-
1 Надежда
- spes (alicujus rei, de aliqua re); fiducia (rei alicujus); praesumptio; exspectatio;• в надежде на что? - qua spe?
• в надежде на что-л. - ad spem alicujus rei;
• возлагать надежды - spem bonam (re)ponere;
• возлагать надежду на кого-л. - habere spem de aliquo; spes in aliquo est;
• полный надежды - spei certus;
• не иметь надежды - desperare; nullam spem habere;
• нет никакой надежды - spei nihil est; nulla spes est;
• нет никакой надежды, что это случится - id fore spes nulla est / ostenditur / relinquitur / nullus spei relictus est locus;
• потерять надежду - spem abjicere (deponere); a spe repelli; decidere a spe;
• потерять надежду на победу - desperare victoriam;
• лишиться надежды - desperare; diffidere; nulla spe pasci; animo cadere; spen omnem deponere / abjicere spem omnium rerum;
• лишить кого-либо надежды - spem alicui adimere / eripere / auferre; de spe dejicere aliquem;
• не питать никакой надежды на мир - desperare pacem;
• когда всякая надежда была потеряна - spe undique abscisa;
• угасшая надежда - spes sublapsa;
• потерявший всякую надежду - spe depulsus;
• лишить надежды - tollere spem;
• возыметь некоторую надежду - in nonnulam spem venire, ingredi, adduci;
• слабая надежда - specula;
• у меня есть надежда - spes me tenet; aliquid in spe est;
• у меня остается еще некоторая надежда - spes me quaedam sustentat;
• есть некоторый луч надежды - spes affulget;
• твоя надежда не тщетна (не напрасна) - ad spem respondet eventus; spes tua non fuit irrita;
• внушать надежду - aliquem in spem vocare;
• моя надежда на успех моей просьбы возросла - majorem spem impetrandi nactus sum;
• мыс Доброй Надежды - - Caput Bonae Spei;
• внушать (подать) надежду - ostendere spem; afferre, facere, dare spem; spondere (ingenium Philippi magnum spondebat virum); in spem inducere aliquem; spem injicere alicui;
• есть надежда на что-л. - ostenditur spes alicujus rei;
• окрылённые надеждой - in spem adducti;
• лелеять надежду - affectare spem;
• питать добрые надежды - bene sperare;
• я имею великую надежду - magna me spes tenet; magna un spe sum; spem bonam habeo;
• подающий бoльшие надежды - in quo certior spes est; (юноша) - adulescens summae spei;
• тешить (обманывать) себя пустой надеждой - blandiri sibi inepta spe;
• льститься пустой надеждой - spes inanes agitare;
• обмануться в надежде - spe dejici, labi;
• надежда достичь чего-л. - spes affectandae alicujus rei;
• в надежде достигнуть власти - spe dominationis, in spe potentiae;
• погибли надежды земледельца - coloni vota jacent;
• вся надежда на него - omnis spes vertitur in eo;
• вся моя надежда на Бога, его милосердие и благость - in unius Dei bonitate atque clementia omnia statuo / colloco / pono; omnes in solo Deo sitas atque locatas rationes et spes habeo; in Deo spes mea omnis residet;
• только эта надежда мне и остается - haec una mihi spes superest; hac una spe nitor;
• надежда его обманула - spes eum frustratur;
• надежда моя осталась тщетной - spes mea in irritum redacta est; ad irritum spes mea cecidit;
• он тешит его тщетной надеждой - ilu надежда - illum inani spe ducit / pascit / lactat;
• ты оправдал наши надежды - exspectationem de te factam explevisti; conceptae de te opinioni egregie respondisti;
• только надежда утешает человека в несчатьи - sola spes hominem in miseriis consolari solet;
См. также в других словарях:
cadere — ca·dé·re v.intr., s.m. (essere) FO 1a. v.intr., scendere, precipitare dall alto verso il basso portato dal proprio peso: cadere nel vuoto, cadere a, in, per terra, cadere dal tetto, cadere di, da cavallo, gli è caduta una tegola in testa, cadere… … Dizionario italiano
cadere — {{hw}}{{cadere}}{{/hw}}v. intr. (pass. rem. io caddi , tu cadesti , egli cadde ; fut. io cadrò , tu cadrai ; congiunt. pres. io cada ; condiz. pres. io cadrei , tu cadresti ; part. pass. caduto ; ger. cadendo ; aus. essere ) 1 Andare senza… … Enciclopedia di italiano
calzare — calzare1 /kal tsare/ s.m. [lat. mediev. calciarium, der. del lat. calceus scarpa ], lett. [quanto serve a vestire il piede] ▶◀ calzatura, scarpa. calzare2 [lat. calceare, der. di calceus scarpa ]. ■ v. tr. 1. a. [introdurre il piede (o la gamba … Enciclopedia Italiana
preciso — /pre tʃizo/ agg. [dal lat. praecisus, part. pass. di praecidĕre tagliare, troncare ]. 1. a. [che è delimitato con precisione: contorno p. ] ▶◀ chiaro, definito, distinto, netto, nitido. ◀▶ confuso, evanescente, impreciso, incerto, indefinito,… … Enciclopedia Italiana
piombino — 1piom·bì·no s.m. 1. dim. → piombo 2a. CO TS tecn. piccolo peso di piombo o altro metallo che, appeso a un filo, serve per verificare la perpendicolarità di un muro | estens., filo a piombo | TS topogr. accessorio usato per la preparazione di uno… … Dizionario italiano
andare — andare1 [etimo incerto; nella coniugazione, il tema and si alterna in alcune forme con il tema vad dal lat. vadĕre andare ] (pres. indic. vado [tosc. o lett. vo, radd. sint.], vai, va [radd. sint.], andiamo, andate, vanno ; pres. cong. vada, vada … Enciclopedia Italiana
tenere — /te nere/ [dal lat. tenēre ] (pres. indic. tèngo [ant. tègno ], tièni, tiène, teniamo [ant. tegnamo ], tenéte, tèngono [ant. tègnono ]; pres. cong. tènga..., teniamo, teniate, tèngano [ant. tègna..., tegnamo, tegnate, tègnano ]; imperat. tièni,… … Enciclopedia Italiana
prendere — / prɛndere/ [dal lat. prĕhendĕre e prĕndĕre ] (pass. rem. io prési [ant. prendéi, prendètti ], tu prendésti, ecc.; part. pass. préso [ant. priso ]). ■ v. tr. 1. a. [esercitare una presa su cosa o persona con le mani, in modo da tenerla in una… … Enciclopedia Italiana
cascare — ca·scà·re v.intr. (essere) FO 1a. cadere: cascare in terra, cascare da una scala, cascare da cavallo | in loc.pragm., qui casca l asino, qui sta la difficoltà; non casca il mondo, non è una cosa grave; nemmeno se cascasse il mondo, a nessun costo … Dizionario italiano
piombare — piombare1 [der. di piombo ] (io piómbo, ecc.). ■ v. intr. (aus. essere ) 1. [di indumenti, cadere a piombo: questa giacca piomba bene, male ] ▶◀ cadere, cascare. 2. a. [cadere dall alto con moto improvviso e violento, spec. seguito dall avv. giù … Enciclopedia Italiana
piombare — 1piom·bà·re v.intr. e tr. (io piómbo) FO 1a. v.intr. (essere) cadere dall alto con un moto violento: piombare al suolo, in terra, in acqua, un vaso di fiori è piombato dalla finestra, è piombato un masso di roccia sulla strada, un fulmine è… … Dizionario italiano