-
1 brać
глаг.• брать• взимать• взять• возыметь• восхищать• забирать• забрать• занимать• набирать• открыть• отнимать• получать• получить• принимать• принять• простужать• снимать• убрать• уносить• устранять* * *%1 ♀ братия\brać na ręce брать на руки; nie \brać do ust в рот не брать; \brać za rękę брать за руку; \brać przykład брать при мер; \brać za świadka брать в свидетели;
2. принимать;\brać proszek od kaszlu принимать порошок от кашля; \brać w rachubę принимать в расчёт; \brać do serca принимать близко к сердцу; \brać pod uwagę принимать во внимание; \brać udział принимать участие;
\brać jakiś obrót принимать ка-кой-л. оборот;● \brać miarę снимать мерку; \brać ślub вступать в брак;
\brać na języki kogoś перемывать косточки кому-л.;\brać na kieł упрямиться, артачиться;
\brać na warsztat coś приниматься (браться) за что-л., начинать работу над чём-л.;\brać w ramiona обнимать; \brać nogi za pas удирать;
ryba bierze рыба клюёт;mróz bierze мороз крепчает* * *I жбра́тияII biorę, bierze, brany несов.1) братьbrać na ręce — брать на́ руки
brać za rękę — брать за́ руку
brać przykład — брать приме́р
brać za świadka — брать в свиде́тели
2) принима́тьbrać proszek od kaszlu — принима́ть порошо́к от ка́шля
brać w rachubę — принима́ть в расчёт
brać do serca — принима́ть бли́зко к се́рдцу
brać pod uwagę — принима́ть во внима́ние
brać udział — принима́ть уча́стие
brać jakiś obrót — принима́ть како́й-л. оборо́т
•- brać ślub
- brać na języki kogoś
- brać na kieł
- brać na warsztat coś - ryba bierze
- mróz bierze
См. также в других словарях:
brać – wziąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}do siebie {{/stl 13}}{{stl 7}} interpretować czyjąś wypowiedź jako negatywną, złośliwą aluzję do siebie, do swojego zachowania; nadmiernie przejmować się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystkie uwagi szefa brał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
powoływać się – powołać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiąc, pisząc o czymś, wskazywać na coś (wypowiedzi, stwierdzenia, fakty, zdarzenia itp., które miały miejsce) w celu poparcia swojej racji, sprawy, uzasadnienia czegoś lub skłonienia,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świadek — m III, DB. świadekdka, N. świadekdkiem; lm M. świadekdkowie, DB. świadekdków 1. «osoba powołana przez sąd w celu złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy; osoba obecna przy dokonującym się akcie prawnym; sekundant w… … Słownik języka polskiego
usta — blp, D. ust «otwór naturalny w twarzy człowieka prowadzący do przewodu pokarmowego i oddechowego, od przodu zamknięty wargami; także same wargi» Grube, mięsiste, pełne, wydatne usta. Koralowe, karminowe, malinowe usta. Drobne, ładnie wykrojone… … Słownik języka polskiego
świadek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. świadekdkowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba wezwana do sądu celem składania zeznań w danej sprawie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być świadkiem w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
