-
1 bębnić
طبل ; طبله -
2 deprek
bębnić -
3 drum
[drʌm] 1. nbęben m; ( for oil etc) beczka f- drums2. viPhrasal Verbs:- drum up* * *1. noun1) (a musical instrument constructed of skin etc stretched on a round frame and beaten with a stick: He plays the drums.) bęben2) (something shaped like a drum, especially a container: an oil-drum.) beczka3) (an eardrum.) bębenek2. verb1) (to beat a drum.) grać na bębnie2) (to tap continuously especially with the fingers: Stop drumming (your fingers) on the table!) bębnić3) (to make a sound like someone beating a drum: The rain drummed on the metal roof.) bębnić•- drummer- drumstick
- drum in/into -
4 барабанить
глаг.• bębnić• odbębniać* * *bębnić, recytować -
5 бить
глаг.• bić• drgać• grzmocić• haratać• lawirować• młócić• naganiać• naparzać• napierdalać• palnąć• pobić• pokonać• pokonywać• razić• sprać• trafić• trzaskać• tłuc• ubijać• uderzać• uderzyć• walić• zafrapować• zbić* * *bębnić, bić, grzać разг., grzmocić, kropić, lać, ( o broni) nieść, ( bić) okładać, ( bić się) okładać się, pałować, ( по воротам) strzelać спорт., tłuc, trzepać, uderzać, walić, ( o zegarze) wydzwaniać -
6 бубнить
-
7 греметь
глаг.• dźwięczeć• grzmieć• hałasować• huczeć• rozbrzmiewać* * *bębnić, dudnić, gruchotać, grzmieć -
8 твердить
глаг.• oświadczać• przytaczać• twierdzić• utrzymywać• zapewniać• zapewnić* * *bębnić разг., utrzymywać -
9 трубить
глаг.• huczeć• trąbić* * *bębnić, trąbić -
10 барабанити
barabanytyдієсл. -
11 prasseln
-
12 trommeln
vi -
13 beat
[biːt] 1. n( of heart) bicie nt; ( MUS) rytm m; ( of policeman) obchód m2. vt; pt beat, pp beatenwife, child bić (zbić perf); eggs, cream ubijać (ubić perf); opponent pokonywać (pokonać perf); record bić (pobić perf)3. vi; pt beat, pp beatenPhrasal Verbs:- beat off- beat up* * *past tense; see beat -
14 patter
['pætə(r)] 1. n( of feet) tupot m; of rain bębnienie nt; ( sales talk etc) gadka f (inf)2. vi* * *['pætə] 1. verb((of rain, footsteps etc) to make a quick, tapping sound: She heard the mice pattering behind the walls.) zastukać, zatupotać2. noun(the sound made in this way: the patter of rain on the roof.) stukot -
15 pelt
[pɛlt] 1. vt2. vi 3. nto pelt sb with sth — obrzucać (obrzucić perf) kogoś czymś
skóra f (zwierzęca)* * *[pelt]1) (to throw (things) at: The children pelted each other with snowballs.) obrzucać2) (to run very fast: He pelted down the road.) gnać, pędzić3) ((of rain; sometimes also of hailstones) to fall very heavily: You can't leave now - it's pelting (down).) bębnić• -
16 pitter-patter
-
17 pit-a-pat
['pɪtə'pæt]to go pit-a-pat — heart kołatać; rain bębnić
-
18 pianoter
1. brzdąkać2. bębnić -
19 tambouriner
1. bębnić2. obwieszczać3. rozgłaszać -
20 druma
1 beczka 2 bęben 3 bębenek 4 bębnić 5 werbel
- 1
- 2
См. также в других словарях:
bębnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, bębnićnię, bębnićni, bębnićnij, bębnićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać pałką w bęben; grać na bębnie {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
sąd — 1. przestarz. Odprawiać, odbywać sąd nad kimś «sądzić kogoś»: Odbyli nad nią fikcyjny sąd i skazali ją na śmierć. T. Małyszek, Kraina. 2. Sąd ostateczny «wielkie zamieszanie, chaos»: Wtedy się odbywał sąd ostateczny, gdyż każdy chciał bębnić, a… … Słownik frazeologiczny
bębnienie — n I rzecz. od bębnić … Słownik języka polskiego
dudnić — ndk VIa, dudnićnię, dudnićnisz, dudnićnij, dudnićnił 1. «wydawać głuchy odgłos, dźwięczeć głucho; huczeć» Deszcz dudni po dachu. Dudnią koła, kroki po bruku. Pociąg dudni. Ziemia dudni pod stopami. 2. rzad. «grać, mocno uderzając w klawisze;… … Słownik języka polskiego
pięść — ż V, DCMs. pięśćści; lm MD. pięśćści «dłoń ze zgiętymi, skurczonymi palcami; kułak» Silna, potężna pięść. Walka, bójka na pięści. Ktoś jest mocny w pięści. Zacisnąć pięść. Bębnić pięściami w drzwi. Uderzyć, trzasnąć pięścią w stół. Bić, okładać … Słownik języka polskiego
tarabanić — ndk VIa, tarabanićnię, tarabanićnisz, tarabanićbań, tarabanićnił 1. pot. «uderzać w coś mocno, czyniąc hałas; walić, łomotać» Tarabanić do drzwi, w drzwi. 2. przestarz. «bić w bęben, bębnić» tarabanić się pot. «wchodzić na coś, do czegoś z… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego