-
1 Cantus
-
2 Cantus
см. Kantus -
3 Cantus firmus
m1. canto fermo2. cantus firmus -
4 Cantus firmus
-
5 Cantus firmus
сущ.лат. (сокр. с. f.) ведущая мелодия в контрапункте -
6 Cantus Planus
(Lat.)plain chant -
7 c.f.
= Cantus firmus лат. муз. -
8 Instrumentalmusik
Instrumentalmusik, cantus tibiarum nervorumque od. nervorum et tibiarum. – symphonĭa (συμφωνία, das Orchester). – Instrumental [1386] u. Vokalmusik, chordarum sonitus et vocis cantus; vocum nervorumque cantus. – unter Begleitung von I. singen, canere ad symphoniam.
-
9 Musik
Musik, I) als Kunst: ars musica. musice, ēs,f. (μουσική, ὴ) – musica, ōrum,n. pl. – res musica. – sofern man sie betreibt, studium [1721] musicum; studium artis musicae. – sich auf M. legen, sich der M. widmen, ad studium musicum se applicare: musicis se dedere: M. lernen. fidibus discere: M. treiben, artem musicam tractare; fidibus tractandis operam dare (das Saitenspiel treiben): gern, ad rem musicam facili esse ingenio ac libenti: M. verstehen, musicis eruditum esse (in der Musik unterrichtet sein); artis musicae peritum esse (der Musik praktisch kundig sein); fidibus scire (die Saiten spielen können): nichts von der M. verstehen, remotum esse ab arte musica; nihil ex musicis scire. – II) das durch die Kunst Hervorgebrachte, a) gesetzte Musikstücke: modi musici; im Zshg. auch bl. modi. – etw. in M. setzen, ein Singstück in M. setzen, s. komponieren. – b) die mit Instrumenten gemachte Musik: cantus. – concentus. symphoniae cantus (mehrerer Instrumente). – tibiarum fidiumque cantus (Instrumentalmusik, w. vgl.). – oft auch bl. sonus, soni (Ton, Töne). – M. machen (musizieren), nervis et tibiis canere (mit Instrumenten); vocibus et nervis canere (mit Gesang u. Instrumenten): auf etw. M. machen (musizieren), canere mit Abl. des Instruments: mit militärischer M. in die Stadt einziehen, urbem ad classicum introire.
-
10 Vokalmusik
Vokalmusik, cantus vocum. – Vokal- und Instrumentalmusik, vocum nervorumque cantus; chordarum sonitus et vocis cantus.
-
11 Feldmusik
Feldmusik, tubae (die Tuben, Trompeten). – cornua (die Hörner); verb. cornua tubaeque. – tubarum cantus (das Blasen der Trompeten). – tubicines (die Tubabläser). – cornicines (die Hornbläser); verb. cornicines tubicinesque. – die F. ertönt, tubae, tubae cornuaque canunt, concinunt: sobald die F. ertönte, simul ac tubarum estauditus cantus.
-
12 Gesang
Gesang, cantus (das Singen u. das Gesungene in seiner Art u. Weise als Produkt natürlicher Anlagen od. der Kunst). – canticum (der Gesang als Text, der gesungen wird od. gesungen werden kann, das Lied). – cantilēna (der Gesang, das Lied, insofern es nach einer bekannten. Melodie geht). – modus (die Melodie). – vox (die Stimme, z.B. citharā sine voce canere: u. cum tibiis canere voce). – G. und Musik, vocum et fidium cantus. – den G. begleiten, responsare. – Gesangbegleitung, vox, z.B. mit G., cum voce: ohne G., sine voce. – gesanglos, sine voce. – gesangreich, vocalis.
-
13 Schwan
Schwan, cygnus (κύκνος) od. rein lat. olor. – von Schwänen, Schwanen-, cygnēus (κύκνειος) od. rein lat. olorīnus. – Schwanengesang, - lied, cantus (cantio) cygni od. oloris od. cygnorum od. olorum (eig.). – cantio ultima cygni (eig., der letzte Gesang des Schwans). – olorum morientium flebilis cantus (eig., der rührende Gesang der sterbenden Schwäne). – tamquam cygnea vox (bildl.). – suprema vox alcis (bildl.).
-
14 c. f.
-
15 anstimmen
anstimmen, a) v. intr.incipere (anfangen zu singen). – voce praeire (vorsingen als Vorsänger). [155] – monstrare modos (die Weise, nach der gesungen werden soll, auf einem Instrument angeben). – b) v. tr.citare (z. B. paeanem). – movere (z. B. cantus). – einen Gesang a., canere coepisse.
-
16 Blasinstrument
Blasinstrument, tibia (Flöte). – cornu (militär. Horn). – bucĭna (milit. Signalhorn). – tuba (milit. Trompete). – das Spiel der Blas- und Saiteninstrumente, tibiarum nervorumque cantus. – die B. ertönen, cornua ac tubae (cornua tubaeque) concinunt.
-
17 Flötenblasen
Flötenblasen, das, tibiae od. tibiarum cantus. – tibiarum ars (als Kunst). – das F. lehren, tibiā od. tibiis canere docere. – Flötenbläser, tibīcen. – ein berühmter F., clarus in arte tibiarum: ein geschickter F., canere tibiis doctus: ein geschickter F. sein, scienter cantare tibiā od. tibiis. – Flötenbläserin, tibī cĭna. – Flötenspiel, s. Flötenblasen. – Flötenspieler, s. Flötenbläser.
-
18 Geschrei
Geschrei, vociferatio (das laute; heftige Schreien, vor Unwillen, Schmerz, im Zorn). – quiritatio. quiritatus (das klägliche, ängstliche Schreien um Hilfe). – clamor (das Geschrei selbst; häufig im Plur., wenn von einem starken G. mehrerer die Rede ist). – acclamatio (das Zurufen, Zuschreien, bes. das beifällige oder mißbilligende). – convicium (das schimpfende, tobende G. mehrerer oder einer Volksmenge); verb. clamor conviciumque; clamor atque convicium. – voces (die lauten Stimmen, die sich hören lassen, von dem mit Rufen verbundenen G. einer unruhigen Menge; auch von dem G. der Vögel, z.B. anserum). – clangor (das kurz abgestoßene, unartikulierte Geschrei größerer Vögel, jB. des Adlers, Habichts, der Gans). – cantus (das gewissen Vögeln statt des Gesangs von Natur eigene G., z.B. des Hahns). – ein G. erheben, ausstoßen, machen, clamorem tollere od. edere: ein gewaltiges G. erheben, maximā voce clamare: bei od. nach etwas, bei jmds. Ankunft ein G. erheben, etwas od. jmd. mit G. aufnehmen od. empfangen, clamoribus excipere alqd od. alqm: unter G. etwas ausrufen oder feilbieten, clamare alqd: mit od. unter G. fordern, daß etc., clamare et poscere, ut etc. – Bildl., ein G. von etwas machen, iactare alqd.
-
19 Hahnschrei
Hahnschrei, galli od. (mehrerer Hähne) gallorum cantus. – um die Zeit des H., sub galli cantum.
-
20 Hörnerschall
Hörnerschall, cornuum cantus. – cornuum signa (Hornsignale). – unter H., cum cornibus: unter H. in die Stadt einziehen, urbem ad classicum introire.
См. также в других словарях:
CANTUS — Le terme cantus (en italien canto ) signifie chant, acte de chanter. Aux IXe et Xe siècles, les théoriciens comme le Pseudo Hucbald (Ogier, Hotger) utilisent le terme cantus pour désigner les pièces de l’office et de la messe. Dans le déchant, la … Encyclopédie Universelle
Cantus — redirects here. For other meanings of cantus , see Cantus (disambiguation)A cantus (Latin for singing , derived from canere ), is an activity organised by Belgian and Dutch and Baltic student organisations and fraternities. A cantus mainly… … Wikipedia
cantus — (izg. kȁntus) m DEFINICIJA glazb. pov. 1. u srednjem vijeku naziv za a. melodiju b. najvišu dionicu višeglasne kompozicije 2. višeglasna renesansna glazba SINTAGMA cantus Ambrosianus (izg. cantus ambroziánus) Ambrozijev hvalospjev Te Deum; cantus … Hrvatski jezični portal
cantus — cántus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic CÁNTUS n. Unghiul (comisura) pleoapelor. /<fr. canthus Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX CÁNTUS s.n. Unghiul, comisura pleoapelor. [< fr. canthus … Dicționar Român
cantus — [kant′əs] n. pl. cantus [L: see CANTO] a melody, esp., the principal part of a polyphonic work … English World dictionary
Cantus — (lat.), Gesang. C. durus, C. mollis u. C. naturalis, die drei Grundhexachorden des Guidonischen Tonsystems, s. Solmisation. C. figuralis (C. figuratus), Figuralgesang, s.u. Kirchenmusik. C. firmus, 1) der aus gleichen Tonlängen bestehende Kirchen … Pierer's Universal-Lexikon
Cantus — (lat., ital. Canto), Gesang, Melodie, daher die vorzugsweise melodieführende Stimme, der Sopran (discantus). Melodie oder Hauptstimme war bis ins 16. Jahrh. der Tenor, da demselben der C. firmus, das häufig dem Gregorianischen Gesang (C. planus)… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Cantus — (lat.), s. Canto … Kleines Konversations-Lexikon
CANTUS — in vetere Charta, apud Unghellum Italiae Saer. Tom. VII. p. 393. Italis Canto, latus est, angulus, Gallis coin. Unde in cantu sedere, apud Audoenum, in Vita S. Eligii l. 2. c. 15. Nullus Christianus in pyras credat, neque in cantu sedeat, quia… … Hofmann J. Lexicon universale
Cantus — Cantus,der:⇨Gesang(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
Cantus — Der Cantus (vom italienischen canto: Gesang, Melodie) ist in älterer Musik vorzugsweise die Oberstimme. Eine Reihe musikalischer Begriffe verwendet ebenfalls das Wort cantus: Cantus durus, siehe Hexachord Cantus figuralis Cantus firmus Cantus… … Deutsch Wikipedia