-
41 caeculto
, —, —, āre [ caecus ] Pl = caecutio -
42 caecut(t)io
caecūt(t)io, —, —, īre [ caecus ]быть словно слепым, быть ослеплённым Ap; плохо видеть ( oculi mihi caecuttiunt Vr) -
43 caecut(t)io
caecūt(t)io, —, —, īre [ caecus ]быть словно слепым, быть ослеплённым Ap; плохо видеть ( oculi mihi caecuttiunt Vr) -
44 Claudius
a, umКлавдий, римск. nomen сабинского происхождения; наиболее известны1) Appius C. Sabinus, родом из сабинского города Regillum; переселился в Рим в 504 г. до н. э. и получил звание патриция; будучи консулом, довел плебеев до ухода на Mons Sacer (494 г. до н. э.) L, T, Su2) Appius C., консул и децемвир (451— 450 гг. до н. э.); известен жестокой политикой в отношении плебеев; вследствие его насилия над Виргинией, он был предан суду, но суда не дождался (покончил с собой или был умерщвлён в тюрьме) L3) Appius C. Crassus, диктатор во время войны с герниками (362 г. до н. э.), умер, будучи консулом, в 349 г. до н. э. L4) Appius C. Caecus, консул в 307 и 296 гг. до н. э., 4 года был цензором; положил начало via Appia; в 296 г. до н. э. сражался против самнитян и этрусков; один из старейших представителей латинской прозы и поэзии; в старости ослеп L, C, Su5) Р. C. Pulcher, сын предыдущего, консул в 249 г. до н. э., потерпел поражение от карфагенского флота L, VM, C, AG6) Р. C. Pulcher ( обычно в народной форме — Clodius), в 62 г. до н. э. был обвинен в оскорблении празднеств в честь Вопа Dea, что было доказано Цицероном; в 58 г. до н. э. стал народным трибуном и, при поддержке триумвиров Цезаря, Помпея и Красса, добился изгнания Цицерона; со своими братьями он держал в страхе весь Рим. пока не был убит Милоном (52 г. до н. э.) C, Su, VP7) Tib. C. Drusus Nero Germanicus, т. е. император Клавдий, младший сын пасынка Августа, Приза Нерона, брат Германика; стал императором после убийства Калигулы в 41 г. н, э., но власть принадлежала сначала его жене, Мессалине, а затем второй жене Агриппине, которая его и отравила (54 г. н. э.) Su, T -
45 commodo
I āvī, ātum, āre [ commodus 4. \]1) угодить, оказать услугу, услужить (кому-л.) (alicui re aliquā или in re aliquā C etc.)caecus claudo (dat.) pede commodat погов. Aus — слепой хромому поможет ногами2) ссудить, одолжить ( aurum alicui C); дать, предоставить (aedes ad nuptias alicui rhH.)c. veniam peccatis T — прощать (отпускать) грехиalicui tempus c. L — дать кому-л. отсрочкуc. manum morituro VP — подать руку умирающему, т. е. прекратить его мученияc. alicui patientem aurem H — терпеливо выслушать кого-л.c. testes falsos Sl — доставить (подыскать) лжесвидетелей3) наделять, одарять ( natura quibusdam avibus cantum commodavit Ap)4) наладить ( trapetum Cato); приложить ( spongiam alicui rei CA); приспособить, приноровить ( orationi vocem PJ)II commodo adv. [ commodus ]1) вовремя, кстати Pl2) удобно, с удобствами ( mori Sen — v. l.) -
46 faber
I bra, brumмастерской, искусной работы, художественно исполненный (faberrimum signaculum Ap)fabra ars O — высокое мастерство, великое искусствоII faber, brī m.1)а) мастер, ремесленник, художникf. aeris H — медник, чеканщикf. eboris H — резчик по слоновой костиf. aerarius PM — бронзовых дел мастерб) pl. рабочиеpraefectus fabrum (=fabrorum) C — мастер, начальник рабочей группы или (воен.) Cs начальник сапёрного отряда2) творец, создатель3) «солнечная» рыба (Zeus Faber, L) Col, O, PM -
47 ictus
I ūs m. [ ico= icio]1) удар, толчок, ушиб, тж. порез, рана (certus T; ambiguus, contrarius C, L; irritus T)caecus i. L — удар вслепую (наугад)i. solis H, O — солнечный (тепловой) ударi. serpentis PM — укус змеиi. scorpiōnis CC, Cs — ужаление скорпионаi. sanguĭnis AV — кровоизлияние, апоплексический ударi. calamitatis C — бедствие, удар судьбы2) нападение, натиск, набег, атакаsub ictu esse Sen — находиться в непосредственной опасности (быть под ударом) или Sil быть перед глазами3) удар такта, ударение H4) биение пульса (i.creber, languidus PM)5)i. foederis Lcn, VM — заключение договораII ictus, a, um part. pf. к ico = icio -
48 palpo
I āvī, ātum, āre1) гладить, поглаживать, похлопывать ( aliquid manu O)2) ласкать (animalia Man, Dig etc.)3) подлаживаться, льстить (alicui Acc, C или aliquem Ap)aliquem munere p. J — задабривать кого-л. подарками4) успокаивать, унимать ( iram alicujus Ap)5) нащупывать дорогу, идти ощупью ( sicuc caecus in tenebris Vlg)II palpo, ōnis m. Pers = palpator -
49 acervus
acervus, ī, m. (viell. von acus, ceris), eine zusammengetragene, eine aufgeschüttete Masse, der Haufen (sowohl als Körper wie als große Menge), I) eig.: frumenti, Plaut., Hor. u. Curt.: tritici, Cic.: farris, Verg.: aeris et auri, Hor.: acervi auri argentique, Sen.: tanti acervi pecuniae, Cic.: ac. caecus, v. Chaos, Ov.: ac. feralis, vom Scheiterhaufen, Val. Flacc.: sarcinas in acervum conicere Liv., od. comportare, Auct. b. Afr.: tantos acervos nummorum construere, ut etc., Cic. – bes. v. Holzhaufen, acervos accendere, Sil. 5, 177: acervos struesque accendere, Curt. 8, 4 (15), 11. – u.v. Leichenhaufen, insepulti acervi civium, Cic.: acervos immanes facere, Varr. fr.: tantos acervos corporum exstruere, Cic.: Cannenses campos acervi Romanorum corporum tegunt, Liv. – II) übtr.: 1) die Masse, Menge, acervi scelerum, Cic.: magni officiorum negotiorumque acervi, Plin. ep.: in mediis acervis occupationum mearum, Augustin. ep. – 2) der durch Anhäufung der Gründe gebildete Trugschluß, griech. σωρείτης, Cic. u.a. – / Arch. Nomin, acervos, Varr. r.r. 1, 55, 5: Akk. acervom, Plaut. Cas. 126. Verg. georg. 1, 158 u. 185; Aen. 6, 504.
-
50 amentia
āmentia, ae, f. (amens), die Abwesenheit der mens, d.i. die Verstandlosigkeit, Sinnlosigkeit, Kopflosigkeit, Verrücktheit, das unsinnige, verrückte Benehmen, der Aberwitz (vgl. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 3, 10; Ggstz. ratio, Cic. Verr. 4, 40), amentiā atque audaciā praeditus, Cic.: caecus amentiā, Cic.: mens sana cum amentia certat, Cic.: tanta vis amentiae verius, quam amoris, mentem turbaverat, Liv.: in istam amentiam incidere, Cic.: alci amentiam inicere, Cic.: alcis amentiam augere, Sall.: amentiā rapior ferorque, Acc. fr.
-
51 amor
amor, ōris, m. (v. Stamm AM, wovon auch amo u. amicus), die Liebe aus Neigung u. Leidenschaft (Ggstz. odium; hingegen caritas = die »Liebe aus Achtung, Ehrfurcht, Bewunderung usw.«; vgl. Cic. part. or. 16 u. 88), konstr. mit in, erga, adversus, od. m. obj. Genet., I) eig. u. meton.: 1) eig.: amor novus, vetus, Cic.: naturalis, Cic.: pravus, Sen.: nimius, Val. Max.: insanus, Sen.: fraternus, Cic. – noster in te amor, Cic.: fraternus in alqm amor, Cic.: amor in patriam, Nep.: pietas et amor in patriam, Cic.: tuus amor erga me singularis, Cic.: amor adversus eandem libertam, Tac. ann. 13, 13. – amor iuvenum (zu den J.), Cic.: caecus amor sui, Hor.: parvuli sui nimio amore correptus, Val, Max. – amplecti od. prosequi alqm amore, Cic.: amare alqm amore singulari, Cic.: in amore esse alci, von jmd. geliebt werden, Cic.: habere amorem erga alqm, Cic.: habere alqm in amore, lieben, Cic.: im unedlen Sinne, amore perdita est, Plaut.: novercae Stratonices infinito amore correptus, Val. Max.: in amorem virginis incidere, Liv.: in amore haec omnia sunt vitia, Ter.: qui vitat amorem, Lucr.: ne sit ancillae tibi amor pudori, Hor.: am. primus, erste Liebeserklärung, Herzensergießung, Prop. – v. der Liebe der Tiere, Verg. georg. 3, 244. – im Plur., amores hominum in te, Cic.: amores sancti, die griechische edle Knabenliebe, Cic.: amores puerorum (zu den Kn.), Nep.: mihi est in amoribus, er wird von mir geliebt, Cic.: u. im unedlen Sinne, von Liebschaften, Liebeleien, Buhlschaften, amores furtivi, Catull.: meos amores eloquar, Plaut.: amores et hae deliciae, quae vocantur, Cic.: nutrit amores Cynthia, das Liebesfeuer, Prop.: incīdere arboribus amores, seine Liebe, das Geständnis, wie sehr man liebt, Prop. – personif., Amor, der Liebesgott, Amor, Kupido, Ἔρως, Verg., Ov. u.a. – im Plur. Liebesgötter, Amoretten, Ov., Hor. u.a. – 2) meton.: a) der geliebte Gegenstand, der Liebling, amor et deliciae generis humani (v. Titus), Suet. u. Eutr.: u. so (von dems.) amor generis humani, Pacat. paneg., od. amor orbis, Auson.: u. bes. im Plur., amores et deliciae tuae, Cic. – in bezug auf Geschlechtsliebe, die Liebe = der, die Geliebte, Plaut. u. Ov. – b) poet., der Liebe erzeugende Gegenstand, quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus et matri praereptus amor, jenes der Mutter entraffte Liebesgewächs, Verg. Aen. 4, 516 (vgl. hippomanes). – II) übtr., die Liebe zu-, d.i. das lebhafte, leidenschaftliche Verlangen, die Sehnsucht nach etw., das Gelüst, die Begier, Lust, der Wunsch, am. consulatus, Cic.: cognitionis, Cic.: mortis, Cic. poët.: argenti, Hor.: negotii suscepti, Vorliebe, Eingenommenheit für usw., Liv.: poet. im Plur., amores nostri, mein Verlangen (nach dem Gesange), Verg. ecl. 9, 56. – m. Genet. Gerundii, amor edendi, Lucr.: amor habendi, Verg.: amor scribendi, Hor.: amor generandi, Zeugungstrieb, Tac. – poet. m. Infin., Verg. Aen. 2, 10; 3, 298; 6, 133. Stat. Theb. 1, 698. – / amōr gemessen bei Plaut. merc. 590; most. 142; trin. 259. Vergl. ecl. 10, 69; Aen. 11, 323; 12, 668.
-
52 avaritia
avāritia, ae, f. (avarus), I) jede unmäßige Begierde, die Gier, v. der Eßgier, Plaut rud. 1239: talorum nucumve et aeris minuti, Sen. de const. sap. 12, 2: temporis, Geizen mit d. Z., Sen. de brev. vit. 3, 1: gloriae, Ruhmgier, Curt. 9, 2 (7), 9. – II) insbes., die Habsucht, Habgier, Geldgier, der Geldgeiz (vgl. Cornif. rhet. 4, 35. Cic. Tusc. 4, 26; Ggstz. liberalitas, Cic. Flacc. 89. Plin. ep. 9, 30, 2: Ggstz. innocentia, Caes. b. G. 1, 40, 13: Ggstz. luxuria, Liv. 34, 4, 2. Sen. ep. 94, 13; 108, 12. Tac. hist. 2, 62: Ggstz. luxus, Tac. ann. 4, 14: Ggstz. prodigalitas, Sen. de rem. fort. 10, 6. vol. 3. p. 452 H.: cupiditas atque avaritia, Ggstz. abstinentia, Suet. Dom. 9, 1), ardens, Cic.: hians et imminens, Cic.: insanabilis, Sall.: caecus avaritiā, Sall. u. Liv., cupiditate atque avaritiā, Cic.: avaritiae cupido, Aur. Vict.: avaritia bellorum mater, Iustin.: prima scelerum mater avaritia, Claud.: propter avaritiam ipsius, Plaut.: avaritia pecuniae studium habet, Sall.: neque avaritiam neque sordes obiciet vere quisquam mihi, Hor.: avaritia parsimoniae nomine lenietur, Quint.: ardere avaritiā, Cic.: avaritiam constringere fenebribus legibus, Liv.: avaritiā omnium fortunas devorare, Cic.: omnia avaritiae atque pecuniae causā facere, Cato fr.: avaritiam exuere, Tac.: alqm increpare avaritiae, Suet.: avaritiā perire, Cic.: avaritiam relaxare (Ggstz. luxuriam astringere), Sen.: avaritiam sanare, Sen. – verb. sordes et avaritia od. avaritia ac sordes, schmutzige (gemeine) Habsucht, Tac. hist. 1, 52 u. 60: extremae avaritiae et sordis infimae infamis homo, Apul. met. 1, 21. – Plur., omnes avaritiae, alle Arten der H., Cic. de fin. 4, 75.
-
53 caecigenus
caecigenus, a, um (caecus u. gigno), blindgeboren, Lucr. 2, 741.
-
54 caecilia
caecilia, ae, f. (caecus), I) eine Eidechsenart, noch heute italien. cecella, bei den Sarden cicigna, Col. 6, 17, 1. Veget. mul. 4, 21, 1. – II) eine Art Laktuke, Lattich, Col. poët. 10, 190.
-
55 caecitas
caecitās, ātis, f. (caecus), die Blindheit, I) aktiv: a) eig., die physische (Ggstz. incolumis acies), bonum incolumis acies, misera caecitas, Cic.: cuius liquor aspersus oculis caecitatem inferret omnibus animalibus, Plin.: caecitate liberari, Plin.: exturbasse ab oculis caecitates, Arnob. 1, 48: repentinis caecitatibus opprimi, Firm. – b) übtr., die geistige, an tibi luminis obesset caecitas plus quam libidinis? Cic.: mit ad u. Akk., furorem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem, Cic. Tusc. 3, 11. – II) passiv, die Dunkelheit, Verstecktheit, cicatrices caecitate viae et hebetudine torpentes, Cael. Aur. chron. 3, 4, 58.
-
56 caecitudo
-
57 caeco
caeco (coeco), āvi, ātum, āre (caecus), lichtlos machen, I) blind machen, blenden, sol caecat, Lucr. 4, 323 (300): unde (Appius Claudius) caecatus est, Aur. Vict. vir. ill. 34, 3. – als t. t. der Botanik, c. oculum vitis, verderben, Col. 4, 9, 2 u.a. – übtr., blenden, trüben, a) physisch, gefühllos machen, timidos artus. Ps. Verg. cul. 198. – b) geistig, largitione c. mentes imperitorum, Cic.: caecati libidinibus, Cic.: pectora... serie caecata laborum, Ov.: praestigiis caecantibus veritatem, Cypr. – II) dunkel machen, verdunkeln, Avien. descr. orb. 504. – celeritate caecata oratio, durch allzugroße Schnelligkeit unverständliche, Cic. Brut. 264.
-
58 caeculto
caeculto, āre (zsgz. aus caeculito v. caecus) = caecutio (w. s.), numnam oculi mihi caecultant? Plaut. fr. b. Paul. ex Fest. 62, 3.
-
59 caecutio
caecūtio (caecuttio), īre (v. caecus, wie balbutio v. balbus), wie blind sein, geblendet sein, schlecht sehen, a) von den Augen, oculi mihi caecuttiunt, Varr. sat. Men. 193. – b) v. Pers., Varr. sat. Men. 30. Apul. flor. 2. Mam. Claud. de statu animi 3, 11. p. 174, 3 Engelbr.: caecutiens Maeonius (Homer), Mart. Cap. 1. § 3.
-
60 clarus
clārus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calo, clamo; vgl. clarigo), klar, hell (Ggstz. obscurus, caecus), I) eig.: A) für den Gesichtssinn, hell, glänzend, leuchtend, locus, Cic.: gemma, Cic.: sol, Quint.: vitrum, Ov.: sidere clarior, Hor.: olore clarior, Auson.: stella clarissima, Cic.: luce od. luci claro, s. lūx. – poet., aquilo c., hellmachend, aufklärend, Verg. georg. 1, 460. – B) für den Gehörsinn, hell, laut, weithinschallend, clarā voce, Cic. u.a.: clariore voce, Caes.: clara vox (Ggstz. obtusa vox), Quint.: clamor, plausus, Plaut.: plangor, Ov. – II) übtr.: A) geistig klar, deutlich, verständlich, vide ut mi haec certa et clara attuleris, Ter.: ea quae sunt clara ipsa per sese, Cic.: labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus, Cic.: luce clariora, Cic.: Masinissam regem post LXXVI annum generasse filium clarum est, Plin. – B) durch einen Vorzug od. Fehler hervorstechend, 1) durch einen Vorzug (durch Geburt, Geschlecht, Reichtum, Amt, Talent usw.) hervorleuchtend, hervorstechend, angesehen, groß, ausgezeichnet, glänzend u. in diesem Sinne berühmt, a) v. Pers., vir fortissimus et clarissimus, Cic.: clarus gloriā, Cic.: disciplinā clarissimus, Vell.: clarus in philosophia et nobilis, Cic.: clarus in arte tibiarum, Quint.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: clarus ob id factum, Hor.: clarus Troiano ab sanguine, Verg.: clarissimus artis eius, Plin. – dah. (zur Kaiserzt.) clarissimus, ähnlich unserem Erlaucht, Exzellenz, stehender Titel hoher Staatsbeamten, wie Konsuln, Prokonsuln, Pontifices, Senatoren usw., Plin. ep., ICt. u.a.: u. so clarissimus ordo, ICt. u. Vopisc.: clarissimae feminae, Frauen hoher Staatsbeamten, ICt. – b) v. Lebl.: oppidum, Cic.: mortes, Cic.: clarior pax, Liv.: victoria clarissima, Cic.: urbs clara ob insignem munimento naturali locum, Liv.: clarum ad memoriam imperium, ewig denkwürdige Ausübung der Gewalt, Liv. – 2) im üblen Sinne = bekannt, berüchtigt, non enim parum res erat clara, Cic. Verr. 4, 29: illa oppugnatio fani antiquissimi quam clara apud omnes, Cic. II. Verr. 1, 50: populus luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: Philippus aut Alexander ceterique exitio gentium clari, Sen. nat. qu. 3. praef. § 5.
См. также в других словарях:
Caecus — (Coecum, lat.), 1) blind; 2) (Anat.), Foramen caecum, blindes Loch, eine der Öffnungen im Schädel, durch welche die äußeren Schädelvenen mit den Blutleitern im Gehirn in Verbindung stehen … Pierer's Universal-Lexikon
caecus — index blind (sightless) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Caecus — aklasis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Caecus; Cecus ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
caecus — uždaras statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. caecus ryšiai: platesnis terminas – nefrostaminis kanalėlis … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
Caecus S. Pantaleonis, SS. — SS. Caecus S. Pantaleonis et Soc. MM. Am 27. Juli wird in den Menäen und aus diesen in den Bollandisten ein Cäcus, d.h. ein Blinder, angeführt, dem der hl. Pantaleon durch sein Gebet das Augenlicht wiedergab, und welcher daher der Blinde des hl.… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
caecus — ca̲e̲|cus, ...ca, ...cum: blind; blind endend; z. B. in der Fügung ↑Foramen caecum … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Appius Claudius Caecus — Memorial inscription of Appius Claudius C. F. Caecus, Appius Claudius Caecus, son of Gaius. Appius Claudius Caecus ( the blind ; ca. 340 BC – 273 BC) was a Roman politician from a wealthy patrician family. He was dictator himself and the son of… … Wikipedia
Appius Claudius Caecus — (lateinisch caecus = „der Blinde“; * um 340 v. Chr.; † 273 v. Chr.) war ein bedeutender Politiker und Staatsmann der mittleren Römischen Republik. Er lebte an der Wende vom 4. zum 3. Jahrhundert v. Chr. Aus einer reichen römischen… … Deutsch Wikipedia
Smerinthus caecus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta … Wikipedia
Paracharon caecus — Paracharon caecus … Wikipédia en Français
Diplocephalus caecus — Diplocephalus caecus … Wikipédia en Français