Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

brak

  • 1 brak

    [b̥ra:kʰ]
    n braks, brök
    1) шум, грохот, треск
    2) древесные отходы (употр. как топливо)

    Íslensk-Russian dictionary > brak

  • 2 brák

    [b̥rau:kʰ]
    f brákar
    жидкий жир, ворвань

    Íslensk-Russian dictionary > brák

  • 3 BRAK

    * * *
    n. creaking noise, crack.
    * * *
    n. [Ulf. brakja = πάλη; A. S. and Hel. ge-bræc; cp. Lat. fragor], a creaking noise, Hkr. iii. 139, Bárð. 160, Fms. ii. 100.

    Íslensk-ensk orðabók > BRAK

  • 4 BRÁK

    * * *
    n. creaking noise, crack.
    * * *
    f., Engl. brake (v. Johnson), a tanner’s implement, in the form of a horse-shoe, for rubbing leather, Eggert Itin. 339: a nickname, Eg. bráka, að, in the phrase, brákaðr reyr, a bruised reed, Isaiah xlii. 3.

    Íslensk-ensk orðabók > BRÁK

  • 5 brak, braml

    Íslensk-ensk orðabók > brak, braml

  • 6 vápna-brak

    n. a din of arms, Ó. H. 69, Fms. i. 136.

    Íslensk-ensk orðabók > vápna-brak

  • 7 vápna·brak

    Old Norse-ensk orðabók > vápna·brak

  • 8 marr, brak

    Íslensk-ensk orðabók > marr, brak

  • 9 rústir, brak

    Íslensk-ensk orðabók > rústir, brak

  • 10 snark, skrjáf, brak

    Íslensk-ensk orðabók > snark, skrjáf, brak

  • 11 brauk

    n., braukan, f. cracking, Konr. 30, Mag. 5; cp. Brak.

    Íslensk-ensk orðabók > brauk

  • 12 HORN

    * * *
    n.
    1) horn (of cattle); vera harðr í h. at taka, to be hard to take by the horns, hard to deal with;
    3) horn, trumpet (blása í h.);
    4) corner, angle; skýtr í tvau h. um e-t, there is a great difference between; skýtr í tvau h. með okkr, we are at variance;
    5) nook, corner (in a house).
    * * *
    n. [A. S., Engl., O. H. G., Germ., Dan., and Swed. horn; Lat. cornu; Gr. κέρας]:— a horn (of cattle), antler (of deer), Gm. 26, Hkv. 2. 36, Sól. 55, Barl. 135, Ld. 120, Fas. ii. 506, Grág. ii. 122, N. G. L. i. 41, passim: metaph. phrases, vera harðr í horn at taka, to be hard to take by the horns, hard to deal with, Fær. 159, Fms. viii. 435, xi. 221, Hkr. ii. 91, Fb. i. 411; hlaupa um horn e-m, to leap round or by one’s horns, i. e. to evade, metaph. from a bull-fight, Sturl. iii. 256, Boll. 346; setja (hafa) horn í síðu e-m, to put one’s horn into a person’s side, i. e. to treat him spitefully, Gd. 49, passim: the phrase, gefa þræli frelsi frá horni ok knappi, to release a thrall from horn and clasp, i. e. to set him free, N. G. L. i. 228, prob. from the thrall’s neck-collar being of horn: horna-brækla, u. f. = brák, q. v., Finnb. ch. 29; horna-fláttr, m. flaying a hide with the horns, Fb. iii. 400; horna-tog, n. tow round the horns, Fb. i. 320.
    II. the back-fin of a whale, Sks. 128; skera hval frá horni ok aptr í síðu, N. G. L. i. 252, Gþl. 463.
    III. a drinking horn, Fs. 152, Eg. 206, Edda 32; drekka horn, Hkr. i. 35; horna skvol, a bout, Eb. 28, and passim in the Sagas, see Worsaae, Nos. 319, 320.
    IV. a horn, trumpet; horna blástr, horna þytr, the blowing, sound of a born, Stj. 621.
    B. A corner, nook, angle; lands-horn, the outskirts of a county, Grág. ii. 223; fara lands-horna á milli, to run from one corner of the land to the other:— a nook in a house or building, Lv. 61, Fms. vii. 230, Anal. 186: mathem. an angle, 415. 18, Rb. 470; rétt horn, a right angle.
    2. phrases, skjóta í tvau horn, ‘to shoot between two horns,’ of a wide difference; skauzk mjök í tvau horn um búnað þeirra, Eb. 32, Band. 11 new Ed., Fms. vi. 202, Mag. 39; eiga í mörg horn að líta, to have many nooks to look at, have many things to heed.
    β. when parents get old and infirm, and yield up their fortune and estate to one of their children, they are in popular Icel. phrase said ‘to go into the corner,’ to take their seat in the chimney-corner, fara upp í hornið hjá syni sínum, (dóttur sinni); many sayings refer to this, eigi munu vér eiga úvænna en horn-ván, if the worst happens, we shall have a ‘corner-chance,’ Sturl. iii. 279, cp. Eg. ch. 83 (begin.), and the Sagas passim; Grimm R. A. 489 mentions the same in the Germ. law, and it is touchingly introduced in the Märchen, No. 78; horna-kerling (q. v.) refers prob. to the same.
    II. freq. in local names, Horn, Cape Horn; Horn-strandir, Horna-fjörðr (whence Hornfirðingar), see Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > HORN

  • 13 hrökkvi-áll

    m. a wriggling eel, poët. for a snake, Bragi: hrökkvi-skafl, m., poët. = brák (q. v.), a tanner’s tool, Fms. vi. (in a verse): hrökkvi-vöndr, m. a whip, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > hrökkvi-áll

  • 14 KNÝJA

    * * *
    (kný, knýða or knúða, knúinn), v.
    1) to knock; hann knúði hurðina, he knocked at the door;
    2) to press, drive onward (þeir knúðu fast árar með stórum bakföllum); to push, urge on (hann gat varla fylgt henni, svá knúði hón fast reiðina);
    3) refl. to struggle on, press on; því harðara er Þórr knúðist at fanginu, því fastara stóð hón, the more Thor exerted himself, the firmer she stood.
    * * *
    pres. knýr, pl. knýjum; pret. knýði and knúði; part. pass. knúinn: [Scot. know, knusc, = to press down with the fists and knees; Swed. knoga; Dan. knuge]:—to knock, press; tvær kistur fullar af gulli, svá at eigi máttu tveir menn meira k. (carry?), Fms. xi. 24; knýið á, ok mun fyrir yðr upp lokið verða, Matth. vii. 7; hann knúði hurðina, he knocked at the door, Fms. vi. 122; knýr hausmagi hurð, bróðir, ok knýr heldr fast, Grett. 154; eptir þat knýja þeir þar á ofan stórt grjót, Fas. ii. 508:—to press, knýr hann þá þar til er þeir segja, Bs. ii. 227; páfinn knýr hann at eiðstafnum, 52; þeir knúðu fast árar með stórum bakföllum, Fas. i. 214; hann staðfestisk fyrir hellis-dyrum, knýði fast ok kallaði, Barl. 199; kný hann fast ok mæl þetta, … ok í því er Einarr var knúinn, Fms. vi. 280.
    2. esp. in poetry, to press on, urge onwards; hann gat varia fylgt henni, svá knúði hón fast reiðina, Ld. 138; knyja merki, vexilla proferre, Fms. vi. 87 (in a verse); knýja vé, id., Orkn.; skúr knýði snekkju brand frá landi, Fms. vi. 134; sverðálfr knýði lagar stóð sunnan, Ht.; þeir knýðu blá borð, Sighvat; ormr knýr unnir, Vsp. 50; Ólafr knýr Vísund (the ship) norðan, Ó. H. (in a verse); knýja bardaga = bellum gerere, Lex. Poët.; kappar knúðu hildi, Fas. ii. 276 (in a verse); knýja flótta, to press on the flying, Fms. x. 424 (, in a verse); haus knýr hjarðar vísi, Eb. (in a verse).
    II. reflex. to struggle on, press on; því harðara er Þórr knúðisk at fanginu, Edda 33; knýjask þeir at víginu, Bret.; hann laust fjötrinum í jörðina ok knúðisk fast at, spyrnir við, braut fjöturinn, Edda i. 108; knýjask þeir fast, ok verðr brak mikit um þá, Grett. 107; knúðusk Baglar þá á eptir, Fb. ii. 659; ok með þessari ætlan knúðisk fram alþýðan, Fms. xi. 269; lendir menn eggjuðu lið sitt, ok knúðusk til framgöngu, Ó. H. 216.
    2. part. knúinn, hard driven, hard pressed; til knúinn af þessi nauðsyn, Stj. 450; til knúinn af Guðs hálfu, Bs. ii. 38, freq. in prose.

