-
1 drive
[draɪv] 1. n( journey) jazda f or podróż f (samochodem); (also: driveway) wjazd m, droga f dojazdowa; ( energy) werwa f, zapał m; ( campaign) działania pl; (SPORT) uderzenie nt; (also: disk drive) stacja f dysków2. vt; pt drove, pp drivenvehicle prowadzić, kierować +instr; ( TECH) motor, wheel napędzać; animal prowadzić (poprowadzić perf); ball posyłać (posłać perf); (incite, encourage) kierować +instr; nail, stake3. vi; pt drove, pp drivento drive sth into sth — wbijać (wbić perf) coś w coś
( as driver) prowadzić (samochód), jeździć samochodem; ( travel) jechać (pojechać perf) (samochodem)to go for a drive — wybierać się (wybrać się perf) na przejażdżkę
left-/right-hand drive — lewostronny/prawostronny układ kierowniczy
front-/rear-/four-wheel drive — napęd na przednie/tylne/cztery koła
to drive sb home/to the airport — zawozić (zawieźć perf) or odwozić (odwieźć perf) kogoś do domu/na lotnisko
to drive sb mad — doprowadzać (doprowadzić perf) kogoś do szału
to drive sb to sth — doprowadzać (doprowadzić perf) kogoś do czegoś
she drove him to move out — doprowadziła do tego, że się wyprowadził
Phrasal Verbs:* * *1. past tense - drove; verb1) (to control or guide (a car etc): Do you want to drive (the car), or shall I?) jechać, prowadzić samochód2) (to take, bring etc in a car: My mother is driving me to the airport.) odwozić, przywozić3) (to force or urge along: Two men and a dog were driving a herd of cattle across the road.) pędzić, poganiać4) (to hit hard: He drove a nail into the door; He drove a golf-ball from the tee.) w(y)bijać5) (to cause to work by providing the necessary power: This mill is driven by water.) poruszać2. noun1) (a journey in a car, especially for pleasure: We decided to go for a drive.) przejażdżka2) (a private road leading from a gate to a house etc: The drive is lined with trees.) prywatny dojazd, aleja3) (energy and enthusiasm: I think he has the drive needed for this job.) energia4) (a special effort: We're having a drive to save electricity.) kampania, akcja5) (in sport, a hard stroke (with a golf-club, a cricket bat etc).) uderzenie6) ((computers) a disk drive.)•- driver- driver's license
- drive-in
- drive-through
- driving licence
- be driving at
- drive off
- drive on
См. также в других словарях:
bijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, bijaćam, bijaća, bijaćają, bijaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} bić kogoś co jakiś czas, od czasu do czasu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gdy był młody, ojciec bijał go bez litości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bijać — ndk I, bijaćam, bijaćasz, bijaćają, bijaćaj, bijaćał, bijaćany rzad. «bić kogoś, coś w pewnych odstępach czasu» bijać się «brać co pewien czas udział w biciu się, w bijatyce» … Słownik języka polskiego
bijać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} bić się co jakiś czas, od czasu do czasu; brać udział w bijatykach {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podstawić — komuś nogę a) «wysunąć swoją nogę pod nogi idącego, żeby się przewrócił»: Czeka się przed drzwiami na dzwonek, a potem wszyscy naraz biegną do środka, rozpychając się łokciami, bijąc teczkami po głowach, podstawiając nogę biegnącym z przodu. WO… … Słownik frazeologiczny
podstawiać — Podstawić komuś nogę a) «wysunąć swoją nogę pod nogi idącego, żeby się przewrócił»: Czeka się przed drzwiami na dzwonek, a potem wszyscy naraz biegną do środka, rozpychając się łokciami, bijąc teczkami po głowach, podstawiając nogę biegnącym z… … Słownik frazeologiczny
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
opędzić — dk VIa, opędzićdzę, opędzićdzisz, opędź, opędzićdził, opędzićdzony opędzać ndk I, opędzićam, opędzićasz, opędzićają, opędzićaj, opędzićał, opędzićany 1. «odgonić, przepędzić (zwłaszcza muchy, komary itp.), odpędzić; odganiając coś od kogoś… … Słownik języka polskiego
pobić — dk Xa, pobićbiję, pobićbijesz, pobićbij, pobićbił, pobićbity pobijać ndk I, pobićam, pobićasz, pobićają, pobićaj, pobićał, pobićany 1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot» Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek … Słownik języka polskiego
posiniaczyć — dk VIb, posiniaczyćczę, posiniaczyćczysz, posiniaczyćacz, posiniaczyćczył, posiniaczyćczony pot. «pobić kogoś silnie, aż wystąpią mu siniaki, aż do zrobienia mu siniaków; bijąc porobić siniaki wielu osobom» Posiniaczone plecy. Był cały… … Słownik języka polskiego
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
przybić — dk Xa, przybićbiję, przybićbijesz, przybićbij, przybićbił, przybićbity przybijać ndk I, przybićam, przybićasz, przybićają, przybićaj, przybićał, przybićany 1. «wbijając gwóźdź, kołek itp. przymocować, umocować, przytwierdzić coś» Przybić półkę na … Słownik języka polskiego