biyaban

См. также в других словарях:

• biyaban — is. <fars.> Otsuz, bitkisiz düz yer; səhra, çöl (bəzən, çöl biyaban şəklində işlənir). Ol pir qalıb orada heyran; Məcnun tutuban rəhi biyaban. F.. Gülgəz dəli olub, yoxsa divana; Üz çevirib gedir çölbiyabana. A. A.. Gəlmisən dağlar üstə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• biyaban — f. «susuz (yer)» səhra, çöl …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

• bərr-biyaban; bərrü biyaban — is. <ər. bərr və fars. biyaban> köhn. Səhra, ucubucağı olmayan bitkisiz, quru çöl. <Cahangir bəy:> Səadət, tək səndən ötrü xanimanımdan əl çəkib, bərr biyabana düşmüşəm. N. V.. Seyr edirəm bərr biyabanları; Quli biyaban görürəm,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• quli-biyaban — <ər. ğul (bax qul 2) və fars. biyaban> bax qulyabanı. Bilsə idi sənə Yusif deyəcəklər, billah; Qoyar idi adını qulibiyaban, Yusif! S. Ə. Ş.. Seyr edirəm bərrü biyabanları; Quli biyaban görürəm, qorxmuram. M. Ə. S …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• bərrü biyaban — ə. və f. 1) çöl və səhra; 2) düzənlik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

• dala — biyaban, sahra, ova, kır, çöl …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yaban — biyaban, taşra, harc, sahra, yat adam, hamun; yogan aş …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Warangal — This article is about the municipality in India. For its namesake district, see Warangal district. Warangal   city   …   Wikipedia

• literature — /lit euhr euh cheuhr, choor , li treuh /, n. 1. writings in which expression and form, in connection with ideas of permanent and universal interest, are characteristic or essential features, as poetry, novels, history, biography, and essays. 2.… …   Universalium

• bərr — ə. 1) quru (dəniz müqabili); 2) biyaban, səhra, susuz yer; 3) quruluq, susuzluq …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

• bərriyyə — ə. insan, adam; xalq ə. çöl, səhra, biyaban …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti