Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōrycĭus

  • 1 Corycius

    Cōrycius, a, um
    1) корикийский, т. е. относящийся к Kōrykion dntron, пещере, находившейся к сев. от Дельф, на южн. склоне Парнасса и посвященной нимфам и Пану (nymphae O; nemus, umbra St)
    2) [Corycus] корикский ( crocum H); тж. киликийский ( senex V)

    Латинско-русский словарь > Corycius

  • 2 Corycius

    Cōrycĭus, a, um, adj., = Kôrukios, Corycian.
    I.
    Of or belonging to the Corycian mountain cave (Kôrukion antron) on Parnassus, famous in ancient fable:

    Co rycium nemus,

    i. e. Parnassian, Stat. Th. 7, 347:

    umbra,

    id. S. 5, 3, 5.—Hence,
    2.
    Cōrycĭdes Nymphae, the daughters of Plistus, Ov. M. 1, 320.—
    II.
    Of or pertaining to the promontory Corycus; v. 2. Corycus, II.

    Lewis & Short latin dictionary > Corycius

  • 3 Corycius

    1. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), zu der am südl. Abhange des Parnaßgebirges befindlichen, den Nymphen u. dem Pan geweihten Grotte (Κωρύκιον ἄντρον) gehörig, koryzisch, poet. = parnassisch, nemus, Stat. Theb. 3, 347: umbra, Stat. silv. 5, 3, 5: nymphae, Ov. her. 19 (20), 221: specus eas Corycias vocant, *Plin. 31, 113 D. – Dav. Cōrycides nymphae (Κωρυκίδες), Töchter des Plistus, Ov. met. 1, 320 (wo Akk. -idas).
    ————————
    2. Cōrycius, a, um, s. Corycos no. I.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Corycius

  • 4 Corycius [1]

    1. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), zu der am südl. Abhange des Parnaßgebirges befindlichen, den Nymphen u. dem Pan geweihten Grotte (Κωρύκιον ἄντρον) gehörig, koryzisch, poet. = parnassisch, nemus, Stat. Theb. 3, 347: umbra, Stat. silv. 5, 3, 5: nymphae, Ov. her. 19 (20), 221: specus eas Corycias vocant, *Plin. 31, 113 D. – Dav. Cōrycides nymphae (Κωρυκίδες), Töchter des Plistus, Ov. met. 1, 320 (wo Akk. -idas).

    lateinisch-deutsches > Corycius [1]

  • 5 Corycius [2]

    2. Cōrycius, a, um, s. Cōrycos no. I.

    lateinisch-deutsches > Corycius [2]

  • 6 Corycides

    Cōrycĭus, a, um, adj., = Kôrukios, Corycian.
    I.
    Of or belonging to the Corycian mountain cave (Kôrukion antron) on Parnassus, famous in ancient fable:

    Co rycium nemus,

    i. e. Parnassian, Stat. Th. 7, 347:

    umbra,

    id. S. 5, 3, 5.—Hence,
    2.
    Cōrycĭdes Nymphae, the daughters of Plistus, Ov. M. 1, 320.—
    II.
    Of or pertaining to the promontory Corycus; v. 2. Corycus, II.

    Lewis & Short latin dictionary > Corycides

  • 7 Corycos

    Cōrycos od. -us, ī (Κώρυκος), I) f., Hafenstadt in Cilicien, zwischen den Mündungen des Lamus u. Kalykadnus, in deren Nähe ein gleichn. Vorgebirge u. ein tiefes, von schauerlichen Felsen umschlossenes Tal (specus Corycius), wo der beste Safran wuchs, mit einer Felsenhöhle (antrum Corycium), die im Mythus des Typhon eine Rolle spielt, j. Kurku od. Korghos, Cic. ep. 12, 13, 3. Liv. 33, 20, 4: Corycus mons, Sen. nat. quaest. 3, 11, 2: über das Tal bes. Mela 1, 13, 2 (1. § 71) sqq. Vgl. Mützell Curt. 3, 4 (10), 10. Voß Verg. georg. 4, 127. p. 773 sqq. – Dav. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: antra, Plin.: crocum, Hor.: u. so nimbus, Safran, Mart. – poet. = cilicisch, senex, Verg.: puppis, Iuven.: olus, Vet. Poët. – II) m., hohes Vorgebirge der Küste Joniens, an der südwestlichen Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kóraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. Plin. 5, 116, am Fuße mit einem gleichnamigen Hafen (Corycus), Liv. 36, 43, 13; 37, 8, 1; 37, 13, 5. – III) f., Stadt in Pamphylien, nicht weit von Phaselis u. dem Berge Olympus, Eutr. 6, 31. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 56. p. 173, 27 B. – / Cōrȳcus gemessen bei Prisc. perieg. 805.

    lateinisch-deutsches > Corycos

  • 8 Corycos

    Cōrycos od. -us, ī (Κώρυκος), I) f., Hafenstadt in Cilicien, zwischen den Mündungen des Lamus u. Kalykadnus, in deren Nähe ein gleichn. Vorgebirge u. ein tiefes, von schauerlichen Felsen umschlossenes Tal (specus Corycius), wo der beste Safran wuchs, mit einer Felsenhöhle (antrum Corycium), die im Mythus des Typhon eine Rolle spielt, j. Kurku od. Korghos, Cic. ep. 12, 13, 3. Liv. 33, 20, 4: Corycus mons, Sen. nat. quaest. 3, 11, 2: über das Tal bes. Mela 1, 13, 2 (1. § 71) sqq. Vgl. Mützell Curt. 3, 4 (10), 10. Voß Verg. georg. 4, 127. p. 773 sqq. – Dav. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: antra, Plin.: crocum, Hor.: u. so nimbus, Safran, Mart. – poet. = cilicisch, senex, Verg.: puppis, Iuven.: olus, Vet. Poët. – II) m., hohes Vorgebirge der Küste Joniens, an der südwestlichen Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kуraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. Plin. 5, 116, am Fuße mit einem gleichnamigen Hafen (Corycus), Liv. 36, 43, 13; 37, 8, 1; 37, 13, 5. – III) f., Stadt in Pamphylien, nicht weit von Phaselis u. dem Berge Olympus, Eutr. 6, 31. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 56. p. 173, 27 B. – Cōrȳcus gemessen bei Prisc. perieg. 805.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Corycos

  • 9 Corycis

    Латинско-русский словарь > Corycis

  • 10 nimbus

    nimbus, i ( gen. plur. nimbūm, Pac. ap. Trag. Rel. 412 Rib.), m. [Sanscr. nabhas, cloud, vapor; Gr. nephos, nephelê; cf.: nubes, nebula], a violent or pouring rain, a rain-storm.
    I.
    Lit.: terra abit in nimbos imbremque, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 24 Müll.:

    nec nubila nimbis aspergunt,

    Lucr. 3, 19:

    terrere animos fulminibus, tempestatibus, nimbis, nivibus, grandinibus,

    Cic. N. D. 2, 5, 14:

    denso regem operuit nimbo,

    Liv. 1, 16:

    cum multo stillaret paenula nimbo,

    Juv. 5, 79.—
    B.
    Transf.
    1.
    A black rain-cloud, a thunder-cloud: noctisque et nimbūm occaecat nigror, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24, and de Or. 3, 39, 157:

    involvere diem nimbi,

    Verg. A. 3, 198; so id. ib. 3, 587; Stat. Th. 1, 97.—
    b.
    A cloud in general. So the bright cloud or cloudshaped splendor which enveloped the gods when they appeared on earth:

    proprie nimbus est, qui deorum vel imperantium capita quasi clara nebula ambire fingitur,

    Serv. Verg. A. 3, 585:

    nimbo succincta,

    Verg. A. 10, 634:

    nimbo effulgens,

    id. ib. 2, 616:

    nube candentes umeros amictus Augur Apollo,

    Hor. C. 1, 2, 31.—Hence, in eccl. Lat., of a saint's aureole, Isid. 19, 31, 2.—
    (β).
    A cloud of smoke, dust, etc.:

    respiciunt atram in nimbo volitare favillam,

    Verg. A. 5, 666:

    fulvae nimbus harenae,

    id. G. 3, 110:

    pulveris,

    Claud. in Rufin. 2, 176.—
    2.
    A head-band, frontlet, worn by females to make the forehead appear small, acc. to Isid. Orig. 19, 31 (in Arn. 2, 72, the correct reading is not nimbis, but limbis; v. limbus).—
    3.
    Like the Engl. cloud, of a multitude of things which spread out like a cloud:

    nimbus peditum,

    Verg. A. 7, 793:

    pilorum,

    Sil. 5, 215:

    telorum,

    Luc. 4, 776:

    velut nimbum glandis et sagittas ingerebant,

    Liv. 36, 18, 5:

    lapidum saxorumque,

    Flor. 3, 8, 4:

    Corycius,

    i. e. of saffron, Mart. 9, 39, 5:

    et Cilices nimbis hic maduere suis,

    id. Spect. 3, 8:

    lucerna nimbis ebria Nicerotianis,

    full of perfumed unguents, id. ib. 10, 38, 8: purpureus, a great quantity of flowers, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 298.—
    4.
    A vessel with many holes in it, used at public shows and at entertainments for sprinkling liquid perfumes:

    nimbus vitreus,

    Mart. 14, 112 in lemm.
    * II.
    Trop., a storm, tempest, i. e. sudden misfortune:

    hunc quidem nimbum cito transisse laetor,

    Cic. Att. 15, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > nimbus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»