Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

calumniae+n+f

  • 21 praetendo

    prae-tendo, tendī, tentum, ere, I) hervorstrecken, a) = herausstrecken, hervorragen lassen, ubi visum in eo (culice) praetendit? wo hat sie bei ihr das Gesicht vorgeschoben? Plin. 11, 2: propagines e vite altius praetentae (hervorragend), Fab. Pict. b. Gell. 10, 15, 13. – b) = vor sich hinhalten, tela, cuspidem, Ov.: hastas dextris, Verg.: ramum olivae manu, Verg.: velamenta manu supplice, Ov. – poet., nec coniugis umquam praetendi taedas, nie habe ich die Fackeln des Ehegatten zur Schau getragen, d.i. eine rechtmāßige Ehe beansprucht, Verg. Aen. 4, 339. – II) etw. vor etw. vorspannen, vorziehen, vormachen, A) eig. u. übtr., 1) eig.: cilicia, Liv.: vestem ocellis, vorhalten, Ov.: saepem segeti, Verg.: electarum ferarum aut umero aut lateri vellera laevo, Ov. – 2) übtr., etwas vor etw. vorziehen, vorstellen, sermonem decreto, vorsetzen, Liv.: offirmare animum auribusque praetendere, gleichs. vor die Ohren vorhalten = vor den Ohren die Oberhand behalten lassen, Plin. ep. – dah. praetendī, v. Örtl., vor od. an etw. hinliegen, -gelegen sein, mit Dat., Baeticae praetenditur Lusitania, Plin.: quidquid castrorum Armeniis praetenditur, Tac.: praetenta Syrtibus arva, Verg.: absol., tenue praetentum litus esse, Liv. – B) bildl., bei etw. vorschützen, vorwenden, vorgeben, alqd seditioni, Liv.: nomen hominis doctissimi suis immanibus et barbaris moribus, bemänteln mit dem N., Cic.: legatorum decretum calumniae, beschönigen mit dem D., Liv.: so auch desidiae suae alienam, Plin. ep.: vultum et tristitiam et dissentientem a ceteris habitum pessimis moribus, Quint. – ohne Dat., honesta nomina, zum Vorwande nehmen, Tac. ann. 14, 21: plures pupilli unum debitum praetendentes, die eine Schuld vorgeben, Paul. dig. 2, 14, 9 pr.: plebeiam facie tenus praetendens humanitatem, ein allgemeines Mitleid bloß im Gesichte vorgebend = unter dem Scheine eines allg. M. im Gesichte, Apul. met. 10, 23. – III) vor dem Lager (als Wache) liegen, Eccl. (s. Gronov Observv. eccl. p. 560 Fr.). – / Ungew. Partiz. praetēnsus, Anthol. Lat. 127. 5 (947, 5) u. spät. Eccl.

    lateinisch-deutsches > praetendo

  • 22 tenebrae

    tenebrae, ārum, f. (dissimiliert aus *temebrae für *temesrae; dies zu *temus, eris, vgl. temere u. altind. támisrā, Finsternis), die Finsternis (Ggstz. lux, lumen), I) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: Cic. u.a.: taetris tenebris, Cic. – b) die Finsternis der Nacht, die Nacht, quo modo redissem luce, non tenebris, Cic.: Antigonus tenebris obortis ignes conspicatur, als es finster (Nacht) geworden war, Nep.: primis tenebris movit, Liv.: quo cum primis se intendentibus tenebris pervenissent, Liv.: ferunt Ti. Caesari fuisse naturam ut expergefactus noctu paulisper haud alio modo quam clarā luce contueretur omnia, paulatim tenebris se obducentibus, Plin. – 2) übtr.: a) die Finsternis = die Blindheit, occĭdit extemplo lumen tenebraeque sequuntur, Lucr.: tenebras et cladem lucis ademptae obicit, Ov.: quorum caeca lumina in altissimis tenebris erant, eorum oculos in pristinum restituebat aspectum, Lact. – b) das Dunkel vor den Augen bei Ohnmacht usw., tenebrae oboriuntur, genua inediā succĭdunt, es wird dunkel od. schwarz vor den Augen, Plaut.: obortae sunt subito tenebrae, Sen. rhet.: tenebris nigrescunt omnia circum, Verg. – c) das Todesdunkel, iuro me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.; vgl. certum est mihi ante tenebras (= noctem) persequi tenebras (= mortem). Plaut. – 3) meton., der dunkle-, finstere Ort, das Loch, derSchlupfwinkel, von der Unterwelt, malae Orci, Catull.: infernae, Hor. u. Verg.: Stygiae, Verg.: absol. b. Verg. u. Ov. – v. Gefängnis, clausi in tenebris, Sall.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: ex tenebris et carcere procedere, Curt.: in robore et tenebris expirare, Liv. – v. einem Badeorte, Grylli, Mart. – v. einem Schlupfwinkel, ubi sint tuae tenebrae, Catull.: cum illa coniuratio ex latebris atque ex tenebris erupisset, Cic. – v. Bordelle, homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum, Cic. – II) bildl.: 1) die Dunkelheit, Verborgenheit, Niedrigkeit, quae iacērent omnia in tenebris, nisi etc., Cic.: vestram familiam obscuram e tenebris in lucem evocavit, Cic.: neque te ex viri amplissimi dignitate, sed ex tuis tenebris extraham, Cic.: o tenebrae, o lutum, o sordes (Piso)! Cic. – 2) die Finsternis, das Dunkel, vos denique in tantis tenebris erroris et inscientiae clarissimum lumen menti meae praetulistis, Cic.: si quid est, quod indagaris, inveneris, ex tenebris erueris, Cic.: latent ista omnia crassis occultata et circumfusa tenebris, Cic.: tenebris ignorantiae circumfusi, Lact.: densissimis tenebris involuta mortalium mens, Val. Max.: tantis offusis tenebris ne scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum relinquerunt, Cic.: obducere tenebras rebus clarissimis, Cic.: qualibus in tenebris vitae quantisque periculis degitur, in welch finsterem Schicksal, Lucr.: offundunt tenebras (sie führen hinters Licht) et veritatem caligine obducunt, Lact.: si quid tenebrarum offudit exsilium, in trübe Stimmung versetzt, Cic.: aber tenebras offundere iudicibus, die R. mit Blindheit schlagen, Cic. fr.: tenebras dispulit calumniae, Phaedr. – 3) Dunst, Schwindel, quas tu mihi tenebras trudis? Plaut. Epid. 476: qui linguae vitaeque tenebras sequuntur, dem Dunst in Worten u. Werken nachjagen. Gell. 10, 22, 1. – / Sing. tenebra, Apul. met. 5, 20. Lampr. Commod. 16, 2. Ven. Fort. carm. 10, 17, 36. Gramm, inc. de idiom. gen. (IV) 582, 54. Gloss. II, 546, 35 u.ö.

    lateinisch-deutsches > tenebrae

  • 23 textus

    textus, ūs, m. (texo), I) das Gewebe, Geflecht, u. übtr. übh. die Zusammenfügung, Lucr., Plin. u.a. – II) bildl.: a) das Gewebe, die Verbindung, Aufeinanderfolge, der Zusammenhang, calumniae, Apul.: gestorum, Amm.: brevi textu percurram, kurz, Amm.: so v. Zusammenhang der Rede, die fortlaufende Rede, Quint. 9, 4, 13. – b) das Gewebe der Rede = die Darstellung, der Inhalt, der Text, quorum res gestae plures atque clariores longiorem desiderant textum, Capit. Maxim, duo 1. § 3: peniculo serie litterarum abstersā, solā relictā subscriptione alter multum a vero illo dissonan s subscribitur textus, Amm. 15, 5, 4: priore textu interpolato, ibid. § 12: Punicorum confisus textu librorum, ibid. 22, 15, 8: ergo redeundum ad textum (zum eigentlichen Text, zum Thema), ibid. 14, 6, 26.

    lateinisch-deutsches > textus

  • 24 calumnia

    calumnĭa, ae, f. [st2]1 [-] calomnie, accusation fausse, accusation injuste. [st2]2 [-] chicane (en justice). [st2]3 [-] cabale, manoeuvre, supercherie, imposture, fourberie, ruse.    - calumniam afferre: intenter une accusation en calomnie.    - Metellus calumniā dicendi tempus exemit, Cic. Att. 4, 3, 3: Métellus, par des subtilités, employa jusqu'au bout le temps de parole.    - res extracta est variis calumniis, Cic. Fam. 1, 4, 1.: l'affaire fut traînée en longueur par diverses manoeuvres.    - calumnia timoris, Cic.: frayeur sans fondement.    - nimiā contra se calumniā, Quint. 10, 1, 115: par une rigueur excessive (d'un auteur) envers ses écrits.
    * * *
    calumnĭa, ae, f. [st2]1 [-] calomnie, accusation fausse, accusation injuste. [st2]2 [-] chicane (en justice). [st2]3 [-] cabale, manoeuvre, supercherie, imposture, fourberie, ruse.    - calumniam afferre: intenter une accusation en calomnie.    - Metellus calumniā dicendi tempus exemit, Cic. Att. 4, 3, 3: Métellus, par des subtilités, employa jusqu'au bout le temps de parole.    - res extracta est variis calumniis, Cic. Fam. 1, 4, 1.: l'affaire fut traînée en longueur par diverses manoeuvres.    - calumnia timoris, Cic.: frayeur sans fondement.    - nimiā contra se calumniā, Quint. 10, 1, 115: par une rigueur excessive (d'un auteur) envers ses écrits.
    * * *
        Calumnia. Cic. Calomnie, quand faulsement et malitieusement on allegue, ou on met à sus quelque chose à aucun.
    \
        Calumnia. Cic. Invention ou allegation qu'on fait par malice plus que par bonne foy.
    \
        Calumnia ieiuna Cic. Maigre, de petit effect, Qui ne peult nuire.
    \
        Adhibere calumniam. Cic. Faire finesse en quelque chose, User de finesse.
    \
        Calumniam contundere. Cic. Rompre et mettre à neant.
    \
        Effugere calumniam. Cic. Eviter.
    \
        Imponere alicui calumniae personam. Cic. Le reputer calomniateur.
    \
        Iurare calumniam in aliquem dicebatur accusator. Liu. Quand il faisoit serment en jugement publique qu'il ne venoit point accuser par calomnie.
    \
        Obterere calumniam. Cic. Mettre à neant.
    \
        Calumnia. Cic. Subtilité d'esprit.

    Dictionarium latinogallicum > calumnia

  • 25 persona

    persona, ae, f. [st2]1 [-] masque (porté par les acteurs); acteur. [st2]2 [-] masque, fausse apparence. [st2]3 [-] figure (en terre ou en pierre), statue. [st2]4 [-] rôle (au théâtre ou dans la vie réelle), charge, fonction, dignité. [st2]5 [-] personnage, caractère. [st2]6 [-] personne, individu, homme; personnalité. [st2]7 [-] t. de gram. personne.    - persona tragica, Phaedr.: masque de tragédie.    - personae hiatus, Juv.: bouche d'un masque.    - persona adicitur capiti, Plin. 12, 14, 32, § 59: on couvre la tête d'un masque.    - personas extremis imbricibus imponere, Plin. 35, 12, 43, § 152: placer des figures au bord des toits.    - personam in re publicâ tueri principis, Cic. Phil. 8, 10, 29: remplir la fonction de chef de l'Etat.    - tantam personam sustinere, Cic.: jouer un rôle aussi difficile.    - hujus Staleni persona, Cic.: ce Stalénus.    - in personam, non in rem, sententiam dicere, Sen.: donner son avis sur la personne, et non sur la chose.    - tertia persona, Quint.: la troisième personne.
    * * *
    persona, ae, f. [st2]1 [-] masque (porté par les acteurs); acteur. [st2]2 [-] masque, fausse apparence. [st2]3 [-] figure (en terre ou en pierre), statue. [st2]4 [-] rôle (au théâtre ou dans la vie réelle), charge, fonction, dignité. [st2]5 [-] personnage, caractère. [st2]6 [-] personne, individu, homme; personnalité. [st2]7 [-] t. de gram. personne.    - persona tragica, Phaedr.: masque de tragédie.    - personae hiatus, Juv.: bouche d'un masque.    - persona adicitur capiti, Plin. 12, 14, 32, § 59: on couvre la tête d'un masque.    - personas extremis imbricibus imponere, Plin. 35, 12, 43, § 152: placer des figures au bord des toits.    - personam in re publicâ tueri principis, Cic. Phil. 8, 10, 29: remplir la fonction de chef de l'Etat.    - tantam personam sustinere, Cic.: jouer un rôle aussi difficile.    - hujus Staleni persona, Cic.: ce Stalénus.    - in personam, non in rem, sententiam dicere, Sen.: donner son avis sur la personne, et non sur la chose.    - tertia persona, Quint.: la troisième personne.
    * * *
        Persona, personae, pen. prod. Cicero. La personne ou qualité d'un chascun.
    \
        Pacifica persona. Cic. Un homme pacifique.
    \
        Medicos nihil tentasse iudico: quia nemo in splendida persona periclitari voluerit coniectura sua: ne, si non seruasset, occidisse videretur. Cels. Experimenter sur un grand et noble personnage, De haulte et noble qualité.
    \
        Non alienum fuit personas quasdam a vobis recognosci. Cicero. Aucuns.
    \
        Persona. Cic. La qualité en procedure. B.
    \
        Persona. Plin. Un faulx visage, Une masque.
    \
        Persona. Terent. Un personnage d'une farce.
    \
        Cerea persona. Lucret. Image ou statue de cire.
    \
        Alienam ferre personam. Liu. Se desguiser, Se contrefaire, Contrefaire de l'homme de bien.
    \
        Imponere alicui personam. Cic. Luy bailler quelque charge.
    \
        Imponere alicui personam calumniae. Cic. Luy faire jouer le personnage d'un calomniateur.
    \
        Imponere personam improbam alicui. Cic. Luy faire jouer le rolle et le personnage d'un meschant, Se servir de luy en quelque meschanceté.
    \
        Sustineo vnus tres personas, meam, aduersarii, iudicis. Cicero. Je joue trois personnages ou trois rolles.
    \
        Personae. Vlpianus. Marmousets tels qu'on veoit és fontaines jectants l'eaue.

    Dictionarium latinogallicum > persona

  • 26 subiicio

        Subiicio, subiicis, pen. corr. subieci, pen. prod. subiectum, subiicere. Virgil. Mettre dessoubs.
    \
        Brachia subiecit collo. Ouidius. Elle m'a accollé, ou elle m'accolla.
    \
        Subiicere securi ceruices. Liuius. Presenter sa teste pour estre coupee.
    \
        Prelo subiicere. Columel. Mettre soubs la presse ou pressoir, Mettre en presse, Pressoirer, Presser.
    \
        Ignem subiicere. Cic. Mettre le feu dedens quelque chose.
    \
        Ignem fornaci subicere. Vlpian. Mettre le feu au fourneau.
    \
        Oua subiicere gallinis. Plin. Les mettre couver.
    \
        Sacculum puluino subiicere. Seneca. Mettre sa bourse soubs le chevet.
    \
        Pedibus subiicere. Virgil. Mettre soubs les pieds.
    \
        Subiicere. Plin. iun. Assoubjectir, Subjuguer, Rendre soubject.
    \
        Subiici tutelae alicuius. Cic. Estre soubject.
    \
        Subiicere se imperio. Cic. Se soubmettre et assoubjectir.
    \
        Subiicere ferro terram. Cic. Cultiver la terre.
    \
        Subiicere. Plin. iunior. Reduire en memoire, Faire souvenir, Ramentevoir.
    \
        Subiicere cogitationi suae. Cic. Reduire en son pensement, Mettre en sa pensee.
    \
        Subiicere spem dicitur res aliqua. Cic. Donner esperance.
    \
        Subiicere carmina alicui. Propert. Bailler et fournir, Inspirer.
    \
        Subiicere aliquid oculis. Plin. iunior. Raconter tellement une chose, qu'il semble qu'on la voye.
    \
        Foediora his quae subiiciebantur oculis. Liu. Qu'on voyoit.
    \
        Subiicere sensibus. Cic. Proposer et mettre au devant.
    \
        Subiicere calumniae, per translationem. Liu. Mettre en danger de calomnie, Exposer à calomnie.
    \
        Subiici crimini. Liu. Estre blasmé et accusé d'aucune faulte.
    \
        Subiicere faces inuidiae alterius. Ci. Tascher à le mettre en haine de plus en plus, Allumer l'inimitié des gents à l'encontre d'aucun.
    \
        Subiicere odio ciuium aliquid. Cicero. Faire enhair et trouver mauvais.
    \
        In locum eorum subiecit, quos secum ex Italia adduxerat. Liu. Mist en leur place.
    \
        Subiicere testamenta. Cic. Supposer testaments fauls.
    \
        Subiicere testes. Quintil. Suborner et supposer fauls tesmoings.
    \
        Subiicere. Varro. Respondre et prendre la parolle.
    \
        Quae causa tum subiiciebatur ab ipso Iudices huius tam nefariae crudelitatis? Cicero. Quelle raison rendoit il, ou alleguoit il?
    \
        Subiicere exemplum. Columel. Amener un exemple apres ce qu'on a raconté.
    \
        Subiicere rationem. Cic. Rendre raison.
    \
        Subiicere. Virgil. Respondre.
    \
        Subiicere aliquid praeconi, vel praeconis voci. Cic. Vendre quelque chose au plus offrant, La faire vendre par justice et à l'encant.
    \
        Vis subiecta voci. Cicero. La signification et importance d'un mot.
    \
        Huic verbo VOLVPTAS, duas res subiiciunt. Cicero. Ils dient que ce mot VOLVPTAS emporte deux choses, ou il ha deux especes soubs luy, ou soubjectes à luy.
    \
        Corpora saltu subiiciunt in equos. Virg. Ils saillent d'embas sur leurs chevauls.
    \
        Regem in equum subiecit. Liu. L'a jecté sur le cheval.

    Dictionarium latinogallicum > subiicio

  • 27 calliditas

    calliditās, ātis, f. (callidus), die Eigenschaft des callidus, das Gewitztsein, die praktische Lebensklugheit, im guten Sinne der feine, richtige Blick, die geistige Gewandtheit, im üblen Sinne die Verschmitztheit, Verschlagenheit, schlaue List, Schlauheit, vincere omnes calliditate et celeritate ingenii, Nep.: ad novitatem accedere calliditate ingeniorum contigit, Plin.: scientia, quae est remota ab iustitia, calliditas potius quam sapientia appellanda, Cic.: stulta c. perverse imitata prudentiam, Cic.: haec Romana esse, non versutiarum Punicarum neque calliditatis Graecae, Liv.: nihil dolo (Arglist) factum ac magis calliditate (Schlauheit) Iugurthae, Sall.: his inest latens et operta et inveterata (abgefeimte) calliditas, Sen.: illi, quos ignavia aut prava calliditas armis abstinuit, Sall. fr. – v. der Kriegslist, calliditas ad robur accesserat, Flor. 3, 4, 3: u. übtr., v. orator. Kunstgriff, genus eiusmodi calliditatis atque calumniae, Cic. part. or. 137. – Plur., Syri calliditates, Schelmereien, Praktiken, Ter. heaut. 887: omnes fallacias et calliditates suas ad decipiendum hominem intendit, Lact. 2, 12, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calliditas

  • 28 dispello

    dis-pello, pulī, pulsum, ere, auseinander treiben, - jagen, zerstreuen, I) im engern Sinne (Ggstz. compellere), a) leb. Wesen, v. Pers. als Subj., pecudes, Cic.: Colchos, Val. Flacc. – v. Lebl. als Subj., wie v. Sturm usw., Teucrorum alios, Verg.: per undas nos, Verg. – b) Lebl.: dispulsa suo de coetu materiai copia, Lucr.: aeratā disp. aequora prorā, durchschneiden (v. einem Schiffe), Stat. – übtr., qui hosce amores nostros dispulsos conpulit, Plaut. asin. 738. – II) im weitern Sinne, zerstreuen, zerteilen, vertreiben, verscheuchen, a) physische Zustände, umbras, Verg.: sole od. incalescente sole dispulsā nebulā, Liv.: bellantem somnum, poet. = den Schlaf des von Schlachten Träumenden, Sil.: im Bilde, tenebras calumniae, Phaedr.: ab animo tamquam ob oculis caliginem, Cic. – b) übtr., geistige Zustände, inediae metum, Amm.: omnes luctus omnesque e pectore curas, Sil.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispello

  • 29 fiscalis

    fiscālis, e (fiscus), fiskalisch, a) den Fiskus betreffend, dem Fiskus zustehend, calumniae, wegen Defraudation des Fiskus, Suet.: res, ICt.: vina, Vopisc.: molestiae, Aur. Vict.: fiscalium praestationum exactores, Firm. math. 4, 10, 8 u. 6, 3, 3. – Plur. subst., fiscālia, ium, n., die Gelder für den Fiskus, Corp. inscr. Lat. 9. 4796. – b) dem Fiskus obliegend, vom Fiskus zu stellend, cursus, Spart. Hadr. 7, 5: reda, Sulp. Sev. dial. 2, 3, 2: gladiatores, Capit. Gord. 33, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fiscalis

  • 30 infitiae

    īnfitiae, ārum, f. (infitior), das In-Abrede-Stellen, nur in der Verbindung: infitias ire od. ire infitias, etw. in Abrede stellen, ableugnen, von etw. nichts wissen wollen (Ggstz. fateri, confiteri), gew. m. vorhergeh. Negation = kein Hehl haben, anerkennen, a) eine Tatsache: α) m. (gew. allgem.) Acc.: omnia infitias ire, quae dudum confessa est, Plaut.: quod nemo it infitias (als Parenthese), Nep.: amicitiam, quae nobis cum Philota fuit, non infitias eo, Curt. – β) m. folg. Fragesatz: quī lubet... ire infitias mihi facta quae sunt? Plaut. Men. 396. – γ) m. folg. Acc. u. Infin.: infitias eunt mercedem se belli Romanis inferendi pactos (esse), Liv. – m. vorhergeh. allg. Acc., quorum alterum neque nego neque infitias eo, nos enixe operam dedisse, ut etc., Liv. – δ) m. folg. quin u. Konj., non (nec) eo infitias od. infitias eo, quin etc., Frontin. aqu. 72. Gell. 2, 26, 7; 19, 8, 5. – ε) absol. = es in Abrede stellen, davon nichts wissen wollen, Ausflüchte machen, si hoc palam proferimus, infitias ibit,Ter.: infitias ire coepit filio, Plaut. Bacch. 259: non ibo infitias, Tac. – b) Empfangenes vor Gericht in Abrede stellen, sich aufs Leugnen legen, absol., calumniae causā, Paul. dig. 10, 2, 44. § 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infitiae

  • 31 licentia

    licentia, ae, f. (licet), die Freiheit, die Erlaubnis, nach seinem Belieben zu handeln, die Ungebundenheit, I) im allg.: Licet. Hercules istum infelicet cum sua licentia, Plaut.: magnis et divinis bonis hanc licentiam (Vorrecht) assequebantur, Cic.: quo (milites) ex tanta victoria licentiam sibi assumpsissent immoderate peccandi, Auct. b. Afr.: tantum licentiae dabat gloria, Cic.: an dabat hanc licentiam consuetudo? Cic.: pueris non omnem ludendi damus licentiam, Cic.: datam et absolvendi licentiam, Tac.: quam infinitam istis hominibus licentiam pecuniarum eripiendarum daturi sitis, Cic.: nobis nostra Academia magnam licentiam dat, ut id nostro iure liceat defendere, Cic.: ne ab ipso propter periculum nostrum concessam videamur habere licentiam fingendi, Cic.: quantam habent ad maledicendum licentiam, Cic.: ut verear, ne maiorem largiar ei, qui contra dicturus est, libertatem et licentiam, Cic.: cum iste calumniae licentiam suā auctoritate ostendisset, wiewohl Verres durch seine Erklärung angedeutet hatte, daß Ränke gegen ihn gestattet sein sollten, Cic.: itaque in iis est perniciosus error, qui existimant libidinum peccatorumque omnium patere in amicitia licentiam, die Fr. eröffne zu allen Au. u. V. unbeschränkte Erlaubnis, Cic.: utrum magistratus peccato defensionem constituant, an peccandi potestatem licentiamque permit-
    ————
    tant? Cic.: licentiam omnem passim lasciviendi permittebat militibus, Suet.: hāc licentiā permissā, ut ab aratore quantum poposcisset auferret, Cic.: numquam ipsimet nobis praecideremus istam licentiam libertatemque vivendi, Cic.: usi superiorum temporum atque itinerum licentiā, Caes.: penes unum necis civium et vitae licentia, unbeschränkte (volle) Gewalt über usw., Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 15. – als rhet. Fig. = παῤῥησία, Lizenz, freie Rede, Cornif. rhet. 4, 48. – II) insbes.: a) die Ungebundenheit im Handeln u. Denken = die Willkür, oratorum, die Ausschreitungen, Tac.: poëtarum, Cic.: fecunda vatum, Ov.: fortunae, Laune, Sen.: poëtica, Lact.: o licentiam iocularem! o welch lächerliche W.! Cic.: intercalandi licentia, Suet.: licentia verborum, Cic.: libertas verborum et licentia (Lizenz) figurarum, Quint.: homo ad scribendi licentiam liber, Cic.: alcis licentiae resistere, Cic.: tantum licentiae sumpsisse, ut etc., Liv. – b) die Ungebundenheit = Zügellosigkeit, Ausgelassenheit, Frechheit, verb. alcis licentia libidoque, Cic.: licentia arrogantiaque, Caes.: licentia militaris, Auct. b. Afr. u. Tac.: nocturni temporis, von der Nachtzeit begünstigte, Caes.: Alexandrina vita et licentia, Caes.: effusa licentia, Liv.: deteriores omnes sumus licentiā, Ter.: augere alci licentiam, Caes.: coërcere militarem licentiam, Tac.: comprimere hominum licentiam, Cic.: crescente licentiā, Iustin.: habere impunitatem licent-
    ————
    iamque sempiternam, Cic.: licentiam temporum intercludere, seiner Z., die die Zeitumstände gestattet hatten, auf einmal ein Ziel setzen (v. einem Umstand), Caes.: inveteratā cum gloria etiam licentiā, Nep.: indomitam refrenare licentiam, Hor. – lebl. Ggstde., magna gladiorum est licentia, Cic.: immensa licentia ponti, Ov.: lic. verborum, freche Sprache, Curt.: ita servorum modo praeter spem repente manumissorum licentiam vocis et linguae experiri, Frechheit in Ton und Sprache, Liv.: obtinere licentiam cupiditatum suarum, Cic. – u. personif., Licentia, als Göttin, die Frechheit, Cic. de legg. 2, 42.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > licentia

  • 32 praetendo

    prae-tendo, tendī, tentum, ere, I) hervorstrecken, a) = herausstrecken, hervorragen lassen, ubi visum in eo (culice) praetendit? wo hat sie bei ihr das Gesicht vorgeschoben? Plin. 11, 2: propagines e vite altius praetentae (hervorragend), Fab. Pict. b. Gell. 10, 15, 13. – b) = vor sich hinhalten, tela, cuspidem, Ov.: hastas dextris, Verg.: ramum olivae manu, Verg.: velamenta manu supplice, Ov. – poet., nec coniugis umquam praetendi taedas, nie habe ich die Fackeln des Ehegatten zur Schau getragen, d.i. eine rechtmāßige Ehe beansprucht, Verg. Aen. 4, 339. – II) etw. vor etw. vorspannen, vorziehen, vormachen, A) eig. u. übtr., 1) eig.: cilicia, Liv.: vestem ocellis, vorhalten, Ov.: saepem segeti, Verg.: electarum ferarum aut umero aut lateri vellera laevo, Ov. – 2) übtr., etwas vor etw. vorziehen, vorstellen, sermonem decreto, vorsetzen, Liv.: offirmare animum auribusque praetendere, gleichs. vor die Ohren vorhalten = vor den Ohren die Oberhand behalten lassen, Plin. ep. – dah. praetendī, v. Örtl., vor od. an etw. hinliegen, -gelegen sein, mit Dat., Baeticae praetenditur Lusitania, Plin.: quidquid castrorum Armeniis praetenditur, Tac.: praetenta Syrtibus arva, Verg.: absol., tenue praetentum litus esse, Liv. – B) bildl., bei etw. vorschützen, vorwenden, vorgeben, alqd seditioni, Liv.: nomen hominis doctissimi suis immani-
    ————
    bus et barbaris moribus, bemänteln mit dem N., Cic.: legatorum decretum calumniae, beschönigen mit dem D., Liv.: so auch desidiae suae alienam, Plin. ep.: vultum et tristitiam et dissentientem a ceteris habitum pessimis moribus, Quint. – ohne Dat., honesta nomina, zum Vorwande nehmen, Tac. ann. 14, 21: plures pupilli unum debitum praetendentes, die eine Schuld vorgeben, Paul. dig. 2, 14, 9 pr.: plebeiam facie tenus praetendens humanitatem, ein allgemeines Mitleid bloß im Gesichte vorgebend = unter dem Scheine eines allg. M. im Gesichte, Apul. met. 10, 23. – III) vor dem Lager (als Wache) liegen, Eccl. (s. Gronov Observv. eccl. p. 560 Fr.). – Ungew. Partiz. praetēnsus, Anthol. Lat. 127. 5 (947, 5) u. spät. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praetendo

