Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

carbóne

  • 1 carbone

    carbone
    carbone [kar'bo:ne]
      sostantivo Maskulin
     1  mineralogia Kohle Feminin; nero come il carbone kohl(raben)schwarz; essere [oder stare] sui carbone-i accesi figurato (wie) auf glühenden Kohlen sitzen
     2  botanica Getreidebrand Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > carbone

  • 2 carbone

    kaʀbɔn
    m
    1) CHEM Kohlenstoff m
    carbone
    carbone [kaʀbɔn]
    Kohlenstoff masculin

    Dictionnaire Français-Allemand > carbone

  • 3 carbonè

    Kohlenstoff-; kohlenstoffhaltig

    Dictionnaire français-allemand de géographie > carbonè

  • 4 Comunità europea del carbone e dell'acciaio

  • 5 essere [oder stare] sui carbone-i accesi

    essere [oder stare] sui carbone-i accesi
    figurato (wie) auf glühenden Kohlen sitzen

    Dizionario italiano-tedesco > essere [oder stare] sui carbone-i accesi

  • 6 nero come il carbone

    nero come il carbone
  • 7 agglomerati di carbone/legno

    agglomerati di carbonelegno
  • 8 polvere di carbone/vetro/d'oro

    polvere di carbonevetrod'oro
  • 9 capacité de carbone

    Dictionnaire français-allemand de géographie > capacité de carbone

  • 10 crédit de carbone

    Dictionnaire français-allemand de géographie > crédit de carbone

  • 11 cycle du carbone

    Dictionnaire français-allemand de géographie > cycle du carbone

  • 12 écoulement de carbone

    Dictionnaire français-allemand de géographie > écoulement de carbone

  • 13 al carbone

    • auf Holzkohlenglut gegrillt

    Italiana Cocina. Dizionario italiano-tedesco > al carbone

  • 14 carbo

    carbo, ōnis, m. (über die Etymol. s. Walde2 S. 129 f.), die Kohle übh., ausgeglüht od. glühend (hingegen pruna die glühende Kohle), I) eig.: candens, Cic.: carbones vivi, Petr.: carbones mollissimi, Pelag.: lenissimi, lentissimi, Pelag.: tam excoctam reddam atque atram quam carbo est, Ter.: carbonibus urere, Ov.: coquere carbonibus, Plin.: ardentes ore carbones haurire, Val. Max.: in carbonibus superpositus, Th. Prisc. – zur Bezeichnung von etw. Ungünstigem, impleantur meae fores elogiorum carbonibus, d.i. Schmähliedern, Plaut.: sani ut cretā an carbone notati, Hor.; vgl. Pers. 5, 108. Ven. Fort. 6, 10, 15: miror proelia rubricā picta aut carbone, Hor. – v. etw. Unbedeutendem, sprichw., carbonem pro thesauro invenire, Phaedr. 5, 6, 6. – II) übtr.: A) ein böses Geschwür (= carbunculus no. II, C, a), Seren. Samm. 725. – B) Carbo, als Beiname der Papirii.

    lateinisch-deutsches > carbo

  • 15 oxyde

    ɔksid
    m; CHEM
    Oxid n
    oxyde
    oxyde [ɔksid]
    Oxid neutre, Oxyd neutre; Beispiel: oxyde de carbone Kohlenmonoxid [ oder -oxyd]

    Dictionnaire Français-Allemand > oxyde

  • 16 carbo

    carbo, ōnis, m. (über die Etymol. s. Walde2 S. 129 f.), die Kohle übh., ausgeglüht od. glühend (hingegen pruna die glühende Kohle), I) eig.: candens, Cic.: carbones vivi, Petr.: carbones mollissimi, Pelag.: lenissimi, lentissimi, Pelag.: tam excoctam reddam atque atram quam carbo est, Ter.: carbonibus urere, Ov.: coquere carbonibus, Plin.: ardentes ore carbones haurire, Val. Max.: in carbonibus superpositus, Th. Prisc. – zur Bezeichnung von etw. Ungünstigem, impleantur meae fores elogiorum carbonibus, d.i. Schmähliedern, Plaut.: sani ut cretā an carbone notati, Hor.; vgl. Pers. 5, 108. Ven. Fort. 6, 10, 15: miror proelia rubricā picta aut carbone, Hor. – v. etw. Unbedeutendem, sprichw., carbonem pro thesauro invenire, Phaedr. 5, 6, 6. – II) übtr.: A) ein böses Geschwür (= carbunculus no. II, C, a), Seren. Samm. 725. – B) Carbo, als Beiname der Papirii.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > carbo

  • 17 aduro

    ad-ūro, ussī, ustum, ere, anbrennen, sengen, versengen, hoc adustumst (v. einer Speise), Ter.: panem, Hor.: mustum, Col.: complurium levi afflatu vestimenta (v. Blitz), Liv.: laurus adusta focis, Ov.: candente carbone sibi capillum, absengen, Cic.: sine gemitu aduruntur, lassen sich vom Feuer ergreifen, brennen (von den indischen Weisen), Cic.: ceram ad sudorem usque, erhitzen, Plin.: adustum robur, im Feuer gehärtet, Lucan.: loca adusta, auch subst. bl. adusta, ōrum, n. pl., Brandschäden, Cels. – v. der Sonne, Hor. u. Plin. (vgl. adustus): subst., Aethiopiae adusta, die heißen Gegenden, Solin. 56, 9. – v. Arzte, brennen, os ferramento, Cels. – v. Glanz, v. der Reibung, einen Körperteil entzünden, splendor acer adurit oculos, Lucr.: femora atteri adurique equitatu notum est, Plin. – v. Heilmitteln, ätzen, medicamenta adurentia, Cels.: od. im Munde, auf der Zunge brennen, ephemerum potum adurit quasi pipere manducato, Scrib. – v. Frost u. Wind, verletzen, beschädigen (wie ἀποκαίω), Verg., Ov. u. Plin.: adusta nivibus, erfrorene Glieder, Plin. – v. den Heuschrecken, die wie ein Brand die Ernte verzehren, Plin. – im Bilde, von der Liebesflamme, Hor. carm. 1, 27,15. Ov. her. 4, 13. Apul. met. 8, 2 extr.

    lateinisch-deutsches > aduro

  • 18 candeo

    candeo, uī, ēre (vgl. das griech. κάνδαρος), glänzend-, schimmernd weiß sein, glänzen, schimmern (meist poet., am häufigsten im Partiz. candēns), I) im allg.: candet ebur soliis, Catull.: rubro ubi cocco tincta vestis canderet, Hor. – im Partic., taurus candens, Verg.: candens corpore taurus, Varr. fr.: villa candens, von Marmor glänzend, Hor.: circus candens, Milchstraße, Cic. poët.: luna candens, Cic. u. Vitr.: ortus candens, Morgenröte, Tibull.: candentior Phoebus, Val. Flacc.: candentissimum sidus, Solin. – II) insbes., durch Hitze, hell glühen, glühend heiß sein, aestate, Col. 1, 4, 9: candens ferrum, Lucr.: candente carbone, Cic.: candenti ferro inurere, Varr.: candenti aquā conspergere, Col. – Nbf. cando, ĕre, Ven. Fort. carm. 2, 9, 24. / Abl. Sing. candente u. candenti, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 104. – Supin. canditum nach Prisc. 9, 48.

    lateinisch-deutsches > candeo

  • 19 delineo

    dē-līneo ( dē-līnio), āvi, āre, im Abrisse darstellen, skizzieren, arrepto carbone exstincto e foculo imaginem in pariete, Plin. 35, 89: Alexandri imaginem coloribus, Apul. flor. 7. p. 7, 19 Kr.: quem nulla deliniat forma corporalis, Arnob. 1, 31: übtr., mit Worten, astu colubroso viam delineavit, Tert. adv. Val. 4: veritates, ex quibus imagines deliniarentur, Tert. de res. carn. 20 in.: mit folg. indir. Fragesatz, et quid postea per me ipsum quaererem, in memoria mea delineasti, Augustin. conf. 4, 3.

