Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

causa+dig

  • 1 causa

    causa (caussa), æ, f.    - voir l'article causa de Gaffiot. [st1]1 [-] cause, origine, source, principe, occasion.    - nihil potest evenire nisi causa antecedente, Cic. rien ne peut exister sans une cause préexistente.    - in seminibus est causa arborum, Cic.: le principe des arbres est dans la semence.    - causæ rerum, Virg.: causes premières des choses. [st1]2 [-] raison, motif allégué, prétexte, excuse.    - causam bellandi reperire: trouver un prétexte pour faire la guerre.    - eadem causā: pour la même raison.    - quid est causæ, cur: quelle raison y a-t-il pour que...? pourquoi?    - haud causast, quod nunc voluisti facere quin facias mihi, Plaut. Most.: il n'y a pas de raison que tu ne me fasses pas ce que tu as voulu me faire maintenant.    - nulla est causa quin: rien n'empêche de.    - causa ut ne (ne, quin, quominus): une raison de ne pas..., une raison pour ne pas...    - ob eam causam ut (ob eam causam quo): afin que.    - justis de causis: pour de justes raisons.    - gravi de causā, Cic.: pour de fortes raisons.    - causam alicui adjudicare: donner raison à qqn.    - quæ causa fuit, consurgere in arma Europamque Asiamque, Virg. En. 10: pour quelle raison l'Europe et l'Asie en bloc ont-elles pris les armes? [st1]3 [-] causā + gén. = à cause de, en vue de, pour, dans l'intérêt de.    - verbi causā: par exemple.    - honoris causā: pour honorer, par honneur.    - morbi causā: pour cause de maladie.    - dissimulandi causā: pour dissimuler. [st1]4 [-] affaire judiciaire, procès, cause, thèse du plaideur.    - causam agere (dicere, orare): plaider une cause.    - causam Dionis agere, Cic.: plaider la cause de Dion.    - indictā causā: sans jugement.    - causam obtinere: gagner son procès, avoir gain de cause.    - causam alicui inferre: intenter un procès à qqn.    - causā cadere (causam perdere): perdre son procès.    - causā desistere: renoncer à un procès, abandonner l’accusation.    - causam accipere (amplecti, aggredi): se charger d'une cause, défendre une cause.    - causam transferre in aliquem: rejeter la faute sur qqn.    - aliquem causā incognitā condemnare: condamner un citoyen sans procès. [st1]5 [-] point débattu, sujet, matière, question, affaire; mission, charge, délégation.    - causa disserendi, Cic.: sujet de controverse.    - tria sunt causarum genera, Cic.: il y a trois sortes de sujets (pour l'orateur).    - in causam descendere, Liv.: entrer dans le débat.    - senatus dederat causam, ut mihi gratias ageret, Cic. Verr. 2: le sénat l'avait chargé de me remercier.    - qui super tali causa missi erant, Nep.: ceux qui avaient été envoyés pour cette mission. [st1]6 [-] cas, circonstance, état, situation, condition, position.    - incidunt causæ cum...: il y a des cas où...    - in eadem causā esse: être dans le même cas, être dans la même situation.    - suam causam non nosse, alienas facile discere, Cic.: ne pas connaître sa situation, et se rendre facilement compte de celle des autres.    - erat in meliore causa, quam si remansisset, Cic.: sa situation était meilleure que s'il était resté. [st1]7 [-] la cause d'un homme politique, parti, faction.    - causam optimatium agere, Nep.: suivre le parti de l'aristocratie.    - in causam plebis inclinare, Quint.: pencher vers le parti populaire. [st1]8 [-] cas, maladie (qui sert d'excuse).    - sontica causa, Tibul.: cas grave, maladie grave.    - hæc facienda sunt causam metuentibus, Cels.: telles sont les règles à suivre pour ceux qui craignent d'être malades. [st1]9 [-] relation, rapport, liaison.    - causam amicitiæ cum aliquo habere, Cæs. BG. 5: avoir des relations d'amitié avec qqn.    - quīcum tibi omnes causæ intercedebant, Cic. Quint. 15: avec qui tu avais toutes les relations possibles.    - explicare quæ mihi sit causa cum Cæsare, Cic. Prov. Cons. 17: expliquer quelles sont mes relations avec César. [st1]10 [-] avantage, utilité, profit, intérêt.    - meā (tuā) causā: dans mon (ton) intérêt.    - omnis familiæ causa consistit tibi, Plaut.: l'intérêt de toute ta maison est compromis. [st1]11 [-] valeur explétive.    - causa bonorum, Dig.: les biens.    - causa dotis, Dig.: la dot.    - causa emptionis, Dig.: l'achat.
    * * *
    causa (caussa), æ, f.    - voir l'article causa de Gaffiot. [st1]1 [-] cause, origine, source, principe, occasion.    - nihil potest evenire nisi causa antecedente, Cic. rien ne peut exister sans une cause préexistente.    - in seminibus est causa arborum, Cic.: le principe des arbres est dans la semence.    - causæ rerum, Virg.: causes premières des choses. [st1]2 [-] raison, motif allégué, prétexte, excuse.    - causam bellandi reperire: trouver un prétexte pour faire la guerre.    - eadem causā: pour la même raison.    - quid est causæ, cur: quelle raison y a-t-il pour que...? pourquoi?    - haud causast, quod nunc voluisti facere quin facias mihi, Plaut. Most.: il n'y a pas de raison que tu ne me fasses pas ce que tu as voulu me faire maintenant.    - nulla est causa quin: rien n'empêche de.    - causa ut ne (ne, quin, quominus): une raison de ne pas..., une raison pour ne pas...    - ob eam causam ut (ob eam causam quo): afin que.    - justis de causis: pour de justes raisons.    - gravi de causā, Cic.: pour de fortes raisons.    - causam alicui adjudicare: donner raison à qqn.    - quæ causa fuit, consurgere in arma Europamque Asiamque, Virg. En. 10: pour quelle raison l'Europe et l'Asie en bloc ont-elles pris les armes? [st1]3 [-] causā + gén. = à cause de, en vue de, pour, dans l'intérêt de.    - verbi causā: par exemple.    - honoris causā: pour honorer, par honneur.    - morbi causā: pour cause de maladie.    - dissimulandi causā: pour dissimuler. [st1]4 [-] affaire judiciaire, procès, cause, thèse du plaideur.    - causam agere (dicere, orare): plaider une cause.    - causam Dionis agere, Cic.: plaider la cause de Dion.    - indictā causā: sans jugement.    - causam obtinere: gagner son procès, avoir gain de cause.    - causam alicui inferre: intenter un procès à qqn.    - causā cadere (causam perdere): perdre son procès.    - causā desistere: renoncer à un procès, abandonner l’accusation.    - causam accipere (amplecti, aggredi): se charger d'une cause, défendre une cause.    - causam transferre in aliquem: rejeter la faute sur qqn.    - aliquem causā incognitā condemnare: condamner un citoyen sans procès. [st1]5 [-] point débattu, sujet, matière, question, affaire; mission, charge, délégation.    - causa disserendi, Cic.: sujet de controverse.    - tria sunt causarum genera, Cic.: il y a trois sortes de sujets (pour l'orateur).    - in causam descendere, Liv.: entrer dans le débat.    - senatus dederat causam, ut mihi gratias ageret, Cic. Verr. 2: le sénat l'avait chargé de me remercier.    - qui super tali causa missi erant, Nep.: ceux qui avaient été envoyés pour cette mission. [st1]6 [-] cas, circonstance, état, situation, condition, position.    - incidunt causæ cum...: il y a des cas où...    - in eadem causā esse: être dans le même cas, être dans la même situation.    - suam causam non nosse, alienas facile discere, Cic.: ne pas connaître sa situation, et se rendre facilement compte de celle des autres.    - erat in meliore causa, quam si remansisset, Cic.: sa situation était meilleure que s'il était resté. [st1]7 [-] la cause d'un homme politique, parti, faction.    - causam optimatium agere, Nep.: suivre le parti de l'aristocratie.    - in causam plebis inclinare, Quint.: pencher vers le parti populaire. [st1]8 [-] cas, maladie (qui sert d'excuse).    - sontica causa, Tibul.: cas grave, maladie grave.    - hæc facienda sunt causam metuentibus, Cels.: telles sont les règles à suivre pour ceux qui craignent d'être malades. [st1]9 [-] relation, rapport, liaison.    - causam amicitiæ cum aliquo habere, Cæs. BG. 5: avoir des relations d'amitié avec qqn.    - quīcum tibi omnes causæ intercedebant, Cic. Quint. 15: avec qui tu avais toutes les relations possibles.    - explicare quæ mihi sit causa cum Cæsare, Cic. Prov. Cons. 17: expliquer quelles sont mes relations avec César. [st1]10 [-] avantage, utilité, profit, intérêt.    - meā (tuā) causā: dans mon (ton) intérêt.    - omnis familiæ causa consistit tibi, Plaut.: l'intérêt de toute ta maison est compromis. [st1]11 [-] valeur explétive.    - causa bonorum, Dig.: les biens.    - causa dotis, Dig.: la dot.    - causa emptionis, Dig.: l'achat.
    * * *
        Causa, siue caussa (vt scripserunt Virgilius et Cicero, teste Quintiliano), Ce qui fait faire quelque chose, La cause, La chose.
    \
        In ea causa res est. Vlpian. La chose est telle.
    \
        Ad eam causam scripta interpretari. Cic. Selon etc.
    \
        Causa est cur. Cic. Cause pourquoy.
    \
        Erit causa, qua consilium maiorum laudare possimus. Ci. Il y aura cause pourquoy, etc.
    \
        Ne causae quid sit, quo te quisquam quaeritet. Plaut. A fin que personne n'ait cause de te cercher.
    \
        Haec causa est, quod sic statuo. Cic. La cause est, pource que etc.
    \
        Quod si rarius fiet, id erit causae, quod non eius generis meae literae sunt, etc. Cic, La cause sera, pource que etc.
    \
        Ea te causa huc introire nolo. Terent. Pour ceste cause.
    \
        His de causis credere. Cic. Pour ces causes.
    \
        In causa damnationis fuisti. Quintil. Tu as esté cause etc.
    \
        Non est causa Zenoni quum Polemonem audisset, cur et ab eo ipso, et a superioribus dissideret. Cic. Il n'y a point de cause pourquoy. etc. Zeno n'ha raison ne excuse pourquoy, etc.
    \
        Non sine causa exquirere. Cic. Non sans cause.
    \
        Nulla causa est quin me condones cruci. Plaut. Je n'empesche point, et ne refuse point que tu ne me face crucifier, Je suis content que, etc.
    \
        Causa nulla est cur mentiar. Ci. Je n'ay aucune occasion de mentir.
    \
        Si doceo illa quae dixi, nunquid causae est Quirites, quin etc. Ci. Y a il chose qui peust estre dicte au contraire?
    \
        Ob eam ipsam causam. Cic. Pour ceste mesme cause.
    \
        Per causam exigendae pecuniae. Caes. Soubz couleur, Soubz ombre.
    \
        Pro causa supplementi, ab exercitu discedit. Caesar. Pour fournir ses bandes de gensdarmes.
    \
        Pro magnis causis nostrae necessitudinis. Cic. Pour les grandes raisons de nostre amitié.
    \
        Quid causae est, quin. Horat. Pourquoy ne, etc.
    \
        Libertatis causa fuit ciuitati. Cic. Cause que la ville s'est mise en liberté.
    \
        Malorum causa fuit adolescenti. Cic. Cause, ou occasion de tous ses maulx.
    \
        Adipiscendarum voluptatum causa. Cic. Pour avoir ses plaisirs et voluptez.
    \
        Breuitatis causa. Cic. A cause de briefveté.
    \
        Contumeliae causa. Terent. Par injure.
    \
        Mea quidem causa saluos sis licet. Plaut. Quant à moy, De par moy, De ma part.
    \
        Causa mea, causa tua, causa vestra, Quod vulgus dicit, Amore mei, tui, vestri. Plaut. Terent. Pour l'amour de moy, de toy, etc.
    \
        Tua causa velim. Cic. Je vouldroye pour l'amour de toy.
    \
        Trium nummorum causa subeunt sub hasta. Plaut. Pour trois tournois ils etc.
    \
        Qui simulatione amicitiae coluntur, et obseruantur causa temporis. Cic. Pour l'affaire qu'on en ha.
    \
        Verbi causa. Cic. Pour exemple.
    \
        Videndi causa. Virgil. Pour veoir.
    \
        Vtendi causa. Lucret. Pour en user, Pour s'en servir.
    \
        Vtilitatis causa. Lucret. Pour le prouffit et utilité.
    \
        Abdita causa. Celsus. Occulte.
    \
        Apparentes causae. Ouid. Evidentes.
    \
        Certis de causis aliter existimare. Cic. Pour certaines causes.
    \
        Graui de causa. Cic. Pour grande cause.
    \
        Iusta causa nulla cuiquam esse potest contra patriam arma capiendi. Cic. Cause juste et raisonnable.
    \
        Latens causa. Ouid. Incogneue.
    \
        Leuis. Terent. Legiere, et de petite importance.
    \
        Pudenda causa. Ouid. Deshonneste.
    \
        Recens accedit causa. Ouid. Nouvelle.
    \
        Repens causa. Tacit. Souldaine.
    \
        Speciosas causas habere. Cic. Belles.
    \
        Victa causa. Lucan. Le parti du vaincu.
    \
        Victrix causa. Lucan. Le parti du vainqueur.
    \
        Accipere causam quaesiti. Ouid. Ouir, Entendre, Escouter.
    \
        Accumulare causas. Ouid. Adiicere causam. Ouid. Adjouster.
    \
        Probabilem causam afferre. Ci. Amener, Alleguer cause et raison probable.
    \
        Afferre causam faciendi aliquid dicitur res aliqua. Ci. Apporter ou donner occasion.
    \
        Aperire causas. Propert. Declarer.
    \
        Attribuere causam calamitatis. Cic. Attribuer.
    \
        Valetudinis causas saepe attulerunt cibi. Quintil. Les viandes ont souvent esté cause de maladie.
    \
        Conferre causas. Cic. Comparer, Accomparager.
    \
        Congerere causas in aliquem. Liu. Rejecter les causes sur luy.
    \
        Constat causa belli huius in tua persona. Cic. Tu es cause de ceste guerre.
    \
        Contrahere sibi causam mortis. Plin. Estre cause de sa mort.
    \
        Dicere causas alicuius rei. Lucret. Dire et alleguer les causes et raisons pourquoy il est ainsi.
    \
        Exigere causam rei alicuius. Seneca. Demander.
    \
        Hortandi causas eximere. Tacit. Oster.
    \
        Expedire causam morbi. Virgil. Exposer, Declarer.
    \
        Explorare causas. Stat. Enquerir.
    \
        Exponere causam. Horat. Exposer.
    \
        Expromere veras causas. Lucan. Declarer,
    \
        Fluunt inde causae. Quintil. Viennent de là.
    \
        Incidunt causae. Cic. Il advient, le cas advient.
    \
        Inire causam alicuius rei. Liu. Trouver et entendre la raison pourquoy quelque chose se fait.
    \
        Retro causas legere. Quintil. Repeter ou redire depuis le commencement.
    \
        Manent causae. Cic. Durent, Sont encores.
    \
        Memorare causas alicui. Virgil. Raconter.
    \
        Nactus causam moriendi. Ci. Qui a trouvé l'occasion de mourir.
    \
        Perstare in causam damni. Ouid. Perseverer.
    \
        Repetere causas ab vltimo. Quint. Repeter depuis le commencement.
    \
        Causas sequi. Lucan. Suyvre le bon droict.
    \
        Ne miretur cur idem iterum facerem, hoc causae sumpsi, quod etc. Cic. J'ay prins ceste excuse.
    \
        Sustulit causas rerum efficientium. Cic. Il a osté.
    \
        Tegere causam alicuius rei. Ouid. Celer.
    \
        Tentare causas. Virgil. Cercher, Enquerir.
    \
        Videre causas. Lucret. Cognoistre.
    \
        Causa. Matiere, ou Question, ou Different, Cause, Proces.
    \
        Actor causae. Quintil. Celuy qui plaide une cause, Advocat.
    \
        Cardo causae. Quintil. Le neud, le principal point de la matiere.
    \
        Frons causae. Quintil. Maxime vbi frons causae non satis honesta est. Quand de prime face la cause ne semble point honneste.
    \
        Absoluta causa. Vlpian. Qui n'ha point de difficulté.
    \
        Certissima causa. Cic. Cause de laquelle il n'y a point de debat, Cause toute clere.
    \
        Accedere ad causam. Cic. Prendre la charge de la matiere, ou du proces, Se mesler de la matiere.
    \
        Acuere linguam causis. Horat. Exerciter sa langue à plaider.
    \
        Admissus reus ad causam dicendam. Ci. Qui est receu en ses deffenses et justifications.
    \
        Agere causam. Quintil. Plaider une cause.
    \
        Tu adhuc causam meam agis. Cic. Tu parles pour moy. B.
    \
        Amittere causam. Cic. Perdre son proces.
    \
        Cadere causa. Cic. Perdre sa cause, ou son proces.
    \
        Cognoscere causam alicuius ab altero. Cic. Par un autre.
    \
        Complecti causam. Cic. Prendre une querelle, Se formalizer.
    \
        Componere causam cum causa. Quintil. Comparer. Accomparager.
    \
        Credere causam alicui. Lucan. Commettre, Bailler en charge, à aucun, S'en fier en luy.
    \
        In causam se deducere. Liu. Prendre la querelle, et se formalizer, Se mettre en la meslee.
    \
        Demittere se in causam. Ci. Suyvir du tout un parti, et une querelle. Se formalizer, Se mesler de la matiere.
    \
        Causam dicere. Curt. Proposer ses defenses, Se defendre.
    \
        Causam dixisse quis dicitur, qui inter reos receptus est. Plin. Cic. Avoir esté attainct de justice, ou accusé de quelque cas en justice.
    \
        Causam dicere ex vinculis. Liu. Estre en prison, ou tenir prison fermee pendant qu'on se defend, et qu'on fait le proces.
    \
        Causae dictio. Caesar. Defense.
    \
        Causam haud dico. Plaut. Je ne contredy point, Je m'y accorde, Je ne vueil nier.
    \
        Causae nihil dicimus quin tibi vadimonium promiserit. Cic. Je ne dy point le contraire.
    \
        Non causam dico quin quod meritus est, ferat. Terent. Je n'empesche point.
    \
        In meliore causa esse. Cic. Estre mieulx.
    \
        Exudare causas. Horat. Plaider une cause en suans d'ahan, Suer en plaidant.
    \
        Fidere causae. Cic. Se fier en son bon droict.
    \
        Incumbere in causam. Cic. Incliner et s'addonner à un parti et querelle, Se mesler de la matiere.
    \
        Indicta causa damnari. Cic. Estre condamné sans estre ouy en ses defenses.
    \
        Indormire causae. Cic. S'endormir en un affaire, Le conduire negligemment.
    \
        Inedita causa. Ouid. Qui n'est point encore mise en avant, ne manifestee.
    \
        Ingredi in causam. Cic, Entrer en querelle, et suyvre un parti, Se formalizer pour un parti.
    \
        Insinuare se in causam. Cic. Entendre profondement la matiere.
    \
        Laborare causa. Quintil. N'avoir gueres bonne matiere, Quand nostre droict est bien malade.
    \
        Obtinere causam. Cic. Gaigner son proces, ou sa cause.
    \
        Vt causam certissimam obtineret. Cic. Pour gaigner sa cause toute clere.
    \
        Orare causas. Virgil. Plaider une cause.
    \
        Perdere causam. Cic. Perdre son proces.
    \
        Periclitari causa. Quintil. Estre en danger de perdre son proces.
    \
        Perorare causam. Cic. Faire fin à son plaidoyer.
    \
        Postulat causa. Cic. La matiere le requiert.
    \
        Recognoscere causam. Cic. Reveoir le proces.
    \
        Remittere causam ad Senatum. Tacit. Renvoyer.
    \
        Repetere ab vltimo causas. Quintil. Repeter depuis le commencement.
    \
        Superior causa. Cic. Le droict plus apparent, Le meilleur droict.
    \
        Sustinere causam. Cic. Quand le blasme vient sur quelcun, Estre fort souspeconné de quelque cas.
    \
        Tenere causam apud iudices. Tranquil. Gaigner sa cause.
    \
        Tradere causam aduersariis. Terent. Donner gaigné, Quicter, Trahir celuy de qui on meine la cause, et s'entendre avec partie adverse.
    \
        Vincere causam. Ouid. Gaigner sa cause.
    \
        Omnis familiae causa consistit tibi. Plaut. La charge, Le faiz, L'estat.
    \
        Accipere causam. Cic. Tenir pour excusé, Accepter l'excuse.
    \
        Fingere causas. Terent. Controuver des excuses ou menteries.
    \
        Inferre causam. Hirtius. Donner occasion.
    \
        Nectere causas. Virgil. Delayer et alleguer plusieurs excuses.
    \
        Obtendere fugae causas. Tacit. Alleguer des raisons pour couvrir et excuser la faulte qu'on a faict de s'en estre fuy.
    \
        Causa est tibi de hac re. Terent. Tu as excusation et dequoy te defendre.
    \
        Causa, Occasio: vt Causa adempta. Terent. Occasion ostee.
    \
        Capere causam. Terent. Prendre occasion.
    \
        Viro fit causa, exigitur matrimonio. Plaut. Le mari ha occasion.
    \
        Inuenta est causa qua te expellerent. Terent. Ils ont trouvé le moyen de te, etc.
    \
        Quamobrem insigne aliquid faceret. Terent. Il cercheoit occasion.
    \
        Causa, Status et conditio. Cicero. Qui in eadem causa, in qua ego, fuisset, Qui avoit suyvi le mesme parti que moy.
    \
        Eadem suam causam videbat esse, quam illorum qui innocentes peribant Ci. Il voyoit que son affaire estoit pareil, etc.
    \
        Negat Platonem, si sapiens non sit, eadem esse in causa qua Dionysium tyrannum. Cic. De mesme facon et condition.
    \
        In causam suam recidere. Pompon. Retourner en son estat, condition, et qualité.
    \
        Reuerti in pristinam causam. Martianus iuriscon. Retourner en son premier estat.
    \
        In ea causa res est. Vlpian. La chose est telle, ou en tel estat.
    \
        Sistere in eadem causa. Vlpian. Representer quelcun en mesme estat.
    \
        In eam causam venire. Triphoni. En cest estat et condition.
    \
        Causa, pro Partibus. Cic. Diutius in causa est, quam nos, commoratus. Il a plus long temps suyvi le parti de Pompee.
    \
        Quorum erat vna causa. Cic. Qui suyvoyent un mesme parti.
    \
        Causa, pro Accessione. Vlpian. Prouffit et emolument de quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > causa

  • 2 obligo

    ob-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To bind or tie around, to bind or fasten to any thing (very rare):

    obligatus corio,

    bound in a leathern sack, Auct. Her. 1, 13, 23:

    articulis muscus obligatus,

    bound upon, Plin. 26, 11, 66, § 105: cibum ovis, to bind or unite with eggs, Apic. 4, 2:

    amylo spisso obligare,

    id. 2, 2; 8, 2.—
    B.
    To bind together, bind up (rare):

    pecua ad hanc collo in crumena ego obligata defero,

    Plaut. Truc. 5, 1, 64: age obliga, obsigna cito, tie up (the letter, in order to seal it), id. Bacch. 4, 4, 96:

    manipulos,

    Col. 11, 2, 40.—
    C.
    To bind up, bandage, swathe (class., esp. of wounds):

    crus fractum,

    Plaut. Men. 5, 3, 9:

    vulnus,

    Cic. N. D. 3, 22, 57; cf.:

    medicum requirens, a quo obligetur,

    to bind up his wounds, id. Tusc. 2, 16, 38; Suet. Vit. 2:

    venas,

    to bandage the veins, Tac. A. 6, 9:

    surculum libro,

    Varr. R. R. 1, 41, 2:

    oculos,

    Sen. Ira, 3, 11, 4:

    ore obligato obsignatoque simulacrum,

    Plin. 3, 5, 9, § 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bind, oblige, put under an obligation, make liable, etc. (cf.:

    obstringo, devincio): aliquem obligare militiae secundo sacramento,

    bind by a second oath, swear in again, Cic. Off. 1, 11, 36:

    vadem tribus milibus aeris,

    to bind in the sum of, Liv. 3, 13:

    voti sponsio, quā obligamur deo,

    Cic. Leg. 2, 16, 41; Liv. 9, 11:

    se nexu,

    Cic. Mur. 2, 3: se in acta cujusquam, Tib. ap. Suet. Tib. 67:

    se chirographo ad aliquid,

    Dig. 30, 103:

    aliquem sibi liberalitate,

    to bind to one's self, Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    obligabis me,

    will oblige me, lay me under an obligation, Plin. Ep. 4, 4, 2; Cic. Q. Fr. 3, 1, 5:

    obligari foedere,

    Liv. 38, 33: pro amicis alicui obligari, to lay one's self under obligation, i. e. to solicit favors, Plin. Ep. 10, 3, 1:

    obligor ipse tamen,

    Ov. M. 9, 248:

    obligatus ei nihil eram,

    was under no obligation to him, Cic. Fam. 6, 11, 1:

    me obligatum tibi fore,

    id. Att. 13, 18:

    obligati sunt interrogatum,

    Amm. 28, 4, 10.— Poet.:

    Prometheus obligatus aliti,

    devoted, condemned to, Hor. Epod. 17, 67:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    vowed, due, id. C. 2, 7, 17:

    obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti,

    am compelled, Ov. Tr. 1, 2, 83.—
    B.
    In partic.
    1.
    To render liable through guilt, to make guilly:

    cum populum Romanum scelere obligāsses,

    Cic. Dom. 8, 20:

    votis caput,

    Hor. C. 2, 8, 5:

    se scelere,

    Suet. Caes. 42: se furti, Scaev. ap. Gell. 7, 15, 2.— Pass., to be guilty of, to commit an offence:

    est enim periculum, ne aut neglectis iis impiā fraude, aut susceptis anili superstitione obligemur,

    Cic. Div. 1, 4, 7; cf.:

    lege Corneliā testamentariā obligatur,

    offends against, Dig. 8, 10, 30.—
    2.
    Jurid. t. t.
    a.
    To bind, engage one (cf. obligatio, II. B.):

    obligandi, solvendi sui causā,

    Dig. 2, 13, 6, § 3:

    se obligare,

    ib. 4, 2, 7, § 1; 21, 1, 25, § 9.—
    b.
    To pledge, pawn, mortgage a thing:

    magistratui bona ejus obligantur,

    Vitr. 10 praef.:

    omnia praedia fratri,

    Suet. Vesp. 4:

    omnia bona sua pignori,

    Dig. 20, 4, 21:

    nam fundi et aedis obligatae sunt ob amoris praedium,

    has a mortgage on it, Plaut. Truc. 2, 1, 4:

    aedes pignori,

    Dig. 39, 2, 44:

    obligata praedia,

    Cic. Agr. 3, 2, 9.—
    (β).
    Transf., beyond the jurid. sphere:

    obligare fidem suam,

    to pledge one's word, Cic. Phil. 5, 18, 51.—
    3.
    To impede, restrain, embarrass: judicio districtum atque obligatum esse, Cic. Verr. 1, 9, 24.—Hence, oblĭ-gātus, a, um, P. a., bound, obliged:

    iisdem (officiis) me tibi obligatum fore,

    Cic. Fam. 13, 18, 2.— Comp.:

    quanto quis melior et probior, tanto mihi obligatior abit,

    Plin. Ep. 8, 2, 8:

    ipsi obligati sunt,

    ensnared, embarrassed, Vulg. Psa. 19, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > obligo

  • 3 alimentarius

    ălĭmentārĭus, a, um, adj. [alimentum], pertaining to or suitable for nourishing (a legal term; in the class. per. only once; later in the lang. of law and in epitaphs).
    I.
    Adj.: lex, relating to the apportionment of provisions among the poor, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6 Manut.:

    causa,

    Dig. 2, 15, 8:

    ratio,

    ib. 48, 13, 4:

    res,

    Amm. 20, 8; cf. id. 21, 12.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > alimentarius

  • 4 condicionalis

    condĭcĭōnālis ( condit-), e, adj. [id.], with a condition attached, conditional, with conditions (freq. in the jurists):

    datio,

    Dig. 34, 4, 9:

    creditores,

    ib. 50, 16, 54:

    servi,

    Cod. Just. 10, 1, 7 et saep.:

    criminatio,

    Tert. adv. Jud. 13 fin. condĭcĭōnālĭter, adv., conditionally (opp. pure, simpliciter):

    conceptā causā,

    Dig. 25, 1, 17; cf. ib. 46, 3, 98, § 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condicionalis

  • 5 condicionaliter

    condĭcĭōnālis ( condit-), e, adj. [id.], with a condition attached, conditional, with conditions (freq. in the jurists):

    datio,

    Dig. 34, 4, 9:

    creditores,

    ib. 50, 16, 54:

    servi,

    Cod. Just. 10, 1, 7 et saep.:

    criminatio,

    Tert. adv. Jud. 13 fin. condĭcĭōnālĭter, adv., conditionally (opp. pure, simpliciter):

    conceptā causā,

    Dig. 25, 1, 17; cf. ib. 46, 3, 98, § 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condicionaliter

  • 6 Libertas

    lībertas (old form, loebertas; v. 1. liber init.), ātis, f. [1. liber], the state or condition of a freeman, a being free, freedom, liberty, freedom from restraint or obligation, [p. 1059] free will, etc.
    I.
    In gen.:

    quid est enim libertas? potestas vivendi, ut velis,

    Cic. Par. 5, 1, 34:

    ne majorem largiar ei, qui contra dicturus est, libertatem et licentiam,

    id. Ac. 2, 10, 30:

    praecidere sibi libertatem vivendi,

    id. Verr. 2, 3, 1, § 3:

    tabella dat populo eam libertatem, ut, quod velint, faciant,

    id. Planc. 6, 16:

    libertas in ridendo, in plorando,

    id. ib. 14, 33:

    omnium rerum impunitam libertatem tenere,

    id. de Or. 1, 52, 226:

    libertas est naturalis facultas ejus quod cuique facere libet, nisi si quid vi aut jure prohibetur,

    Just. Inst. 1, 3, 1.—With gen.:

    feminae omnium rerum libertatem desiderant,

    Liv. 34, 2 fin:

    testamentorum,

    Quint. 3, 6, 84:

    verborum (with licentia figurarum),

    id. 10, 1, 28:

    dialogorum,

    id. 10, 5, 15:

    caeli,

    the open air, id. 10, 3, 22.— Poet. with inf sit modo libertas, quae velit ira, loqui, Prop. 1, 1, 28:

    nec mihi libertas imis freta tollere arenis,

    Val. Fl. 1, 601.—
    II.
    In partic.
    A.
    Civil freedom, liberty, opp. to slavery:

    Scaevae, servo Q. Crotonis, libertas data est,

    Cic. Rab. Perd. 11, 31: alicujus libertati parcere, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 206 Vahl.):

    omnes homines naturā libertati studere et condicionem servitutis odisse,

    Caes. B. G. 3, 10 fin.:

    patriam et libertatem perdidi,

    Plaut. Capt. 2, 2, 50:

    libertas paenulast tergo tuo,

    id. Most. 4, 2, 74:

    haruspex his promisit libertatem,

    id. Poen. 5, 4, 54:

    aliquem in libertatem asserere,

    Suet. Vit. 10:

    petitur puer in libertatem,

    id. Rhet. 1:

    libertatis condicio,

    Ulp. Fragm. 2, 3:

    favor libertatis,

    Gai. Inst. 1, 21; Paul. Sent. 2, 23, 2:

    libertatem dare,

    Gai. Inst. 2, 200:

    amittere,

    id. ib. 1, 160 sq.—
    (β).
    In plur. (anteand post-class.):

    tribus non conduci possim libertatibus, Quin, etc.,

    Plaut. Cas. 2, 8, 70:

    pecunias et libertates servis et ante dono datas,

    Tac. A. 15, 55:

    in libertatibus dandis,

    Gai. Inst. 2, § 228:

    libertatium conservandarum causa,

    Dig. 38, 1, 13, § 1:

    lex (Fufia Caninia) cavet ut libertates servis testamento nominatim dentur,

    Ulp. Fragm. 1, 25.—
    2.
    Trop.:

    se in libertatem vindicare,

    Cic. de Or. 2, 33, 145; cf.:

    in libertatem vindicati,

    id. N. D. 1, 20, 56.—
    B.
    Political freedom, liberty, or independence of a people not under monarchical rule, or not subject to another people (opp. servitus and dominatus):

    aut exigendi reges non fuerunt: aut plebi re, non verbo danda libertas,

    Cic. Leg. 3, 10 fin.:

    aliae nationes servitutem pati possunt: populi Romani est propria libertas,

    id. Phil. 6, 7 fin.; cf. id. ib. 3, 11 fin.:

    in optimatium dominatu vix particeps libertatis potest esse multitudo,

    id. Rep. 1, 27, 43:

    et a regum et a patrum dominatione solere in libertatem rem populi vindicari, etc.,

    id. ib. 1, 32, 48:

    alicui eripere libertatem,

    id. ib. 1, 17, 28:

    in libertate permanere,

    Caes. B. G. 3, 8:

    libertatem accipere, recuperare,

    id. ib. 7, 1 fin.:

    plus communi libertati tribuere,

    id. ib. 7, 37:

    per dolum ac proditionem prope libertas amissa est,

    Liv. 2, 3, 1:

    conditor Romanae libertatis,

    id. 8, 34.—
    C.
    The spirit of liberty, consciousness of freedom:

    dolor animi, innata libertas, prompta excellensque virtus,

    Cic. Sest. 41, 88:

    timefacta libertas,

    id. Off. 2, 7, 24.—
    D.
    Freedom of speech or thought, frankness, boldness, candor (mostly post-Aug.):

    hoc mihi libertas, hoc pia lingua dedit,

    Ov. H. 15, 68:

    vera de exitu ejus magna cum libertate ominatus est,

    Vell. 2, 71, 2:

    quae in aliis libertas est, in aliis licentia vocatur,

    Quint. 3, 8, 48:

    affectatores libertatis,

    id. 6, 2, 16; 10, 1, 94:

    antiqua comoedia facundissimae libertatis,

    id. 10, 1, 65:

    vox honestissimae libertatis,

    id. 11, 1, 37:

    libertas ingenii,

    Sall. J. 30, 3.—
    E.
    Freedom from taxation, exemption:

    aedium,

    Dig. 8, 6, 18.—
    F.
    Personified: Līber-tas, tatis, f., the goddess of Liberty, whose temple on the Aventine Hill was founded by the father of Tiberius Gracchus in the second Punic war; in the atrium of this temple the census-tables were preserved, Ov. F. 4, 624; Liv. 24, 17; 25, 7; 34, 44; 45, 15; Cic. Mil. 22, 59; id. Att. 4, 16, 14; id. N. D. 2, 23, 61. A statue of Libertas was erected by Clodius on the site of Cicero's house after it was pulled down, Cic. Att. 4, 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Libertas

  • 7 libertas

    lībertas (old form, loebertas; v. 1. liber init.), ātis, f. [1. liber], the state or condition of a freeman, a being free, freedom, liberty, freedom from restraint or obligation, [p. 1059] free will, etc.
    I.
    In gen.:

    quid est enim libertas? potestas vivendi, ut velis,

    Cic. Par. 5, 1, 34:

    ne majorem largiar ei, qui contra dicturus est, libertatem et licentiam,

    id. Ac. 2, 10, 30:

    praecidere sibi libertatem vivendi,

    id. Verr. 2, 3, 1, § 3:

    tabella dat populo eam libertatem, ut, quod velint, faciant,

    id. Planc. 6, 16:

    libertas in ridendo, in plorando,

    id. ib. 14, 33:

    omnium rerum impunitam libertatem tenere,

    id. de Or. 1, 52, 226:

    libertas est naturalis facultas ejus quod cuique facere libet, nisi si quid vi aut jure prohibetur,

    Just. Inst. 1, 3, 1.—With gen.:

    feminae omnium rerum libertatem desiderant,

    Liv. 34, 2 fin:

    testamentorum,

    Quint. 3, 6, 84:

    verborum (with licentia figurarum),

    id. 10, 1, 28:

    dialogorum,

    id. 10, 5, 15:

    caeli,

    the open air, id. 10, 3, 22.— Poet. with inf sit modo libertas, quae velit ira, loqui, Prop. 1, 1, 28:

    nec mihi libertas imis freta tollere arenis,

    Val. Fl. 1, 601.—
    II.
    In partic.
    A.
    Civil freedom, liberty, opp. to slavery:

    Scaevae, servo Q. Crotonis, libertas data est,

    Cic. Rab. Perd. 11, 31: alicujus libertati parcere, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 206 Vahl.):

    omnes homines naturā libertati studere et condicionem servitutis odisse,

    Caes. B. G. 3, 10 fin.:

    patriam et libertatem perdidi,

    Plaut. Capt. 2, 2, 50:

    libertas paenulast tergo tuo,

    id. Most. 4, 2, 74:

    haruspex his promisit libertatem,

    id. Poen. 5, 4, 54:

    aliquem in libertatem asserere,

    Suet. Vit. 10:

    petitur puer in libertatem,

    id. Rhet. 1:

    libertatis condicio,

    Ulp. Fragm. 2, 3:

    favor libertatis,

    Gai. Inst. 1, 21; Paul. Sent. 2, 23, 2:

    libertatem dare,

    Gai. Inst. 2, 200:

    amittere,

    id. ib. 1, 160 sq.—
    (β).
    In plur. (anteand post-class.):

    tribus non conduci possim libertatibus, Quin, etc.,

    Plaut. Cas. 2, 8, 70:

    pecunias et libertates servis et ante dono datas,

    Tac. A. 15, 55:

    in libertatibus dandis,

    Gai. Inst. 2, § 228:

    libertatium conservandarum causa,

    Dig. 38, 1, 13, § 1:

    lex (Fufia Caninia) cavet ut libertates servis testamento nominatim dentur,

    Ulp. Fragm. 1, 25.—
    2.
    Trop.:

    se in libertatem vindicare,

    Cic. de Or. 2, 33, 145; cf.:

    in libertatem vindicati,

    id. N. D. 1, 20, 56.—
    B.
    Political freedom, liberty, or independence of a people not under monarchical rule, or not subject to another people (opp. servitus and dominatus):

    aut exigendi reges non fuerunt: aut plebi re, non verbo danda libertas,

    Cic. Leg. 3, 10 fin.:

    aliae nationes servitutem pati possunt: populi Romani est propria libertas,

    id. Phil. 6, 7 fin.; cf. id. ib. 3, 11 fin.:

    in optimatium dominatu vix particeps libertatis potest esse multitudo,

    id. Rep. 1, 27, 43:

    et a regum et a patrum dominatione solere in libertatem rem populi vindicari, etc.,

    id. ib. 1, 32, 48:

    alicui eripere libertatem,

    id. ib. 1, 17, 28:

    in libertate permanere,

    Caes. B. G. 3, 8:

    libertatem accipere, recuperare,

    id. ib. 7, 1 fin.:

    plus communi libertati tribuere,

    id. ib. 7, 37:

    per dolum ac proditionem prope libertas amissa est,

    Liv. 2, 3, 1:

    conditor Romanae libertatis,

    id. 8, 34.—
    C.
    The spirit of liberty, consciousness of freedom:

    dolor animi, innata libertas, prompta excellensque virtus,

    Cic. Sest. 41, 88:

    timefacta libertas,

    id. Off. 2, 7, 24.—
    D.
    Freedom of speech or thought, frankness, boldness, candor (mostly post-Aug.):

    hoc mihi libertas, hoc pia lingua dedit,

    Ov. H. 15, 68:

    vera de exitu ejus magna cum libertate ominatus est,

    Vell. 2, 71, 2:

    quae in aliis libertas est, in aliis licentia vocatur,

    Quint. 3, 8, 48:

    affectatores libertatis,

    id. 6, 2, 16; 10, 1, 94:

    antiqua comoedia facundissimae libertatis,

    id. 10, 1, 65:

    vox honestissimae libertatis,

    id. 11, 1, 37:

    libertas ingenii,

    Sall. J. 30, 3.—
    E.
    Freedom from taxation, exemption:

    aedium,

    Dig. 8, 6, 18.—
    F.
    Personified: Līber-tas, tatis, f., the goddess of Liberty, whose temple on the Aventine Hill was founded by the father of Tiberius Gracchus in the second Punic war; in the atrium of this temple the census-tables were preserved, Ov. F. 4, 624; Liv. 24, 17; 25, 7; 34, 44; 45, 15; Cic. Mil. 22, 59; id. Att. 4, 16, 14; id. N. D. 2, 23, 61. A statue of Libertas was erected by Clodius on the site of Cicero's house after it was pulled down, Cic. Att. 4, 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > libertas

  • 8 ludo

    lūdo, si, sum ( inf. ludier, Ter. Ad. 4, 3, 16), 3, v. a. and n. [root lud- for loid-, from Sanscr. krīd, to play; cf. laus and cluere from Sanscr. root cru-], to play.
    I.
    Lit., to play, play at a game of some kind:

    tesseris,

    Ter. Ad. 4, 7, 21:

    aleā ludere,

    Cic. Phil. 2, 23, 56:

    pilā et duodecim scriptis,

    id. de Or. 1, 50, 217; 1, 16, 73; 2, 62, 253:

    cum pila,

    id. Tusc. 5, 20, 60:

    trocho,

    Hor. C. 3, 24, 56:

    nucibus,

    Mart. 14, 1, 12:

    pilā,

    Val. Max. 8, 8, 2:

    positā luditur arcā,

    with one's whole cash-box staked, Juv. 1, 90:

    eburnis quadrigis cotidie in abaco,

    Suet. Ner. 22:

    apud quem alea lusum esse dicetur,

    Dig. 11, 5, 1 praef.:

    senatus consultum vetuit in pecuniam ludere,

    to play for money, ib. 11, 5, 2:

    ego nisi quom lusim nil morer ullum lucrum,

    Plaut. Rud. 4, 7, 22. —
    (β).
    With acc.:

    aleam,

    Suet. Aug. 70; id. Claud. 33; id. Ner. 30:

    par impar,

    id. Aug. 71; Hor. S. 2, 3, 248:

    ducatus et imperia,

    Suet. Ner. 35:

    Trojam,

    id. Caes. 39; id. Ner. 7:

    proelia latronum,

    Ov. A. A. 3, 357; cf. pass.:

    sunt aliis scriptae, quibus alea luditur, artes,

    id. Tr. 2, 471:

    alea luditur,

    Juv. 8, 10:

    aleae ludendae causa,

    Dig. 11, 5, 1 praef.:

    alea ludebatur,

    ib. 11, 5, 1, § 2.—
    (γ).
    Absol.:

    lusimus per omnes dies,

    Suet. Aug. 71; 94; cf.:

    ludis circensibus elephantos lusisse,

    appeared in the public games, Liv. 44, 18, 8.—In sup.:

    dimittere lusum,

    Varr. Sat. Men. 53, 7.—
    B.
    To play, sport, frisk, frolic:

    dum se exornat, nos volo Ludere inter nos,

    have some fun, Plaut. Stich. 5, 4, 20:

    ludere armis,

    Lucr. 2, 631:

    suppeditant et campus noster et studia venandi honesta exempla ludendi,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    ad ludendumne, an ad pugnandum, arma sumturi,

    id. de Or. 2, 20, 84:

    in numerum,

    dance, Verg. E. 6, 28:

    hic juvenum series teneris immixta puellis ludit,

    Tib. 1, 3, 64:

    cumque marinae In sicco ludunt fulicae,

    Verg. G. 1, 363:

    in exiguo cymba lacu,

    Ov. Tr. 2, 330. —
    II.
    Trop.
    A.
    To sport, play with any thing, to practise as a pastime, amuse one's self with any thing:

    illa ipsa ludens conjeci in communes locos, Cic. Par. prooem.: Prima Syracosio dignata est ludere versu Nostra... Thalia,

    Verg. E. 6, 1.—Esp., to play on an instrument of music, to make or compose music or song:

    ludere quae vellem calamo permisit agresti,

    Verg. E. 1, 10:

    talia fumosi luduntur mense Decembri,

    Ov. Tr. 2, 491:

    quod tenerae cantent, lusit tua musa, puellae,

    id. Am. 3, 1, 27:

    coloni Versibus incomptis ludunt,

    Verg. G. 2, 386:

    carmina pastorum,

    id. ib. 4, 565; Suet. Ner. 3:

    si quid vacui sub umbra Lusimus tecum,

    Hor. C. 1, 22, 2.—
    B.
    To sport, dally, wanton (cf. "amorous play," Milton, P. L. 9, 1045):

    scis solere illam aetatem tali ludo ludere,

    Plaut. Most. 5, 2, 36: affatim edi, bibi, lusi, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. s. v. affatim, p. 11 Müll.; cf.:

    lusisti satis, edisti satis, atque bibisti,

    Hor. Ep. 2, 2, 214; Ov. A. A. 2, 389; Cat. 61, 207; Suet. Tib. 44; Mart. 11, 104, 5.—
    C.
    Ludere aliquem or aliquid, to play, mock, imitate, mimic a person or thing (only in mockery; cf.: partes agere, etc.): civem bonum ludit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1; cf.:

    ludere opus,

    to imitate work, make believe work, Hor. S. 2, 3, 252:

    magistratum fascibus purpurāque,

    App. M. 11, p. 260 fin.:

    ludere causas,

    Calp. Ecl. 1, 45: impia dum Phoebi Caesar mendacia ludit, Poët. ap. Suet. Aug. 70.—
    D.
    To trifle with:

    summa pericula,

    Mart. 9, 38, 1:

    viribus imperii,

    Sen. Brev. Vit. 18, 4.—
    E.
    To spend in play or amusement, to sport away:

    otium,

    Mart. 3, 67, 9.—Hence, ludere operam, to throw away one's labor, to labor in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 135.—
    F.
    To make sport or game of a person, to ridicule, rally, banter:

    Domitius in senatu lusit Appium collegam,

    Cic. Q. Fr. 2, 15 a, 13:

    satis jocose aliquem ludere,

    id. ib. 2, 12, 2:

    omnium irrisione ludi,

    id. de Or. 1, 12, 50.—Rarely with ad:

    caput aselli, ad quod lascivi ludebant ruris alumni,

    Juv. 11, 98.—
    G.
    To delude, deceive:

    auditis, an me ludit amabilis Insania?

    Hor. C. 3, 4, 5; Ov. A. A. 3, 332:

    custodes,

    Tib. 1, 6, 9; 3, 4, 7.— Comp.:

    hoc civili bello, quam multa (haruspicum responsa) luserunt,

    i. e. gave wanton, deceptive responses, Cic. Div. 2, 24, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > ludo

  • 9 pannicularia

    pannĭcŭlārĭus, a, um, adj. [panniculus], of or belonging to rags or tatters:

    pannicularia causa,

    Dig. 48, 20, 6.—
    II.
    Subst.: pannĭcŭlārĭa, ōrum, n., rags, tatters, ragged clothes, Dig. 48, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pannicularia

  • 10 pannicularius

    pannĭcŭlārĭus, a, um, adj. [panniculus], of or belonging to rags or tatters:

    pannicularia causa,

    Dig. 48, 20, 6.—
    II.
    Subst.: pannĭcŭlārĭa, ōrum, n., rags, tatters, ragged clothes, Dig. 48, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pannicularius

  • 11 servile

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servile

  • 12 servilis

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servilis

  • 13 serviliter

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > serviliter

  • 14 absolutus

    1. absolūtus, a, um
    part. pf. к absolvo
    2. adj.
    1) законченный, полный ( annus PM)
    2) доведённой до (достигший) совершенства, совершенный (perfectus atque a. C)
    3) независимый, самостоятельный ( causa Dig); неограниченный, абсолютный, безусловный ( necessitudo C)
    4) грам. абсолютный, т. е. употребляемый без дополнения ( verbum); самостоятельный ( ablativus); положительный ( gradus) или стоящий в положительной степени ( adjectivum)

    Латинско-русский словарь > absolutus

  • 15 alimentarius

    alimentārius, a, um [ alimentum ]
    1) пищевой, продовольственный (lex C; causa Dig)

    Латинско-русский словарь > alimentarius

  • 16 fidejussorius

    Латинско-русский словарь > fidejussorius

  • 17 machinatio

    māchinātio, ōnis f. [ machinor ]
    1) искусное устройство, механизм (m. plaustrorum Vtr)
    2) машина, снаряд, приспособление ( navalis Cs)
    3) уловка, ухищрение, хитрость, ловкий приём (m. alterīus decipiendi causā Dig)

    Латинско-русский словарь > machinatio

  • 18 tutelaris

    tūtēlāris, e [ tutela ]
    1) опекающий, охраняющий ( dii Macr)

    Латинско-русский словарь > tutelaris

  • 19 annonarius

    annōnārĭus, a, um, adj. [annona], of or pertaining to provisions:

    frumentum, ceteraeque annonariae species,

    Veg. Mil. 3, 3:

    causa,

    Dig. 49, 14, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > annonarius

  • 20 exauctoro

    ex-auctōro, āvi, ātum, 1, v. a. Milit. t. t., to discharge from service (after sixteen years of service, before the end of the usual term of twenty years, i. e. before the regular missio; see missio. This discharge was either an honorable one or a punishment. The honorably discharged soldiers remained four years in the army as a separate corps under a vexillum, with peculiar privileges; cf. mitto, dimitto).
    I.
    Prop.
    A.
    Of an honorable discharge (not ante-Aug.):

    omnes milites exauctorati domum dimitterentur,

    Liv. 32, 1; 25, 20; 29, 1; 36, 40 fin.; 41, 5 fin.; Suet. Tib. 30; Tac. A. 1, 36 fin.:

    milites licentia sola se, ubi velint, exauctorent,

    Liv. 8, 34, 9.—
    B.
    In a bad sense, to dismiss, cashier on account of a crime = dimittere ignominiae causa, Dig. 3, 2, 2, § 2; Suet. Aug. 24; id. Vitell. 10; id. Vesp. 8; Tac. H. 1, 20; Plin. Ep. 6, 31, 5; cf. Dict. of Antiq. p. 638 a.—
    * II.
    Trop.:

    verba exauctorata a sequenti aetate repudiataque,

    discarded, obsolete, Macr. S. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > exauctoro

См. также в других словарях:

  • Dig Out Your Soul — Saltar a navegación, búsqueda Dig Out Your Soul Álbum de Oasis Publicación 6 de octubre de 2008 Grabación de agosto a diciembre de 2007 en Studio 2, Abbey Road Stud …   Wikipedia Español

  • Tobacco packaging warning messages — Smoking warning on the back of a cigarette pack, in Australia Tobacco packaging warning messages are health warning messages that appear on the packaging of cigarettes and other tobacco products. They have been implemented in an effort to enhance …   Wikipedia

  • Super Mario Galaxy 2 — Un wikipedista está trabajando actualmente en este artículo o sección. Es posible que a causa de ello haya lagunas de contenido o deficiencias de formato. Si quieres, puedes ayudar y editar, pero por favor: antes de realizar correcciones mayores… …   Wikipedia Español

  • Usos medicinales de las raíces — Diversidad de preparaciones de raíces en venta en un mercado cercano a la puerta monumental de Namdaemun, centro de Seúl. Los usos medicinales de las raíces vegetales son tan notorios que se han usado por siglos en la medicina humana y… …   Wikipedia Español

  • Legio X Gemina — Escudo de la Legio X Gemina a principios del siglo V, según la Notitia Dignitatum occ. Activa Desde el 70 a. C. hasta el siglo V …   Wikipedia Español

  • De lege ferenda — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Ex aequo et bono — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Latein im Recht — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken Römischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Rechtsbegriffe — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Rechtslatein — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Gott — 1. Ach du grosser Gott, was lässt du für kleine Kartoffeln wachsen! – Frischbier2, 1334. 2. Ach Gott, ach Gott, seggt Leidig s Lott, all Jahr e Kind on kein Mann! (Insterburg.) – Frischbier2, 1335. 3. Ach, du lieber Gott, gib unserm Herrn ein n… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»