-
1 bring
[briŋ] v բերել. She has brought some fruit Նա միրգ է բերել. The farm brings a small income Ֆերման փոքր շահույթ է բե րում. It will bring you luck Սա ձեզ հաջո ղու թյուն կբերի. (առա ջացնել, պատճառ հան դի սա նալ) It brought tears to her eyes Նրա աչ քե րում արցունք երևաց. It broght a blush to her cheeks Այտերը կարմրեցին. He couldn’t bring him self to apologise Նա չէր կարողանում իրեն ստիպել ներողություն խնդրել. bring an action իրավ. հայց ներկայացնել. bring about առաջաց նել, հարուցել. It brought about great changes Դա մեծ փոփոխություններ առա ջացրեց. bring against իրավ. (մեկի դեմ) հայց ներկա յացնել. bring a case/charge against smb որևէ մեկի դեմ գործ հարուցել. bring away տանել, հեռացնել. I brought away pleasant impressions Ես ինձ հետ տարա հաճելի տպավո րություն ներ. bring back ետ բերել, հիշեցնել. bring the book back գիրքը վերադարձնել. bring back capital punishment մահապատիժը վերականգնել. bring down իջեցնել. սպանել. bring down the prices գներն իջեցնել. bring bring forward առաջ բերել/քաշել bring forward a proposal առա ջարկություն առաջ քաշել. bring in ներս բերել, մտցնել. bring in a bill օրինագիծ մտցնել. bring into մտցնել. bring into play/force/fashion գործի գցել. ուժի մեջ մտցնել. մոդայիկ դարձնել. bring off ազա տել. հաջողության հասնել. bring off the deal համաձայնության գալ. bring on առաջ բերել, հարուցել. bring out դուրս բերել, տանել. հայտ նաբերել. bring out a new model նոր մոդել հայտ նաբերել. bring round բժշկ. ուշքի բերել. bring them round to see us Մեզ մոտ բերեք նրանց. bring to բերել հասցնել. բժշկ. ուշքի բերել. That will bring to 5 dollar. Դա կանի 5 դոլ. bring together ի մի բերել, միացնել. They were brought together by fate Ճակատագիրը նրանց միաց րեց. bring up մեծացնել, դաստիարակել, կրթել. He was brought up by his aunt Նրան մեծացրել է իր մորաքույրը. bring up reserve պահեստային զոր քերը մոտ բերել/մոտեցնել. bring up a question հարց բարձրացնել. bring to an end ավար տել. bring to light վեր հանել, լուսաբանել. bring up the rear երթը վերջափակել. bring to mind մտա բե րել, հիշել. հմկրգ. bring to front առաջ բերել, բե րել դիմաց. bring to pass կատարել, իրա գոր ծել. bring to terms համաձայնության բերել
См. также в других словарях:
bring a charge — (law) To accuse (with against) • • • Main Entry: ↑charge … Useful english dictionary
bring a charge — index accuse, cite (accuse), impeach Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
bring a charge against — blame, accuse, indict … English contemporary dictionary
charge — The document evidencing mortgage security required by Crown Law (law derived from English law). A Fixed Charge refers to a defined set of assets and is usually registered. A Floating Charge refers to other assets which change from time to time (… … Financial and business terms
bring — [brɪŋ] verb brought PTandPP [brɔːt ǁ brɒːt] LAW bring a case/charge/suit/lawsuit to organize a legal case against someone: • a string of lawsuits brought by jobseekers who think they re the victims of discrimination • Company directors are… … Financial and business terms
charge — 1 n 1 a: something required: obligation b: personal management or supervision put the child in his charge c: a person or thing placed under the care of another 2: an authoritative instr … Law dictionary
bring — W1S1 [brıŋ] v past tense and past participle brought [bro:t US bro:t] [T] [: Old English; Origin: bringan] 1.) a) to take something or someone with you to the place where you are now, or to the place you are talking about →↑take ▪ Did you bring… … Dictionary of contemporary English
Bring — Bring, v. t. [imp. & p. p. {Brought}; p. pr. & vb. n. {Bringing}.] [OE. bringen, AS. bringan; akin to OS. brengian, D. brengen, Fries. brenga, OHG. bringan, G. bringen, Goth. briggan.] 1. To convey to the place where the speaker is or is to be;… … The Collaborative International Dictionary of English
Charge — Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management of… … The Collaborative International Dictionary of English
Charge and discharge — Charge Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management … The Collaborative International Dictionary of English
Charge sheet — Charge Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management … The Collaborative International Dictionary of English
