Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

bring+a+charge

  • 61 GEFA

    * * *
    (gef; gaf, gáfum; gefinn), v.
    1) to give (gefa e-m e-t);
    hann gaf þeim góðar gjafar, he gave them good gifts;
    gefa e-m ráð, to give one advice;
    gefa hljóð, to give a hearing;
    gefa e-m sök, e-t at sök, to lay to one’s charge, to bring a charge against one;
    gefa slög, to deal blows;
    gefa e-m drekka, to give one to drink;
    impers., e-m gefr byr (byri), one gets a fair wind (gaf þeim byr ok sigla þeir í haf);
    absol., gaf þeim vel, they got a fair wind;
    ef fœri gefr á, if you get a chance;
    ef yðr (dat.) gefr eigi missýi í þessu máli, if you are not mistaken in this matter;
    þat gaf öllum vel skilja, it was clear for all to understand;
    2) to give, grant;
    gefa heimleyfi, to grant furlough;
    gefa e-m líf, to grant one his life;
    3) to give in matrimony (ek var ung gefin Njáli);
    4) to give fodder to cattle, to feed (gefa göltum, nautum, kúm, hestum);
    5) gefa staðar, to stop;
    lét hann þá staðar gefa róðrinn, he stopped rowing;
    6) e-m er e-t svá gefit, or svá gefit um e-t, one is so and so disposed, thinks so and so of a thing (ef þér er þetta svá gefit sem þú segir);
    7) with preps.:
    gefa sér litit (mikit) af (or at) e-u, to take little (much) notice of;
    gefa á e-t, to pour water on;
    fig. to press on (gefr Ormr þá á);
    gefa e-m til e-s, to give in return for a thing (gefa fé til sátta);
    impers., honum hafði vel gefit til (had good luck) um hefndina;
    gefa sér mikit (lítit) um e-t, to take great (little) interest in (= gefa sér mikit, lítit, af or at e-u);
    gefa sér fátt um e-t, to take coldly, take little notice of;
    gefa e-t upp, to give up (gefa upp alla mótstöðu);
    gefa sik upp, to surrender;
    gefa upp gamalmenni, to give old people up, let them starve;
    gefa upp leiguna, to remit the rent;
    gefa upp sakir, to remit offences;
    upp gefinn, exhausted;
    gefa e-t við e-u, to give in payment for;
    gefa sik við, to give in (þat er líkara, at ek gefa mik við);
    8) refl., gefast.
    * * *
    pret. gaf, 2nd pers. gaft, mod. gafst, pl. gáfu; pres. gef; pret. subj. gæfi; part. gefinn; with neg. suff. gef-at, gaft-attu, Fm. 7; mid. form gáfumk ( dabat or dabant mihi, nobis), Stor. 23, Bragi, Edda: [Goth. giban = διδόναι; A. S. gifan; Engl. give; Dutch geven; O. H. G. gepan; Germ. geben; Swed. gifva; Dan. give.]
    A. To give, with acc. of the thing, dat. of the person; g. gjafar, to give gifts, Fm. 7, Fms. vii. 40, Nj. 29, Hm. 48; mikit eitt skala manni gefa, 51; hann kvaðsk eingin yxn eiga þau áðr at honum þætti honum gefandi (gerundial, worth giving to him), Rd. 256; hann gaf stórgjafir öllu stórmenni, Ld. 114; hann gaf þeim góðar gjafir at skilnaði, Gísl. 9; Rútr gaf henni hundrað álna, Nj. 7; viltú g. mér þá, 73, 75, 281, passim.
    II. to give in payment, to pay; gefa vildim vit þér fé til, we will give thee money for it, Nj. 75; yðr væri mikit gefanda (gerundial) til, at þér hefðit ekki íllt átt við Gunnar, you would have given a great deal not to have provoked Gunnar, 98; ek mun g. þér til Guðrúnu dóttur mína ok féit allt, id.: to lay out, hann gaf sumt verðit þegar í hönd, Gísl. 12; gefa e-t við e-u, to pay for a thing; at þér gefit mjök margra Kristinna manna líf við yðvarri þrályndi, that you will cause the loss of many Christian lives with your stubbornness, Fms. iv. 195; þat er líkara at ek gefa mikit við, Nj. 53; gefa sik við e-u, to give oneself to a thing, attend to, be busy about, mod.: gefa í milli, to discount; hygg at hvat þú gefr í milli tveggja systra, Fms. iv. 195 (hence milli-gjöf, discount).
    III. in special sense, to give in matrimony; Njáll bað konu til handa Högna ok var hon honum gefin, Nj. 120; Vígdís var meir gefin til fjár en brautargengis, V. had been more wedded to the money than to her advancement, Ld. 26; segir at dóttir þeirra muni eigi betr verða gefin, 114:—gefa saman, to betroth, Fms. x. 381:—in mod. sense to marry, of the clergyman.
    2. to give as a dowry, portion; búum þeim er Sveinn hafði gefit til hennar, Fms. x. 310 (hence til-gjöf, dowry); eigi skal ok í klæðum meira heiman gefask með konu en þriðjungr (hence heiman-gjöf, dowry), Gþl. 212:—so also, gefa í erfðir, to give as inheritance, Bs. i. 285:—gefa ölmusu, to give alms, Bs. passim; gefa fátækum, to give to the poor, passim.
    IV. to give, grant; hann gaf honum vald yfir öllu landi, Fms. i. 18; gefa heimleyfi, to grant ‘home-leave,’ furlough, ix. 474; gefa orlof, ii. 64; gefa grið, to grant a truce to one, pardon, Nj. 165, Fms. ix. 479; gefa e-m líf, to grant one his life, 470.
    V. in various phrases; gefa e-m nafn, to give one a name, Nj. 91, Fms. i. 23, Grág. ii. 146; gefa þakkir, to give thanks, Fms. i. 231; gefa e-m tillæti, to indulge one, Nj. 169; gefa e-m rúm, to give place to one, Fms. ii. 254, vi. 195; gefa ráð, to give counsel, advice, Nj. 75, 78; gefa góð orð, to give good words, answer gently; gefa e-m stór orð, to give one big words, Fms. v. 158; gefa slög, to deal blows, ix. 313; gefa gaum at, to give heed to, Nj. 57, Eg. 551; gefa hljóð, to give a hearing, in public speaking, Nj. 230; gefa tóm, to give time, leisure, 98; gefa ró reiði, to calm one’s wrath, 175:—gefa e-m sök, to bring a charge against, complain of, 82; ok gaf ek þó hjálminum enga sök á því, I did not like the helmet less for that, Ld. 128; at eigi sé mælt, at þú gefir dauðum sök, that thou bringest a charge against a dead man (which was unlawful), Nj. 82; en hvártki okkat gefr þat öðru at sök, neither of us likes the other the less for that, 52; ekki gef ek þér þat at sök þótt þú sér engi bleyðimaðr, 54; engi þorði þó sakir á at gefa, none durst complain, Al. 123; Sigurðr jarl bað konung eigi gefa Þrændum þetta at sök, Fms. i. 57; gefa kæru upp á e-n, to give in a complaint against one, Dipl. ii. 13.
    2. gefa sér um …, to give oneself trouble about, take interest in, mostly followed by a noun; gefa sér fátt um e-t, to take coolly; gefa sér mikit um, to take great interest in; Þorfinnr lét gefa honum mat, en gaf sér lítið at honum, but else took little notice of him, Grett. 96; ekki er þess getið, at hann gæfi sér mikit um, that he shewed great interest, Fms. i. 289; mun ek mér ok ekki um þetta gefa, I will let this pass, not take offence at it, Boll. 354; en ef til mín kæmi tveir eða þrír, þá, gaf ek mér ekki um, then I took no notice of it, Fms. ii. 151; konungr gaf sér fátt um þat, Fb. i. 261; hann þóttisk vita hvat keisaranum mislíkaði ok gaf sér þó ekki um at sinni, Fms. vi. 71; ok gáfu sér ekki um viðbúnaðinn, vii. 87; so also, Skúli gaf sér litið at hvat biskup sagði, S. troubled himself little at what the bishop said, Bs. i. 873:—akin is the mod. phrase, eg gef ekki um það, I do not want it; gefðu ekki um það, do not care for it, mind it not; eg gaf ekki um að sjá það, I did not want to see it, etc.