    Íslensk-ensk orðabók > KNÝJA

  • 15 skafa

    * * *
    I)
    (skef; skóf, skófum; skafinn), v.
    1) to scrape with a blunt instrument; s. e-t af, to scrape off; impers., þat hefir eik, er af annarri sjefr, one tree takes what is scraped from another;
    2) to shave so as to make smooth (hann skefr spjót-skepti á hallargólfinu);
    3) s. nagl sinn, to pare one’s nail; fig., s. at fastliga, to press hard;
    4) to shave (þeir höfðu látit s. krúnur).
    f. scraper (cf. hornskafa).
    * * *
    u, f. a scraper; horn-skafa, a scraper of horn = brák, q. v. sköfu-leikr, m. a kind of game, Ísl. ii. 70, 71.

    Íslensk-ensk orðabók > skafa

  • 16 stím

    n. a struggle, Skáld H. 7. 44; in stíma-brak, n. a hard struggle, hard tug, Bjarni 138.

    Íslensk-ensk orðabók > stím

  • 17 þyss

    m. noise, uproar, riot (þá gerðist þyss mikill í boenum).
    * * *
    m., dat. þys, an uproar, tumult from a crowd; þyss eru þrettán, Edda 108; kominn er þyss í þessa þjóð, Gísl. (in a verse); en er morna tók hætti þysnum í bænum, Fms. vi. 16; þyss sjá eða kliðr, Gísl. 56; fyrir þys þann ( riot) er þeir höfðu gört at Hákoni jarli, Fms. i. 220; þá görðisk þyss mikill í bænum, vii. 173; þyss ok vápna-brak, 260; í þessum þys var Hákon særðr bana-sári, 290; en hann mátti einskis víss verða fyrir alþýðu-þys, þvíat hverr kallaði fyrir munn öðrum, 655 xvi. B. 3; fyrir þys alþýðu, Post. 227; manna þys, Skálda 169; hví gegnir þyss sjá manna, 623. 55; rekum þurt þys vándra hugrenninga, Hom. 148; skósveinn Gunnildar hljóp fram í þysinn (þysinum, v. l.), Fms. i. 45: in Róm. 285, Lat. tumultus is rendered by þyss.

    Íslensk-ensk orðabók > þyss

См. также в других словарях:

  • brak — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrób, produkt, którego parametry nie odpowiadają założonym normom; bubel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypuszczać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Brak — (oder Braque) war der Titel der Könige des Reiches Waalo (oder Oualo) und Biffeche am Senegal in Senegal und Mauretanien in Westafrika während des 19. Jahrhunderts. Der Haupt Brak war der König von Waalo mit der Hauptstadt Diourbel nördlich des… …   Deutsch Wikipedia

  • Brak — (ou brack ou braque) était le titre porté par des souverains du Waalo et de Biffeche (Sénégal) jusqu au XIXe siècle. Sommaire 1 Étymologie 2 Histoire 3 Liste de braks du Waalo …   Wikipédia en Français

  • brak — brak·en; brak·er; brak·ie; brak; brak·ey; …   English syllables

  • brak — komuś piątej klepki (w głowie) zob. klepka 1. Brak komuś tylko (chyba) ptasiego mleka zob. mleko 1. Grzeszyć brakiem czegoś zob. grzeszyć 1. Z braku laku zob. lak …   Słownik frazeologiczny

  • brak|ey — brak|ie or brak|ey «BRAY kee», noun. Informal. brakeman …   Useful english dictionary

  • brak|ie — or brak|ey «BRAY kee», noun. Informal. brakeman …   Useful english dictionary

  • Brak — u. Brake, so v.w. Brack u. Bracke …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Brak — Brak, Brakvieh, s. Brack …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Brak — Brak,   Brake, Braake, Brack, Wehl, Wehle, Bezeichnungen für den bei einem Deichbruch durch das einströmende Wasser am binnenseitigen Deichfuß entstehenden rundlichen, tiefen Teich. (Kolk) …   Universal-Lexikon

  • brak — brȁk m DEFINICIJA kinol. lovački pas gonič koji glasno goni pronađenu divljač; brakirac ETIMOLOGIJA fr. braque …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»