-
61 incola
incŏla, ae, comm. (f. Phaedr. 1, 6, 6; Prud. Ham. 642) [in-colo], an inhabitant of a place, a resident.I.Lit.:II.optati cives, populares, incolae, accolae, advenae omnes,
Plaut. Aul. 3, 1, 1: incola est, qui in aliquam regionem domicilium suum contulit, quem Graeci paroikon appellant, Dig. 50, 16, 239: opp. civis; peregrini autem atque incolae officium est, etc., a foreign resident ( = Gr. metoikos), Cic. Off. 1, 34, 125; cf.:Tarquinium, non Romanae modo sed ne Italicae quidem gentis,.. incolam a Tarquiniis... regem factum,
Liv. 4, 3, 11:incola et his magistratibus parere debet, apud quos incola est, et illis, apud quos civis est,
Dig. 50, 1, 29; Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; 2, 4, 58, § 130:sunt enim e terra homines, non ut incolae atque habitatores,
id. N. D. 2, 56, 140:Coloneus ille locus cujus incola Sophocles ob oculos versabatur,
id. Fin. 5, 1, 3:(Socrates) totius mundi se incolam et civem arbitrabatur,
id. Tusc. 5, 37, 108:audiebam Pythagoram Pythagoreosque incolas paene nostros,
almost our countrymen, id. de Sen. 21, 78:Pergama, Incola captivo quae bove victor alat,
Ov. H. 1, 52:Phryx,
Luc. 9, 976:Idumæae Syrophoenix portae,
Juv. 8, 160.— Poet., in apposition, or [p. 925] adj., Cameren incola turba vocat, the natives, Ov. F. 3, 582.—Transf., of animals and inanimate things:aquarum incolae,
Cic. Tusc. 5, 13, 38:rana stagni incola,
Phaedr. 1, 6, 5:novum incolam (piscem) mari dedit,
Plin. 9, 17, 29, § 63:quae (arbores) incolarum numero esse coepere,
i. e. indigenous, id. 12, 3, 7, § 14:Addua, Ticinus, Mincius, omnes Padi incolae,
i. e. flowing into the Po, id. 3, 19, 23, § 131:me Porrectum ante fores obicere incolis Plorares aquilonibus,
native, Hor. C. 3, 10, 4. -
62 incolo
1.in-cŏlo, lŭi, 3 (post-class. collat. form incŏlo, āre:I.paradisum incolare et custodire,
Tert. Res. Carn. 26 fin.; whence incolatus), v. a. and n.Lit. (for the simple colere), to cultivate (late Lat.): in his terris, quas incolunt (rusticani), Cod. Th. 13, 1, 3. —II. (α).Act. (only so in Cic.):(β).jam qui incolunt eas (sc. maritimas) urbes, etc.,
Cic. Rep. 2, 4:illam urbem,
id. Verr. 2, 4, 10, § 21; id. Ac. 2, 45, 137:Delum,
id. Verr. 2, 1, 17, § 46:illos lacus lucosque,
id. ib. 2, 5, 72, §188: eos agros,
id. Rep. 2, 2:eam partem terrae,
id. ib. 1, 17; cf.terras,
id. N. D. 2, 16, 42:illum locum,
id. Rep. 6, 15 fin.:quem locum,
id. Tusc. 1, 6, 11:ea loca,
Caes. B. G. 2, 4, 2:unam, aliam, tertiam partem Galliae,
id. ib. 1, 1, 1:Alpes,
id. ib. 4, 10, 3 et saep.:eamdem patriam,
Liv. 4, 3, 3:piscibus atque avibus ferisque, quae incolunt terras,
id. 25, 12, 6:secessum,
Plin. Ep. 2, 17 fin.; cf.:indulgens templa vetustis Incolere atque habitare deis,
Sil. 14, 672.—In pass.:e locis quoque ipsis, qui a quibusque incolebantur,
Cic. Div. 1, 42, 93; 2, 44, 92. —Neutr.:2.Neptuno, qui salsis locis incolit,
Plaut. Rud. 4, 2, 2:Germani, qui trans Rhenum incolunt,
Caes. B. G. 1, 1, 4:cis Rhenum,
id. ib. 2, 3, 4:remanere uno in loco incolendi causa,
id. ib. 4, 1, 7:qui inter mare Alpesque incolebant,
Liv. 1, 1, 3:erat oppidum Vaga, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales,
Sall. J. 47, 1.incŏlo, āre, v. 1. incolo init. -
63 inquilinus
1.inquĭlīnus, a, m. and f. [incolinus, colo], an inhabitant of a place which is not his own, a sojourner, tenant, lodger (cf. incola).I.Lit.A.Padi, Plin. 21, 12, 43, § 73:B.Massilienses, qui nunc inquilini videantur, quandoque dominos regionum futuros,
Just. 43, 4:fabrum inquilinum et ferrarium vicinum,
Sen. Ep. 56, 4:te inquilino (non enim domino) personabat omnia,
Cic. Phil. 2, 41, 105:inquilini privatarum aedium atque insularum,
Suet. Ner. 44.—An inmate or lodger: inquilinus, qui eundem colit focum, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.:II.vicinus alicui vel inquilinus,
Mart. 1, 86, 12:quidam erant perpetui carcerum inquilini,
Amm. 30, 5, 6.—Trop.: in quarum locum subierunt inquilinae, impietas, perfidia, impudicitia, Varr. ap. Non. 403, 28:2.quos ego non discipulos philosophorum, sed inquilinos voco,
Sen. Ep. 108:anima inquilina carnis,
Tert. Res. Carn. 46 fin. -
64 limicola
līmĭcŏla, ae, m. [limus-colo], a dweller in the mud:ostreae,
Aus. Ep. 7, 36. -
65 Marticola
Martĭcŏla, ae, m. [Mars-colo], a worshipper of Mars (only in Ovid):Getes,
Ov. Tr. 5, 3, 21; id. P. 4, 14, 14. -
66 Minerva
Mĭnerva (old orthogr. Menerva, like magester, leber, etc., acc. to Quint. 1, 4, 17), ae, f. [from the root men, whence mens, memini, moneo, etc.; v. infra], a Roman goddess, identified with the Grecian Pallas Athene, the daughter of Zeus, and the goddess of wisdom, of sense and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim pagani pro sapientiā ponebant; Cornificius vero, quod fingatur pingaturque minitans armis, eandem dictam putat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; cf. Cic. N. D. 1, 30, 180; 3, 23, 59; Varr. L. L. 5, § 74 Müll.:A.daedala, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. daedalam, p. 68: Minerva nostra, custos urbis,
Cic. Fam. 12, 25, 1:Minerva Iliensis,
Ulp. Fragm. 22, 6:Aristoteles... Minervam esse Lunam probabilibus argumentis demonstrat,
Arn. 3, 31.—Prov.: pingui or crassā Minervā aliquid facere, without art, skill, or learning, plainly, rudely, Col. 1 praef. § 33; Cic. Lael 5, 19:rusticus crassā Minervā,
Hor. S. 2, 2, 3:invitā Minervā,
contrary to the bent of one's genius or natural abilities, against the grain, Hor. A. P. 385: quia nihil [p. 1146] decet invitā, ut aiunt, Minervā, id est adversante et repugnante naturā, Cic. Off. 1, 31, 301:sus Minervam (docet),
a stupid man will instruct a wise one, Cic. Ac. 1, 5, 18:omnis Minervae homo,
jack - of - alltrades, Petr. 43, 8: MINERVA MEDICA, i. e. medicina, the goddess of health, Inscr Rein. 11, 81:fecit ex ebore aeque Minervam,
a statue of Minerva, Plin. 34, 8, 19, § 54. — Transf.A working in wool, spinning and weaving:B.tolerare colo vitam tenuique Minervā ( = telā, lanificio),
Verg. A. 8, 409; Ov. M. 4, 33; Prop. 2, 9, 5.—To form the name of a place.1.Minervae Arx, v. Minervius, II. B.—2.Minervae Promontorium, a promontory in Campania, to the south-east of Surrentum, the abode of the Sirens, now Punta della Capanella, Liv. 40, 18, 8; Ov. M. 15, 709. -
67 monticola
montĭcŏla, ae, comm. [mons-colo], a dweller in the mountains, a mountaineer ( poet.):monticolae Silvani,
Ov. M. 1, 193. -
68 multicola
multĭcŏla, ae, m. [multus-colo], a many-worshipper, one who worships many, Fulg. adv. Arianos. -
69 neptunicola
neptūnĭcŏla, ae, m. [Neptunus-colo], a worshipper of Neptune, Sil. 14, 443. -
70 nocticola
noctĭcŏla, ae, comm. [nox-colo], fond of the night:lndus,
who, on account of the excessive heat of the day, is fond of the night, Prud. Ham. 636. -
71 paludicola
pălūdĭcŏla, ae, comm. [2. palus-colo], a dweller in fens or marshes (post-class.):paludicolae Sicambri,
Sid. Ep. 4, 1 fin.:Ravenna,
id. ib. 7, 17. -
72 plebicola
plēbĭcŏla, ae, comm. [plebs-colo], one who courts the favor of the common people, a friend of the people (class.):ab hoc plebicolā tribuno plebis eicitur,
Cic. Agr. 2, 31, 84; id. Sest. 52, 110; Liv. 3, 33. -
73 Poplicola
Poplĭcŭla ( Poplĭcŏla) or Publĭ-cŏla (the very ancient inscr. in Orell. 547 has POPLICVLA, the palimpsest of Cic. Rep. 2, 31, 53; 55, twice Publicola), ae, m. [1. populus-colo] (a favorer or friend of the people), a surname of P. Valerius, and of his descendants, Inscr. Orell. 547:inde cognomen factum Publicolae est,
Liv. 2, 8:Poplicola, ingentis Volesi Spartana propago,
Sil. 2, 8; Inscr. Grut. 480, 5:Poplicola atque Corvinus,
Hor. S. 1, 10, 28.— Poet., in plur., as an appellative, Sid. Carm. 23, 80. -
74 Poplicula
Poplĭcŭla ( Poplĭcŏla) or Publĭ-cŏla (the very ancient inscr. in Orell. 547 has POPLICVLA, the palimpsest of Cic. Rep. 2, 31, 53; 55, twice Publicola), ae, m. [1. populus-colo] (a favorer or friend of the people), a surname of P. Valerius, and of his descendants, Inscr. Orell. 547:inde cognomen factum Publicolae est,
Liv. 2, 8:Poplicola, ingentis Volesi Spartana propago,
Sil. 2, 8; Inscr. Grut. 480, 5:Poplicola atque Corvinus,
Hor. S. 1, 10, 28.— Poet., in plur., as an appellative, Sid. Carm. 23, 80. -
75 praecolo
prae-cŏlo, no perf., cultum, 3, v. a.I.To cultivate beforehand, trop.:II.animi habitus, ad virtutem quasi praeculti et praeparati,
Cic. Part. 23, 80.—To honor, esteem, revere beforehand:nova et ancipitia (i. e. ante tempus opportunum colere),
Tac. A. 14, 22.—Hence, praecŭltus, a, um, P. a. (acc. to I.), highly ornamented (postAug.):tunc donis sacro praeculta auro,
Stat. Th. 2, 298:genus eloquentiae praecultum,
Quint. 11, 1, 31. -
76 regnicola
regnĭcŏla, ae, m. [regnum-colo], a dweller in a kingdom, Aug. adv. Faust. 20, 7. -
77 ruricola
rūrĭcŏla, ae, adj. gen. omn. [rus-colo], that tills the ground; that lives in or belongs to the country, rural, rustic ( poet.); masc.:b.boves,
Ov. M. 5, 479; id. F. 1, 384:Phryges,
id. M. 11, 91:Fauni,
id. ib. 6, 392:deus,
i.e. Priapus, id. Tr. 1, 10, 26:dentes,
i. e. hoes, Luc. 7, 859.— Fem.:Ceres,
Ov. Am. 3, 2, 53:formicula,
App. M. 6, p. 177.— Neutr.:aratrum,
Ov. Tr. 4, 6, 1.—Subst.: rūrĭcŏ-la, ae, m.(α).A tiller of the ground, a husbandman, countryman, rustic (syn. colonus); plur., Col. 10, 337; Nemes. Ecl. 1, 52. —(β). -
78 rusticola
rustĭcŏla, ae, m. and f. [rus-colo], an inhabitant of the country (late Lat.), Ven. Fort. Misc. 5, 5, 107. -
79 sacricola
sā̆crĭcŏla, ae, comm. [sacer-colo], one who conducted the sacra, a sacrificer, sacrificing priest or priestess (post-Aug.), Tac. H. 3, 74 (for which, sacrificuli, Suet. Dom. 1); App. Flor. 4, p. 361, 36; Macr S. 5, 19; Amm. 22, 14, 3.—In apposition:reges sacricolae,
i. e. sacrificing, Prud. adv. Symm. 1, praef. 47. -
80 servulicola
servŭlĭcŏla, ae, f. [servulus-colo], she that waits upon or accommodates slaves, a slave's drab, Plaut. Poen. 1, 2, 55.
См. также в других словарях:
colo — CÓLO adv. (Cu sens local) Acolo. ♢ expr. De colo (până) colo = dintr un loc într altul, de la un capăt la altul, încoace şi încolo, peste tot. (Pe) ici, (pe) colo sau colo şi colo = din loc în loc, pe alocurea, foarte rar. Pe colo..., pe dincolo … Dicționar Român
Colo — has several meanings: Colo (gorilla), a gorilla individual Colo (volcano) in Indonesia Colo, Iowa, a small city in the United States Colo, New South Wales, a town in Australia Colo River in Australia Colo, an alternate name for the Alemow (Citrus … Wikipedia
Colo — Géographie Altitude 507 m Massif Una Una Coordonnées … Wikipédia en Français
Colo — Colo, IA U.S. city in Iowa Population (2000): 868 Housing Units (2000): 354 Land area (2000): 0.773683 sq. miles (2.003829 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.773683 sq. miles (2.003829 sq. km)… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Colo, IA — U.S. city in Iowa Population (2000): 868 Housing Units (2000): 354 Land area (2000): 0.773683 sq. miles (2.003829 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.773683 sq. miles (2.003829 sq. km) FIPS code:… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
colo — (ant.) m. *Colon (porción del intestino). * * * colo. m. p. us. colon (ǁ porción del intestino grueso) … Enciclopedia Universal
COLO — integrô nomine Iunius Colo, Procurator Ponti, per quem Mithridates victus Romam ad Claudium vectus est; ideoque consularia insignia est adeptus. Tacit. l. 12. Annal. c. 21 … Hofmann J. Lexicon universale
Colo — (Collo, Coul, Coulon), 1) Golf des Mittelmeeres an der Küste der algierischen Provinz Constantine; 2) Stadt daran; Hafen, an der Küste viel Korallen, Handel mit getrockneten Früchten, Honig, Wachs, Wolle, Leder; 25,000 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
Cölo.... — Cölo.... (v. gr.), hohl … Pierer's Universal-Lexikon
Colo — abbrev. Colorado * * * … Universalium
Colo. — Colo., Abkürzung für den Bundesstaat Colorado, USA … Universal-Lexikon