Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

caritas

  • 1 caritas

    carĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] cherté, prix élevé. [st2]2 [-] haute estime, respect, tendresse, amour, affection. [st2]3 [-] au plur. objets de l'affection, les personnes aimées.    - caritas (annonae): cherté des vivres.    - caritas patriae: l’amour pour la patrie.    - caritas liberorum (gén. objectif): l’amour que l’on a pour les enfants.    - caritas liberorum (gén. subjectif): l’amour que témoignent les enfants.
    * * *
    carĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] cherté, prix élevé. [st2]2 [-] haute estime, respect, tendresse, amour, affection. [st2]3 [-] au plur. objets de l'affection, les personnes aimées.    - caritas (annonae): cherté des vivres.    - caritas patriae: l’amour pour la patrie.    - caritas liberorum (gén. objectif): l’amour que l’on a pour les enfants.    - caritas liberorum (gén. subjectif): l’amour que témoignent les enfants.
    * * *
        Caritas, penultima corr. caritatis, foe. g. Disette ou Cherté.
    \
        Caritas annonae. Cic. Cherté de vivres.
    \
        Diuturna caritas. Cic. Longue cherté, qui dure long temps.
    \
        Inferre caritatem annonae. Plin. Encherir les vivres.
    \
        Caritas nummorum. Cic. Faulte d'argent.

    Dictionarium latinogallicum > caritas

  • 2 caritas

    cāritās, ātis, f. (carus), der hohe Preis, Wert einer Sache, die Teuerung, I) eig. (Ggstz. vilitas): annonae, Cic.: rei frumentariae, Cic.: vini, Suet.: nummorum, Geldmangel, Cic.: operariorum, Plin. – prägn. = Teuerung der Nahrungsmittel, ut tum vendas, cum caritas est, Varr.: cum alter annus in vilitate, alter in summa caritate fuerit, in dem einen Jahre Wohlfeilheit, in dem andern große T., Cic. – II) übtr., die Werthaltung, Hochschätzung, Hochachtung, (aus Hochachtung entspringende) Liebe, Anhänglichkeit (vgl. amor), c. uxoria, Gattenliebe, Ps. Quint. decl.: sanguine et caritate propior, Tac.: in caritate et honore esse, Liv.: complecti alqm amicitiā et caritate, Cic.: benevolentiā devincire homines et caritate, Cic.: alqm eximiā caritate diligere, Curt.: ut omnis caritas aut inter duos aut inter paucos iungeretur, Cic.: quae (caritas) dirimi nisi detestabili scelere non potest, Cic. – m. Ang. wessen? (von wem ausgehend od. woraus hervorgegangen?), hominum, Cic.: deorum, Cic.: civium, Cic. u. Liv. (verb. amor civium etc., Liv.): benevolentiae, Cic.: necessitudinis, Cic. – m. Ang. bei oder zwischen wem? durch Praepp., apud milites praedam munifice largiendo tantā caritate esse, ut etc., in so großer Achtung stehen, Liv.: ingenita erga patriam caritas, Liv.: retinere caritatem in pastores, Cic.: mutua inter nos c., Quint.: ea caritas, quae est inter natos et parentes, Cic. – od. durch obj. Genet., patriae et suorum, Liebe zum usw., Cic.: rei publicae, Liv.: pacis, Liv.: domini, Liv.: liberorum od. liberûm, Cic. u. Liv.: parentum, Cic.: suorum, Cic.: tantam esse apud omnes tui caritatem, ut etc., Cic.: fateor insitam esse nobis corporis nostri caritatem, Sen. – od. durch das Pron. poss., caritate suā, Anh. an sie, Liv. 5, 54, 3. – im Plur., omnes omnium caritates patria una complexa est, alle diese Gefühle für alle, die uns teuer sind, Cic. de off. 1, 57: u. so im Plur. bei Cic. de fin. 3, 73. Apul. met. 5, 28. Mamert. grat. act. Iul. 24, 2: familiarum caritates, die teuern Familienbande, Arnob. 1, 43. – u. im Plur. meton., uns teuere Wesen, die teuern Lieben, caritates, Amm. 18, 5, 2; 18, 8, 14 u.a. – spätlat. auch im Sing., sollicita caritas, Auct. vit. Cypr. 5. p. XCV H.

    lateinisch-deutsches > caritas

  • 3 caritas

    cāritās, ātis, f. (carus), der hohe Preis, Wert einer Sache, die Teuerung, I) eig. (Ggstz. vilitas): annonae, Cic.: rei frumentariae, Cic.: vini, Suet.: nummorum, Geldmangel, Cic.: operariorum, Plin. – prägn. = Teuerung der Nahrungsmittel, ut tum vendas, cum caritas est, Varr.: cum alter annus in vilitate, alter in summa caritate fuerit, in dem einen Jahre Wohlfeilheit, in dem andern große T., Cic. – II) übtr., die Werthaltung, Hochschätzung, Hochachtung, (aus Hochachtung entspringende) Liebe, Anhänglichkeit (vgl. amor), c. uxoria, Gattenliebe, Ps. Quint. decl.: sanguine et caritate propior, Tac.: in caritate et honore esse, Liv.: complecti alqm amicitiā et caritate, Cic.: benevolentiā devincire homines et caritate, Cic.: alqm eximiā caritate diligere, Curt.: ut omnis caritas aut inter duos aut inter paucos iungeretur, Cic.: quae (caritas) dirimi nisi detestabili scelere non potest, Cic. – m. Ang. wessen? (von wem ausgehend od. woraus hervorgegangen?), hominum, Cic.: deorum, Cic.: civium, Cic. u. Liv. (verb. amor civium etc., Liv.): benevolentiae, Cic.: necessitudinis, Cic. – m. Ang. bei oder zwischen wem? durch Praepp., apud milites praedam munifice largiendo tantā caritate esse, ut etc., in so großer Achtung stehen, Liv.: ingenita erga patriam caritas, Liv.: retinere caritatem in pastores, Cic.: mutua inter nos c., Quint.: ea caritas, quae est inter
    ————
    natos et parentes, Cic. – od. durch obj. Genet., patriae et suorum, Liebe zum usw., Cic.: rei publicae, Liv.: pacis, Liv.: domini, Liv.: liberorum od. liberûm, Cic. u. Liv.: parentum, Cic.: suorum, Cic.: tantam esse apud omnes tui caritatem, ut etc., Cic.: fateor insitam esse nobis corporis nostri caritatem, Sen. – od. durch das Pron. poss., caritate suā, Anh. an sie, Liv. 5, 54, 3. – im Plur., omnes omnium caritates patria una complexa est, alle diese Gefühle für alle, die uns teuer sind, Cic. de off. 1, 57: u. so im Plur. bei Cic. de fin. 3, 73. Apul. met. 5, 28. Mamert. grat. act. Iul. 24, 2: familiarum caritates, die teuern Familienbande, Arnob. 1, 43. – u. im Plur. meton., uns teuere Wesen, die teuern Lieben, caritates, Amm. 18, 5, 2; 18, 8, 14 u.a. – spätlat. auch im Sing., sollicita caritas, Auct. vit. Cypr. 5. p. XCV H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caritas

  • 4 caritas

    cārĭtas, ātis, f. [carus].
    I.
    Prop., dearness, costliness, high price, etc. (opp. vilitas):

    annonae,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47; 2, 3, 92, § 215; id. Off. 3, 12, 50; Liv. 44, 7, 10; Suet. Ner. 45:

    rei frumentariae (opp. vilitas annonae),

    Cic. Imp. Pomp. 15, 44:

    nummorum,

    id. Att. 9, 9, 4:

    olei,

    Plin. 18, 28, 68, § 273:

    vini,

    Suet. Aug. 42.—Also absol. caritas (sc. annonae), high prices, Cato, R. R. 3:

    ut tum vendas cum caritas est,

    Varr. R. R. 1, 69:

    cum alter annus in vilitate, alter in summā caritate fuerit,

    Cic. Verr. 2, 3, 93, § 216; id. Off. 2, 17, 58.—
    II.
    Trop., regard, esteem, affection, love (cf. amor, I.; in good prose;

    syn.: benevolentia, favor, studium): cum deorum tum parentum patriaeque cultus eorumque hominum, qui aut sapientiā aut opibus excellunt, ad caritatem referri solet: conjuges autem et liberi, et fratres et alii, quos usus familiaritasque conjunxit, quamquam etiam caritate ipsā, tamen amore maxime continentur,

    Cic. Part. Or. 25, 88; hence, opp. amor, as esteem to personal affection:

    si id videare, quod sit utile ipsis, defendere... haec res amorem magis conciliat, illa virtutis defensio caritatem,

    id. de Or. 2, 51, 206; cf. Treb. ap. id. Fam. 12, 16, 2; Liv. 24, 4, 8:

    ut qui pacem belli amore turbaverant, bellum pacis caritate deponerent,

    Tac. H. 2, 37: amor pathos, caritas êthos, Quint. 6, 2, 12:

    caritas, quae est inter natos et parentes,

    Cic. Lael. 8, 27;

    Quint. prooem. § 6: liberalitate qui utuntur benevolentiam sibi conciliant et caritatem,

    id. Fin. 1, 16, 52; id. Lael. 27, 102; Quint. 11, 1, 72:

    ingenita erga patriam caritas,

    Liv. 1, 34, 5:

    retinere caritatem in aliquem,

    Cic. Lael. 19, 70:

    sanguine et caritate propior,

    Tac. A. 6, 46:

    caritatem paraverat loco auctoritatis,

    id. Agr. 16 fin.The subjoined gen. is usu. objective:

    patriae et suorum,

    Cic. Off. 3, 27, 100; id. Sest. 24, 53; Nep. Alcib. 5, 1:

    rei publicae,

    Cic. Phil. 12, 8, 20; Liv. 2, 2, 5:

    domini,

    id. 1, 51, 8:

    Syracusanorum,

    id. 25, 28, 7:

    Hieronis,

    id. 24, 5, 1:

    liberum,

    id. 8, 7, 18:

    filiae,

    Tac. A. 12, 4:

    ipsius soli,

    Liv. 2, 1, 5:

    sedium suarum,

    id. 5, 42, 2; Quint. 6, 2, 14.—But sometimes also subjective, love entertained by one:

    hominum, deorum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. de Or. 2, 58, 237:

    civium,

    id. Phil. 1, 12, 29; Liv. 24, 4, 8 (with amor);

    or, more rarely, of the cause or ground of the love: caritas illius necessitudinis,

    Cic. Sest. 3, 6:

    benevolentiae,

    id. Lael. 9, 32.—In plur. of the different species of affection:

    omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57; id. Fin. 3, 22, 73:

    liberum,

    App. M. 5, p. 171.—
    B.
    In late Lat., meton., caritates = cari, the loved persons, Amm. 18, 8, 14; 24, 1, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > caritas

  • 5 caritas

    caritas caritas, atis f уважение, любовь

    Латинско-русский словарь > caritas

  • 6 caritas

    caritas caritas, atis f щедрость

    Латинско-русский словарь > caritas

  • 7 caritas

    cāritās, ātis f. [ carus ]
    1) дороговизна, высокий уровень цен (rei frumentariae, annonae C; vini Su)
    2) недостаток, скудость (nummorum C; operariorum PM)
    3) уважение, почёт, любовь, привязанность (in caritate esse L; c. uxoria Q)
    c. hominum C etc.любовь к людям (gen. obj.) или людей (gen. subj.)
    4) предмет любви, привязанности ( omnes omnium caritates C)

    Латинско-русский словарь > caritas

  • 8 cāritās

        cāritās ātis, f    [carus], dearness, costliness, high price: annonae: rei frumentariae: annus in summā caritate fuit. — Fig., regard, esteem, affection, love: caritatem conciliare: inter natos et parentes: erga patriam, L.: caritatem parare, Ta.: patriae et suorum, affection for: liberūm, L.: necessitudinis, arising from: omnīs omnium caritates patria una complexa est, kinds of affection.
    * * *
    charity; love, affection, esteem, favor; dearness; high price

    Latin-English dictionary > cāritās

  • 9 caritas

    1) дороговизна (1. 63 § 2 D. 35, 2). 2) расположение (1. 15 D. 5, 2. 1. 58 § 1 D. 28, 5. 1. 50 § 3 D. 30).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > caritas

  • 10 caritas

    atis, f третье склонение уважение, любовь

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > caritas

  • 11 caritas

    dearness, affection / charity.

    Latin-English dictionary of medieval > caritas

  • 12 caritas

    ,atis f
    высокая цена; перен. глубокое уважение; расположение, любовь

    Latin-Russian dictionary > caritas

  • 13 caritas

    , atis f
      1) уважение, почёт, милость, благосклонность;
      2) любовь, ласка;
      3) дороговизна

    Dictionary Latin-Russian new > caritas

  • 14 CARITAS (LOVE, CHARITY)

    любовь, милосердие. См. AMOR, BONUM.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > CARITAS (LOVE, CHARITY)

  • 15 In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas

    В необходимом единение, в сомнительном свобода, во всем любовь.
    Выражение, приписывавшееся монахами-августинцами Блаженному Августину; согласно Бюхману (Büchmann, Geflügelte Worte) восходит к сочинению немецкого теолога XVII в. Мелдениуса.
    В речи епископа постоянно чуялось теплое стремление к идеалу вселенского характера церкви, для которой нет ни эллина, ни иудея. Одним из любимых его выражений были слова бл. Тертуллиана "in necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas" "в основном - единство, в сомнительном - свобода, во всем - любовь". (Русская старина, 1908, май.)
    Отсылая читателя к Переписке [ князя В. А. Черкасского ], представляющей неизменное осуществление прекрасного старого правила, гласящего: in necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas, только укажу, что друзья, бывшие в переписке, не скрывали от себя трудности предстоящей задачи [ отмена крепостного права ]. (А. Ф. Кони, Князь В. А. Черкасский.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas

  • 16 In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas

    In necessary things unity, in doubtful things liberty, in all things charity

    Latin Quotes (Latin to English) > In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas

  • 17 amo

    ămo, āvi, ātum, 1, v. a. (amāsso = amavero, Plaut. Cas. 5, 4, 23; id. Curc. 4, 4, 22; id. Mil. 4, 2, 16; cf. Paul. ex Fest. p. 28 Müll.:

    amāsse = amavisse,

    Ter. Eun. 5, 1, 11:

    amantum = amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4; Lucr. 4, 1077; Ov. A. A. 1, 439) [cf. Sanscr. kam = to love; hama = Sanscr. sam = Germ. sammt; Engl. same, Lat. similis; with the radical notion of likeness, union], to like, to love, eraô, phileô (both in the higher and the lower sense, opp. odisse; while diligere (agapô) designates esteem, regard; opp. neglegere or spernere; cf. Doed. Syn. IV. p. 97; in the high sense in the philos. writings and Epp. of Cicero; often in the low sense, esp. in the comic poets. In the Vulg. amo and amor are comparatively little used, prob. from their bad associations, amo being used 51 times and amor 20. Instead of these words, diligo, dilectio and caritas were used. Diligo (incl. dilectus) occurs 422 times, and dilectio and caritas 144 times in all; dilectio 43 and caritas 101 times).
    I.
    In gen.:

    quid autem est amare, nisi velle bonis aliquem adfici, quam maximis, etiamsi ad se ex iis nihil redeat,

    Cic. Fin. 2, 24:

    amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames, nullā indigentiā, nullā utilitate quaesitā,

    id. Am. 27, 100:

    videas corde amare (eos) inter se,

    Plaut. Capt. 2, 3, 60; Ter. Ad. 5, 3, 42:

    liberi amare patrem atque matrem videntur,

    Gell. 12, 1, 23:

    qui amat patrem aut matrem,

    Vulg. Matt. 6, 5:

    ipse Pater amat vos, h. l. used of God,

    ib. Joan. 16, 27:

    Cicerones pueri amant inter se,

    love each other, Cic. Att. 6, 1:

    magis te quam oculos nunc amo meos,

    Ter. Ad. 4, 5, 67:

    quem omnes amare meritissimo debemus,

    Cic. de Or. 1, 55, 234.—So, amare aliquem ex animo, to love with all one's heart, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5:

    unice patriam et cives,

    id. Cat. 3, 5:

    aliquem amore singulari,

    id. Fam. 15, 20:

    sicut mater unicum amat filium suum,

    Vulg. 2 Reg. 1, 26:

    dignus amari,

    Verg. E. 5, 89.—Amare in ccntr. with diligere, as stronger, more affectionate: Clodius valde me diligit, vel, ut emphatikôteron dicam, valde me amat, Cic. ad Brut. 1, 1; id. Fam. 9, 14:

    eum a me non diligi solum, verum etiam amari,

    id. ib. 13, 47; id. Fragm. ap. Non. 421, 30 (Orell. IV. 2, p. 466); Plin. Ep. 3, 9.—But diligere, as indicative of esteem, is more emph. than amare, which denotes an instinctive or affectionate love:

    non quo quemquam plus amem, aut plus diligam, Eo feci, sed, etc.,

    Ter. Eun. 1, 2, 16:

    homo nobilis, qui a suis et amari et diligi vellet,

    Cic. Verr. 2, 4, 23:

    te semper amavi dilexique,

    have loved and esteemed, id. Fam. 15, 7: diligis (agapais) me plus his? Etiam, Domine, tu scis quia amo (philô) te, Vulg. Joan. 21, 15 sqq., ubi v. Alford, Gr. Test. al.—Hence in asseverations: ita (sic) me dii (bene) ament or amabunt, so may the gods love me, by the love of the gods, most assuredly:

    ita me di amabunt, etc.,

    Plaut. Poen. 1, 3, 30 (v. the pass. in its connection):

    ita me di ament, credo,

    Ter. And. 5, 4, 44:

    non, ita me di bene ament,

    id. Hec. 2, 1, 9:

    sic me di amabunt, ut, etc.,

    id. Heaut. 3, 1, 54.—Hence also ellipt.: ita me Juppiter! (sc. amet or amabit), Plaut. Poen. 1, 3, 31 (so in Engl. with different ellipsis, bless me! sc. God).—And as a salutation: Me. Salvus atque fortunatus, Euclio, semper sies. Eu. Di te ament, Me gadore, the gods bless you! Plaut. Aul. 2, 2, 6 al.—
    II.
    Esp.
    A.
    Amare se, of vain men, to be in love with, to be pleased with one's self, also, to be selfish (used mostly by Cic.):

    quam se ipse amans sine rivali!

    Cic. Q. Fr. 3, 8:

    nisi nosmet ipsos valde amabimus,

    id. Off. 1, 9, 29; so id. Att. 4, 16 med.; id. Har. Resp. 9:

    homines se ipsos amantes,

    Vulg. 2 Tim. 3, 2.—
    B.
    Of unlawful love, Plaut. Bacch. 2, 2, 30:

    ut videas eam medullitus me amare!

    id. Most. 1, 3, 86 et saep.:

    meum gnatum rumor est amare,

    Ter. And. 1, 2, 14; 1, 2, 20 al.:

    ibi primum insuevit exercitus populi Romani amare, potare, etc.,

    Sall. C. 11, 6:

    quae (via) eo me solvat amantem,

    Verg. A. 4, 479:

    non aequo foedere amare,

    id. ib. 4, 520; Hor. S. 2, 3, 250 Heind.; Vulg. Jud. 16, 4; ib. 2 Reg. 13, 4 al. —
    C.
    Trop., to love a thing, to like, to be fond of, to find pleasure in, delight in:

    nomen, orationem, vultum, incessum alicujus amare,

    Cic. Sest. 49, 105:

    amavi amorem tuum,

    id. Fam. 9, 16:

    Alexidis manum amabam,

    id. Att. 7, 2:

    amabat litteras,

    Nep. Att. 1, 2:

    ea, quae res secundae amant, lasciviā atque superbiā incessere,

    Sall. J. 41, 3:

    amare nemus et fugere urbem,

    Hor. Ep. 2, 2, 77:

    amat bonus otia Daphnis,

    Verg. E. 5, 61:

    non omnes eadem mirantur amantque,

    Hor. Ep. 2, 2, 58:

    mirā diversitate naturā, cum īdem homines sic ament inertiam et oderint quietem,

    Tac. G. 15:

    pax et quies tunc tantum amata,

    id. ib. 40:

    qui amant vinum et pinguia,

    Vulg. Prov. 21, 17:

    amant salutationes in foro,

    ib. Luc. 20, 46: amat Janua limen, loves to remain shut, i. e. is constantly closed, Hor. C. 1, 25, 3; so,

    Nilus amet alveum suum,

    keep to its bed, Plin. Pan. 31, 4 al. —With inf. as object:

    hic ames dici pater atque princeps,

    Hor. C. 1, 2, 50:

    amant in synagogis orare,

    Vulg. Matt. 6, 5.—
    D.
    Amare aliquem de or in aliquā re, quod, etc., to like one for something, to be obliged to one for something, to be under obligation, be thankful.
    a.
    With de:

    ecquid nos amas De fidicinā istac?

    Ter. Eun. 3, 2, 3:

    de raudusculo multum te amo,

    Cic. Att. 7, 2, 7.—
    b.
    With in:

    et in Attilii negotio te amavi,

    Cic. Fam. 13, 62.—
    c.
    With quod:

    te multum amamus, quod, etc.,

    Cic. Att. 1, 3: amas me, quod te non vidi? Domit. Afer. ap. Quint. 6, 3, 93.—Also without prep. or quod: soror, parce, amabo. Anter. Quiesco. Adelph. Ergo amo te, I like you, am much obliged to you, Plaut. Poen. 1, 2, 40:

    bene facis: Merito te amo,

    Ter. Ad. 5, 8, 23.—Hence in the eilipt. lang. of conversation, amabo or amabo te (never amabo vos, etc.), lit. I shall like you ( if you say, do, etc., that for me).—Hence in entreaties = oro, quaeso, precor (with ut or ne foll.), be so good, I pray, entreat you (in Plaut. and Ter. very freq.; in the latter always amabo without te;

    in Cic. only in Epistt.): quis hic, amabo, est, qui, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 3, 26:

    qui, amabo?

    id. Bacch. 1, 1, 19:

    quid, amabo, obticuisti?

    id. ib. 1, 1, 28 et saep.:

    id, amabo, adjuta me,

    Ter. Eun. 1, 2, 70:

    id agite, amabo,

    id. ib. 1, 2, 50 al.; Cat. 32, 1:

    id, amabo te, huic caveas,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 10; id. Men. 4, 3, 4:

    amabo te, advola,

    Cic. Q. Fr. 2, 10:

    cura, amabo te, Ciceronem nostrum,

    id. Att. 2, 2.—With ut or ne foll.:

    scin quid te amabo ut facias?

    Plaut. Men. 2, 3, 71; 3, 3, 1:

    amabo, ut illuc transeas,

    Ter. Eun. 3, 3, 31:

    amabo te, ne improbitati meae assignes, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 4.—
    E.
    With inf., to do a thing willingly, to be wont or accustomed to (cf. phileô; mostly poet. or in post-Aug. prose):

    clamore, vultu, saepe impetu, atque aliis omnibus, quae ira fieri amat,

    delights to have done, is wont to do, Sall. J. 34, 1; cf. Quint. 9, 3, 17:

    aurum per medios ire satellites Et perrumpere amat saxa potentius Ictu fulmineo,

    Hor. C. 3, 16, 9; so id. ib. 2, 3, 9; id. Epod. 8, 15; Plin. 13, 4, 7, § 28; Tac. A. 4, 9.—Hence, ămans, antis, P. a., with gen. or absol.
    A.
    Fond, loving, kind, feeling kindly to, benevolent, pleasing; and subst., a friend, patron:

    continentem, amantem uxoris maxime,

    Plaut. As. 5, 2, 7:

    veterem amicum suum studiosum, amantem, observantem sui,

    Cic. Rab. Post. 16:

    homines amantes tui,

    id. Fam. 9, 6:

    cives amantes patriae,

    id. Att. 9, 19; id. Q. Fr. 1, 1, 5:

    amans cruoris,

    Ov. P. 2, 9, 46:

    ad nos amantissimos tui veni,

    Cic. Fam. 16, 7:

    Amantissimus Domini habitabit in eo,

    Vulg. Deut. 33, 12; ib. Amos, 5, 11: amantissima eorum non proderunt iis, their most [p. 108] pleasant things, ib. Isa. 44, 9; so ib. Os. 9, 16.—
    B.
    Trop., of things, friendly, affectionate:

    nomen amantius indulgentiusque,

    Cic. Clu. 5:

    lenissimis et amantissimis verbis utens,

    id. Fam. 5, 15 al. —
    C.
    Sometimes in a bad sense = amator or amica, a paramour; cf. Wolf ad Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf. Hor. Ep. 1, 1, 38:

    quis fallere possit amantem,

    Verg. A. 4, 296; 4, 429:

    amantium irae amoris integratio est,

    Ter. And. 3, 3, 23:

    oblitos famae melioris amantīs,

    Verg. A. 4, 221:

    perjuria amantūm,

    Ov. A. A. 1, 633.— Hence, ămanter, adv., lovingly, affectionately, Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 2, 4.— Comp., Tac. A. 1, 43.— Sup., Cic. Am. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > amo

  • 18 assuesco

    assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum    - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3.    - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de.    - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude.    - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux.    - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise.    - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme.    - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés.    - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11.    - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver.    - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc.    - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes.    - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée.    - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc.    - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela.    - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres.    - cf. Liv. 21, 33, 4.    - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes.    - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière.    - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars.    - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc.    - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer.    - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux.    - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776.    - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs.    - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43.    - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.
    * * *
    assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum    - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3.    - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de.    - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude.    - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux.    - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise.    - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme.    - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés.    - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11.    - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver.    - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc.    - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes.    - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée.    - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc.    - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela.    - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres.    - cf. Liv. 21, 33, 4.    - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes.    - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière.    - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars.    - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc.    - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer.    - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux.    - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776.    - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs.    - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43.    - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.
    * * *
        Assuesco, assuescis, assueui, assuetum, pen. prod. assuescere. Cic. Se duire et accoustumer, Se habituer.
    \
        Assuescere a teneris. Virg. S'accoustumer de jeunesse.
    \
        Imperio assuescere. Claud. S'accoustumer à regner et imperer.
    \
        In hoc assuescat. Quintil. Qu'il s'accoustume à cela.
    \
        Assuescere bella animis. Virg. S'accoustumer à la guerre.

    Dictionarium latinogallicum > assuesco

  • 19 charitas

    c. caritas.
    * * *
    c. caritas.
    * * *
        Charitas, pen. cor. huius charitatis. Cic. Charité et amour entre les hommes.
    \
        Parcendum charitati hominum. Cic. Il ne fault point offenser noz amis.
    \
        Liberorum charitas. Cic. L'amour que les peres et meres portent à leurs enfans,
    \
        Promptior filiae, charitate. Tacit. Plus enclin à aimer sa fille.
    \
        Charitate complecti. Liu. Aimer.
    \
        In charitate esse. Liu. Estre aimé.

    Dictionarium latinogallicum > charitas

  • 20 frumentarius

    frūmentārĭus, a, um [frumentum] [st2]1 [-] qui concerne le blé, qui convient au blé. [st2]2 [-] riche en blé.    - frumentaria navis: navire chargé de blé.    - res frumentaria: approvisionnement en blé.    - frumentaria lex, Cic.: loi frumentaire.    - caritas rei frumentariae: cherté du blé.    - inimicos, locis patentibus maximeque frumentariis, finitimos habere, Caes. BG. 1: avoir un peuple hostile sur la frontière d’un pays sans défenses naturelles et très riche en blé.    - finitimas frumentariasque provincias in potestatem redigere, Caes. BC. 3: soumettre les provinces voisines riches en blé.    - largitio frumentaria: distribution de blé.    - frumentārĭus, ii, m.: - [abcl]a - marchand de blé, blatier. - [abcl]b - Hirt. pourvoyeur de vivres. - [abcl]c - Aur.-Vict. surveillant que les empereurs employaient comme espion.
    * * *
    frūmentārĭus, a, um [frumentum] [st2]1 [-] qui concerne le blé, qui convient au blé. [st2]2 [-] riche en blé.    - frumentaria navis: navire chargé de blé.    - res frumentaria: approvisionnement en blé.    - frumentaria lex, Cic.: loi frumentaire.    - caritas rei frumentariae: cherté du blé.    - inimicos, locis patentibus maximeque frumentariis, finitimos habere, Caes. BG. 1: avoir un peuple hostile sur la frontière d’un pays sans défenses naturelles et très riche en blé.    - finitimas frumentariasque provincias in potestatem redigere, Caes. BC. 3: soumettre les provinces voisines riches en blé.    - largitio frumentaria: distribution de blé.    - frumentārĭus, ii, m.: - [abcl]a - marchand de blé, blatier. - [abcl]b - Hirt. pourvoyeur de vivres. - [abcl]c - Aur.-Vict. surveillant que les empereurs employaient comme espion.
    * * *
        Frumentarius, Adiectiuum: vt Res frumentaria. Cic. Appartenant au faict du blé.
    \
        Locus frumentarius. Caesar. Où il croist du blé.
    \
        Frumentarium solum. Plin. Terre à semer toute sorte de blé, Terre à blé.
    \
        Frumentarius. Plaut. Marchant de blé.

