burulu

См. также в других словарях:

• burulu — 1. sif. Buruq, burulmuş, buruqburuq. <Nadir> . . Zeynəbin zərif yanaqlarına tökülmüş burulu saçlarını yad edirdi. B. T.. 2. z. və sif. Əyri, dalğavari, qıvrıla qıvrıla. Burulu axan çayın qırağına zil bir qaranlıq çökmüş(dü). S. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• bürülü — sf. Bürünmüş …   Çağatay Osmanlı Sözlük