-
1 exoro
ex-ōro, āvī, ātum, āre, I) jmd. inständig bitten, zu jmd. flehen, m. Acc. rei = inständig um etw. bitten, um etw. anflehen, sich etw. erbitten, ausbitten, etw. erflehen, exora supplice prece deos, Ov.: filiae patrem frequentibus precibus, für die T. beim V. Fürbitte einlegen, Suet.: principem in veniam (um Verzeihung), Amm.: ex. pacem divûm, Verg.: m. dopp. Acc., Iovem aquam, Petron. 44, 18: unum diem deos silentûm, Stat. silv. 2, 7, 122. – m. folg. ut u. Konj., denique exoravit tyrannum (erbat er sich vom T.), ut abire liceret, Cic. Tusc. 5, 62. – v. lebl. Subjj., facies exorat amorem, dein Äußeres buhlt um L., Ov. am. 3, 11, 43. – Passiv, opem exorata fero, Ov. met. 9, 700. – II) jmd. erbitten, durch Bitten bewegen od. besänftigen, -erweichen (Passiv exorari = sich erbitten-, sich erweichen lassen), m. Acc. rei = durch Bitten auswirken, -erlangen, da veniam; sine te exorem, Ter.: sine te exorarier, Plaut.: carmina exorant deos, besänftigen, Ov.: opus verbis, Erfolg erlangen, Prop.: res quaedam est, quam volo ego abs te exorare, Plaut.: gnatam ut det oro, vixque id exoro, Ter.: m. dopp. Acc., hanc veniam illis sine te exorem, Plaut.: patrem libram ocellatorum, Varro fr. – exor. alqm od. exorari m. folg. ut u. Konj., Komik., Cic. u.a.; od. exorari m. folg. ne u. Konj., Cic.: non exorari m. folg. quin u. Konj., Cic. post red. ad Quir. 23. – m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 16, 12, 13. – mit ab u. Abl. (wovon?), aegre a filii caede amicorum precibus exoratus, abgebracht, Iustin. 9, 7, 4. – absol., exora, blandire, expalpa! Plaut.: viri non esse neque exorari neque placari, Cic.: v. lebl. Subjj., epiphonemata aut enthymemata exorabunt? Quint. 11, 1, 52. – / Parag. Infin. exorarier, Plaut. asin. 687; most. 1175; Poen. 380. Ter. Phorm. 535.
-
2 expalpo
-
3 palpo [1]
1. palpo, āvī, ātum, āre, u. palpor, ātus sum, ārī (palpus), ein Tier sanft (mit der flachen Hand) klopfen und streicheln, um es zu liebkosen, I) eig.: lupos palpare, Manil. 5, 705: equum permulcere vel palpari, Ulp. dig. 9, 1, 1. § 7: tamquam si manu palpetur, Schol. Iuven. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. perist. 11, 91: modo pectora praebet virgineā palpanda manu, Ov. met. 2, 867: m. Dat. (im Bilde), cui male si palpere, recalcitrat, Hor. sat. 2, 1, 20: palpo vel palpor equo, Charis. 293, 32. – II) bildl., jmdm. um den Bart gehen = schmeicheln, liebkosen, m. Dat., blande mulieri palpare, Acc. fr.: scribenti palparer, Pollio in Cic. ep.: m. Acc., palpare obvios, Claud. Mam.: quem munere palpat, Iuven.: Veneris iram palpare, durch Liebkosungen zu besänftigen suchen, Apul.: Passiv, ut malarum societate palpentur, Hieron. epist. 123, 18: absol., exora, blandire, palpa, Plaut. Poen. 357 G. u. L.: viden, scelestus ut palpatur, Plaut. rud. 1093 Schoell.: nihil asperum territumque palpanti est, Sen.
-
4 exoro
ex-ōro, āvī, ātum, āre, I) jmd. inständig bitten, zu jmd. flehen, m. Acc. rei = inständig um etw. bitten, um etw. anflehen, sich etw. erbitten, ausbitten, etw. erflehen, exora supplice prece deos, Ov.: filiae patrem frequentibus precibus, für die T. beim V. Fürbitte einlegen, Suet.: principem in veniam (um Verzeihung), Amm.: ex. pacem divûm, Verg.: m. dopp. Acc., Iovem aquam, Petron. 44, 18: unum diem deos silentûm, Stat. silv. 2, 7, 122. – m. folg. ut u. Konj., denique exoravit tyrannum (erbat er sich vom T.), ut abire liceret, Cic. Tusc. 5, 62. – v. lebl. Subjj., facies exorat amorem, dein Äußeres buhlt um L., Ov. am. 3, 11, 43. – Passiv, opem exorata fero, Ov. met. 9, 700. – II) jmd. erbitten, durch Bitten bewegen od. besänftigen, -erweichen (Passiv exorari = sich erbitten-, sich erweichen lassen), m. Acc. rei = durch Bitten auswirken, -erlangen, da veniam; sine te exorem, Ter.: sine te exorarier, Plaut.: carmina exorant deos, besänftigen, Ov.: opus verbis, Erfolg erlangen, Prop.: res quaedam est, quam volo ego abs te exorare, Plaut.: gnatam ut det oro, vixque id exoro, Ter.: m. dopp. Acc., hanc veniam illis sine te exorem, Plaut.: patrem libram ocellatorum, Varro fr. – exor. alqm od. exorari m. folg. ut u. Konj., Komik., Cic. u.a.; od. exorari m. folg. ne u. Konj., Cic.: non exorari m. folg. quin u. Konj., Cic. post red. ad Quir. 23. – m. folg.————Acc. u. Infin., Amm. 16, 12, 13. – mit ab u. Abl. (wovon?), aegre a filii caede amicorum precibus exoratus, abgebracht, Iustin. 9, 7, 4. – absol., exora, blandire, expalpa! Plaut.: viri non esse neque exorari neque placari, Cic.: v. lebl. Subjj., epiphonemata aut enthymemata exorabunt? Quint. 11, 1, 52. – ⇒ Parag. Infin. exorarier, Plaut. asin. 687; most. 1175; Poen. 380. Ter. Phorm. 535. -
5 expalpo
ex-palpo, āre, u. ex-palpor, ārī, erschmeicheln, alqd ab alqo, Pompon. com. 32. Plaut. fr. b. Non. 104, 12: absol., exora, blandire, expalpa, Plaut. Poen. 357 (Götz u. Löwe palpa). -
6 palpo
1. palpo, āvī, ātum, āre, u. palpor, ātus sum, ārī (palpus), ein Tier sanft (mit der flachen Hand) klopfen und streicheln, um es zu liebkosen, I) eig.: lupos palpare, Manil. 5, 705: equum permulcere vel palpari, Ulp. dig. 9, 1, 1. § 7: tamquam si manu palpetur, Schol. Iuven. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. perist. 11, 91: modo pectora praebet virgineā palpanda manu, Ov. met. 2, 867: m. Dat. (im Bilde), cui male si palpere, recalcitrat, Hor. sat. 2, 1, 20: palpo vel palpor equo, Charis. 293, 32. – II) bildl., jmdm. um den Bart gehen = schmeicheln, liebkosen, m. Dat., blande mulieri palpare, Acc. fr.: scribenti palparer, Pollio in Cic. ep.: m. Acc., palpare obvios, Claud. Mam.: quem munere palpat, Iuven.: Veneris iram palpare, durch Liebkosungen zu besänftigen suchen, Apul.: Passiv, ut malarum societate palpentur, Hieron. epist. 123, 18: absol., exora, blandire, palpa, Plaut. Poen. 357 G. u. L.: viden, scelestus ut palpatur, Plaut. rud. 1093 Schoell.: nihil asperum territumque palpanti est, Sen.————————2. palpo, ōnis, m. (palpo, āre), der Streichler, Schmeichler, Pers. 5, 176.
См. также в других словарях:
blandire — v. tr. [dal lat. blandiri, der. di blandus carezzevole ] (io blandisco, tu blandisci, ecc.). 1. [circondare di lusinghe] ▶◀ adulare, allettare, (pop.) leccare, lisciare, lusingare, (lett.) piaggiare, sviolinare. ◀▶ ingiuriare, insultare,… … Enciclopedia Italiana
blandire — blan·dì·re v.tr. 1. CO lusingare, adulare: blandire qcn., blandire gli animi | trattare amorevolmente, spec. rivolgendo buone parole: soccorre i piccoli infermi, li conforta, li blandisce (D Annunzio) Sinonimi: accarezzare, adulare, 1allettare.… … Dizionario italiano
blandire — {{hw}}{{blandire}}{{/hw}}v. tr. (io blandisco , tu blandisci ) 1 (lett.) Carezzare | (fig.) Lenire. 2 (fig.) Lusingare; SIN. Adulare … Enciclopedia di italiano
blandire — v. tr. 1. (lett.) accarezzare, carezzare, coccolare □ sfiorare CONTR. maltrattare, strapazzare 2. (fig.) lenire, attenuare, calmare, molcere (lett.) CONTR. accentuare, acuire, provocare, esaltare, inasprire 3 … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
accarezzare — /ak:are ts:are/ [der. di carezza, col pref. a 1] (io accarézzo, ecc.). ■ v. tr. 1. a. [fare carezze con la mano per dimostrare affetto e sim.] ▶◀ (lett., non com.) blandire, carezzare, [con riferimento ad animali, nell espressione a. il pelo ]… … Enciclopedia Italiana
blandir — (Del fr. brandir < fr. ant. brant, espada.) ► verbo transitivo defectivo Enarbolar, mover un arma u otro objeto semejante con la mano amenazante: ■ blandía el palo para ahuyentar los perros. TAMBIÉN blandear SE CONJUGA COMO abolir * * *… … Enciclopedia Universal
blandimento — blan·di·mén·to s.m. 1. LE il blandire; lusinga: vid io quella | luce risplendere a miei blandimento (Dante) 2. BU lett., allettamento {{line}} {{/line}} DATA: av. 1321. ETIMO: dal lat. blandimĕntu(m), v. anche blandire … Dizionario italiano
vezzeggiare — /vets:e dʒ:are/ v. tr. [der. di vezzo ] (io vezzéggio, ecc.). 1. [fare vezzi, trattare amorevolmente, con carezze, complimenti e particolari attenzioni: v. un bambino, un cagnolino ] ▶◀ (lett.) blandire, coccolare. ↑ viziare. 2. (estens.)… … Enciclopedia Italiana
reblandir — [ʀəblɑ̃diʀ] v. intr. ÉTYM. 1690; de re , et anc. franç. blandir (v. 1130), du lat. pop. blandire, lat. blandiri, de blandus « flatteur ». ❖ ♦ Hist. Réclamer respectueusement auprès du suzerain, lors d une saisie (le sujet désigne le vassal) … Encyclopédie Universelle
accarezzare — ac·ca·rez·zà·re v.tr. (io accarézzo) AU 1. sfiorare con carezze: accarezzare un gatto, un bambino Sinonimi: carezzare. 2. estens., del vento, sfiorare, muovere lievemente: la brezza accarezzava le cime degli alberi Sinonimi: carezzare, lambire. 3 … Dizionario italiano
adulare — a·du·là·re v.tr. (io àdulo, adùlo) CO lodare eccessivamente per compiacenza o interesse: i suoi sottoposti lo adulavano senza ritegno; anche fig.: esaltare eccessivamente determinate caratteristiche positive, far più bello: questo ritratto ti… … Dizionario italiano