — cenado, a Participio de «cenar». ⊚ adj. Se aplica a la persona que ya ha cenado: ‘Vengo ya cenado’. * * * cenado, da. (Del part. de cenar2; lat. cenātus, cenado). adj. Dicho de una persona: Que ha cenado … Enciclopedia Universal
cenado — cenado, da (Del part. de cenar2; lat. cenātus, cenado). adj. Dicho de una persona: Que ha cenado … Diccionario de la lengua española