    3. gefa staðar, to stop; lét hann þá staðar gefa róðrinn, he stopped rowing, Fms. vi. 384; konungr gaf staðar ok hlýddi til frásagnar þeirra, viii. 400; ok þá er sá íss gaf staðar ok rann eigi, Edda 3; ok þeir gefa eigi stað ferðinni fyrr en þeir kómu norðr, 151 (pref.); svá at staðar gaf (MS. naf) höndin við sporðinn, 40.
    VI. to give out, deal out; hón bað gefa sér drekka, bade give him to drink, Eg. 604: to give a dose, gefa e-m eitr, Al. 156:—absol. to give fodder to cattle, gefa göltum, Hkv. 2. 37; gefa nautum, kúm, hestum, Sturl. ii. 42, Gísl. 28:—gefa á, to dash over, of sea-water, cp. ágjöf: to pour water on, var gluggr á ofninum syá at útan mátti á gefa, Eb. 134; síðan lét hann gefa útan á baðit í glugg, 136; gefa á ker, to fill a goblet, Clar.: metaph. to press on, gefr Ormr þá á, Fb. i. 530 (in wrestling).
    VII. with prepp., fyrir-gefa, to forgive, freq. in mod. usage, but scarcely found in old writers; so also gefa til, cp. Dan. tilgive, D. N., vide Safn i. 96, (rare and obsolete):—gefa upp, to give up; gefa upp gamalmenni, to give old people up, let them starve, Fms. ii. 225; gefa upp föður eða móður, 227; bændr báðu hann gefa upp eyna, Grett. 145: to remit, en þó vil ek nú upp gefa þér alla leiguna, Nj. 128; gaf honum upp reiði sína, Fms. x. 3, 6; ok gefit oss upp stórsakir, ii. 33; Brján konungr gaf upp þrysvar útlögum sínum inar sömu sakir, Nj. 269: absol., hvárt vilit þér gefa honum upp, pardon him, 205; gefa upp alla mótstöðu, to give up all resistance, Fms. ix. 322; gefa sik upp, to give oneself up, surrender, i. 198; þá gefum vér upp várn stað, 104; gefa upp ríki, konungdóm, to give up the kingdom, abdicate, resign, x. 4, xi. 392: to give up, hand over to one, Magnús konungr gaf honum upp Finnferðina með slíkum skildaga, vii. 135; ek vil gefa ykkr upp búit at Varmalæk, Nj. 25; allir hafa þat skaplyndi at gefa þat fyrst upp er stolit er, 76: to give up, leave off, gefa upp leik, to give up playing, Fas. iii. 530; gefa upp horn, Fms. vi. 241: to exhaust, empty, upp ætlu vér nú gefnar gersimar yðrar, vii. 197.
    B. IMPERS., a naut. term; e-m gefr byri, byr (acc. pl. or sing.), one gets a fair wind; gaf þeim byr ok sigla þeir í haf, Nj. 4; gaf þeim vel byri, 138; er þeir vóru búnir ok byr gaf, Eg. 99: so also absol. with or without dat. of the person, gaf kaupmönnum burt af Grænlandi, the sailors got a wind off Greenland, so as to sail from it, Fb. iii. 454; því at eigi gaf suðr lengra, Fms. ii. 185; gaf þeim vel, ix. 268; gaf honum ílla, x. 4; gaf honum eigi austan, Nj. 63: so in the saying, svo gefr hverjum sem hann er góðr.
    2. in other phrases, to get a chance; ef færi (acc.) gefr á, if you get a chance, Nj. 266; halda njósnum, nær bezt gæfi færi á honum, to keep a look-out, when there was best chance to get at him, 113; til þess gefr nú vel ok hógliga, ‘tis a fair and easy opportunity for that, Al. 156; mæltu menn at honum hafði vel gefit til ( had good luck) um hefndina, Fms. vii. 230; ef yðr (dat.) gefr eigi missýni í þessu máli, if you are not mistaken in this matter, Fbr. 32; gaf þeim glámsýni (q. v.) er til vóru komnir, Sturl. i. 179, Stj. 401; þá gaf mér sýn, then I beheld (in a vision), Fms. vii. 163; þat gaf öllum vel skilja, it was clear for all to understand, it lay open to all, vi. 70; e-m gefr á að líta, one can see, i. e. it is open and evident.
    C. REFLEX., gefask vel (ílla), to shew oneself, prove good ( bad); það sé ván at þú gefisk honum eigi vel, er þú gefsk öllum öðrum mönnum ílla, Nj. 32; eigi deilir litr kosti ef þú gefsk vel, 78; hversu gafsk Björn þér, Kári, 265; opt hafa mér vel gefisk yður ráð, your counsels have often proved good to me, Ld. 252; hefir þeim þat ok aldri vel gefisk ( it has never turned out well) í þessu landi, Fms. vii. 22; ílla gefask ílls ráð, a saying, Nj. 20; hétu allir góðu um at gefask vel (i. e. to fight manfully), Fms. vii. 262:—to happen, turn out, come to pass, sem síðan gafsk, x. 416; svá honum gafsk, so it turned out for him, Sl. 20; ok svá gæfisk, ef eigi hefði Guð þá sína miskun til sent, and so it would have come to pass, unless …, Fms. x. 395:—gefsk mér svá, it seems to me so, methinks it is so, Karl. 290, 308 (vide A. V. 2. above); þat allsheri at undri gefsk, to all people it is a wonder, Ad. 18; e-m er e-t svá gefit, to be so and so disposed, to think so and so of a thing; ef þér er þetta svá gefit sem þú segir, Fms. v. 236; svá er mér gefit, son minn, at ek em þér fegin orðin, Ó. H. 33; sagði hann at svá mundi jarli gefit, Fms. ix. 244; en svá ætla ek flestum lendum mönnum gefit, at eigi munu skiljask frá Skúla jarli, 429, v. l.; þyki mér ok sem svá muni flestum gefit, at fé sé fjörvi firr, Ld. 266; en þat mun þó mestu um stýra hversu Þórdísi er um gefit, 302; síðan talaði konungr þetta mál við systur sína, ok spurði hversu henni væri um þetta gefit, Fms. ii. 221: of the gifts of nature, mikill máttr er gefinn goðum várum, Nj. 132; ok er þat mál manna, at henni hafi allt verit ílla gefit þat er henni var sjálfrátt, i. e. that she was a bad woman in everything of her own making (but well gifted by nature), 268; ok svá er sagt at honum hafi flestir hlutir höfðinglegast gefnir verit, 254.
    2. with prepp., gefask upp, to give up, give in, surrender, Nj. 64, 124, Eg. 79: mod. to lose one’s breath: upp gefinn, upset; eigi þykjumk ek upp gefinn þó at ek sjá smávofur, Grett. 112; eigi þyki mér vit upp gefnir, ef vit veitumk at, 131; en þó at þeir feðgar sé ríkir menn, þá eru vér þó ekki upp gefnir fyrir þeim, Fb. ii. 195: in mod. usage, exhausted, having lost one’s breath, eg er uppgefinn; also of a horse, hann gafsk upp, harm er stað-uppgefinn:—e-m gefsk yfir, to do wrong, commit a fault, fail; þat mæla menn at þessi hlutr hafi konunginum yfir gefisk helzt, Fms. xi. 283; ef göfgum mönnum gáfusk stórir hlutir yfir, if the noble gave gross offence, did evil things, Bs. i. 107; engi er svá vitr at eigi gefisk yfir nokkut sinn, Karl. 451:—to give oneself to one, gefask Kristi, N. G. L. i. 339; gefsk þú hánum þá í dag með Guði, Nj. 157; gefask á vald e-s, to give oneself into another’s power, Fms. ix. 479.
    II. recipr. to give to one another; gefask gjöfum, Bret. 48; gáfusk þeir gjöfum áðr þeir skildu, Bs. i. 274.
    III. part. gefinn, given to a thing, in a spiritual sense, devout; g. fyrir bækr, lestr, smíðar, etc., given to books, reading, workmanship, etc.

    Íslensk-ensk orðabók > GEFA

  • 62 īn-simulō

        īn-simulō āvī, ātus, āre,    to make suspected, charge, accuse, blame, impeach: tu me insimulas, bring a charge against: Criminibus virum, O.: vilicus cum impulso tuo insimulatus esset: insimulatus falso crimine senatus, L.: Verrem avaritiae: proditionis insimulatus, Cs.: insimulant hominem fraudandi causā discessisse.—To bring as a charge: id quod ego iniuratus insimulo: neque aliud quam patientia insimulari posset, be laid to his charge, L.

    Latin-English dictionary > īn-simulō

  • 63 ἐγκαλέω

    A call in a debt, Isoc.17.44, X.An.7.7.33, D.31.6, 36.14: generally, demand as one's due,

    ἀργύριον Lys.3.26

    .
    II bring a charge or accusation against a person:—Constr.: c. dat. pers. et acc. rei, charge something against one,

    φόνους ἐ. τινί S.El. 778

    , cf. Pl.Ap. 26c, etc.;

    ἐ. ἔγκλημά τινι Hyp.Lyc.18

    , cf. Eux.24; χόλον κατ' αὐτῶν ἐ. S. Ph. 328: folld. by a relat. clause, ἐ. τινὶ ὅτι .. X.An.7.5.7: c. inf.,

    ἐστὶν ἃ ἐνεκάλει τοῖς Ἀθηναίοις παραβαίνειν τὰς σπονδάς Th.4.123

    : c. part.,

    ἐ. αὐτοῖς ἀμελοῦσιν Pl.Prt. 346a

    : freq. c. dat. pers. only, accuse, Antipho 4.2.2, etc.;

    ἐ. περί τινων Inscr.Prien.28.8

    (ii B. C.); ἐπὶ τοῖς διῳκημένοις ib.37.128 (ii B. C.): c. acc. rei only, bring as a charge,

    εἴ τι ἄλλο ἐνεκάλουν Th.5.46

    , cf. 6.53; τὸ νεῖκος ἐγκαλεῖν throw the blame of quarrel on another, S.OT 702: abs.,

    οἱ ἐγκαλέσαντες Arist.

    Rh.Al. 1437a17: rarely c. gen.rei,

    τῆς βραδύτητος αὐτοῖς ἐνεκάλει Plu. Arist. 10

    :—[voice] Pass., ἐγκαλεῖται τῇ τύχῃ a charge is brought against.., Arist. EN 1120b17;

    ἐνίων ἐγκληθέντων ἐπὶ τῷ βίῳ Phld. Piet. p.93

    G.; τὰ ἐγκεκλημένα charges, OGI90.14 (ii B. C.): also with person. constr.,

    ἐγκαλεῖσθαι ὑπέρ τινος D.H.7.46

    ;

    τινός D.C.58.4

    :—[dialect] Locr. part. ἐγκαλείμενος may be either [voice] Med. or [voice] Pass., IG9(1).334.41.
    2 as lawterm, prosecute, take proceedings against,

    οὔτ' ἐγκαλοῦντες οὔτ' ἐγκαλούμενοι D.34.1

    ;

    ἐ. δίκην τινί Id.40.19

    ;

    ἐ. τινὶ περί τινος Isoc.4.40

    : abs., Ar. Av. 1455.
    3 object, c. acc. et inf., Phld. Sign.29.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐγκαλέω

  • 64 accusa

    f accusation
    law charge
    Pubblica Accusa public prosecutor
    * * *
    accusa s.f.
    1 ( attribuzione di una colpa) accusation, charge; fare, muovere un'accusa a qlcu., to accuse s.o.; provare un'accusa, to show an accusation to be true; smentire un'accusa, to show an accusation to be untrue; negare un'accusa, to deny an accusation; difendersi da un'accusa, to defend oneself from an accusation
    2 (dir.) accusation, charge, indictment, arraignment; ritirare un'accusa, to withdraw a charge; formulare, intentare un'accusa, to charge, to bring a charge; essere assolto, prosciolto da un'accusa, to be acquitted of a charge // stato d'accusa, committal for trial; essere in stato d'accusa, to be committed for trial (o to be under accusation); messa in stato d'accusa del Presidente, (amer.) impeachment of the President // atto d'accusa, (bill of) indictment (o charge) // ( pubblica) accusa, (Public) Prosecution; ( la persona) Public Prosecutor, Prosecutor for the Crown (GB), District Attorney (USA) // testimone d'accusa, witness for the Prosecution; witness for the Crown (GB), witness for the People (USA) // accusa di crimini contro lo stato, impeachment
    3 ( carte) call.
    * * *
    [ak'kuza]
    sostantivo femminile
    1) accusation, charge

    lanciare un'accusa contro qcn. — to fling an accusation at sb

    2) dir. (imputazione) accusation, charge

    mettere qcn. sotto accusa — to charge o indict sb.

    prosciogliere qcn. da un'accusa di — to acquit sb. of

    atto d'accusaindictment ( contro of) (anche fig.)

    mettere qcn. in stato d'accusa — to commit sb. to a court for trial

    un testimone d'accusaa witness for the Crown BE, a witness for the State AE

    * * *
    accusa
    /ak'kuza/
    sostantivo f.
     1 accusation, charge; lanciare un'accusa contro qcn. to fling an accusation at sb.
     2 dir. (imputazione) accusation, charge; accusa di omicidio murder charge; mettere qcn. sotto accusa to charge o indict sb.; essere sotto accusa to be under indictment; arrestato con l'accusa di arrested on a charge of; fare cadere le -e to drop the charges; prosciogliere qcn. da un'accusa di to acquit sb. of; capo d'accusa criminal charge o count; atto d'accusa indictment ( contro of) (anche fig.); mettere qcn. in stato d'accusa to commit sb. to a court for trial; un testimone d'accusa a witness for the Crown BE, a witness for the State AE
     3 dir. (pubblico ministero) (pubblica) accusa prosecution; avvocato dell'accusa prosecuting lawyer o attorney AE.

    Dizionario Italiano-Inglese > accusa

  • 65 FINNA

    * * *
    (finn; fann, fundum; fundinn), v.
    1) to find (þá fundu þeir Hjörleif dauðan);
    2) to meet one (ok vildi eigi finna Hákon konung);
    3) to visit, to interview (gakk þú at finna konung);
    4) to find out, invent (rúnar munt þú finna);
    5) to discover (ok fundu þar land mikit);
    6) fig. to find, perceive, notice, feel (fundu þeir þá brátt, at);
    7) finna e-m e-t, to find fault with, blame (þat eitt finn ek Gunnlaugi, at);
    8) with preps.:
    finna á e-t, to come across, fall in with (= hitta á e-t);
    impers., fann þat á, it could be perceived;
    fann lítt á honum, hvárt, it was little to be seen whether, etc.;
    finna at e-u, to find fault with, censure, blame;
    finna e-t til, to bring forward, give as a reason (hvat finnr þú til þess?);
    9) refl., finnast til e-s, to be pleased with;
    impers., fannst Grími fátt til hans, Grim was little pleased with him;
    láta sér lítit um finnast, to pay little heed to, rather dislike;
    Ölvi fannst mikit um hann, Ölvir admired him much.
    * * *
    pret. fann, 2nd pers. fannt, mod. fanst; pl. fundu; pres. finn and finnr; in old MSS. and poetry freq. fiðr, Hm. 23, but finnr 63; pret. subj. fynda; part. fundinn; sup. fundit; the forms funnu and funnit may be found in MSS., but were probably never so pronounced; for even in Haustl. hund and fundu rhyme together; with the neg. suff. fannka, Hm. 38: [Ulf. finþan; A. S. findan; Engl. find; Germ. finden; Swed. finna; Dan. finde]:—to find; Finnar kómu aptr ok höfðu fundit hlutinn, Landn. 174; hann leitar ok fiðr, Ísl. ii. 321; Knútr hinn Fundni, Canute the Foundling, Fms. i. 112; hann herjaði á Ísland ok fann þar jarðhús mikit, Landn. 32; fundu þeir Hjörleif dauðan, 35; þar fundusk undir bein, Ld. 328.
    2. to meet one; hversu opt hann fyndi smala-mann Þórðar, Ld. 138; ok vildi eigi finna Hákon konung, Fms. x. 3.
    β. to visit; en þó gakk þú at finna konung, Nj. 7; veiztu ef þú vin átt … far þú at finna opt, Hm. 120.
    3. to find out, invent, discover: Þorsteinn er fann sumar-auka, Landn. 131, Ld. 12; Nói fann vín at göra, Al. 64, Stj. 191; rúnar munt þú finna, Hm. 143: hann fann margar listir, þær sem áðr höfðu eigi fundnar verit, Edda (pref.)
    β. to discover a country; leita lands þess er Hrafna-Flóki hafði fundit, Fms. i. 238: þá er Ísland fannsk ok bygðisk, Landn. 24; þá rak vestr í haf ok fundu þar land mikit, 26; land þat er kallat er Grænaland fannsk ok bygðisk af Íslandi, Íb. 9; í þann tíma fannsk Ísland, Eg. 15.
    γ. metaph. finna e-n at e-u, a law phrase, to bring a charge home to one, Fms. xi. 75; hence also, vera fundinn að e-n, to be guilty of a thing; vera ekki at því fundinn, to be not guilty of a thing; cp. the Engl. to ‘find’ guilty.
    II. metaph.
    1. to find, perceive, notice, feel; þú fannt at ek lauss lifi, Fm. 8; Gunnhildr finnr þat, Nj. 9; fundu þeir þá brátt, at þangat var skotið öllum málum, Eb. 330; hitki hann fiðr þótt þen um hann fár lesi, Hm. 23; þá þat finnr er at þingi kemr, 24, 63; þeir fundu eigi fyrr en fjölmenni dreif at þeim, Fms. i. 136, Nj. 79.
    β. impers. fann þat á, it could be perceived, Eg. 51; fann þó mjök á Dofra, er þeir skildu, i. e. D. felt much at their parting, Fms. x. 175; fann litt á honum, hvárt honum þótti vel eðr illa, it was little to be seen, whether …, Eb. 42.
    γ. finna til, to feel hurt, feel a sore pang, is a freq. mod. phrase, but rarely occurs in old writers: finnr þú nökkut til hverr fjándskapr, etc., Anal. 175; en Aldrían fann ekkí til þessa sjálfr, áðr einn riddari tók brandinn af honum, Þiðr. 358; hence tilfinning, feeling.
    2. to find, bring forward; finna e-t til, in support of a charge; ok finna þat til foráttu, at …, Nj. 15; hvat finnr þú helzt til þess, how dost thou make that out? 49; hann fann þó þat til, at …, Fms. vii. 258; Eyólfr fann þat til, at …, Nj. 244; hvat finnr þú til þess, what givest thou as the reason? Eb. 184; finna e-t við, to make objection to; hvártz hinn fiðr við, at hann sé eigi þar í þingi, Grág, i. 22; þá fundu þeir þat við, um gjaforð þetta, Fms. x. 87, v. l.
    3. as a law phrase, to find money, to pay, lay out; hann skal eigi finna meira af fé því, en kaupa leg, Grág. i. 207; allra aura þeirra er úmaginn skal finna með sér, 206; ok slíka aura f. honum, ii. 210; á hann enga heimting til þess er hann fann við, Jb. 421 (MS.); ef maðr selr úmaga til frafærslu ok finnr fé með, Grág. i. 266; þeim þræli er hann hefir fulla verðaura fyrir fundit, 358; hence in the old oath, ek hefka fé boðit í dóm þenna, hefka ek fundit, ok monka finna, hvárki til laga né úlaga (where bjóða and finna are opposed, i. e. bjóða to offer, finna to pay actually), 75: hence is derived the law phrase, at finna sjálfan sik fyrir, to pay with one’s self, according to the law maxim, that ‘he that cannot pay with his purse shall pay with his body,’ used metaph. to pay dear, to feel sorely; kvað makligt at hann fyndi sik fyrir, Sturl. iii. 213, Eb. 154; skaltú sjálfan þik fyrir finna, Fms. iii. 110, xi. 256, Þorst. Síðu H. 9; the pun in Anal. 177 is a mere play of words.
    4. finna at e-u, to censure, Fbr. 112, Edda (pref.), very freq. in mod. usage, hence að-finnsla and að-fyndni, censure; nearly akin is the phrase, þat eitt finn ek Gunnlaugi, at mér þykir hann vera úráðinn, that is the only fault I find with Gunlaug, Ísl. ii. 217; ef nokkut væri þat er at mætti finna, if there was anything to blame, Sks. 69 new Ed.
    III. reflex.,
    1. recipr. to meet with one another, Fms. i. 19, Nj. 8, 48; eigi kemr mér þat á úvart þótt vit finnimk á Íslandi, Fs. 20.
    2. for some instances where the sense seems purely passive, see above.
    3. freq. in a half passive reflex. sense, to be found, to occur; finnask dæmi til, examples occur, Gþl. 45; þat finnsk ritað, it is found written, occurs in books, Fms. ii. 153; finnsk í kvæðum þeim er …, Eg. 589.
    β. metaph. to be perceived, fannsk þat mjök í ræðu Erlings, Fms. vii. 258: adding á, fannsk þat opt á jarli, Nj. 46; fannsk þat á öllu, at, it was easy to see, that …, 17, 90; þat fannsk á Arnkatli goða, at …, Eb. 178.
    γ. finnask til e-s, to be pleased with a thing: impers., fannsk Grími fátt til hans, Grim was little pleased with him, Eg. 190; ekki fannsk Eiríki til þessa verks, Eric was not much pleased with it, Fs. 149; fannsk mér fleira til hans en annarra, I liked him better than the rest, Fms. i. 141; e-m finnst til e-s, to value; honum finnsk ekki til, he thinks naught of it, thinks it worthless; Fas. i. 317, freq. in mod. usage: finnask at e-u, to admire, Sighvat (obsol.): so in the phrase, láta sér lítið um finnask, to pay little heed to, rather dislike, Hkr. iii. 244; konungr lét sér ekki um þat finnask, Fms. iv. 195; lét hann sér fátt um finnask, vii. 29; Dagr lét sér ekki um finnask eðr fátt, iv. 382; Ölvi fannsk mikit um hann, O. admired him much, Nj. 41; fannsk mönnum mikit um tal þeirra, 18; honum fannsk um mikit, he was much surprised, Hkr. iii. 355: e-m finnsk, one thinks, it seems to one; mér finnsk sem hann hafi önga verki, methinks he feels no pain, Barl. 101: finnsk mér svá, at engi maðr, methinks that no man, 15: very freq. in conversation, with infin. it seems to me, methinks.
    IV. part. finnandi, a finder, 655 xii. 2; finnanda-spik, n. blubber which is the perquisite of the finder of a whale, Grág. ii. 383: part. pass. fundit, beseeming, nú mun ok vel fundit, at …, Anal. 173.