    Dictionarium latinogallicum > frumentarius

См. также в других словарях:

  • Caritas — Saltar a navegación, búsqueda [ karita:s]), que en español se traduce caridad , proviene de la teología católica y es una de las tres virtudes teologales, pero más usualmente designa a Caritas Internationalis, una organización humanitaria de la… …   Wikipedia Español

  • Caritas — may refer to:* The Latin term for charity (virtue), one of the three theological virtues * Caritas (Buffyverse), a fictional demon friendly karaoke bar in the U.S. television series Angel * Caritas (charity), a confederation of Catholic relief,… …   Wikipedia

  • Caritas — Internationalis Caritas est une confédération internationale d organisations catholiques, présente dans 198 pays et territoires. Son nom vient du latin caritas amour de l autre , prononcé [ karita:s]. La première association Caritas a été fondée… …   Wikipédia en Français

  • Caritas — steht für Karitas, den Begriff der tätigen Nächstenliebe eine in vielen Ländern tätige soziale Hilfsorganisation der römisch katholischen Kirche speziell dem Dachverband Caritas Internationalis sowie den Landesverbänden Deutscher Caritasverband… …   Deutsch Wikipedia

  • caritas — 1862, from L. caritas charity (see CHARITY (Cf. charity)) …   Etymology dictionary

  • caritas — (izg. kȃritas) m DEFINICIJA teol. 1. ljubav prema Bogu kao vrhovnom dobru što potiče požrtvovnost, ljubav i nesebičnu brigu prema drugom; milosrđe 2. (Caritas) katolička dobrotvorna organizacija ETIMOLOGIJA lat.: (djelotvorna) ljubav …   Hrvatski jezični portal

  • Carĭtas — (lat.), 1) Liebe, Menschenliebe; 2) in Klöstern außerordentliche Mahlzeit, für Arme bestimmt; 3) jede Erholung, die außer den gewöhnlichen Mahlzeiten die Mönche genossen; 4) so v.w. Agape; 5) Grundstücke u. andere Güter, welche den Klöstern… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Caritas — Caritas, lat., Liebe, besonders die mütterliche; der Name ist auch technischer Ausdruck geworden zur Bezeichnung von Bildern, welche dieselbe darstellen, Gruppen einer Mutter mit ihren Kindern …   Herders Conversations-Lexikon

  • CARITAS — cella Monachorum Cluniacens. ad ripas Ligeris, in dioecesi Antissiodorensi: una ex 5. maioribus cellis seu Prioratibus, huic Ordini subiectis. Hinc oppido non ignobili nomen la Chartie. Hadr. Vales. Notit. Gall …   Hofmann J. Lexicon universale

  • caritas — [kär′ē täs΄] n. [L(Ec)] love for all people …   English World dictionary

  • Caritas — Philanthropie; Menschenliebe; Nächstenliebe; soziales Engagement; Wohltätigkeit * * * Ca|ri|tas 〈f.; ; unz.〉 1. = Karitas 2. 〈kurz für〉 Caritasverband [lat., „Hochschätzung, aus Hochachtung entspringende Liebe“] * * * Ca|ri|tas …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»