-
1 bipartio
bipartio u. bipertio (īvī), ītum, īre (bis u. partio), in zwei Teile teilen, hiems bipertitur, scheidet sich (in Rücksicht der Witterung), Col. 11, 2, 5: ebenso ver bipartitur, Col. 11, 2, 36. – Häufiger Partiz. bipartītus (bipertītus), a, um, in zwei Teile geteilt, zwiefach, doppelt, divisio, Varr. LL.: ex altero genere, quod erat bipartitum, Cic.: bipertiti Aethiopes in orientem occasumque versi, Plin. – dah. Abl. bipartītō u. bipertītō, adv., in zwei Teile, in zwei Teilen (Abteilungen, Heerhaufen), doppelt, zweifach, distribuere, Cic.: dividere, Vitr.: inferre signa, Caes.: collocare insidias b. in silvis, Caes.: equitatum in Syriam ducere b., Cic.: secta b. cum mens discurrit utroque, Ov.: b. esse u. b. fieri ( wie δίχα ειναι u. γίγνεσθαι), Cic. – / Die Schreibung bipert. wechselt in den besten Hdschrn. mit bipart., doch hat man in neuer Zeit in den Texten der meisten Autoren die Formen mit dem Umlaut e aufgenommen, auch die Gloss. haben nur bipertio, bipertitus, bipertito.
-
2 bipartio
bipartio u. bipertio (īvī), ītum, īre (bis u. partio), in zwei Teile teilen, hiems bipertitur, scheidet sich (in Rücksicht der Witterung), Col. 11, 2, 5: ebenso ver bipartitur, Col. 11, 2, 36. – Häufiger Partiz. bipartītus (bipertītus), a, um, in zwei Teile geteilt, zwiefach, doppelt, divisio, Varr. LL.: ex altero genere, quod erat bipartitum, Cic.: bipertiti Aethiopes in orientem occasumque versi, Plin. – dah. Abl. bipartītō u. bipertītō, adv., in zwei Teile, in zwei Teilen (Abteilungen, Heerhaufen), doppelt, zweifach, distribuere, Cic.: dividere, Vitr.: inferre signa, Caes.: collocare insidias b. in silvis, Caes.: equitatum in Syriam ducere b., Cic.: secta b. cum mens discurrit utroque, Ov.: b. esse u. b. fieri ( wie δίχα ειναι u. γίγνεσθαι), Cic. – ⇒ Die Schreibung bipert. wechselt in den besten Hdschrn. mit bipart., doch hat man in neuer Zeit in den Texten der meisten Autoren die Formen mit dem Umlaut e aufgenommen, auch die Gloss. haben nur bipertio, bipertitus, bipertito.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bipartio
См. также в других словарях:
biparti — biparti, ie [ biparti ] ou bipartite [ bipartit ] adj. • 1361, 1768; bas lat. bipartitus, p. p. de bipartire, de bi (bis) et partire « partager » ♦ Qui est divisé en deux parties. « ces portillons bipartis, dont le haut ne se ferme que le soir »… … Encyclopédie Universelle
bipartite — biparti, ie [ biparti ] ou bipartite [ bipartit ] adj. • 1361, 1768; bas lat. bipartitus, p. p. de bipartire, de bi (bis) et partire « partager » ♦ Qui est divisé en deux parties. « ces portillons bipartis, dont le haut ne se ferme que le soir »… … Encyclopédie Universelle
BAUCEANT — vexillum Templariotum, apud Iac. de Vitriaco. Bipartitum ex albo et nigro eo quod Christi amicis candidi sunt ac benigni, nigri autem et terribiles inimicis. Nempe Baucens vel Hauceant sequioris aevi auctoribus est, albo et nigro interstinctus… … Hofmann J. Lexicon universale