Перевод: с болгарского на все языки

со всех языков на болгарский

blanc+bec

  • 1 аджамия

    м разг тур novice m, blanc-bec m, inexpérimenté m; разг bleu m.

    Български-френски речник > аджамия

  • 2 брада

    ж 1. (долна челюст) menton m; 2. (косми) barbe f; имам брада avoir de la barbe; нося брада porter la barbe; пускам брада se laisser pousser la barbe; току-що набола брада une barbe naissante; бръсна (подстригвам) си брадата se (faire) raser (couper) la barbe; четка за брада brosse а barbe; без брада imberbe, sans barbe; visage entièrement rasé; прен blanc-bec m; небръсната от 3 дни брада barbe de trois jours; а на корава брада остър бръснач а bon chat, bon rat; dur âne, dur aiguillon.

    Български-френски речник > брада

  • 3 голобрад

    прил imberbe, sans barbe; blanc-bec.

    Български-френски речник > голобрад

  • 4 довчерашен

    прил d'avant-hier, d'hier, récent, e; de la veille; довчерашно хлапе blanc-bec m.

    Български-френски речник > довчерашен

  • 5 зелен

    прил 1. vert, e; зелена трева herbe verte; зелени (неузрели) плодове fruits verts; 2. прен jeune et sans expérience, blanc-bec m; 3. (пресен) vert, e, frais, fraîche; зелен фасул зелени чушки haricots verts, poivrons verts; 4. като съществително зелено vert m а млад(а) и зелен(а) tout(e) jeunet(ette), а la fleur de l'âge; на зелена маса sur le tapis vert; продавам (купувам) на зелено а) (за реколта) vendre (acheter) la récolte sur pied; б) (предварително) vendre (acheter) d'avance (par avance); пращам за зелен хайвер rouler (duper, mystifier) qn.

    Български-френски речник > зелен

  • 6 келеш

    м тур 1. teigneux m, teigneuse f, malade mf de la pelade; 2. прен пренебр blanc-bec m.

    Български-френски речник > келеш

  • 7 млад

    прил 1. jeune; младото поколение la jeune génération; млада булка jeune mariée; млада държава un jeune Etat; 2. (по-млад) cadet, ette; по-младата ми сестра ma sњur cadette; 3. (като съществително) младият, младата, младото, младите jeune mf, jeune homme m, jeune fille f, jeunes gens mpl а (на) млади години pendant (durant) la jeunesse, quand on était jeune; млад и зелен jeune, ette; jeune homme sans expérience, blanc-bec m; младо вино vin nouveau; млад войник bleu m; старо и младо jeunes et vieux, tout le monde.

    Български-френски речник > млад

  • 8 младок

    м (фиданка) jeune pousse f, bouture f; прен разг blanc-bec m.

    Български-френски речник > младок

  • 9 мляко

    ср lait m; краве мляко lait de vache; козе мляко lait de chèvre; прясно мляко lait frais; варно мляко lait de chaux; кисело мляко yogourt m (yaourt m) а изказвам и майчиното си мляко manger le morceau (dire tout ce que l'on sait); миришат му устата на мляко c'est un blanc-bec; от пиле мляко има on trouve chez lui tout ce qu'on demande.

    Български-френски речник > мляко

  • 10 удрям

    гл 1. frapper, cogner, taper, porter (donner, asséner, appliquer) un coup, porter la main sur qn; удрям силно frapper (cogner) fort; удрям някого по лицето frapper qn au visage (а la figure); 2. (за гръм) frapper, foudroyer; 3. (за часовник, камбана) sonner; часовникът удари l'horloge a sonné; 4. (улучвам) atteindre, frapper; ударен от куршум atteint par une balle; 5. разг (нападам) attaquer, porter un coup; удрям се se heurter, se cogner, se frapper; se faire mal а дванадесетият час удари l'heure décisive a sonné; удрям бой на някого donner (flanquer) une raclée а qn; удрям ключа на нещо fermer boutique; удрям крак (за войници) faire le pas de l'oie; удрям някого в земята faire la pige а qn; удрям на бяг prendre ses jambes а son cou; удрям на камък essuyer (subir) un échec; tomber sur un bec, faire chou blanc; ramasser une gamelle; удрям око на нещо convoiter qch; удрям (го) на плач commencer а pleurer; удрям се в гърдите se faire valoir, faire le glorieux, faire claquer son fouet; удрям спирачката donner un coup de frein, serrer les freins; удрям токовете claquer des talons; часът удари l'heure a sonné (est venue); удрям в кантора tromper sur le poids.

    Български-френски речник > удрям

См. также в других словарях:

  • blanc-bec — [ blɑ̃bɛk ] n. m. • 1752; de 1. blanc et bec ♦ Vieilli Jeune homme sans expérience et sûr de soi. « Il est bien honteux qu une trentaine de blancs becs aient l impertinence de vous aller faire la guerre » (Voltaire). ● blanc bec, blancs becs nom… …   Encyclopédie Universelle

  • blanc-bec — BLANC BEC. s. m. Jeune homme sans expérience. Ce n est qu unBlancbec …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • blanc-bec — (blan bèk) s. m. Terme très familier qui désigne un jeune homme sans expérience. •   Il est bien honteux qu une trentaine de blanc becs aient l impertinence de vous aller faire la guerre, VOLT. Lett. à Cath. 95. REMARQUE    Voltaire a écrit des… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • BLANC-BEC — s. m. Il se dit d Un jeune homme sans expérience. Ce n est qu un blanc bec. Il est très familier …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • BLANC-BEC — n. m. Jeune homme qui n’a pas encore de barbe. Il est familier. Il désigne figurément un Jeune homme sans expérience et trop sûr de soi. Des blancs becs. Voyez moi ce blanc bec qui veut en remontrer à de vieux routiers …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • blanc-bec — nm. => Homme (Jeune) …   Dictionnaire Français-Savoyard

  • blanc-bec — …   Useful english dictionary

  • Le Blanc-bec — 14e album de la série Les Tuniques bleues Scénario Raoul Cauvin Dessin Willy Lambil Couleurs Vittorio Leonardo Personnages principaux Serg …   Wikipédia en Français

  • bec — [ bɛk ] n. m. • XIIe; lat. beccus, p. ê. d origine gauloise I ♦ 1 ♦ Bouche cornée et saillante des oiseaux, formée de deux mandibules qui recouvrent respectivement les maxillaires supérieur et inférieur, démunis de dents. ⇒ rostre. Le bec crochu… …   Encyclopédie Universelle

  • bec — BEC. s. m. La partie qui tient lieu de bouche aux oiseaux. Long bec. Bec court, aigu, large, crochu. Un oiseau qui se défend du bec, qui donne un coup de bec. f♛/b] On dit figurément d Une personne, qu Elle a bec et ongles, pour dire, qu Elle… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • BEC — s. m. La partie saillante et dure qui tient lieu de bouche aux oiseaux, et qui est formée de deux pièces appelées Mandibules, l une supérieure, l autre inférieure. Long bec. Bec court, gros, aigu, large, crochu. Les oiseaux à bec fin. Ouvrir le… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»