-
1 biec
biec [bjɛʦ̑], <-gnie; imp -gnij; pret -gł> biegnąć [bjɛgnɔɲʨ̑] <-gnie; imp -gnij; pret -gł>vi, vi1) ( przemieszczać się na nogach) laufen, rennen\biec co sił w nogach laufen, so schnell man kann\biec galopem im Galopp laufen, galoppieren\biec kłusem im Trab laufen, traben2) ( śpieszyć się) eilen, laufenbiegnę na zajęcia ich laufe zum Unterricht\biec na pomoc zu Hilfe eilen3) ( przesuwać się) vorbeiziehenchmury biegną po niebie Wolken jagen über den Himmelłzy biegną jej po policzkach Tränen kullern ihre Wangen herunter4) ( mijać) czas: vergehen, verstreichen5) ( prowadzić) führenta droga biegnie aż do wioski dieser Weg führt bis zum Dorf
См. также в других словарях:
biec — a. biegnąć ndk Vc, biegnę, biegniesz, biegnij, biegł 1. «posuwać się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkich skoków» Biec długimi susami, szybko. Konie biegły galopem, kłusem, truchtem. Biec na dystansie stu metrów a. na sto metrów, środ … Słownik języka polskiego
pędzić — ndk VIa, pędzićdzę, pędzićdzisz, pędź, pędzićdził, pędzićdzony 1. «bardzo szybko przenosić się z miejsca na miejsce, bardzo szybko posuwać się naprzód, biec, jechać» Pędzić co sił, co tchu, ile sił w nogach, co koń wyskoczy. Pędzić cwałem,… … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego