bietibar

См. также в других словарях:

• bietibar — sif. <fars. bi. . . və ər. etibar> Etibarsız. Bietibar adam. – <Rüstəm bəy:> Məhərrəm, sənin axırın niyə belə bietibar oldu? N. V.. Elmsiz şeir əsası yox divar kimi olur və əsassız divar qayətdə bietibar olur. F. K …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• ismətsiz — sif. İsmətini itirmiş, namussuz, abırsız, həyasız, şərəfsiz, üzündə pərdə olmayan. . . Mənim sözüm budur ki, ümumiyyətlə, heç bir millətin barəsində demək olmaz ki, filan millətin övrətləri bietibar və ismətsizdir. Mol. Nəsr …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti