-
1 gumëzhin
brzęczećbuczećbzyczećbzykaćShqiptaro-polak fjalor (Albanian-Polish dictionary) > gumëzhin
-
2 zumi
brzęczeć, nucić, bzykać, szumieć -
3 düňňürdemek
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać -
4 güwwüldemek
brzęczeć; buczeć; burczeć; bzyczeć; bzykać; mruczeć; nucić; szumieć -
5 hyzlamak
brzęczeć; buczeć; burczeć; bzyczeć; bzykać; mruczeć; nucić; szumieć -
6 şaňlamak
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać -
7 şaňňyrdamak
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać; telefonować -
8 şuwlamak
brzęczeć; burczeć; bzyczeć; bzykać; huczeć; hukać; krzyczeć; szydzić; wyć -
9 şyňňyrdamak
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać; szczękać -
10 şyňňyrdy
brzęczeć; detonacja; dźwięczeć; dzwonić; huk; pobrzękiwać; telefonować -
11 tiňňirdemek
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać; szczękać -
12 tiňňirdetmek
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać; szczękać -
13 tiňňirdi
brzęczeć; dźwięczeć; dzwonić; pobrzękiwać; szczękać -
14 wazzyldy
brzęczeć; burczeć; bzyczeć; bzykać; huczeć; szumieć -
15 бренчать
глаг.• brzdąkać• brząkać• brzęczeć• brzękać• dzwonić• dźwięczeć• pobrząkiwać• pobrzękiwać• szczękać* * *brzdąkać, brzęczeć, brzękać, pobrzękiwać -
16 жужжать
глаг.• brzęczeć• buczeć• bzyczeć• bzykać• mruczeć• nucić* * *brzęczeć, burczeć, bzykać -
17 звенеть
глаг.• brzęczeć• dzwonić• dźwięczeć• pobrzękiwać• szczękać• telefonować• zaszczękać* * *brzęczeć, brzękać, dzwonić -
18 buzz
[bʌz] 1. nbrzęczenie nt2. viinsect, saw brzęczeć3. vtperson przywoływać (przywołać perf) (za pomocą telefonu wewnętrznego, brzęczyka itp); ( AVIAT) przelatywać (przelecieć perf) lotem koszącym nad +instrto give sb a buzz ( inf) — przekręcić ( perf) do kogoś (inf)
Phrasal Verbs:- buzz off* * *1. verb1) ((of an insect) to make a noise by beating its wings eg when flying: The bees buzzed angrily.) brzęczeć2) (to be filled with or make a similar noise: My ears are buzzing; The crowd was buzzing with excitement.) szumieć2. noun((sometimes with a) a buzzing sound: a buzz of conversation.) brzęczenie, gwar- buzzer -
19 tinkle
['tɪŋkl] 1. vidzwonić (zadzwonić perf), brzęczeć (zabrzęczeć perf)2. n ( inf)to give sb a tinkle ( TEL) — zadzwonić ( perf) do kogoś
* * *['tiŋkl] 1. verb(to (cause to) make a sound of, or like, the ringing of small bells: The doorbell tinkled.) dzwonić, brzęczeć2. noun(this sound: I heard the tinkle of glass chimes.) brzęk -
20 бряцать
См. также в других словарях:
brzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, brzęczećczę, brzęczećczy, brzęczećczał, brzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać długotrwały, niegłośny, wibrujący dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muchy brzęczą. Brzęczą styczniki w szafie rozdzielczej. Samolot… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brzęczeć — pot. Brzęczeć komuś nad uchem «absorbować kogoś, przeszkadzać komuś w czymś, mówiąc do niego bez przerwy»: Nie brzęcz mi już nad uchem, chcę chwilę poczytać spokojnie. Roz bezp 2002. Brzęcząca moneta zob. moneta 2. Zamienić coś na brzęczącą… … Słownik frazeologiczny
brzęczeć — ndk VIIb, brzęczećczę, brzęczećczysz, brzęcz, brzęczećczał, brzęczećczeli «wydawać, wytwarzać brzęk; brzmieć» Brzęczą dzwonki (uprzęży), szyby w oknach. Mucha, pszczoła brzęczy. ◊ Brzęcząca moneta, gotówka «pieniądze, często w złocie lub srebrze … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
Brencz — Nom polonais, normalement écrit Brecz (avec une cédille sous le e, montrant que celui ci est nasalisé). Il devrait être lié au nom brzek , (= bourdonnement, tintement, cliquetis) ou au verbe brzeczec (= bourdonner, sonner) … Noms de famille
brelok — m III, D. a, N. brelokkiem; lm M. i «ozdobny wisiorek z metalu, półszlachetnych kamieni, korali itp., przyczepiony do bransoletki, zegarka, paska itp.» Brzęczeć, dzwonić brelokami. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
brzęczenie — n I rzecz. od brzęczeć … Słownik języka polskiego
metalicznie — przysłów. od metaliczny w zn. 2 Błyszczeć, brzęczeć, brzmieć metalicznie … Słownik języka polskiego
nucić — ndk VIa, nucićcę, nucićcisz, nuć, nucićcił, nucićcony 1. «śpiewać półgłosem lub śpiewać samą tylko melodię bez słów» Nucić cicho, z cicha, półgłosem. Nucić wesoło. Nucić basem, słabym głosem. Nucić piosenkę, melodię. 2. poet. «o ptakach: śpiewać … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały … Langenscheidt Polski wyjaśnień