Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

celebrō

  • 1 celebrō

        celebrō āvī, ātus, āre    [celeber], to frequent, throng, crowd, fill: viae multitudine legatorum celebrabantur: genus spectaculi omni frequentiā hominum: alqm magistratum, Tb.: silvas, O.: coetum celebrate faventes, V.—To do frequently, practise, engage in, reiterate, dwell upon, repeat: ad eas artes celebrandas: modus transferendi verbi, quem iucunditas celebravit, made frequent: popularem potestatem, kept in the foreground, L.: seria ac iocos cum aliquo, L.—To celebrate, solemnize, keep: festos dies: (dies) celebratus per omnem Africam, S.: natales, H.: coniugia, V.: exsequias, L.: totā celebrante Siciliā sepultus est, N. —To fill with, cause to resound: contiones convicio cantorum: ripas carmine, O.: cuius nuntiis celebrantur aures meae, i. e. are filled. — To make known, publish abroad, proclaim: factum esse consulem Murenam: quod vocibus maledictisque celebratum est.—To honor, praise, celebrate with praise, celebrate in song: Caesaris laudes: fortuna res cunctas celebrat, S.: talia carminibus, V.: se remque p. haec faciundo, to make renowned, S.: victoriam famā, Ta.
    * * *
    celebrare, celebravi, celebratus V TRANS
    celebrate/perform; frequent; honor/glorify; publicize/advertise; discuss/bandy

    Latin-English dictionary > celebrō

  • 2 celebro

    cĕlē̆bro, āvi, ātum, v. a. [id.].
    I.
    To go to a place or person in great numbers or often, to frequent, to fill (syn. frequento;

    class.): deūm delubra festis diebus,

    Lucr. 5, 1167:

    viam,

    Cic. Cael. 14, 34; id. Sest. 63, 131:

    domum alicujus,

    id. Mur. 34, 70:

    atria,

    Ov. M. 1, 172:

    silvas,

    id. ib. 10, 703:

    tecta,

    id. ib. 4, 444:

    forum,

    id. ib. 4, 144; cf.:

    forum maxime celebratum,

    Sall. J. 47, 1:

    Penates, i. e. domum redire,

    Tib. 1, 3, 33:

    me magistrum,

    id. 1, 4, 75.—
    b.
    Of a desired action (cf. celeber, B.), to do something frequently or in multitudes, to practise, engage in, say, use, employ, repeat, = frequento, etc.:

    intro abite atque haec cito celebrate,

    i. e. in company, all together, Plaut. Ps. 1, 2, 36:

    ad eas artes, quibus a pueris dediti fuimus, celebrandas inter nosque recolendas,

    Cic. de Or. 1, 1, 2:

    cognitionem exercitationemque,

    id. ib. 3, 28, 110:

    genus divinationis,

    id. Div. 1, 2, 3; cf.:

    celebratum genus mortis,

    a kind of death suffered by many, Tac. H. 2, 49 fin.:

    necessitatem,

    Cic. de Or. 3, 38, 155:

    jurisdictionem,

    Liv. 6, 32, 1:

    popularem potestatem,

    id. 2, 42, 6:

    iambum,

    Quint. 10, 1, 96:

    seria ac jocos cum aliquo,

    Liv. 1, 4, 9.—
    c.
    Aliquid aliquā re, to fill up with something:

    contiones suas convicio cantorum,

    Cic. Sest. 55, 118:

    ripas carmine,

    Ov. M. 2, 252 (cf.:

    concelebrant ripas,

    Lucr. 2, 345):

    cujus litteris, famā, nuntiis celebrantur aures cottidie meae,

    i. e. are filled, full, Cic. Prov. Cons. 9, 22.— Poet.: juvenes multo sermone, to talk much with [p. 309] them, Tib. 1, 6, 17.—
    II.
    Meton.
    A.
    To go in great numbers to a celebration; hence, in gen., to celebrate, solemnize, keep a festival:

    festos dies,

    Cic. Arch. 6, 13; cf.:

    is (dies) festus celebratusque per omnem Africam,

    Sall. J. 66, 2; Cic. Pis. 22, 51; id. Cat. 3, 10, 23; Liv. 10, 37, 12; Tac. A. 15, 53; Suet. Aug. 75; id. Tib. 65 init.; Hor. S. 2, 2, 61; Ov. M. 4, 4:

    convivium omnium sermone laetitiāque,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; Liv. 40, 14, 2; Tac. A. 4, 59; cf.

    coetum,

    Verg. A. 1, 735:

    conjugia,

    id. ib. 7, 555; cf.

    nuptias,

    Liv. 36, 11, 2; cf.:

    solemnia nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    officium nuptiarum,

    Suet. Claud. 26; and poet.:

    taedas jugales Thetidis,

    Cat. 64, 302:

    annua sacra,

    Verg. A. 8, 173; cf. id. ib. 5, 598 and 603: funus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 49, 117; cf.

    exsequias,

    Liv. 25, 17, 5; 37, 22, 2:

    diem natalem Vitellii,

    Tac. H. 2, 95; Lact. 1, 20, 6; Plin. Ep. 10, 102 (103):

    natales,

    id. ib. 6, 30, 1; Tac. A. 6, 18; and absol.:

    totā celebrante Siciliā sepultus est,

    Nep. Timol. 5 fin.
    B.
    To honor, praise, celebrate the praises of a person or thing, to celebrate in song (syn.:

    colere, laudare, illustrare): laus, quae non poetarum carminibus, non annalium monumentis celebratur,

    Cic. Rab. Post. 16, 43; cf. id. Planc. 39, 93:

    vestrum egressum ornando atque celebrando,

    id. Pis. 13, 31:

    fortuna res cunctas ex libidine magis quam ex vero celebrat obscuratque,

    Sall. C. 8, 1:

    talia carminibus,

    Verg. A. 8, 303:

    nomen alicujus scriptis,

    Cic. Fam. 5, 12, 1:

    facta pro maxumis,

    Sall. C. 8, 3:

    domestica facta,

    Hor. A. P. 287: se remque publicam haec faciundo, to make renowned, Sall J. 85, 36: Mari virtutem in majus ( = epi to meizon kosmein), id. ib. 73, 5:

    augereque aliquem,

    id. ib. 86, 3: honores alicujus, celebrate one ' s honor, Verg. A. 12, 840:

    memoriam,

    Tac. H. 1, 78:

    victoriam ingenti fama,

    id. Agr. 39 al.:

    virum aut heroa lyrā, etc.,

    Hor. C. 1, 12, 2:

    sepulcrum hominum conventu et epulis,

    Cic. Fl. 38, 95:

    memoriam nominis epulis,

    id. Fin. 2, 31, 103:

    litora ludis,

    Verg. A. 3, 280:

    sententiam magno assensu,

    Tac. A. 15, 22:

    mortem funere censorio,

    id. ib. 6, 27:

    aliquem admiratione,

    id. H. 2, 71:

    obsequio,

    id. A. 16, 33:

    funere publico,

    id. ib. 6, 11 fin.
    C.
    Without the access. idea of extolling, in gen., to make something known, to publish abroad, proclaim:

    quibus in locis factum esse consulem Murenam nuntii litteraeque celebrassent,

    Cic. Mur. 41, 89:

    quod vocibus maledictisque celebratum est,

    id. Cael. 3, 6:

    quā re celebratā,

    id. Div. 1, 17, 31.— cĕlĕbrā-tus, a, um, P. a.
    I.
    (Acc. to I. a.) Frequented, much visited:

    forum rerum venalium totius regni maxime celebratum,

    Sall. J. 47, 1.—
    B.
    (Acc. to I. b.) Customary, usual, frequent:

    tritum atque celebratum,

    Cic. Fl. 27, 65:

    celebratum est usque in proverbium,

    Quint. 1, 10, 21:

    schemata,

    id. 9, 2, 92:

    usus anuli celebratior,

    Plin. 33, 1, 6, § 28:

    verbum celebratius,

    Gell. 17, 2, 25 (cf. id. 17, 2, 25, § 17: verbum crebrius, and id. 17, 2, 25, § 18: verbum creberrimum).—
    II.
    (Acc. to II. A.) Solemn, festive, brilliant:

    dies celebratior,

    Ov. M. 7, 430:

    supplicatio celebratior,

    Liv. 3, 63, 5.—
    B.
    (Acc. to II. B.) Known, celebrated, famous:

    loci famā celebrati,

    Tac. A. 2, 54:

    quo Actiacae victoriae memoria celebratior in posterum esset,

    Suet. Aug. 18.— Adv., v. celebriter.

    Lewis & Short latin dictionary > celebro

  • 3 con-celebrō

        con-celebrō āvī, ātus, āre,    to attend in numbers, frequent, celebrate, solemnize: funus, L.: at rem concelebrandam putavit: dapes, O. — To honor, praise: genium choreis, Tb.—To prosecute eagerly: studia per otium.—To publish, proclaim, celebrate: virtutis concelebrandae causā: famā victoriam, Cs.

    Latin-English dictionary > con-celebrō

  • 4 per-celebrō

        per-celebrō —, ātus, āre,    to pronounce frequently, have often in one's mouth: de quā muliere plurimi versūs percelebrantur: percelebrata sermonibus res est.

    Latin-English dictionary > per-celebrō

  • 5 celebrātiō

        celebrātiō ōnis, f    [celebro], a numerous assemblage, concourse: hominum coetūs et celebrationes: cottidiana.— A festival: ludorum.
    * * *
    celebrating a festival/mass; throng/crowd, audience/gathering; common use/vogue

    Latin-English dictionary > celebrātiō

  • 6 celebrātus

        celebrātus adj. with comp. and sup.    [P. of celebro], frequented, thronged, much visited: forum, S. — Customary, usual, frequent: alqd in Graeco sermone.—Trite, familiar, notorious: res celebratissimae omnium sermone: caedes omnium sermone celebrata. — Solemn, festive, brilliant: dies, S.: supplicatio celebratior, L.—Famous, renowned: dux factis fortibus, L.: Nomine quam pretio celebratior ara, O.
    * * *
    celebrata, celebratum ADJ
    crowded, much frequented, festive; current, popular; celebrated/distinguished

    Latin-English dictionary > celebrātus

  • 7 celebrabilis

    cĕlē̆brābĭlis, e, adj. [celebro], commendable (late Lat.):

    favor,

    Amm. 29, 5, 56; Ambros. de Cain et Abel, 2, 3, 12 al.

    Lewis & Short latin dictionary > celebrabilis

  • 8 celebratus

    cĕlē̆brātus, a, um, v. celebro, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > celebratus

  • 9 concelebro

    con-cĕlē̆bro, āvi, ātum, 1, v..a. (a strengthened celebro; rare but class.).
    I.
    To resort to in multitudes or frequently, to frequent:

    variae volucres loca aquarum Concelebrant,

    Lucr. 2, 345:

    convivia et passim et tributim,

    Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44. —
    b.
    Of actions, to pursue or prosecute vigorously:

    studia per otium,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.—
    c.
    Aliquid aliquā re, or absol., to fill, animate, enliven, cause to abound with any thing:

    suavi cantu concelebra omnem hanc Plateam hymenaeo,

    Plaut. Cas. 4, 3, 2:

    levia carmina cantu,

    Lucr. 5, 1381:

    alma Venus quae terras concelebras,

    who hast filled with life, id. 1, 4.—
    II.
    Meton.
    A.
    To celebrate a solemnity in great numbers, to celebrate, solemnize:

    diem natalem,

    Plaut. Ps. 1, 2, 32; cf.:

    dies carnificum,

    id. As. 2, 2, 45:

    funus,

    Liv. 8, 7, 22:

    at jam quoque rem (sc. triumphum) populus Romanus omnium studio omni visendam et concelebrandam putavit,

    Cic. Imp. Pomp. 21, 61 Orell. N. cr.:

    spectaculum, etc.,

    Liv. 1, 9, 7:

    dapes,

    Ov. F 4, 354.—
    B.
    To honor, praise, extol:

    genium choreis,

    Tib. 1, 7, 49.—
    C.
    To publish abroad, make known:

    summae virtutis concelebrandae causā Graii... monumentum statuerunt,

    Cic. Inv. 2, 23, 70:

    rumorem,

    Q. Cic. Pet. Cons. 13, 50: multis indu locis sermonibu' concelebrarunt, Lucil. ap. Non. p. 275, 2:

    famā ac litteris victoriam,

    Caes. B. C. 3, 72 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > concelebro

  • 10 frequentato

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequentato

  • 11 frequento

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequento

  • 12 laudo

    laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.):

    coram in os te laudare,

    to praise to one's face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.:

    in faciem,

    Lact. 3, 14, 7:

    vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius,

    Cic. de Or. 2, [p. 1043] 9, 35:

    et efferre aliquid,

    id. ib. 2, 75, 304:

    rationem,

    id. Fam. 5, 20, 4:

    sententiam alicujus,

    id. Sest. 34, 74:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    id. Phil. 4, 3, 6:

    legem ipsam,

    id. Leg. 3, 1, 2:

    magnifice,

    id. Brut. 73, 254:

    agricolam laudat juris peritus,

    praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so,

    diversa sequentes,

    id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57:

    laudatur dis aequa potestas,

    id. 4, 71.—Part. as subst.:

    prava laudantium sermo,

    Sen. Ep. 123, 9.— Pass. with dat.:

    numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio,

    Cic. Fam. 1, 9, 21:

    Germanicus cunctis laudatus,

    by all, Tac. A. 4, 57 fin.:

    herba laudata Eratostheni,

    Plin. 22, 22, 43, § 86:

    laudataque quondam ora Jovi,

    Ov. M. 2, 480.—
    * (β).
    Poet., with object.-gen.:

    laudabat leti juvenem,

    pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.—
    (γ).
    With in and abl.:

    in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    juvenes laudari in bonis gaudent,

    Quint. 5, 12, 22:

    scriptores iamborum saepe in illis laudantur,

    id. 10, 1, 9.—
    (δ).
    Pass. with inf. ( poet.):

    extinxisse nefas Laudabor,

    Verg. A. 2, 585.—
    (ε).
    With quod:

    quod viris fortibus honos habitus est, laudo,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens,

    id. Off. 2, 22, 76:

    jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc.,

    Juv. 10, 28:

    non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis,

    Vulg. 1 Cor. 11, 17.—
    (ζ).
    With quoniam:

    utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt,

    Cic. Brut. 30, 116.—
    (η).
    With cum (very rare):

    te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum,

    Cic. Mil. 36, 99:

    jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur,

    Liv. 39, 12, 7.—
    (θ).
    With si:

    consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi,

    Juv. 4, 18.—
    B.
    In partic.
    1.
    To pronounce a funeral oration over a person:

    quem cum supremo ejus die Maximus laudaret,

    Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.—
    2.
    In medicine, to recommend as a remedy:

    apri cerebrum contra serpentes laudatur,

    Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.—
    3.
    To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from ( poet.):

    laudato ingentia rura, Exiguum colito,

    Verg. G. 2, 412: cf.:

    probitas laudatur et alget,

    Juv. 1, 74 —
    II.
    Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing:

    laudare significat priscā linguā nominare appellareque,

    Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

    id ut scias, Jovem supremum testem laudo,

    Plaut. Capt. 2, 3, 66:

    quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,

    Cic. Brut. 11, 44:

    auctores,

    id. de Or. 3, 18, 68; cf.:

    ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam,

    id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.—Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent:

    laudari a laudato viro,

    Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1:

    omnium laudatarum artium procreatrix,

    Cic. de Or. 1, 3, 9:

    hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt,

    Ov. M. 5, 59:

    olus laudatum in cibis,

    Plin. 22, 22, 33, § 74.— Comp.:

    saccharon et Arabia fert, sed laudatius India,

    Plin. 12, 8, 17, § 32.— Sup.:

    laudatissimus caseus,

    Plin. 11, 42, 97, § 241:

    virgo laudatissima formae dote,

    Ov. M. 9, 715.—Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably:

    regias domos laudatissime ebore adornans,

    Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).

    Lewis & Short latin dictionary > laudo

  • 13 nomino

    nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [nomen], to call by name, to name, to give a name to (esp. after, for a person or thing; cf.: appello, voco, dico).
    I.
    In gen.: quae (navis) nunc nominatur nomine Argo, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34, 26:

    Chaldaei, non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati,

    Cic. Div. 1, 1, 2:

    urbem constituit, quam e suo nomine Romam jussit nominari,

    id. Rep. 2, 7, 12:

    amor ex quo amicitia est nominata,

    Cic. Lael. 8 (Trag. v. 283 Vahl.); id. Caecin. 18, 51.—Esp., to give a surname to a person, Eutr. 8, 8: aliquem honoris causā, to name or mention out of respect:

    L. Sulla, quem honoris causā nomino,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    quem ego hominem honoris causā nominatum volo,

    id. Verr. 1, 7, 18; v. honor: hanc illi idean appellant, jam a Platone ita nominatam, Cic. Ac. 1, 8, 30.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., to render famous, renowned, celebrated (cf.:

    laudo, celebro): praedicari de se et nominari volunt omnes,

    Cic. Arch. 11, 26:

    sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur,

    Quint. 10, 1, 94; v. under P. a.—
    B.
    To name or nominate a person for an office:

    patres interregem nominaverant,

    Liv. 1, 32:

    me augurem Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt,

    Cic. Phil. 2, 2, 4:

    illo die, quo sacerdotes solent nominare, quos dignissimos sacerdotio judicant, me semper nominabat,

    Plin. Ep. 2, 1, 8; Suet. Claud. 22; cf. nominatio.—
    C.
    To name, mention, report, accuse, arraign (not ante-Aug.):

    capita conjurationis, priusquam nominarentur apud dictatorem, mors ab ipsis conscita judicio subtraxit,

    Liv. 9, 26, 7:

    qui nominatus profugisset, diem certam se finituros,

    id. 39, 17:

    Dimnus, cum ceteros participes sceleris indicaret, Philotam non nominavit,

    Curt. 6, 9, 16; 8, 6, 24.—Esp., with inter, to name among or as one of; to report as belonging to a party, conspiracy, etc.:

    inter conjuratos nemo me nominat,

    Curt. 6, 10, 5: inter socios Catilinae nominatus, Suet. Caés. 17; cf.:

    cum Thesea inter eos nomināsset. qui ad inferos adissent,

    Gell. 10, 16, 12; Plin. 14, 13, 15, § 93; 22, 21, 27, § 55; Hier. in Ep. ad Galat. 5, 19 sqq.—
    D.
    In gram.: nominandi casus, the nominative case (like accusandi casus, the accusative case), Varr. L. L. 8, § 42 Müll.; 9, § 76; 10, 2, § 23; Gell. 13, 22, 5.—Hence, nōmĭnātus, a, um, P. a. (acc. to II. A.), famed, renowned, celebrated:

    illa Attalica tota Sicilia nominata,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    nominatiora pericula,

    Tert. Anim. 13: bdellium nominatissimum, Plin. 12, 9, 19, § 35 (al. laudatissimum); Vulg. 1 Par. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nomino

  • 14 percelebro

    per-cĕlĕbro, āvi, ātum, 1, v. a., to practise a thing very frequently.
    I.
    In gen. (post-class.):

    ut exercerent, ut gererent, ut percelebrarent haec mala,

    Arn. 2, 43.—
    II.
    In partic., to pronounce frequently, to have often in one's mouth (class.):

    de quā muliere plurimi versus totā Siciliā percelebrantur,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 81:

    pervulgata et percelebrata sermonibus res est,

    id. Cael. 29, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > percelebro

  • 15 praedico

    1.
    prae-dĭco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I. A.
    Lit., of a public crier:

    ut praeco praedicat,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17:

    auctionem praedicem, ipse ut venditem,

    id. Stich. 1, 3, 41; cf.:

    si palam praeco praedicasset,

    Cic. Verr. 2, 3, 16, § 40; Cic. Quint. 15, 50; id. Off. 3, 13, 55; id. Fam. 5, 12, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to make publicly known, to announce, proclaim, to say, relate, state, declare (syn.:

    moneo, ante denuntio,

    Cic. Verr. 1, 12, 36; 1, 15, 43;

    class.): audes mihi praedicare id, Domi te esse?

    Plaut. Am. 2, 1, 11:

    vera praedico,

    id. ib. 3, 2, 20:

    aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas, atque olim,

    you tell a different story, speak another language, id. As. 1, 3, 52:

    utrum taceamne an praedicem?

    Ter. Eun. 4, 4, 53:

    si quidem haec vera praedicat,

    id. And. 3, 1, 7.—With obj.-clause:

    qui ingenti magnitudine corporum Germanos esse praedicabant,

    Caes. B. G. 1, 39; Sall. C. 48, 9; Caes. B. C. 3, 106, 4:

    barbari paucitatemque nostrorum militum suis praedicaverunt,

    reported, id. B. G. 4, 34:

    injuriam in eripiendis legionibus praedicat,

    displays, id. B. C. 1, 32, 6:

    ut praedicas,

    as you assert, Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quod mihi praedicabas vitium, id tibi est,

    that you attribute to me, Plaut. Am. 1, 1, 249:

    avus tuus tibi aediliciam praedicaret repulsam,

    would tell you of the repulse that P. Nasica suffered respecting the edileship, Cic. Planc. 21, 51.—
    2.
    In partic., to praise, laud, commend, vaunt, extol (syn.: laudo, celebro); constr. with aliquid ( de aliquo), de aliquā re, and absol., Plaut. Merc. 2, 2, 18:

    quid ego ejus tibi nunc faciem praedicem aut laudem?

    Ter. Eun. 3, 5, 17:

    beata vita glorianda et praedicanda est,

    Cic. Tusc. 5, 17, 50; Plin. 19, 4, 19, § 57:

    aliquid miris laudibus,

    id. 25, 5, 18, § 40; 13, 24, 47, § 130; Plin. Ep. 1, 14, 10; Plaut. Trin. 2, 2, 54.—With obj.-clause:

    Galli se omnes ab Dite patre prognatos praedicant,

    Caes. B. G. 6, 17:

    quae de illo viro Sulla, quam graviter saepe praedicaverunt!

    Cic. Phil. 11, 13, 33:

    qui possit idem de se praedicare, numquam se plus agere, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 27; cf. id. Pis. 1, 2.—With de aliquā re:

    qui de meis in vos meritis praedicaturus non sum,

    Caes. B. C. 2, 32.— Absol.:

    qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare, quia fecerint, sed, ut praedicarent, fecisse creduntur,

    Plin. Ep. 1, 8, 15:

    verecundia in praedicando,

    Tac. Agr. 8 fin.
    3.
    To preach the gospel (eccl. Lat.):

    evangelium,

    Vulg. Matt. 4, 23:

    baptismum,

    id. Marc. 1, 4; absol., id. Matt. 4, 17 et saep.—
    II.
    For praedicere, to foretell, predict (eccl. Lat.):

    persecutiones eos passuros praedicabat,

    Tert. Fug. in Persec. 6; so,

    persecutiones praedicatae,

    id. ib. 12.
    2.
    prae-dīco, xi, ctum, 3, v. a., to say or mention before or beforehand, to premise.
    I.
    In gen. (mostly post-Aug.; cf.

    praefor),

    Ter. And. 4, 4, 54:

    hoc primum in hac re praedico tibi,

    id. ib. 1, 1, 19:

    Davus dudum praedixit mihi,

    id. ib. 5, 1, 21; 1, 2, 34; Quint. 4, 2, 57:

    tria, quae praediximus,

    have mentioned before, id. 3, 6, 89; 2, 4, 24:

    praedicta ratio,

    id. 8, 6, 52: ratio ejus in medicinā similis praedictis. Plin. 33, 13, 37, § 136; Plin. Ep. 4, 14, 8.—
    II.
    In partic.
    A.
    To foretell, predict; to forebode (class.):

    defectiones solis et lunae multo ante praedicere,

    Cic. Sen. 14, 49; so,

    eclipsim,

    Plin. 2, 12, 9, § 53:

    futura,

    Cic. Div. 1, 1, 2; Petr. [p. 1417] 137 fin.:

    nihil adversi accidit non praedicente me,

    that I had not predicted, id. Fam. 6, 6:

    aliquid,

    Sen. Q. N. 2, 32, 5:

    malum hoc nobis De caelo tactas memini praedicere quercus,

    Verg. E. 1, 17:

    hos luctus,

    id. A. 3, 713.—
    B.
    To give notice or warning of, to appoint, fix (mostly post-Aug.), Naev. ap. Non. 197, 16:

    ubi praetor reo atque accusatoribus diem praedixisset,

    Tac. A. 2, 79:

    praedictā die,

    id. ib. 11, 27:

    insula Batavorum in quam convenirent praedicta,

    id. ib. 2, 6; cf. Plin. 10, 23, 31, § 61:

    praedicta hora,

    Suet. Claud. 8.—
    C.
    To say what one should do, to advise, warn, admonish, inform, charge, command (class.; syn.: praecipio, moneo); usually constr. with ut or ne:

    Pompeius suis praedixerat, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 92; Nep. Them. 7, 3; Liv. 2, 10, 4; 22, 60; 39, 19, 2:

    ei visam esse Junonem praedicere, ne id faceret,

    Cic. Div. 1, 24, 48; Liv. 10, 41:

    praedixit, ne destinatum iter peterent,

    Vell. 2, 82, 2; Tac. A. 13, 36; cf. in the abl. absol.:

    praedicto, ne in re publicā haberetur,

    id. ib. 16, 33.—With acc.:

    unum illud tibi... Praedicam,

    Verg. A. 3, 436; cf. with an obj.-clause:

    Mummius jussit praedici conducentibus, si eas (statuas) perdidissent, novas eos reddituros,

    Vell. 1, 13, 4; absol. of a physician, Curt. 3, 6, 3.—
    D.
    To proclaim, announce at an auction, etc. (cf. 1. praedico, I. A.):

    si in auctione praedictum est, ne, etc.,

    Gai. Inst. 4, 126.—Hence, praedictus, a, um, P. a., previously named, before mentioned, preceding:

    vicina praedictae sed amplior virtus est,

    Quint. 8, 3, 83:

    nomen,

    id. 9, 3, 66:

    posterior ex praedictis locus,

    id. 2, 4, 24; 10, 1, 74:

    simul pedes, eques, classis aput praedictum amnem convenere,

    Tac. A. 1, 60; Plin. 10, 23, 31, § 76.— praedictum, i, n.
    A.
    (Acc. to II. A.) A foretelling, prediction (class.;

    syn. praesagium): Chaldaeorum praedicta,

    Cic. Div. 2, 42, 89:

    astrologorum,

    id. ib. 2, 42, 88:

    vatum,

    id. Leg. 2, 12, 30; Verg. A. 4, 464:

    haruspicis,

    Suet. Oth. 6; Plin. 2, 7, 5, § 24:

    deorum,

    Val. Fl. 4, 460.—
    B.
    (Acc. to II. C.) An order, command (Livian):

    praedictum erat dictatoris ne quid absente eo rei gereret,

    Liv. 23, 19, 5.—
    C.
    An agreement, concert:

    velut ex praedicto,

    Liv. 33, 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > praedico

См. также в других словарях:

  • celebro — (ant.; pop.) m. *Cerebro. * * * celebro. m. desus. cerebro …   Enciclopedia Universal

  • celebro — m. desus. cerebro …   Diccionario de la lengua española

  • celebro —   celebracion de la festividad de la Virgen de Guadalupe, en Nicoya …   Diccionario de Guanacastequismos

  • Cisma del ajedrez — Se denomina cisma del ajedrez a la situación que atravesó el ajedrez mundial entre 1993 y 2002 tras el abandono de la FIDE por parte de Gari Kaspárov. Contenido 1 Antecedentes 1.1 La GMA y la primera copa del mundo 1.2 Tensión entre la GMA y la… …   Wikipedia Español

  • Historia del Club Atlético de Madrid — El Club Atlético de Madrid es un club de fútbol español, de la ciudad de Madrid. Fue fundado el 26 de abril de 1903 y en la actualidad juega en la Primera División de España. El club ejerce de local en el Estadio Vicente Calderón, recinto ubicado …   Wikipedia Español

  • Exposiciones universales — Anexo:Exposiciones universales Saltar a navegación, búsqueda La siguiente es una lista de exposiciones universales y exposiciones internacionales que han dado lugar a la construcción de edificios permanentes notables. Esta lista está ordenada por …   Wikipedia Español

  • Anexo:Exposiciones universales — La siguiente es una lista de exposiciones universales y exposiciones internacionales que han dado lugar a la construcción de edificios permanentes notables. Esta lista está ordenada por décadas: 1790 1800 1820 1840 1850 1860 1870 1880 1890 1900… …   Wikipedia Español

  • ARCO — La versión actual de este artículo o sección parece estar escrita a modo de publicidad. Para satisfacer los estándares de calidad de Wikipedia y procurar un punto de vista neutral, este artículo o sección puede requerir limpieza. Por favor… …   Wikipedia Español

  • Atletismo — Pictograma del atletismo. Salida en …   Wikipedia Español

  • Festimad — Saltar a navegación, búsqueda Festimad …   Wikipedia Español

  • Gen Con — Las Gen Con (abreviación de Geneva Conventions) son una de las mayores[1] y más destacadas convenciones de juegos que se celebran anualmente en Norteamérica. Han sido presentados en ellas innumerables juegos de rol de mesa o en vivo, wargames,… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»