    Íslensk-ensk orðabók > FINNA

  • 66 inculpation

    inculpation [ɛ̃kylpasjɔ̃]
    feminine noun
    ( = chef d'accusation) charge
    * * *
    ɛ̃kylpasjɔ̃
    nom féminin Droit charge (de, pour of)
    * * *
    ɛ̃kylpasjɔ̃ nf
    1) (de qn) charging no pl
    * * *
    inculpation nf Jur charge (de, pour of); être sous le coup d'une inculpation to be facing charges; procéder à une inculpation to bring a charge; notifier son inculpation à qn to notify sb of the charge brought against them.
    [ɛ̃kylpasjɔ̃] nom féminin

    Dictionnaire Français-Anglais > inculpation

  • 67 SÖK

    (gen. sakar, pl. sakar or sakir), f.
    1) charge, the offence charged;
    sönn sök, a true charge;
    gera sakar á hendr sér, to incur charges;
    gera sakir við e-n, to do offence or harm to one;
    sannr at sök, proved (found) guilty;
    gefa e-m (upp) sakir, to remit a charge;
    gefa e-m sök (sakar) á e-u, gefa e-m e-t at sök, to make a charge against one;
    fœrast undan sökum, to plead not guilty;
    vera (bundinn) í sökum við e-n, to have done offence to one (konungr tók stór gjöld af bóndum þeim, er honum þóttu í sökum við sik);
    2) suit, action, in court;
    ek á sjálfr sök á því, that is my own affair;
    sækja e-n sökum, to prosecute one;
    svæfa allar sakar, to settle all causes;
    fara með sökina, to conduct the suit;
    segja fram sök sína, to declare ones suit;
    3) effect;
    hafa ekki at sök, to effect nothing;
    tók Þóroddr þá at vanda um kvámur hans, ok hafði ekki at sök, but to no effect;
    4) cause, reason (þótti konungi sakir til, þótt hann hefði eigi komit);
    fyrir hverja sök, for the sake of what, why?
    fyrir þá (þessa) sök, for that reason, therefore;
    af þeim sökum, from that cause (svá lauk þessu, at húsfreyja lézt af þeim sökum);
    fyrir e-s sakir or sökum, for the sake of, because of;
    fyrir ástar sakir, for love’s sake;
    with respect to (skyldi boðit verða sem vegligast, bæði fyrir tilfanga sakir ok fjölmennis);
    fyrir mínum sökum, for my sake, for my part;
    um sakar þínar, for thy sake;
    of time, um nokkurra nátta sakir, for a few nights;
    of (um) stundar sakir, for a while;
    um sinns sakir, for this once;
    um nætr sakir, for one night;
    sakir e-s, sökum e-s = fyrir sakir e-s, fyrir sökum e-s.
    * * *
    f., gen. sakar, dat. sök, and older saku, which occurs on Runic stones; pl. sakar, later sakir; a gen. sing. söku or saku (from saka, u, f.) remains in the compds söku-dólgr, söku-nautr: [Ulf. sakjo = μάχη; A. S. sacu; Engl. sake; Germ. sache; Dan. sag; Swed. sak.]
    A. A charge, then the offence charged, guilt, crime, like Lat. crimen; göra sakar á hendr sér, to incur charges, Ld. 44; sannr at sök, guilty, Nj. 87, Grág. i. 75; sök er sönn, a true charge, 294; sakar allar skulu liggja niðri meðal okkar, Grág. i. 362; svæfa sakar, Gm. 15; semr hann dóma ok sakar leggr, Vsp. 64; ef sakar görask þær skal fé bæta, Ísl. ii. 380; bæta sakir þær allar með fé er görzk höfðu í þeim málum, Eg. 98; nú er sagt hvaðan sakar görðusk, Hkv.; veiztú hverjar sakir ek á við konung þenna? … hann hefir drepit föður minn, Fas. ii. 532; þeim megin siglu er menn eigu síðr sakir við menn, Grág. ii. 137; gefa e-m upp sakir, to remit a charge, Ld. 44; or, gefa e-m sakir, id., Fms. x. 326; gefa e-m sök (sakar) á e-u, to make a charge against one, Landn. 145; gefa e-m e-t að sök, id., Fms. i. 37; bera sakar á e-n, to bring a charge against, Hkr. i. 168; eiga sakar við e-n, to have a charge against a person; færask undan sökum, to plead not guilty, Fms. xi. 251; verjask sök, id., Grág. i. 38; lúka sökum með sér, to settle the charges brought by one against the other, 361; líta á sakar úreiðr, Fms. i. 15; vera bundinn í sökum við e-n, to stand committed, Eg. 589, Fms. i. 61.
    2. the offence charged; falla í sök, to fall into crime, Sks. 575; fyrir sakir ( for wrongs committed) skyldi niðr falla þriðjungr gjalda, Fms. ix. 227; dauða verðr fyrir sökina, Sks. 575 B; fyrir-gef oss várar sakar ( our trespasses), Hom. 158; fyrir hví var hann píndr, eða hvat sök görði hann? Bs. i. 9.
    II. a law phrase, a plaint, suit, action in court; ef hann á sök at sækja, þá er …, Grág. i. 64; sakar-aðili, a plaintiff, Grág. passim; eiga sök í dómi, i. 74; sækjandi ok sakar verjandi, 17; á sá sök er …, he owns the case, i. e. is the right plaintiff, 38; fara með sök, to conduct a suit, 37, Nj. 86; færa fram sök, Grág. i. 83; segja fram sök, 39, 43, Nj. 36, 87, 110, 187; sök fyrnisk, is prescribed, Grág. i. 381; í salti liggr sök ef sækendr duga, see salt; göra tvær sakar ór vígi ok fram hlaupi, ii. 35; hafa sök at sækja, or, hafa sök at verja, i. 37, 76; hafa sök á hendi e-m, 75; hluta sakir, 74, 104; lýsa sakar, 19, Nj. 110; lýsa sök á hönd e-m, 18, 19, 110; selja e-m sök á hendr e-m, at þú mættir hvárki sækja þína sök né annarra, 99; sækja svá sök sína, Grág. i. 75; hafa sök at sækja, etc.; verja sök, 298; eiga sök á e-u, to have a suit against one, of the injured person; hvat hafðir þú til gört áðr?—þat er hann átti enga sök á, what hast thou done?That for which he had no ground for complaint, i. e. which did not concern him, Nj. 130; eg á sjálfr sök á því, that is my own affair; dómar fara út til saka, the courts are sitting to hear the pleadings, 295; því at eins verðr sökin ( the action) við hann, ef …, 405; bjóða sök á þingi, N. G. L. i. 20; sökin Tyrfings, the case of T., Nj. 100, 101; þriggja þinga sök, a case lasting three sessions, Grág. i. 441, ii. 233; tólf aura, sex aura, merkr, þriggja marka sök, an action for three marks, N. G. L. i. 81, 82, Grág. i. 405, ii. 113; víg-sök, a case of manslaughter; fjörbaugs-sök, skóggangs-sök, a case, action of outlawry, passim; borgit málinu ok svá sökinni, the case and the suit, Nj. 36.
    2. spec., persecution; sök eða vörn, Grág. i. 17, (rare, see sókn); at sökum öllum ok svá at vörnum, 104.
    3. phrases; hafa ekki at sök, to no effect; hann kvað sér þó þungt, at nokkut mundi at sök hafa, Eb. 53 new Ed.; tók Þóroddr at vanda um kvámur hans, ok hafði ekki (not eigi) at sök, 50 new Ed.; ok hafði ekki vætta at sök, Fms. viii. 18; hann eggjar lið sitt ok hafði gott at sök, Flóv. 44.
    III. a ‘sake,’ cause; eru fleiri vinda sakir, are there more causes of the winds? Rb. 440; þótti konungi sakir til þótt hann hefði eigi komit, Fms. xi. 13; hann skal segja hvat at sökum er, what is the reason, cause? Grág. i. 310; sú var sök til þess, at …, Fms. i. 153; brýnar sakar, Al. 7; fyrir hverja sök, for the sake of what? wherefore? Fms. i. 81; af sök nökkurar óvináttu, for the sake of, because of, Hom. 20.
    2. adverbial phrases; fyrir sakar (sakir) e-s, for the sake of, because of; fyrir sakir orma, Al. 1; beztr kostr fyrir sakir frænda …, Glúm. 348; er þér þat sjálf-rátt fyrir sakir höfðing-skapar þíns, Nj. 266; fyrir tignar sakir várrar ok lands siðar, 6; fyrir styrks sakar ok megins, Eg. 107; fyrir úrækðar sakar, … fyrir veðrs sakar, K. Þ. K.; fyrir ástar sakir, Nj. 3: leaving out ‘fyrir,’ whereby sakar (acc.) becomes quite a preposition; sakir harma várra, Lv. 67; sakar refsingar ok ástar sakar við hina, Sks. 666 B; sakir þess at hann var ekki skáld, Fb. i. 215; sakir (þess) at hann var gamall, Fas. iii. 260: acc., fyrir þínar sakir, Nj. 140; fyrir várar sakir, Fms. vii. 190; um sakar e-s, id.; um konu sakar, Grág. ii. 62; of óra sök, Skv. 3. 49: temp., um nökkorra nátta sakir, for a few nights, Fms. i. 213; of stundar sakir, for a while, Nj. 139, Al. 99, Fms. xi. 107; um viku sakir, a week’s respite, Eg.; um hríðar sakar, a while, Mar., Al. 83; gefa mat um máls sakir, for one meal, Vm. 16; um sinn sakir, for this once, Ld. 184, 196, 310, Þórð. 36 new Ed.:—dat. plur. sökum, placed after a genitive, in which case even indeclinable fem. nouns for the sake of euphony assume a final s; af hennar sökum, for her sake, Ver. 44; af frændsemis sökum, Grág. ii. 72; af hræsnis sökum, Hom. 23; at sinn sakum, for this once, Sks. 483 B; fyrir þeim sökum, on that account, Grág. i. 48; fyrir veðrs sökum, K. Þ. K.; fyrir aldrs sökum, for old sake, Fms. xi. 50; fyrir veilendi sökum, Grág. i. 41; fyrir fáfræðis sökum ok úgá, Bs. i. 137; fyrir mínum sökum, for my sake, Þorst. St. 54; at hann mundi eigi mega vera einn konungr fyrir Áka sökum, Fms. xi. 46; sökum snjóvar, Lv. 25; fylgir þar enn sökum þess því goðorði alþingis-helgun, Landn. 336 (Append.), and passim.
    B. COMPDS: sakaraðili, sakaráberi, sakabætr, sakadólgr, sakareyrir, sakarferli, sakafullr, sakargipt, sakalauss, sakamaðr, sakarspell, sakarstaðr, sakartaka, sakartökuváttr, sakartökuvætti, sakarvandræði, sakarvörn.

    Íslensk-ensk orðabók > SÖK

  • 68 syyttää

    yks.nom. syyttää; yks.gen. syytän; yks.part. syytti; yks.ill. syyttäisi; mon.gen. syyttäköön; mon.part. syyttänyt; mon.ill. syytettiin
    accuse (verb)
    arraign (verb)
    blame (verb)
    blame on (verb)
    charge (verb)
    incriminate (verb)
    inculpate (verb)
    make a charge (verb)
    prosecute (verb)
    reproach (verb)
    tax (verb)
    * * *
    • upbraid
    • incriminate
    • inculpate
    • indict
    • lay the blame on
    • put the blame on
    • sue for
    • complain about
    • tax
    • prosecute
    • sue
    • charge with
    • charge make a charge
    • bring a charge against
    • blame
    • blame on
    • arraign
    • accuse
    • reproach
    • charge

    Suomi-Englanti sanakirja > syyttää

  • 69 доказать обвинение против

    1) General subject: bring a charge home to (кого-л.)
    2) Makarov: bring a charge home to (smb.) (кого-л.)

    Универсальный русско-английский словарь > доказать обвинение против

  • 70 anzeigen

    (trennb., hat -ge-)
    I v/t und v/refl bei der Polizei etc.: (Person und Sache) report (to the police); (Person) auch bring a charge ( oder charges) against; sich selbst anzeigen give o.s.up (to the police), voluntarily admit ( oder report) an offen|ce (Am. -se)
    II v/t
    1. (bekannt geben) notify (jemandem etw. s.o. of s.th.), announce (s.th. to s.o.); WIRTS. advise (s.o. of s.th.), notify (s.o. of s.th.); in der Zeitung: die Geburt einer Tochter zeigen an...... are proud to announce the birth of a daughter
    2. Messgerät etc.: indicate; auf Skala: read; digital und auf Bildschirm: display; schreibend: record, register; Radargerät: (re)present; der große Zeiger zeigt die Minuten an the big hand shows the minutes; das Thermometer zeigt 32 °C an the thermometer reads ( oder registers oder shows) 32 °C
    3. (wissen lassen) signal, indicate, notify; mit dem Blinker anzeigen, dass man überholen will indicate that one wants to overtake (Am. pass)
    4. fig. (deuten auf) indicate, be indicative of, point to
    III v/refl (sich zeigen) (Entwicklung, Erkrankung etc.) show, be noted ( oder perceptible); angezeigt
    * * *
    (darstellen) to display;
    (mitteilen) to indicate; to advertise; to announce; to notify;
    (polizeilich melden) to report; to denounce
    * * *
    ạn|zei|gen sep
    1. vt
    1) (= angeben) Spielstand, Temperatur, Zeit, Wetterlage, Geschwindigkeit, Messwert to show, to indicate; Datum to show; (fig = deuten auf) to indicate, to show
    2) (= bekannt geben) Heirat, Verlobung etc to announce; (= Reklame machen für) to advertise
    3) (= mitteilen) to announce; Richtung to indicate

    jdm etw anzeigen (durch Zeichen)to signal sth to sb

    4) (COMPUT) to display
    5)

    jdn anzeigen (bei der Polizei)to report sb (to the police); (bei Gericht) to institute legal proceedings against sb

    6)
    See:
    2. vi
    (Zeiger, Kompassnadel etc) to register; (Messgerät, Instrument) to show, to indicate
    * * *
    1) (to point out or show: We can paint an arrow here to indicate the right path.) indicate
    2) ((with against or on) to tell facts to eg the police about (a criminal etc): He informed against his fellow thieves.) inform
    3) ((of dials, instruments etc) to show a particular figure, measurement etc: The thermometer reads -5°C.) read
    * * *
    an|zei·gen
    vt
    1. (Strafanzeige erstatten)
    jdn [wegen einer S. gen] \anzeigen to report sb [for sth]
    etw \anzeigen to report sth
    sich akk [selbst] \anzeigen to give oneself up, to turn oneself in
    jdm etw \anzeigen to announce sth to sb; MIL to report sth to sb
    etw \anzeigen to indicate [or show] sth; (digital) to display sth
    diese Uhr zeigt auch das Datum an this watch also shows [or gives] the date
    4. (bekannt geben)
    [jdm] etw \anzeigen to announce sth [to sb]
    ein Abbiegen/eine Richtung \anzeigen to indicate a turn-off/direction; AUTO to signal a turn-off/direction
    6. (erkennen lassen)
    jdm \anzeigen, dass... to indicate to [or show] sb that...
    * * *

    jemanden/etwas anzeigen — report somebody/something to the police/the authorities

    2) (zeigen) show; indicate; show <time, date>
    * * *
    anzeigen (trennb, hat -ge-)
    A. v/t & v/r bei der Polizei etc: (Person und Sache) report (to the police); (Person) auch bring a charge ( oder charges) against;
    sich selbst anzeigen give o.s.up (to the police), voluntarily admit ( oder report) an offence (US -se)
    B. v/t
    1. (bekannt geben) notify (
    jemandem etwas sb of sth), announce (sth to sb); WIRTSCH advise (sb of sth), notify (sb of sth); in der Zeitung:
    die Geburt einer Tochter zeigen an …are proud to announce the birth of a daughter
    2. Messgerät etc: indicate; auf Skala: read; digital und auf Bildschirm: display; schreibend: record, register; Radargerät: (re)present;
    der große Zeiger zeigt die Minuten an the big hand shows the minutes;
    das Thermometer zeigt 32 °C an the thermometer reads ( oder registers oder shows) 32 °C
    3. (wissen lassen) signal, indicate, notify;
    mit dem Blinker anzeigen, dass man überholen will indicate that one wants to overtake (US pass)
    4. fig (deuten auf) indicate, be indicative of, point to
    C. v/r (sich zeigen) (Entwicklung, Erkrankung etc) show, be noted ( oder perceptible); angezeigt
    * * *

    jemanden/etwas anzeigen — report somebody/something to the police/the authorities

    2) (zeigen) show; indicate; show <time, date>
    * * *
    v.
    to advertise v.
    to denounce (to) v.
    to indicate v.
    to indict (US) v.
    to notify v.
    to prosecute (UK) v.
    to see v.
    (§ p.,p.p.: saw, seen)

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > anzeigen

  • 71 verzichten

    v/i for(e)go, do without; förm. renounce, forswear ( alle: auf etw. s.th.); (sich enthalten) abstain, refrain (from s.th.); JUR. waive, disclaim (s.th.); verzichten auf (+ Akk) (ein Angebot etc.) turn down; (einen Posten etc.) auch refuse; (aufgeben) give up, abandon; auf einen Gegenschlag verzichten refrain from retaliatory action; auf Gewalt verzichten renounce violence, abandon the use of force; danke, ich verzichte umg. thanks, but no thanks; ich kann nicht mehr darauf verzichten I can’t do ( oder live) without it any more; darauf kann ich verzichten pej. I can do without that
    * * *
    ver|zịch|ten [fɛɐ'tsɪçtn] ptp verzi\#chtet
    vi
    to do (Brit) or go without; (= Opfer bringen) to make sacrifices

    danke, ich verzichte (iro) — not for me, thanks

    auf jdn/etw verzichten können — to be able to do (Brit) or go without sb/sth

    auf Einzelheiten/eine förmliche Vorstellung verzichten können — to be able to dispense with details/a formal introduction

    * * *
    (to give up (a title, claim, intention etc) especially formally or publicly: He renounced his claim to the throne.) renounce
    * * *
    ver·zich·ten *
    [fɛɐ̯ˈtsɪçtn̩]
    vi to go without, to relinquish
    zu jds Gunsten \verzichten to do without in favour [or AM -or] of sb
    ich werde auf meinen Nachtisch \verzichten I will go without dessert
    auf etw akk \verzichten to do without sth
    auf Alkohol/Zigaretten \verzichten to abstain from drinking/smoking
    auf sein Recht \verzichten to renounce one's right
    auf die Anwendung von Gewalt \verzichten to renounce the use of violence
    ich verzichte auf meinen Anteil I'll do without my share
    ich möchte im Urlaub auf nichts \verzichten on holiday I don't want to miss out on anything
    auf jdn/etw [nicht] \verzichten können to [not] be able to do without sb/sth
    wir können nicht auf diese Mitarbeiter verzichten we can't do without these employees
    auf dein Mitgefühl kann ich \verzichten I can do without your sympathy
    * * *
    intransitives Verb do without

    verzichten auf (+ — Akk.) (sich enthalten) refrain or abstain from; (aufgeben) give up <share, smoking, job, etc.>; renounce < inheritance>; renounce, relinquish <right, privilege>; (opfern) sacrifice <holiday, salary>

    ich verzichte auf deine Hilfe/Ratschläge — I can do without or you can keep your help/advice

    darauf kann ich verzichten(iron.) I can do without that

    * * *
    verzichten v/i for(e)go, do without; form renounce, forswear ( alle:
    auf etwas sth); (sich enthalten) abstain, refrain (from sth); JUR waive, disclaim (sth);
    verzichten auf (+akk) (ein Angebot etc) turn down; (einen Posten etc) auch refuse; (aufgeben) give up, abandon;
    auf einen Gegenschlag verzichten refrain from retaliatory action;
    auf Gewalt verzichten renounce violence, abandon the use of force;
    danke, ich verzichte umg thanks, but no thanks;
    ich kann nicht mehr darauf verzichten I can’t do ( oder live) without it any more;
    darauf kann ich verzichten pej I can do without that
    * * *
    intransitives Verb do without

    verzichten auf (+ — Akk.) (sich enthalten) refrain or abstain from; (aufgeben) give up <share, smoking, job, etc.>; renounce < inheritance>; renounce, relinquish <right, privilege>; (opfern) sacrifice <holiday, salary>

    ich verzichte auf deine Hilfe/Ratschläge — I can do without or you can keep your help/advice

    darauf kann ich verzichten(iron.) I can do without that

    * * *
    (auf) v.
    to resign v. v.
    to renounce v.
    to waive v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > verzichten

  • 72 επαιτιάσθαι

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres inf mp
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres inf mp

    Morphologia Graeca > επαιτιάσθαι

  • 73 ἐπαιτιᾶσθαι

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres inf mp
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres inf mp

    Morphologia Graeca > ἐπαιτιᾶσθαι

  • 74 επαιτιησάμενος

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: aor part mp masc nom sg (epic ionic)
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: aor part mp masc nom sg (attic ionic)

    Morphologia Graeca > επαιτιησάμενος

  • 75 ἐπαιτιησάμενος

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: aor part mp masc nom sg (epic ionic)
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: aor part mp masc nom sg (attic ionic)

    Morphologia Graeca > ἐπαιτιησάμενος

  • 76 επαιτιωμένοις

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut dat pl
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut dat pl

    Morphologia Graeca > επαιτιωμένοις

  • 77 ἐπαιτιωμένοις

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut dat pl
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut dat pl

    Morphologia Graeca > ἐπαιτιωμένοις

  • 78 επαιτιωμένου

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut gen sg
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut gen sg

    Morphologia Graeca > επαιτιωμένου

  • 79 ἐπαιτιωμένου

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut gen sg
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc /neut gen sg

    Morphologia Graeca > ἐπαιτιωμένου

  • 80 επαιτιωμένους

    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc acc pl
    ἐπαιτιάομαι
    bring a charge against: pres part mp masc acc pl

    Morphologia Graeca > επαιτιωμένους

См. также в других словарях:

  • bring a charge — (law) To accuse (with against) • • • Main Entry: ↑charge …   Useful english dictionary

  • bring a charge — index accuse, cite (accuse), impeach Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • bring a charge against — blame, accuse, indict …   English contemporary dictionary

  • charge — The document evidencing mortgage security required by Crown Law (law derived from English law). A Fixed Charge refers to a defined set of assets and is usually registered. A Floating Charge refers to other assets which change from time to time (… …   Financial and business terms

  • bring — [brɪŋ] verb brought PTandPP [brɔːt ǁ brɒːt] LAW bring a case/​charge/​suit/​lawsuit to organize a legal case against someone: • a string of lawsuits brought by jobseekers who think they re the victims of discrimination • Company directors are… …   Financial and business terms

  • charge — 1 n 1 a: something required: obligation b: personal management or supervision put the child in his charge c: a person or thing placed under the care of another 2: an authoritative instr …   Law dictionary

  • bring — W1S1 [brıŋ] v past tense and past participle brought [bro:t US bro:t] [T] [: Old English; Origin: bringan] 1.) a) to take something or someone with you to the place where you are now, or to the place you are talking about →↑take ▪ Did you bring… …   Dictionary of contemporary English

  • Bring — Bring, v. t. [imp. & p. p. {Brought}; p. pr. & vb. n. {Bringing}.] [OE. bringen, AS. bringan; akin to OS. brengian, D. brengen, Fries. brenga, OHG. bringan, G. bringen, Goth. briggan.] 1. To convey to the place where the speaker is or is to be;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Charge — Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Charge and discharge — Charge Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Charge sheet — Charge Charge, n. [F. charge, fr. charger to load. See {Charge}, v. t., and cf. {Cargo}, {Caricature}.] 1. A load or burder laid upon a person or thing. [1913 Webster] 2. A person or thing commited or intrusted to the care, custody, or management …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»