Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

brindisi

  • 1 Brundisium

    ī m.
    Брундизий, портовый город в Калабрии, конечный путь Аппиевой дороги, ныне Brindisi, завоеван Римом в 245 г. до н. э. Enn, C, Cs etc.

    Латинско-русский словарь > Brundisium

  • 2 Brundisium

    Brundisium (Brundusium), ī, n., Stadt in Kalabrien, in einem Halbkreis am Meere gelegen, mit einem geräumigen, trefflichen Hafen, aus dem gew. die Überfahrt nach dem gegenüberliegenden Griechenland u. dem Orient geschah, j. Brindisi, Enn. ann. 478; hed. 4. Caes. b.c. 1, 25. Cic. Phil. 1, 7. Liv. 23, 32, 17. Vell. 2, 40, 3. Hor. sat. 1, 5, 104: Nbf. Brentesium, Scaevol. dig. 45, 1, 122. § 1. – Dav. Brundisīnus (Brundusīnus), a, um, brundisinisch, ager, Varr.: portus, Caes.: colonia, Cic.: ostrea, im Hafen von Brundisium gefischt, Plin.: pax, Vell. – subst., in Brundisino, im Brundisischen, Varr. – Brundisīnī, ōrum, m., die Einw. von Brundisium, die Brundisiner, Enn. fr., Cic. u.a. – / Die Schreibung Brundisium u. Brundisinus ist fast überall die der besten Handschrn. und der Inschrn., daher jetzt überall in den Ausgg.; Brundusium u. Brundusinus hat nur Vahlen im Ennius u. Halm im Velleius; vgl. Brambach Hilfsb. S. 28.

    lateinisch-deutsches > Brundisium

  • 3 singulus

    singulus, a, um, häufiger der Plur. singulī, ae, a (zu *sem = εν u. Suffix golos), I) einzeln, ein einziger, einer allein, a) übh.: α) Sing.: singulum vestigium, Plaut.: numero singulo dicere, im Singular, Gell.: semel unum singulum est, einmal eins ist eins, Varro sat. Men. 345 u. 414. Vgl. Mart. Cap. 3. § 325 (nach dem ein Singular wie singulus vir, singula mulier, singulum scrinium ungebräuchlich). – β) Plur. (Ggstz. bini, ambo, duo, universi): honestius eum (agrum) vos universi qnam singuli possideretis, Cic.: frequentes an pauci an singuli, Cic.: oculi vel ambo vel singuli, Cels.: quadrageni singuli, einundvierzig, Plin. – b) allein = ohne Gesellschaft, numquam sumus singuli, Sen.: meliores erimus singuli, Sen. – II) distrib., je einer, jeder ein, jedem ein usw., α) Sing.: nummo singulo multabatur, Gell. 18, 13, 6. – β) Plur.: legiones singulas posuit Brundisii, Tarenti etc., eine Legion nach Brindisi, eine nach usw., Cic.: filiae singulos filios habentes, Liv.: quibus singulae naves erant attributae, jedem ein Schiff, Caes.: describebat censores binos in singulas civitates, Cic.: singulis diebus, Cic.: in dies singulos, von Tag zu Tag, mit jedem Tage, täglich, Cic.

    lateinisch-deutsches > singulus

  • 4 Brundisium

    Brundisium (Brundusium), ī, n., Stadt in Kalabrien, in einem Halbkreis am Meere gelegen, mit einem geräumigen, trefflichen Hafen, aus dem gew. die Überfahrt nach dem gegenüberliegenden Griechenland u. dem Orient geschah, j. Brindisi, Enn. ann. 478; hed. 4. Caes. b.c. 1, 25. Cic. Phil. 1, 7. Liv. 23, 32, 17. Vell. 2, 40, 3. Hor. sat. 1, 5, 104: Nbf. Brentesium, Scaevol. dig. 45, 1, 122. § 1. – Dav. Brundisīnus (Brundusīnus), a, um, brundisinisch, ager, Varr.: portus, Caes.: colonia, Cic.: ostrea, im Hafen von Brundisium gefischt, Plin.: pax, Vell. – subst., in Brundisino, im Brundisischen, Varr. – Brundisīnī, ōrum, m., die Einw. von Brundisium, die Brundisiner, Enn. fr., Cic. u.a. – Die Schreibung Brundisium u. Brundisinus ist fast überall die der besten Handschrn. und der Inschrn., daher jetzt überall in den Ausgg.; Brundusium u. Brundusinus hat nur Vahlen im Ennius u. Halm im Velleius; vgl. Brambach Hilfsb. S. 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Brundisium

  • 5 singulus

    singulus, a, um, häufiger der Plur. singulī, ae, a (zu *sem = εν u. Suffix golos), I) einzeln, ein einziger, einer allein, a) übh.: α) Sing.: singulum vestigium, Plaut.: numero singulo dicere, im Singular, Gell.: semel unum singulum est, einmal eins ist eins, Varro sat. Men. 345 u. 414. Vgl. Mart. Cap. 3. § 325 (nach dem ein Singular wie singulus vir, singula mulier, singulum scrinium ungebräuchlich). – β) Plur. (Ggstz. bini, ambo, duo, universi): honestius eum (agrum) vos universi qnam singuli possideretis, Cic.: frequentes an pauci an singuli, Cic.: oculi vel ambo vel singuli, Cels.: quadrageni singuli, einundvierzig, Plin. – b) allein = ohne Gesellschaft, numquam sumus singuli, Sen.: meliores erimus singuli, Sen. – II) distrib., je einer, jeder ein, jedem ein usw., α) Sing.: nummo singulo multabatur, Gell. 18, 13, 6. – β) Plur.: legiones singulas posuit Brundisii, Tarenti etc., eine Legion nach Brindisi, eine nach usw., Cic.: filiae singulos filios habentes, Liv.: quibus singulae naves erant attributae, jedem ein Schiff, Caes.: describebat censores binos in singulas civitates, Cic.: singulis diebus, Cic.: in dies singulos, von Tag zu Tag, mit jedem Tage, täglich, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > singulus

  • 6 Brundisini

    Brundĭsĭum (in many MSS., but less correctly Brundŭsĭum; cf. Suet. Caes. 34 Torrent.; Sil. 8, 576 Heins. and Drak.; Flor. 1, 20 Duker.; Luc. 2, 609 Cort.; Hor. S. 1, 5, 104 K. and H.), ii, n. (access. form Brenda, acc. to Paul. ex Fest. p. 33 Müll.: Brunda, Arn. 2, p. 50), = Brentesion or Brentêsion [Brendon elaphon, Hesych.; cf. Strab. 6, p. 432; Steph. Byz.; Isid. Orig. 15, 1, 49; from the harbor extending beyond the town like the antlers of a stag], an ancient town in Calabria, with a very convenient harbor, the chief naval station of the Romans in the Adriatic, and their regular point of departure for Greece, now Brindisi, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.):

    redeuntes Graeciā, Brundisium navem advertimus,

    Gell. 16, 6, 1; Caes. B. C. 1, 25; Cic. Phil. 1, 3, 7; id. Planc. 40, 96; 41, 97; id. Att. 4, 1, 4; 5, 5, 1; 5, 8, 1; Hor. S. 1, 5, 104; id. Ep. 1, 17, 52; 1, 18, 20; Mel. 2, 4, 7; Plin. 3, 11, 16, § 99; Just. 12, 2; Luc. 2, 609 sq.; Vell. 1, 14 fin.; Flor. 1, 20.—
    II.
    Deriv. Brundĭsīnus ( Brundŭs-), a, um, adj., of Brundisium, Brundisian:

    colonia,

    Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4:

    nuntii,

    id. ib. 8, 13, 1:

    portus,

    Liv. 23, 33, 4:

    foedus,

    Tac. A. 1, 10:

    ostrea,

    taken in the harbor of Brundisium, Plin. 32, 6, 21, § 61. — Subst.: Brundĭsīni, ōrum, m., the inhabitants of Brundisium, Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4; Liv. 27, 10; Gell. 16, 6, 1:

    in Brundisino (sc. agro),

    Varr. R. R. 1, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Brundisini

  • 7 Brundisinus

    Brundĭsĭum (in many MSS., but less correctly Brundŭsĭum; cf. Suet. Caes. 34 Torrent.; Sil. 8, 576 Heins. and Drak.; Flor. 1, 20 Duker.; Luc. 2, 609 Cort.; Hor. S. 1, 5, 104 K. and H.), ii, n. (access. form Brenda, acc. to Paul. ex Fest. p. 33 Müll.: Brunda, Arn. 2, p. 50), = Brentesion or Brentêsion [Brendon elaphon, Hesych.; cf. Strab. 6, p. 432; Steph. Byz.; Isid. Orig. 15, 1, 49; from the harbor extending beyond the town like the antlers of a stag], an ancient town in Calabria, with a very convenient harbor, the chief naval station of the Romans in the Adriatic, and their regular point of departure for Greece, now Brindisi, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.):

    redeuntes Graeciā, Brundisium navem advertimus,

    Gell. 16, 6, 1; Caes. B. C. 1, 25; Cic. Phil. 1, 3, 7; id. Planc. 40, 96; 41, 97; id. Att. 4, 1, 4; 5, 5, 1; 5, 8, 1; Hor. S. 1, 5, 104; id. Ep. 1, 17, 52; 1, 18, 20; Mel. 2, 4, 7; Plin. 3, 11, 16, § 99; Just. 12, 2; Luc. 2, 609 sq.; Vell. 1, 14 fin.; Flor. 1, 20.—
    II.
    Deriv. Brundĭsīnus ( Brundŭs-), a, um, adj., of Brundisium, Brundisian:

    colonia,

    Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4:

    nuntii,

    id. ib. 8, 13, 1:

    portus,

    Liv. 23, 33, 4:

    foedus,

    Tac. A. 1, 10:

    ostrea,

    taken in the harbor of Brundisium, Plin. 32, 6, 21, § 61. — Subst.: Brundĭsīni, ōrum, m., the inhabitants of Brundisium, Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4; Liv. 27, 10; Gell. 16, 6, 1:

    in Brundisino (sc. agro),

    Varr. R. R. 1, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Brundisinus

  • 8 Brundisium

    Brundĭsĭum (in many MSS., but less correctly Brundŭsĭum; cf. Suet. Caes. 34 Torrent.; Sil. 8, 576 Heins. and Drak.; Flor. 1, 20 Duker.; Luc. 2, 609 Cort.; Hor. S. 1, 5, 104 K. and H.), ii, n. (access. form Brenda, acc. to Paul. ex Fest. p. 33 Müll.: Brunda, Arn. 2, p. 50), = Brentesion or Brentêsion [Brendon elaphon, Hesych.; cf. Strab. 6, p. 432; Steph. Byz.; Isid. Orig. 15, 1, 49; from the harbor extending beyond the town like the antlers of a stag], an ancient town in Calabria, with a very convenient harbor, the chief naval station of the Romans in the Adriatic, and their regular point of departure for Greece, now Brindisi, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.):

    redeuntes Graeciā, Brundisium navem advertimus,

    Gell. 16, 6, 1; Caes. B. C. 1, 25; Cic. Phil. 1, 3, 7; id. Planc. 40, 96; 41, 97; id. Att. 4, 1, 4; 5, 5, 1; 5, 8, 1; Hor. S. 1, 5, 104; id. Ep. 1, 17, 52; 1, 18, 20; Mel. 2, 4, 7; Plin. 3, 11, 16, § 99; Just. 12, 2; Luc. 2, 609 sq.; Vell. 1, 14 fin.; Flor. 1, 20.—
    II.
    Deriv. Brundĭsīnus ( Brundŭs-), a, um, adj., of Brundisium, Brundisian:

    colonia,

    Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4:

    nuntii,

    id. ib. 8, 13, 1:

    portus,

    Liv. 23, 33, 4:

    foedus,

    Tac. A. 1, 10:

    ostrea,

    taken in the harbor of Brundisium, Plin. 32, 6, 21, § 61. — Subst.: Brundĭsīni, ōrum, m., the inhabitants of Brundisium, Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4; Liv. 27, 10; Gell. 16, 6, 1:

    in Brundisino (sc. agro),

    Varr. R. R. 1, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Brundisium

  • 9 Brundusinus

    Brundĭsĭum (in many MSS., but less correctly Brundŭsĭum; cf. Suet. Caes. 34 Torrent.; Sil. 8, 576 Heins. and Drak.; Flor. 1, 20 Duker.; Luc. 2, 609 Cort.; Hor. S. 1, 5, 104 K. and H.), ii, n. (access. form Brenda, acc. to Paul. ex Fest. p. 33 Müll.: Brunda, Arn. 2, p. 50), = Brentesion or Brentêsion [Brendon elaphon, Hesych.; cf. Strab. 6, p. 432; Steph. Byz.; Isid. Orig. 15, 1, 49; from the harbor extending beyond the town like the antlers of a stag], an ancient town in Calabria, with a very convenient harbor, the chief naval station of the Romans in the Adriatic, and their regular point of departure for Greece, now Brindisi, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.):

    redeuntes Graeciā, Brundisium navem advertimus,

    Gell. 16, 6, 1; Caes. B. C. 1, 25; Cic. Phil. 1, 3, 7; id. Planc. 40, 96; 41, 97; id. Att. 4, 1, 4; 5, 5, 1; 5, 8, 1; Hor. S. 1, 5, 104; id. Ep. 1, 17, 52; 1, 18, 20; Mel. 2, 4, 7; Plin. 3, 11, 16, § 99; Just. 12, 2; Luc. 2, 609 sq.; Vell. 1, 14 fin.; Flor. 1, 20.—
    II.
    Deriv. Brundĭsīnus ( Brundŭs-), a, um, adj., of Brundisium, Brundisian:

    colonia,

    Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4:

    nuntii,

    id. ib. 8, 13, 1:

    portus,

    Liv. 23, 33, 4:

    foedus,

    Tac. A. 1, 10:

    ostrea,

    taken in the harbor of Brundisium, Plin. 32, 6, 21, § 61. — Subst.: Brundĭsīni, ōrum, m., the inhabitants of Brundisium, Cic. Sest. 63, 131; id. Att. 4, 1, 4; Liv. 27, 10; Gell. 16, 6, 1:

    in Brundisino (sc. agro),

    Varr. R. R. 1, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Brundusinus

См. также в других словарях:

  • Brindisi — can also refer to a song in which a company is exhorted to drink, such as the Tea Cup Brindisi in Gilbert and Sullivan s The Sorcerer , or the duet Libiamo ne lieti calici in Verdi s La Traviata . : For the Argentine actor see Rodolfo Brindisi.… …   Wikipedia

  • Brindisi — Brindisi …   Deutsch Wikipedia

  • Brindisi — La cathédrale de Brindisi Administration …   Wikipédia en Français

  • Brindisi — Saltar a navegación, búsqueda Brindisi Escudo …   Wikipedia Español

  • BRINDISI — BRINDISI, seaport in southern Italy. Jews lived in Brindisi from an early period, as testified by several tombstone inscriptions, one of which dates back to 834. The inscriptions include several lines of a poem attributed to Amittai, derived,… …   Encyclopedia of Judaism

  • Brindĭsi [2] — Brindĭsi (im Altertum Brundusium oder Brundisium), Kreishauptstadt in der ital. Provinz Lecce, am Adriatischen Meer, an den Eisenbahnen Bologna Otranto und B. Tarent gelegen (s. Plan), Sitz eines Erzbischofs, hat ein von Friedrich II. erbautes… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Bríndisi — Aunque el nombre tradicional español de esta ciudad de Italia es Brindis, hoy se emplea la forma italiana Brindisi, que en español debe escribirse Bríndisi, con tilde, por ser palabra esdrújula (→ tilde2, 1.1.3) …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Brindĭsi — Brindĭsi, 1) Stadt in der neapolitanischen Provinz Otranto, an einem Busen des Adriatischen Meeres; hat einige Festungswerke, Bischof, geistliches Seminar, College, Kathedrale, 2 Hospitäler u. 6550 (ehemals 60,000) Ew. Der durch das Forte di Mare …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Brindisi — Nom italien désignant celui qui est originaire de la ville de Brindisi, chef lieu de province dans les Pouilles. Le toponyme est déjà mentionné sous la forme Brentesion au Ve siècle avant J. C. Il correspondrait à un mot brention (= tête de cerf) …   Noms de famille

  • brindisi — (izg. brȋndizi) m DEFINICIJA talijanski naziv za pjesmu koja se pjeva uz nazdravljivanje pićem (česta u operama); napitnica ETIMOLOGIJA tal. po gradu Brindisi …   Hrvatski jezični portal

  • Brindĭsi [1] — Brindĭsi (ital.), das Zutrinken, die jemand zugetrunkene »Gesundheit«; in der italienischen Opernsprache ein Trinklied. Angeblich handelt es sich dabei um den deutschen Landsknechtstrinkspruch: »Ich bring dir sie« (nämlich die Schale Wein), und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»