  • 33 tenebrae

    tenebrae, ārum, f. (dissimiliert aus *temebrae für *temesrae; dies zu *temus, eris, vgl. temere u. altind. támisrā, Finsternis), die Finsternis (Ggstz. lux, lumen), I) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: Cic. u.a.: taetris tenebris, Cic. – b) die Finsternis der Nacht, die Nacht, quo modo redissem luce, non tenebris, Cic.: Antigonus tenebris obortis ignes conspicatur, als es finster (Nacht) geworden war, Nep.: primis tenebris movit, Liv.: quo cum primis se intendentibus tenebris pervenissent, Liv.: ferunt Ti. Caesari fuisse naturam ut expergefactus noctu paulisper haud alio modo quam clarā luce contueretur omnia, paulatim tenebris se obducentibus, Plin. – 2) übtr.: a) die Finsternis = die Blindheit, occĭdit extemplo lumen tenebraeque sequuntur, Lucr.: tenebras et cladem lucis ademptae obicit, Ov.: quorum caeca lumina in altissimis tenebris erant, eorum oculos in pristinum restituebat aspectum, Lact. – b) das Dunkel vor den Augen bei Ohnmacht usw., tenebrae oboriuntur, genua inediā succĭdunt, es wird dunkel od. schwarz vor den Augen, Plaut.: obortae sunt subito tenebrae, Sen. rhet.: tenebris nigrescunt omnia circum, Verg. – c) das Todesdunkel, iuro me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.; vgl. certum est mihi ante tenebras (= noctem) persequi tenebras (= mortem). Plaut. – 3) meton., der dunkle-, finstere Ort, das Loch, der
    ————
    Schlupfwinkel, von der Unterwelt, malae Orci, Catull.: infernae, Hor. u. Verg.: Stygiae, Verg.: absol. b. Verg. u. Ov. – v. Gefängnis, clausi in tenebris, Sall.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: ex tenebris et carcere procedere, Curt.: in robore et tenebris expirare, Liv. – v. einem Badeorte, Grylli, Mart. – v. einem Schlupfwinkel, ubi sint tuae tenebrae, Catull.: cum illa coniuratio ex latebris atque ex tenebris erupisset, Cic. – v. Bordelle, homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum, Cic. – II) bildl.: 1) die Dunkelheit, Verborgenheit, Niedrigkeit, quae iacērent omnia in tenebris, nisi etc., Cic.: vestram familiam obscuram e tenebris in lucem evocavit, Cic.: neque te ex viri amplissimi dignitate, sed ex tuis tenebris extraham, Cic.: o tenebrae, o lutum, o sordes (Piso)! Cic. – 2) die Finsternis, das Dunkel, vos denique in tantis tenebris erroris et inscientiae clarissimum lumen menti meae praetulistis, Cic.: si quid est, quod indagaris, inveneris, ex tenebris erueris, Cic.: latent ista omnia crassis occultata et circumfusa tenebris, Cic.: tenebris ignorantiae circumfusi, Lact.: densissimis tenebris involuta mortalium mens, Val. Max.: tantis offusis tenebris ne scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum relinquerunt, Cic.: obducere tenebras rebus clarissimis, Cic.: qualibus in tenebris vitae quantisque periculis degitur, in welch finsterem Schicksal, Lucr.: offundunt tenebras
    ————
    (sie führen hinters Licht) et veritatem caligine obducunt, Lact.: si quid tenebrarum offudit exsilium, in trübe Stimmung versetzt, Cic.: aber tenebras offundere iudicibus, die R. mit Blindheit schlagen, Cic. fr.: tenebras dispulit calumniae, Phaedr. – 3) Dunst, Schwindel, quas tu mihi tenebras trudis? Plaut. Epid. 476: qui linguae vitaeque tenebras sequuntur, dem Dunst in Worten u. Werken nachjagen. Gell. 10, 22, 1. – Sing. tenebra, Apul. met. 5, 20. Lampr. Commod. 16, 2. Ven. Fort. carm. 10, 17, 36. Gramm, inc. de idiom. gen. (IV) 582, 54. Gloss. II, 546, 35 u.ö.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tenebrae

  • 34 textus

    textus, ūs, m. (texo), I) das Gewebe, Geflecht, u. übtr. übh. die Zusammenfügung, Lucr., Plin. u.a. – II) bildl.: a) das Gewebe, die Verbindung, Aufeinanderfolge, der Zusammenhang, calumniae, Apul.: gestorum, Amm.: brevi textu percurram, kurz, Amm.: so v. Zusammenhang der Rede, die fortlaufende Rede, Quint. 9, 4, 13. – b) das Gewebe der Rede = die Darstellung, der Inhalt, der Text, quorum res gestae plures atque clariores longiorem desiderant textum, Capit. Maxim, duo 1. § 3: peniculo serie litterarum abstersā, solā relictā subscriptione alter multum a vero illo dissonan s subscribitur textus, Amm. 15, 5, 4: priore textu interpolato, ibid. § 12: Punicorum confisus textu librorum, ibid. 22, 15, 8: ergo redeundum ad textum (zum eigentlichen Text, zum Thema), ibid. 14, 6, 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > textus

  • 35 facere

    делать: 1) совершать известное действие, quae facta contra bonos mores fiunt, nec facere nos posse credendum, est (1. 15 D. 28, 7. 1. 102. D. 50, 17);

    facere contra s. adversus legem, SCtum, voluntatem defuncti etc. (см. adversus s. 1., contra s. 1. 1. 9 § 8. D. 4, 2. 1. 3 D. 1, 1. 1. 55. D. 50, 17).

    2)особ., как предмет обязательства, обозначает в обширнейшем смысле а) всякое действие, т. е. состоящее как в даче какой-либо вещи или предоставлении пользования оною, так и в оказании какой-либо услуги или помощи (1. 218 D. 50, 16. cf. 1. 175 eod.); отсюда обозн. также исполнение обязательства, состоящее in praestando, solvendo: facere posse = solvendo esse (1. 8. 9. D. 12, 6. l. 23 pr. I. 81. D. 17, 2. 1. 18 § 1. 1. 28. 54. D. 24. 3 1. 1 § 1 D. 42, 7. I. 21. D. 46, 3. 1. 63 § 7. 1. 68 § 1 D. 17, 2);

    centum tautum facere posse (1. 82 D. 35, 2);

    quatenus facere potest debitor (1. 49 D. 2, 14. l. 3 pr. D. 13, 5. 1. 63 D. 17, 2. 1. 36 D. 24, 3. 1. 33 pr. D. 39, 5. 1. 16- 25 D. 42, 1. 1. 35 pr. D. 3, 5);

    nihil vel minus facere posse (1. 1 § 43 D. 16, 3);

    facere iudicatum (1. 45 § 1. D. 5, 1. 1. 42 pr. D. 12, 1. 1. 45. D. 46, 1);) в более тесном смысле обозн. всякое действие, которое не вмещает в себе понятия dandi, т. е. передачи предмета в собственность другого лица (см. s. 1. с), противоп. dare;

    3) совершать, причинять, fac. homicidium (1. 1 § 21. D. 48,18. I. 28 § 15 D. 48, 19), stuprum, adulterium (1. 12 D. 48, 6), furtum (1. 7 pr. 1. 18. 19 § 6. I. 23 D. 47, 2);

    si nox furtum faxsit (L. XII tab. VIII, 11), si servus furtum faxit (1. c. XII. 3), cum nexum faciet (1. c. VI. 1);

    damnum (1. 151 D. 50, 17), pauperiem, iniuriam (1. 1 pr. § 3 D. 9, 1), si iniuriam faxsit (L. XII, tab. VII, 4);

    vim, metum (1. 9 § 1. 8. 1. 14 § 2. 13. 15 D. 4, 2) moram (см.);

    4) составлять, fac. testamentum, tabulas testamenti (1. 18 § 1. 1. 19 D. 28, 1), codicillum (1. 19 D. 29, 7. 1 37 § 1 D. 32);

    5) заключать, совершать, fac. locationem, venditionem (1. 8 § l D. 42, 5), nomina (1. 9 pr. 13. 2,14. 1. 39 § 14. D. 26, 7. 1. 46. D. 32);

    6) facere negotium, причинять неприятности: calumniae causa negotium facere alicui (1. 1 pr. § l 1. 3 § 1. D. 3, 6. 1. 5. pr. D. 37, 15);

    7) сделать: locat artifex operam suam, i. e. faciendi necessitatem (1. 22 § 2. D. 19, 2);

    opus factum (1. 21 § 1 D. 39, 2);

    materia facta (1. 6. D. 6, 1);

    argentum, aurum factum (1. 78 § 4 D. 32. 1. 27 D. 34, 2);

    8) заниматься: fac. medicinam (1. 26 § 1 D. 38, 1), argentariam (1. 4 § 3. 4 D. 2, 13), artem ludicram, lenocinium (1. 4pr. § l. 2. D. 3, 2);

    9) сделать кого чем, possessorem fac. aliquem (1. 22 D. 50, 16. 1. 6 § 5. 1. 13 § 5. D. 3, 2);

    suspectum fac. aliquem (1. 2 D. 27, 8);

    fieri, делаться, iure institutionis, ex testamento, heres factus (1. 5 D. 28, 6. 1. 68 § 1 D. 30. 1. 40 § 1 D. 1, 7);

    sui iuris, paterfamil. factus (1. 2 § 1. 1. 3 D. 14, 5. 1. 3 § 4. 1. 20 D. 14, 6);

    pubes factus pupillus (1. 4 D. 27, 2);

    annorum XIV factus (1. 22 pr. D. 36, 2);

    furiosus mentis compos factus (1. 47 D. 29, 2. 1. 2 § 11. D. 38, 17);

    liber servus factus (1. 1 § 4. eod. 1. 38 pr. D. 46, 3);

    fundus sacer factus (1. 91 § 1 D. 45, 1. 1. 3 § 8 D. 12, 4. 1. 55 D. 35. 1. 1. 2 D. 39, 6. 1. 24 D. 3, 5);

    fundum facere emtoris (1. 25 § 1 D. 18, l);- делать, facit totum voluntas defuncti (1. 35 § 3 D. 28, 5);

    facere dodrantem, quadrantem bonorum (см. dodrans);

    10) творить, установлять, назначать, fac. ius (1. 40 D. 1. 3);

    fac. plures gradus heredum (1. 36 pr. D. 28, 6);

    dotem fac. alicui (1. 49 D. 23, 3);

    curatores (1. 9 D. 27, 10);

    ad actionem procurator factus (1. 13 pr. D. 2, 14);

    11) употреблять, издерживать, fac. alimenta in aliquem (1. 5 § 14 D. 25, 3. 1. 19 § 2 D. 36, 1), fac. impensas (см.);

    12) = agere s. 2: annum in fuga facere (1. 14 § 1. D. 40, 7);

    13) оценивать, magni, parvi facere (1. 4 § 6 D. 1, 16. 1. 1 § 10 D. 43, 24. 1. 16. C. 10, 31); - 14) = experiri, иметь: fac. lucrum (см.), damnum, потерпеть (1. 56 D. 30. 1. 26 D. 39, 2);

    vitium facere. испортиться (1. 32 eod. 1. 10 § 1 D. 14, 2);

    abortum facere (см.);-15) противоп. immittere, на недвижимом имуществе, на земле другого лица делать какие-нб. перемены, постройки (1. 1 pr. D. 43, 6. 1. 2 pr. D. 43, 8. 1. 1 pr. D. 43, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > facere

  • 36 amplus

        amplus adj. with comp. and sup.    [am- (for ambi-) + PLE-], of large extent, great, ample, spacious, roomy: domus, V.: civitas, Cs., C.: porticūs, V.: ter amplum Geryonem... compescit, H.: amplum et excelsum signum, broad and tall: collis castris parum amplus, not broad enough, S.: amplissima curia.—Meton., abundant, numerous, great, full, copious, large: res familiaris: divitiae, H.: dimissis amplioribus copiis, the greater part of the troops, Cs.: ampliores copias expectare, larger reinforcements, Cs.: ut is amplior numerus esset: commeatus spe amplior, S.: amplissima pecunia.—Fig., ample, great, strong, violent: morbus amplior factus, T.: metus: spes, S.: pro amplissimis meritis (honos).—Of external appearance, etc., magnificent, splendid, glorious: praemia: funus, N.: res gestae, S.: honores, H.: occasio calumniae: orator, eminent: munus aedilitatis amplius: ut ampliore quam gerebat dignus haberetur (sc, potestate), S.: funere ampliore efferri, L.: monumentum quam amplissimum facere: mihi gratiae verbis amplissimis aguntur, in the handsomest terms.—In opinion or judgment, illustrious, noble, renowned, distinguished, glorious: familia: Etruscae gentis regem amplum Tuscis ratus, a proud thing for, L.: sibi amplum esse urbem ab se captam frequentari, L.: parvi et ampli, small and great, H.: amplissimo genere natus, Cs.: honos et nomen: ut quisque est genere copiisque amplissimus, Cs.—Esp.: amplissimus, most honorable (of a high office or an illustrious man): amplissimum collegium decemvirale: res gestae: vir.—Of an orator, copious; see also amplius.
    * * *
    ampla -um, amplior -or -us, amplissimus -a -um ADJ
    great, large, spacious, wide, ample; distinguished, important, honorable

    Latin-English dictionary > amplus

  • 37 dis-pellō

        dis-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive asunder, scatter, disperse: pecudes dispulsae: per undas nos, V.: alquos aequore turbo, V.—Fig., to drive away, dispel: sole dispulsa nebula, L.: ab animo caliginem: tenebras calumniae, Ph.

    Latin-English dictionary > dis-pellō

  • 38 improbitās (inpr-)

        improbitās (inpr-) ātis, f    [improbus], wickedness, depravity, dishonesty: singularis: calumniae: illo admirabilis aevo, i. e. rare, Iu.: simiae, roguishness.

    Latin-English dictionary > improbitās (inpr-)

  • 39 re-trahō

        re-trahō trāxī, trāctus, ere,    to draw back, withdraw, call back: me proficiscentem: revocandum universis retrahendumque (Flaminium) censuerunt, L.: manum: quo fata trahunt retrahuntque, V.: aliquid (pecuniae), withhold, L.: cum se retraxit, ne pyxidem traderet, refused: ne te retrahas, H.: se ab ictu, O.—Of fugitives, to drag back, bring back: retrahi (Dumnorigem) imperat, Cs.: ne deprehensus a custodibus retraheretur, L.: ut retractus, non reversus, videretur: ex fugā, S.: ad me illud fugitivom argentum, T.: ad eosdem cruciatūs retrahi, Ta.—Fig., to draw back, withdraw, remove, divert, turn: poëtam Retrahere ab studio, T.: Thebas ab interitu, N.: genus eiusmodi calumniae retrahetur in odium iudicis, i. e. results in: imaginem nocturnae quietis ad spem, i. e. interpret perversely, Ta.—To bring to light again, make known again: oblitterata aerarii nomina, Ta.

    Latin-English dictionary > re-trahō

  • 40 subiciō

        subiciō (the first syl. usu. long by position; often pronounced, and sometimes written, subiiciō), iēcī, iectus, ere    [sub+iacio], to throw under, place under, cast below: inter carros rotasque mataras subiciebant, discharged below (the wagonbodies), Cs.: sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt: artūs subiecto torruit igni, O.: tectis ignīs: cum tota se luna sub orbem solis subiecisset: bracchia pallae, O.: collo Bracchia, O.—Of troops, to bring, cause to be encamped, post: castris legiones, Cs.: se iniquis locis, Cs.— To set up, mount, throw up: corpora in equos, V.: regem in equum, L.: Quantum vere novo se subicit alnus, shoots up, V.— To substitute, forge, counterfeit: testamenta: librum, N.— To suborn: subicitur Metellus, qui hanc rem distrahat, Cs.— Fig., to submit, subject, present: ei libellum: ea, quae subiciebantur oculis, L.: res subiectae sensibus.— To ascribe, attribute: nec videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia, i. e. what meaning is to be attributed to it: intellegere quae res huic voci subiciatur.— To substitute: silentium erat, inopiā potioris subiciundi, L.: pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet. — To place under, make subject, subject se imperio alterius: se populi R. imperio subiectos dolere, Cs.: virtus subiecta sub varios casūs: bona civium voci praeconis: hiemi navigationem, expose, Cs.: fictis auditionibus fortunas innocentium: aliquid calumniae, L.—In thought, to subordinate, bring under, comprise in: formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur: per quam res disperse dictae unum sub aspectum subiciuntur.— In order or time, to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin: cur sic opinetur, rationem subicit, subjoins: a quibusdam senatoribus subiectum est, L.: vix pauca furenti Subicio, i. e. answer, V.— To bring forward, propose, adduce, bring to mind, prompt, suggest: Si meministi id, quod olim dictum est, subice, T.: quid dicerem: quae dolor querentibus subicit, L.: Spes est Peliā subiecta creatis, O.
    * * *
    subicere, subjeci, subjectus V TRANS
    throw under, place under; make subject; expose

    Latin-English dictionary > subiciō

См. также в других словарях:

  • calumniae jusjurandum — /kalamniyiy jssjaraendam/ The oath of (against) calumny. An oath imposed upon the parties to a suit that they did not sue or defend with the intention of calumniating (calumniandi animo), i.e., with a malicious design, but from a firm belief that …   Black's law dictionary

  • calumniae jusjurandum — /kalamniyiy jssjaraendam/ The oath of (against) calumny. An oath imposed upon the parties to a suit that they did not sue or defend with the intention of calumniating (calumniandi animo), i.e., with a malicious design, but from a firm belief that …   Black's law dictionary

  • calumniae juramentum — The oath against calumny; an oath of good faith …   Ballentine's law dictionary

  • actio calumniae — /aekshiyow kalamniyiy/ An action to restrain defendant from prosecuting a groundless proceeding or trumped up charge against plaintiff. An action for malicious prosecution …   Black's law dictionary

  • juramentum calumniae — /juramentam kalamniyiy/ In the civil and canon law, the oath of calumny. An oath imposed upon both parties to a suit, as a preliminary to its trial, to the effect that they are not influenced by malice or any sinister motives in prosecuting or… …   Black's law dictionary

  • actio calumniae — /aekshiyow kalamniyiy/ An action to restrain defendant from prosecuting a groundless proceeding or trumped up charge against plaintiff. An action for malicious prosecution …   Black's law dictionary

  • juramentum calumniae — /juramentam kalamniyiy/ In the civil and canon law, the oath of calumny. An oath imposed upon both parties to a suit, as a preliminary to its trial, to the effect that they are not influenced by malice or any sinister motives in prosecuting or… …   Black's law dictionary

  • actio calumniae — Action for or to restrain a malicious prosecution. (Civil law.) …   Ballentine's law dictionary

  • juramentum calumniae — (Civil law.) The oath of calumny,–an oath disclaiming malice, which was required of each of the parties to an action before trial …   Ballentine's law dictionary

  • Eid [1] — Eid (Juramentum, Jusjurandum), die Betheuerung der Wahrheit od. die Bestärkung eines Versprechens unter Anrufung Gottes od. einer anderen heilig gehaltenen Person od. Sache als Zeugen der Wahrheit u. Rächer der Unwahrheit. Der E. findet sich bei… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • List of classical abbreviations — The following list contains a selection from the Latin abbreviations that occur in the writings and inscriptions of the Romans. NOTOC A*A. Absolvo, Actum, Aedilis, Aes, Aedilis, Ager, Ago, Aio, Amicus, Annus, Antiquo, Auctor, Auditor, Augustus,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»