    lateinisch-deutsches > delineo

  • 20 obtero

    ob-tero, trīvī, trītum, ere, I) zermalmen, zerbrechen, zertreten, zerquetschen, A) eig.: in stabulo infantes (v. den Rindern), Varro: ranas, Phaedr.: puerum, Suet.: obtriti sunt plures quam ferro necati, Liv.: non posse obtritos internoscere, Cic.: obtritae catenis manus, Sen. rhet. – B) übtr.: zunichte-, zuschanden machen, herabsetzen, herabwürdigen, calumniam, Cic.: omnia, iura populi, Liv.: aperte artem extispicum, Trag. inc. fr.: laudes eius, Curt.: Philippi res (Taten), Curt.: populi Romani senescentem cum viribus maiestatem, Liv.: alqm verbis, Liv.: invidiā laudem virtutis, Nep.: obteritur laus imperatoria criminibus invidiae, Cic. – II) abreiben, dentes carbone de rogo, Apul. apol. 8. – / Perf. obteruit, Fulgent. ed. Helm. p. 143, 1: Perf. Coniunctiv obteruerit, Apul. apol. 8. – Plusqu. synk. obtrisset, Liv. 3, 56, 8.

    lateinisch-deutsches > obtero

См. также в других словарях:

  • CARBONE — Le carbone est l’élément chimique non métallique de symbole C et de numéro atomique 6. Il est présent dans de nombreux composés naturels: gaz carbonique de l’atmosphère, roches calcaires, combustibles (gaz, pétrole, charbons minéraux). C’est de… …   Encyclopédie Universelle

  • Carbone 12 — Carbone Pour les articles homonymes, voir Carbone (homonymie). Carbone …   Wikipédia en Français

  • Carbone-14 — Pour les articles homonymes, voir Carbone 14 (homonymie). Le carbone 14 est un isotope radioactif du carbone, noté 14C. Il est formé lors de l absorption de neutrons par les atomes d azotes de la stratosphère et des couches hautes de la… …   Wikipédia en Français

  • Carbone — bezeichnet: Carbone (Basilikata), Ort in Italien Carbone ist der Familienname folgender Personen: Giorgio I. Fürst von Seborga (* 1936), Blumenhändler, selbsterklärter Fürst von Seborga Angelo Carbone (* 1968), italienischer Fußballspieler… …   Deutsch Wikipedia

  • Carbone — may refer to:*Carbone, Basilicata commune in Italy *Alejandra Carbone Argentinian foil fencer *Angelo Carbone Italian soccer player *Benito Carbone Italian soccer player *Francesco Carbone Italian soccer player *Rodolfo Carbone Brazilian soccer… …   Wikipedia

  • Carbone 13 — 13C Général Nombre de neutrons 7 Nombre de protons 6 Spin à l état fondamental 1/2 Abondance na …   Wikipédia en Français

  • carbone — /kar bone/ s.m. [lat. carbo ōnis ]. 1. (chim., geol.) [sostanza costituita in prevalenza da carbonio: c. fossili ; c. artificiali ] ▶◀ ‖ carbonella. ● Espressioni (con uso fig.): carbone bianco ▶◀ elettricità; carta carbone ▶◀ [➨  …   Enciclopedia Italiana

  • carboné — carboné, ée (kar bo né, née) adj. Terme de chimie. Qui contient du carbone en combinaison. Gaz hydrogène carboné …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Carbone 14 — ● Carbone 14 isotope radioactif du carbone, de nombre de masse 14, qui prend naissance dans l atmosphère …   Encyclopédie Universelle

  • carbòne — carbone m. carbone …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Carbone — Car bone, v. t. [See {Carbonado}.] To broil. [Obs.] We had a calf s head carboned . Pepys. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»