-
41 dauða-fylgja
u. f. a ‘death-fetch,’ an apparition boding one’s death, Nj. 62. v. 1.: vide fylgja. -
42 giptu-liga
adv. happily, boding good luck, Fms. iii. 174, Fas. ii. 429. -
43 hnoðri
a, m. a fleece or flock of wool; ullar-h., freq.: metaph., ský-h., a fleecy cloud, boding a rising gale: botan., hellu-h., see hella. -
44 íll-úðigr
adj. evil-boding, Am. 13, Hkm. 15, Fas. i. 192. -
45 KRÁKA
* * *(að), v.2) to grip the bottom (tóku þá akkerin at kraka);3) kraka e-t upp, to fetch up from the bottom (krökuðu þeir hann upp ok fluttu til lands).* * *u, f. [Dan. krage; cp. Engl. to croak], a crow, Lat. cornix, Hom. 69, Fms. vi. 446, Karl. 437, Edda (Gl.), Rm. 44; vinna eina kráku, Fms. vii. (in a verse); galandi kráka, Hm. 84; íllviðris-kráka, a croaking crow, boding ill weather; sumar-k.: the saying, betri er ein k. í hendi en tvær í skógi, a bird in the hand is worth two in the bush, Ld. 96: a nickname, Kráka, Fas., whence Kráku-mál, n. pl. name of a poem, id.: kráku-nef, n. crow nose, a nickname; whence Krákneflingar, m. pl., Landn.COMPDS: krákuskel, krákustígr, krákuungi. -
46 regn-ligr
adj. rainy, Sks. 606: boding rain, Fb. i. 521. -
47 sigr-byrr
n. a fair wind boding victory, Fms. ix. 505. -
48 TÁR
* * *n. tear (hrundu tárin á kinnr honum); fella tár, to shed tears.* * *n., pl. tár, old pl. t́r; [Goth. tagr; A. S. teâr; Engl. tear; O. H. G. zakar; Germ. zähre; Swed. tår; Dan. taare; Lat. lacryma; Gr. δάκρυ]:—a tear, tears; móðug tár, moody tears, Gh.; fella tár, to let fall tears, Stj.; tárin hrundu, Fms. vi. 235; hrutu ór augum honum tár þau sem því vóru lík sem hagl þat er stórt er, Glúm. 342 (cp. þá fann Páll at hann leit frá, ok stökk ór andlitiuu sem haglkorn væri, Sturl. iii. 193); hvat berr nú þat við, faðir minn, er þér hrynja tár, Ld. 132: the instances of this word in the Sagas are rare, bearing out the remarks of Tacitus—lamenta et lacrymas cito, dolorem et tristitiam tarde ponunt; feminis lugere honestum est, viris meminisse, Germ. ch. 27, words which call to mind the scene in Fær. S. ch. 7—sveinarnir sátu á klettimun ok sá upp á þessi tíðendi. ok grét Þórir, en Sigmundr mælti, grátum eigi, frændi, en munum lengr; víg-tár, ‘war-tears,’ tears boding revenge, Sighvat: in poets ‘tears’ are called the brá-regn, brú-dögg, skúrir, él kinna, brá, i. e. rain, dew, shower, hail of the cheeks, brows, see Edda: gold is called Freyju-tár, i. e. tears of Freyja; ‘tears of the wound’ = blood, ‘the tears of the sky’ = rain, etc., Lex. Poët.: the mod. Dan. and Swed. usage, calling a drop of wine or spirits ‘en taare,’ god tår, is curious.COMPDS: tárblandinn, tárdöggr, tárafall, tárfella, tárfelldr, tárfelling, tármelti, tármildr, társtokkinn. -
49 urðar-máni
a, m. a ‘weird moon,’ warlock moon, a moon-shaped appearance boding evil, Eb. 270. -
50 vá-beiða
u, f., found in but two instances, and possibly only a corruption of vádáði, [cp. A. S. weâ-dæð], an evil-boding monster; görit svá vel, skerit vábeiðu þessa (v. l. troll þetta), Eb. 116 new Ed., where it is spelt with y, but wrongly, as is seen from the parallel passage in a vellum of Eg. (in a verse), where the word also occurs. -
51 viti
* * *m.1) token, mark, signal; þat þótti eigi góðs v., it boded nothing good;2) as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it;3) a beacon, kindled as a warning signal (brenna, kveikja, kynda vita).* * *1.a, m. a signal; þat þótti eigi góðs viti, it boded nothing good, Fs. 20; ílls-viti, boding evil.2. as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it, of the marks by which sailors note the proximity of land; hann sigldi fyrir sunnan Ísland ok hafði vita af, Ó. H. 75; allir settu augu sín aptr um skut, meðan þeir máttu nokkurn vita sjá til fóstr-jarðar sinnar, Al. 12.3. a beacon kindled as a warning signal when a fleet or enemy was in sight or had arrived, see Hák. S. Góða ch. 21, and Orkn. ch. 71–74, N. G. L. i. 102; eld sé ek brenna fyrir austan borg … þat mun viti kallaðr, Gs. 18; vita skyldi göra á hám fjöllum … svá at hvern mætti sjá frá öðrum, sú var siðvenja, at vitar fóru austan eptir landi, Hkr. i. 147; skjóta upp vita, Fb. ii. 458; fleygja eldi í vitana, Fms. viii. 74, 188; lögðu þar í eld ok görðu þar vita, Eg. 222; brenna vita, Fær.; halda vita, gæta vita, kynda vita, slá eldi í vita, etc., Orkn. l. c.; veðr-viti, a vane, weather-cock. vita-karl, vita-vörðr, m. a beacon-watchman, Fms. viii. 73, 188, Gþl. 86, N. G. L. i. 102.2.a, m. a leader; in odd-viti; ú-viti, an artless person, e. g. a child; íll-viti, an evil boder; ör-viti or ör-vita, insane.3.n.(?), a moment, point of time (?); en hvert viti ( every time) er maðr festir útlegðar-eið, þá skal …, N. G. L. i. 161. -
52 VÍG
n.1) fight, battle; eiga v. móti e-m, to fight against; eiga v. saman, to have a fight together; verja e-t vígi, to defend by fighting;2) homicide, man-slaughter (vega v.).* * *n. [from vega B; Ulf. waihjo = μάχη], a fight, battle; this is the oldest sense of the word, prevalent in old poems and in compds; finnask at vígi, to meet for battle, Vþm. 17, 18; at vígum, Gm. 49; vígs ótrauðr, Skm. 24; varr við víg, Ls. 13; val þeir kjósa, ríða vígi frá, Vþm. 41; vápn til vígs at ljá, Fsm.; víga guð, víga Njörðr, víga Freyr, the god of battle; verja vígi brúar-sporðana, Fms. ii. 207; Heiðar-víg, the battle on the Heath, Heiðarv. S.; hvar sem hón (Freyja) ríðr til vígs, þá á hón hálfan val, Edda 16; verja þeim vígi þingvöllinn, Íb. 11; verja þeim vígi völlinn, Eb. 20; at vit myndim jafn-færir til vígs, Nj. 97; eiga víg saman, to have a fight together, Bret. 48; engi hestr mundi hafa við þeim í vígi, Nj. 89 (hesta-víg, a horse-fight); Tanni ræðsk í móti Bárða, teksk þar víg afburða-fræknligt, Ísl. ii. 369; hann á víg móti Tý, Edda 42; vígs atvist, presence, abetting at a fight, Grág. ii. 138 (as a law term); hence is derivedII. as a law term, homicide, any slaughter with a weapon, in open warfare and private feud; for the legal meaning, see the remarks s. v. morð, Grág., and the Sagas, passim.COMPDS:1. with gen. plur.: víga-brandr, m. a ‘war-brand,’ a sword in the heavens, a kind of ‘aurora’ boding war. víga-far, n. ‘warfare,’ battle, slaughter; ófriðr ok v., Laudn. 270; göra margar úspektir um kvenna-far, ok vígaför, Orkn. 444. víga-ferðir = vígaferli, Js. 8: or víga-ferði, n., N. G. L. i. 19, Sks. 252 B, Gþl. 26. víga-ferli, n. pl. ‘warfare,’ war and slaughter of men; mun þetta upphaf vígaferla þinna, Nj. 85; hólmgöngum ok vígaferlum, Eg. 645; óeirðar-menn um kvenna-mál ok vígaferli, Lv. 3; újafnaðar ok vígaferla, Krók. 36. víga-guð, n. the god of battle, Edda (of Tý). víga-hugr, m. a ‘war-mood,’ a murderous mood, = víghugr. víga-maðr, m. a fighting man, one ever at war, one who kills many men, Nj. 22, Landn. 150, Eg. 770; hann lézk vera v. ok eiga úvært, Glúm. 360.2. with gen. sing.: vígs-bætr, f. pl. compensation for manslaughter, Grág. ii. 95, Fms. iii. 56. vígs-gengi, n. the backing one, fighting side by side with one in battle; heita, veita e-m v., Ld. 222, Eb. 100, Lv. 95. víga-gjald, n. = vígsbætr, Sturl. ii. 168. vígs-maðr, m. a champion, Bs. i. 763. vígs-mál, n. a trial for manslaughter, Nj. 71, 100, Boll. 340. vígs-sök = vígsök, Fms. iii. 155.B. REAL COMPDS: vígáss, vígbjartr, vígblær, vígbætr, vígbönd, vígdís, vígdjarfr, vígdrótt, vígdvalinn, vígfimi, vígfimr, vígfleki, vígfrekr, vígfrækn, vígfrömuðr, vígfúss, vígglaðr, viggrimmr, víggyrðill, víggyrðla, vígharðr, víghestr, víghugr, vígkæni, vígkænn, vígkænska, vígleysi, víglið, vígligr, vígljóss, víglundr, víglystr, víglýsing, vígmaðr, vígmannliga, vígmannligr, vígmóðr, vígnest, vígólfr, Vígólfsstaðir, vígrakkr, vígreiðr, vígreifr, vígrisinn, vígrisni, Vígríðr, vígroð, vígskarða, vígskár, vígskerðr, vígskóð, vígskörð, vígslanga, vígslóði, vígsnarr, vígsókn, vígspár, vígspjöll, vígsök, vígtamr, vígtár, vígteitr, vígtönn, vígvél, vígvöllr, vígvölr, vígþeyr, vígþrot, vígþryma, vígæsa, vígörr. -
53 víg-roð
n. and víg-roði, a, m. war-redness, a meteor or red light in the sky boding war; vígroði lýstr á skýin, O. H. L. 68; verpr vígroða á víkinga, Hkv. 2. 17, cp. Merl. 68. -
54 ÖRN
* * *(gen. arnar, pl. ernir, acc. örnu), m. eagle (gunni at heyja ok glaða örnu).* * *m., gen. arnar, dat. erni, pl. ernir, acc. örnu; in mod. usage the word has become fem. örn, arnar, örn, pl. nom. acc. arnir; örn is like björn, an enlarged form from ari, q. v.: [A. S. earn; Chaucer erne; Dan. örn]:—an eagle; erninum, Bs. i. 350; örno ok hrafna, Grág. ii. 346, K. Þ. K. 136; snapir örn á aldinn mar, a saying, Hm. 62; seðja örnu, Hkv. 1. 35; gunni at heyja ok glaða örnu, id.; drúpir örn yfir, Gm.; er á asklimum ernir sitja, Hkv. 2. 48; falla forsar, flýgr örn yfir, Vsp. 58: mythical, örn gól árla, Hkv. Hjörv. 6 (an eagle telling the fate to a young hero): the eagle is the bird of the giants, jötunn í arnarham, Vþm., cp. the legend of giant Þjazi: arnar-flaug, f. eagle’s flight, as an ‘omen’ boding battle; nú er arnar-flaug; of vangi, Edda (in a verse): arnar-leir, m., Gd. 2; see leir II.II. Örn, as a pr. name, and Örn-ólfr, Veðr-örn: of a woman, Arna. III. = blóð-örn, q. v.; rista örn á baki e-m, Hkr. i. 108, Fas. i. 292, Skv. 2. 26.COMPDS: arnar-hamr, -kló, -fjöðr, -vængr, m. an eagle’s skin, … wing, Edda 13, 46, Fas. iii. 653, Stj. arnar-hreiðr, n. an eyrie. arnar-ungi, m. a young eagle, Sturl. iii. 185. -
55 dauðafylgja
f. ‘death-fetch’; an apparition boding one’s death. -
56 feigligr
-
57 heillavænn
a. boding good luck, promising well. -
58 illúðigr
a. ill-natured, evil-boding. -
59 sigrbyrr
-
60 urðarmáni
m. a ‘weird moon’, boding evil.
См. также в других словарях:
Boding — Bod ing (b[=o]d [i^]ng), a. Foreshowing; presaging; ominous. {Bod ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Boding — Bod ing, n. A prognostic; an omen; a foreboding. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
boding — index consternation, inauspicious, portentous (ominous), premonition Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
boding — [bōd′iŋ] n. [ME bodynge, bodunge < OE bodung < bodian,BODE1] an omen; foreboding adj. ominous; foreboding bodingly adv … English World dictionary
Boding — Bode Bode, v. t. [imp. & p. p. {Boded}; p. pr. & vb. n. {Boding}.] [OE. bodien, AS. bodian to announce, tell from bod command; akin to Icel. bo?a to announce, Sw. b[*a]da to announce, portend. [root]89. See {Bid}.] To indicate by signs, as future … The Collaborative International Dictionary of English
boding — noun Date: 13th century foreboding … New Collegiate Dictionary
boding — bodingly, adv. /boh ding/, n. 1. a foreboding; omen. adj. 2. foreboding; ominous. [bef. 1000; (n.) ME; OE bodunge announcement (see BODE1, ING1); (adj.) BODE1 + ING2] * * * … Universalium
boding — 1. noun An omen, a prediction of disaster, a portent. 2. adjective portending, ominous … Wiktionary
boding — sb. RG. 416, 428 … Oldest English Words
boding — bəʊd v. portend, presage; be a sign or omen of … English contemporary dictionary
boding — bod•ing [[t]ˈboʊ dɪŋ[/t]] n. a foreboding • Etymology: bef. 1000 bod′ing•ly, adv … From formal English to slang