Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

brúðkaups·maðr

  • 1 brúðkaups-klæði

    n. a wedding-garment, Matth. xxii. ii.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-klæði

  • 2 brúðkaups-ferð

    f. = brúðferð, Sturl. iii. 177.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-ferð

  • 3 brúðkaups-görð

    f. holding a wedding, Fs. 21, K. Þ. K. 114, N. G. L. i. 16.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-görð

  • 4 brúðkaups-kostr

    m. the cost of a wedding, D. N. iv. 174.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-kostr

  • 5 brúðkaups-stefna

    u, f. a wedding meeting, wedding feast, Nj. 40, Fms. ii. 49, vi. 395.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-stefna

  • 6 brúðkaups-veizla

    u, f. a wedding feast, Fms. vii. 278, ix. 345, Hkr. iii. 404.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-veizla

  • 7 brúðkaups-vitni

    n. a marriage-witness, Gþl. 224.

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaups-vitni

  • 8 brúðkaup

    n. wedding feast, bridal (at bjóða mönnum til kaups).

    Íslensk-ensk orðabók > brúðkaup

  • 9 DAGR

    (gen. dags, dat. degi; pl. dagar), m.
    1) day;
    at kveldi skal dag leyfa, at eventide shall the day be praised;
    dagr kemr upp í austri, sezt í vestri, the day rises in the east, sets in the west;
    öndverðr dagr, the early day, forenoon;
    miðr dagr, midday;
    hallandi dagr, declining day;
    at kveldi dags, síð dags, late in the day;
    sannr sem dagr, true as day;
    í dag, today;
    á (or um) daginn, during the day;
    sama dags, the same day;
    annan dag, the next day;
    annars dag, another day;
    hindra dags, the day after, tomorrow;
    dag frá degi, hvern dag frá öðrum, from day to day;
    dag eptir dag, day after day;
    nótt ok dag, night and day;
    dögunum optar, more times than there are days, over and over again;
    á deyjanda degi, on one’s death-day;
    2) pl., days, times;
    ef aðrir dagar (better days) koma;
    góðir dagar, happy days;
    3) esp. pl., lifetime;
    á dögum e-s, um daga e-s, in the days of, during or in the reign of;
    eptir minn dag, when I am dead (gaf honum alla sína eign eptir sinn dag);
    mátti hann eigi lengr gefa en um sína dagi, than for his lifetime;
    ráða (taka) e-n af dögum, to put to death.
    * * *
    m., irreg. dat. degi, pl. dagar: [the kindred word dœgr with a vowel change from ó (dóg) indicates a lost root verb analogous to ala, ól, cp. dalr and dælir; this word is common to all Teutonic dialects; Goth. dags; A. S. dag; Engl. day; Swed.-Dan. dag; Germ. tag; the Lat. dies seems to be identical, although no interchange has taken place]
    I. a day; in different senses:
    1. the natural day:—sayings referring to the day, at kveldi skal dag leyfa, at eventide shall the day be praised, Hm. 80 ; allir dagar eiga kveld um síðir; mörg eru dags augu, vide auga; enginn dagr til enda tryggr, no day can be trusted till its end; allr dagr til stefnu, Grág. i. 395, 443, is a law phrase,—for summoning was lawful only if performed during the day; this phrase is also used metaph. = ‘plenty of time’ or the like: popular phrases as to the daylight are many—dagr rennr, or rennr upp, and kemr upp, the day rises, Bm. 1; dagr í austri, day in the east, where the daylight first appears; dagsbrún, ‘day’s brow,’ is the first streak of daylight, the metaphor taken from the human face; lysir af degi, it brightens from the day, i. e. daylight is appearing; dagr ljómar, the day gleams; fyrir dag, before day; móti degi, undir dag, about daybreak; komið at degi, id., Fms. viii. 398; dagr á lopti, day in the sky; árla, snemma dags, early in the morning, Pass. 15. 17; dagr um allt lopt, etc.; albjartr dagr, hábjartr d., full day, broad daylight; hæstr dagr, high day; önd-verðr d., the early day = forenoon, Am. 50; miðr dagr, midday, Grág. i. 413, 446, Sks. 217, 219; áliðinn dagr, late in the day, Fas. i. 313; hallandi dagr, declining day; at kveldi dags, síð dags, late in the day, Fms. i. 69. In the evening the day is said to set, hence dag-sett, dag-setr, and dagr setzt; in tales, ghosts and spirits come out with nightfall, but dare not face the day; singing merry songs after nightfall is not safe, það kallast ekki Kristnum leyft að kveða þegar dagsett er, a ditty; Syrpuvers er mestr galdr er í fólginn, ok eigi er lofat at kveða eptir dagsetr, Fas. iii. 206, Ísl. Þjóðs. ii. 7, 8: the daylight is symbolical of what is true or clear as day, hence the word dagsanna, or satt sem dagr, q. v.
    2. of different days; í dag, to-day, Grág. i. 16, 18, Nj. 36, Ld. 76, Fms. vi. 151; í gær-dag, yesterday; í fyrra dag, the day before yesterday, Háv. 50; í hinni-fyrra dag, the third day; annars dags, Vígl. 23, Pass. 50. I; hindra dags, the hinder day, the day after to-morrow, Hm. 109; dag eptir dag, day after day, Hkr. ii. 313; dag frá degi, from day to day, Fms. ii. 230; hvern dag frá öðrum, id., Fms. viii. 182; annan dag frá öðrum. id., Eg. 277; um daginn, during the day; á dögunum. the other day; nótt ok dag, night and day; liðlangan dag, the ‘life-long’ day; dögunum optar, more times than there are days, i. e. over and over again, Fms. x. 433; á deyjanda degi, on one’s day of death, Grág. i. 402.
    β. regu-dagr, a rainy day: sólskins-dagr, a sunny day; sumar-dagr, a summer day; vetrar-dagr, a winter day; hátíðis-dagr, a feast day; fegins-dagr, a day of joy; dóms-dagr, the day of doom, judgment day, Gl. 82, Fms. viii. 98; hamingju-dagr, heilla-dagr, a day of happiness; gleði-dagr, id.; brúðkaups-dagr, bridal-day; burðar-dagr, a birthday.
    3. in pl. days in the sense of times; aðrir dagar, Fms. i. 216; ek ætlaða ekki at þessir dagar mundu verða, sem nú eru orðnir, Nj. 171; góðir dagar, happy days, Fms. xi. 286, 270; sjá aldrei glaðan dag (sing.), never to see glad days.
    β. á e-s dögum, um e-s daga eptir e-s daga, esp. of the lifetime or reign of kings, Fms.; but in Icel. also used of the lögsögumaðr, Jb. repeatedly; vera á dögum, to be alive; eptir minn dag, ‘after my day,’ i. e. when I am dead.
    γ. calendar days, e. g. Hvíta-dagar, the White days, i. e. Whitsuntide; Hunda-dagar, the Dog days; Banda-dagr, Vincula Petri; Höfuð-dagr, Decap. Johannis; Geisla-dagr, Epiphany; Imbru-dagar, Ember days; Gang-dagar, ‘Ganging days,’ Rogation days; Dýri-dagr, Corpus Christi; etc.
    4. of the week-days; the old names being Sunnu-d. or Drottins-d., Mána-d., Týs-d., Öðins-d., Þórs-d., Frjá-d., Laugar-d. or Þvátt-d. It is hard to understand how the Icel. should be the one Teut. people that have disused the old names of the week-days; but so it was, vide Jóns S. ch. 24; fyrir bauð hann at eigna daga vitrum mönnum heiðnum, svá sem at kalla Týrsdag Óðinsdag, eðr Þórsdag, ok svá um alla vikudaga, etc., Bs. i. 237, cp. 165. Thus bishop John (died A. D. 1121) caused them to name the days as the church does (Feria sccunda, etc.); viz. Þriði-d. or Þriðju-d., Third-day = Tuesday, Rb. 44, K. Þ. K. 100, Ísl. ii. 345; Fimti-d., Fifth-dayThursday, Rb. 42, Grág. i. 146, 464, 372, ii. 248, Nj. 274; Föstu-d., Fast-day = Friday; Miðviku-d., Midweek-day = Wednesday, was borrowed from the Germ. Mittwoch; throughout the 12th and 13th centuries, however, the old and new names were used indiscriminately. The question arises whether even the old names were not imported from abroad (England); certainly the Icel. of heathen times did not reckon by weeks; even the word week (vika) is probably of eccl. Latin origin (vices, recurrences). It is curious that the Scandinavian form of Friday, old Icel. Frjádagr, mod. Swed.-Dan. Fredag, is A. S. in form; ‘Frjá-,’ ‘Fre-,’ can hardly be explained but from A. S. Freâ-, and would be an irregular transition from the Norse form Frey. The transition of ja into mod. Swed.-Dan. e is quite regular, whereas Icel. ey (in Frey) would require the mod. Swed.-Dan. ö or u sound. Names of weekdays are only mentioned in Icel. poems of the 11th century (Arnór, Sighvat); but at the time of bishop John the reckoning by weeks was probably not fully established, and the names of the days were still new to the people. 5. the day is in Icel. divided according to the position of the sun above the horizon; these fixed traditional marks are called dags-mörk, day-marks, and are substitutes for the hours of modern times, viz. ris-mál or miðr-morgun, dag-mál, há-degi, mið-degi or mið-mundi, nón, miðr-aptan, nátt-mál, vide these words. The middle point of two day-marks is called jafn-nærri-báðum, in modern pronunciation jöfnu-báðu, equally-near-both, the day-marks following in the genitive; thus in Icel. a man asks, hvað er fram orðið, what is the time? and the reply is, jöfnubáðu miðsmorguns og dagmála, half-way between mid-morning and day-meal, or stund til (to) dagmála; hallandi dagmál, or stund af ( past) dagmálum; jöfnu-báðu hádegis og dagmúla, about ten or half-past ten o’clock, etc. Those day-marks are traditional in every farm, and many of them no doubt date from the earliest settling of the country. Respecting the division of the day, vide Pál Vídal. s. v. Allr dagr til stefnu, Finnus Johann., Horologium Island., Eyktamörk Íslenzk (published at the end of the Rb.), and a recent essay of Finn Magnusson.
    II. denoting a term, but only in compounds, dagi, a, m., where the weak form is used, cp. ein-dagi, mál-dagi, bar-dagi, skil-dagi.
    III. jis a pr. name, Dagr, (freq.); in this sense the dat. is Dag, not Degi, cp. Óðinn léði Dag (dat.) geirs síns, Sæm. 114.
    COMPDS: dagatal, dagsbrun, dagshelgi, dagsljós, dagsmark, dagsmegin, dagsmunr.

    Íslensk-ensk orðabók > DAGR

  • 10 SIÐR

    (-ar, -ir, acc. -u), m.
    1) custom, habit (þat mun hér vera s., at menn ganga vápnlausir fyrir konung);
    2) conduct, moral life (spilla ill mál góðum siðum);
    3) religion, faith; inn forni s., the ancient (heathen) faith; inn nýi s., the new (Christian) faith; kristinn s., the Christian religion; heiðinn s., heathenism; í fornum sið, in the olden, or heathen, times.
    * * *
    m., gen. siðar, dat. sið, pl. siðir, acc. siðu, mod. siði, [Ulf. sidus = ήθος; Hel. sidu; O. H. G. situ; Germ. sitte; Dan. sæd; Swed. sed]:—custom, habit, manner, Lat. mos, a word of importance and wide use; sjá, kanna annarra manna siðu, Sks. 17; sem þá var víða siðr til, Bs. i. 41; þat mun hér vera siðr, Eg. 110; sæmileikr hennar ok siðir, Str. 21; konungliga siðu, kaupmanna siðu, lærðra manna siðu, … siðu ok athæfi, Sks. 5; lands-siðr, the custom of the land; í fyrnskunni var sá siðr, at …, N. G. L. ii. 416: conversation, falla í sið með mönnum, to live sociably, Þiðr. 149 (sið-blendinn).
    2. conduct, moral life [Lat. mores]; góðir siðir, þat er upphaf allra góðra siða at elska Guð, N. G. L. ii. 419; hann tók at semja heima-manna siðu ok híbýla-háttu, Bs. i. 102; sjá ok nema góða siðu, 271; at hvergi hefði þeir séð fegri siðu, id.; siða-tjón, Sks. 352; ó-siðir, ill manners, a wicked life, Bs. i. 62, N. G. L. ii 419; það er ó-siðr, ‘tis ill-breeding.
    3. siðr (also in plur.) is the old and expressive word for religion, faith, as it appears in the life, laws, habits, and rites of a people; thus, inn Forni siðr, the ancient (heathen) faith; inn Nýi siðr, the new (Christian) faith; Kristinn siðr, the Christian religion; Heiðinn siðr, heathenism, etc.; snúa öllum til Kristins siðar, 655 iii. 3; eptir því sem mér skilsk, eru mjök sundrlausir siðir várir, Bs. i. 38; skurðgoða-blót ak allan heiðinn sið, 43; at þeir mætti sjá atferði siðar þess, er Kristnir menn höfðu, Ld. 174; er þat ok nær mínu hugborði, at þú, Kjartan, hafir betra sið þá er þú siglir af Noregi enn þá er þu komt hegat, 172; geldr at nýbreytni konungs, ok þessa ens nýja siðar er goðin hafa reiðsk … hversu ertú fúss, frændi, at taka við trú þeirri er konungr býðr?—Ekki em ek þess fúss, segir Bolli, þvíat mér lízt siðr þeirra veykligr mjök, 168, 170; kom þat ásamt með þeim, at níta sið þeim er konungr bauð, 166; Ólafr konungr boðaði siða-skipti þar í landi, Fms. ii. 26; þat spurðisk þar með at siða-skipti var orðit í Noregi, höfðu þeir kastað enum forna sið … Ok ef þeir menn koma út hingat er þann sið bjóða, þá skal ek þat vel flytja, Nj. 156; þeir hafa Ebreska tíða-görð ok alla siðu, Symb. 57; þeir biskup fóru með nýjan sið, Fs. 76; með nýjum sið ok boðorðum. 91; siðar þess er várir foreldrar hata haft, O. H. L. 23; í fornum sið, in the olden times, in the heathen times: hann var göfgastr allra herkonunga ok bezt at sér í fornum sið, Fb. i. 349. The same term was afterwards used of the Reformation (the Reformed faith as opp. to the Roman Catholic faith), [cp. Germ. die alte Sitten]; féllu þeir helzt í sið með herra Gizuri biskupi, sira Gísli Jónsson …, Bs. ii. 250; nokkuð ágrip um gömlu siðina, 247; hann tók af alla Pápista siðu, 249; vegna þeirra nýju siða, Safn i. 682.
    4. a rite, ceremonial, esp. in plur.; brúðkaups-siðir, bridal ceremonies; kirkju-siðir. church rites; hirð-siðir, court ceremonies; borð-siðir, table ceremonies.
    COMPDS: siðabót, siðamaðr, siðasamr, siðaskipti, siðavandr, siðavendni.

    Íslensk-ensk orðabók > SIÐR

  • 11 veizla

    f.
    1) grant, gift, allowance;
    2) help, assistance, backing, = liðveizla;
    3) feast, banquet (veizlan fór vel fram, ok var veitt með miklum kostnaði);
    4) the reception or entertainment to be given to the Norse king by his landed men (lendir menn) and stewards (ármenn), and to the bishop by the priests; the king was said to ‘fara at veizlum, taka veizlur’;
    5) a royal grant, revenue (fekk konungr honum veizlur miklar); hann hafði áðr haft alla sýsluna suma at veizlu, en suma at léni, partly as a grant, partly as a fief.
    * * *
    u, f. [veita], a grant, gift, allowance; veizla eilífrar sælu, … hafa e-t at veizlu Guðs, Hom. (St.); veizla ölmusu-görða, Hom.; gefa stórar gjafir ok veizlur, Stj. 64.
    2. help, assistance, backing, Hom. 140; varðar honum ekki sú veizla, Grág. ii. 13; kynlig v. ok at íllu mun verða, Lv. 7; til heilla sátta ok hollrar veizlu, Grág. ii. 21; öll miskunn ok v., 623. 21; ek sé mik nái fátt mega göra þat er veizlu munr sé í, Fas. ii. 437 (lið-veizla).
    3. an entertainment; veita göngu-mönnum engar veizlur nema til skúa aða fata, Grág. i. 454: a treat, feast, banquet, Ó.h. 112; góð veizla, Nj. 6; virðulig veizla, Ld. 186; skörulig veizla, Eg. 44: of a wedding feast, 30 (mod., brúðkaups-veizla), very freq. in mod. usage.
    II. as a law term, the reception or entertainment to be given to the Norse king, or to the king’s ‘landed-men,’ or his stewards, for in olden times the king used to go on a regular circuit through his kingdom, taking each county in turn; his retinue, the places of entertainment, and the time of his staying at each place, being regulated by law; this was called ‘veizla’ or fara at veizlum, taka veizlu; as also, búa veizlu móti konungi; hann lét bjóða upp veizlur þar sem konungs-bú vóru, Ó. H. 35; Óláfr konungr fór útan um Hringa-ríki at veizlum, en er veizlur endusk eigi fyrir fjölmennis sakar, þá lét hann þar bændr til leggja at auka veizlurnar, 61, cp. 59, 111, 173; taka veizlur, Fagrsk. ch. 11, see also Har. S. harðr. ch. 110 (Fms. vi), ch. 23, 92, Eg. ch. 11, 18, Hem. þ., Ólafs S. Kyrra ch. 4 (Fms. vi. 442), and passim in the Fms.
    2. a royal grant, revenue; fékk konungr honum veizlur miklar, Eg. 27; hann hafði af konungi veizlur allar, þvílíkar sem Brynjólfr hafði haft, 31; Hrærekr ok Guðlaugr höfðu veizlur stórar um Sogn ok um Hörða-land, Fms. i. 6; en með því at hann hafði eigi miklar veizlur þá varð honum féfátt, viii. 272; þér munut ráða veizlum yðrum, xi. 237; hann hafði áðr alla (sýslu á Hálogalandi) suma at veizlu suma at léni, partly as a grant, partly as a fief, Ó. H. 123; en veizlur konungs hafði hann miklu minni enn fyrr, 111; húskarlar konungs er hafa fé af konungi í veizlur, sumir tólf aura, sumir tvær merkr, Sks. 261; tólf marka veizlur, Fms. vi. 266.
    B. COMPDS: veizlubúnaðr, veizludagr, veizlufall, veizlufé, veizlugjald, veizlugjöf, veizlugörð, veizluhöll, veizlujörð, veizlukirkja, veizlumaðr, veizluskali, veizluskylda, veizluspjöll, veizlustofa, veizlusveinn, veizlutaka, veizluupphald.

    Íslensk-ensk orðabók > veizla

  • 12 KAUP

    * * *
    n.
    illt (gott) kaup, bad (good) bargain;
    slá kaupi við e-n, to strike a bargain with one;
    eiga kaup við e-n, to bargain, trade with one;
    verða at kaupi, to come to a bargain;
    2) stipulation, agreement (þá tala þeir um kaup, ok verða á allt sáttir);
    3) wages, pay (konungr gaf honum mikit kaup);
    vera af kaupi, to be of one’s bargain, to have forfeited it.
    * * *
    n. a bargain; íllt kaup, a bad bargain, Þorst. St. 54; daprt kaup, a sad bargain, Sighvat; kröpp kaup, Grett. (in a verse); gott or góð kaup, a good bargain; af-kaup, q. v.; hón gaf fyrir heklu flekkótta, ok vildi kaup kalla, she paid a spotted frock for it, thus making it a bargain, Landn. 319; öll skulu kaup haldask með mönnum váttlaus, nema fjögr, Grág. ii. 406; kona á at ráða fyrir hálfs-eyris kaupi, a woman has a right to make a bargain amounting to half an ounce, i. 333: phrases, slá kaupi við e-n, and slá kaupi saman, to strike a bargain, Fms. ii. 80, Fb. ii. 79; slyngja kaupi, to strike a bargain, Ld. 96; kaup ok sölur, buying and selling; ganga kaupum ok sölum, to go into trade; eiga kaup við e-n, Fms. vi. 103; verða at kaupi, to come to a bargain, Ld. 96; semja kaup, Fb. i. 124; kaupa smám kaupum sem stórum, ii. 75; eiga kaup við e-n, to exchange, bargain, trade with one, Nj. 157, passim.
    II. a stipulation, agreement; allan áverka þann er í kaup þeirra kom, Gþl. 329; ek mæli til kaupa við þik, vill Rútr görask mágr þinn ok kaupa dóttur þína (of marriage, see brúð-kaup), Nj. 3; þá tala þeir um kaup, ok verða á allt sáttir, 51; skulu vit korna saman á þessi nótt at því kaupi sem þá vill verða, Fms. vii. 244.
    III. wages, pay; eigi kann ek kaups at meta, to take pay for a thing, O. H. L. 66; utan kaups, without pay, gratuitously, Þiðr. 312; vera af kaupi, to be off one’s bargain, to have forfeited it, Edda 26; skal hann eigi taka meira kaup en hálfa mörk, Grág. i. 147; at maðr taki tvá aura at kaupi, 466, Rétt. 2. 10; hvat kaup viltú hafa fyrir skemtan þína? O. H. L. 66; mæla sér kaup, Bs. i. 171, Stj. 176; konungr gaf honum mikit kaup, Fms. x. 320; fara með kaup sín, to let oneself for hire, Grág. i. 468; prests-kaup, a priest’s pay for singing mass, Bs. i. 759; hann galt engum manni kaup, Grett. 109.
    COMPDS: kaupabálkr, kaupabréf, kaupajörð, kaupakostir, kaupaland, kaupamaðr, kaupamang, kaupamark, kaupaváttr, kaupsváttr, kaupavinna, kaupsvætti.

    Íslensk-ensk orðabók > KAUP

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»