byle+kto

См. также в других словарях:

• byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… …   Słownik języka polskiego

• kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… …   Słownik języka polskiego

• byle — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania lub ich części; zapowiadany fragment tekstu wyraża cel lub skutek, ku któremu dąży czynność zdania nadrzędnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mów swobodnie, byle na temat. Byle wydostać się z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …   Słownik języka polskiego

• nie wiem [nie wiadomo] co — {{/stl 13}}{{stl 33}} coś, rzadziej ktoś, do czego (do kogo) ma się negatywny stosunek; byle co, byle kto :{{/stl 33}}{{stl 10}}Przyniósł z bazaru takie nie wiem co. Przyszło takie nie wiadomo co i się rządzi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ktokolwiek — {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. DB. kogokolwiek, C. komukolwiek, NMc. kimkolwiek, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na nieokreśloną osobę, której bliższe wskazanie jest dla mówiącego nieistotne; ktoś, obojętnie kto, byle kto : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• hetka — ż III, CMs. hetkatce; lm D. hetkatek 1. przestarz. «człowiek mało znaczący, ubogi; byle kto» dziś tylko we fraz. Mieć kogoś, uważać kogoś za hetkę pętelkę «mieć kogoś za nic, lekceważyć kogoś» 2. daw. «lichy, zabiedzony koń» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• ktokolwiek — DB. kogokolwiek, C. komukolwiek, NMs. kimkolwiek, blm «zaimek nieokreślony oznaczający osobę bliżej nie określoną, osobę jakąkolwiek, dowolną, jedną z wielu; byle kto» Nie miała zamiaru wyjść za mąż za kogokolwiek. Niech zapyta kogokolwiek. Znał… …   Słownik języka polskiego

• pętelka — ż III, CMs. pętelkalce; lm D. pętelkalek «uszko z nitki, tasiemki, sznurka służące do zapinania odzieży na guzik lub do przywiązywania, zawieszania czegoś; także element ściegu dziewiarskiego, tkackiego» Pętelki z włóczki. Zapiąć kurtkę na… …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia