biadać

См. также в других словарях:

• biadać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, biadaćam, biadaća, biadaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} uskarżać się na coś głośno; lamentować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biadać na swój los. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało …   Słownik języka polskiego

• biadanie — n I; lm D. biadanieań rzecz. od biadać …   Słownik języka polskiego

• biadolić — ndk VIa, biadolićlę, biadolićlisz, biadolićol, biadolićlił pot. «biadać» Biadolić na swój los. Biadolić, że się coś zgubiło. Biadolić nad kimś …   Słownik języka polskiego

• labiedzić — ndk VIa, labiedzićdzę, labiedzićdzisz, labiedzićbiedź, labiedzićdził pot. «narzekać, utyskiwać, biadać» …   Słownik języka polskiego

• narzekać — ndk I, narzekaćam, narzekaćasz, narzekaćają, narzekaćaj, narzekaćał «mówić o czymś z niezadowoleniem, wypowiadać skargi, żale; utyskiwać, skarżyć się, wyrzekać, biadać» Narzekać na niewygody. Narzekać na zły stan zdrowia. Narzekać na dzieci …   Słownik języka polskiego

• płakać — ndk IX, płaczę, płaczesz, płacz, płakaćał 1. «wylewać, ronić łzy» Płakać cicho (po cichu), bezgłośnie, głośno. Płakać rozpaczliwie, żałośnie. Płakać jak dziecko. Płakać rzewnymi łzami. Płakać z bólu. Płakać z radości, ze szczęścia. Płakać z byle… …   Słownik języka polskiego

• skamlać — ndk I, skamlaćam, skamlaćasz, skamlaćają, skamlaćaj, skamlaćał, a. IX, skamlaćlę, skamlaćlesz, skaml 1. «o psie: piszczeć żałośnie, skowyczeć, popiskiwać» Szczeniak skamlał rozpaczliwie. 2. pot. «prosić, błagać o coś żałośnie, natrętnie;… …   Słownik języka polskiego

• wyrzekać — ndk I, wyrzekaćam, wyrzekaćasz, wyrzekaćają, wyrzekaćaj, wyrzekaćał 1. forma ndk czas. wyrzec (p.) 2. reg. «narzekać na kogoś, na coś, skarżyć się głośno; biadać, utyskiwać» Wyrzekać na dzieci, na zły los …   Słownik języka polskiego

• zawodzić — ndk VIa, zawodzićdzę, zawodzićdzisz, zawodzićwódź, zawodzićdził, zawodzićdzony 1. forma ndk czas. zawieść. 2. «biadać, ubolewać płacząc, lamentować; śpiewać żałośnie» Zawodzić na głos (w głos), płaczliwie, wniebogłosy. przen. Wiatr zawodzi.… …   Słownik języka polskiego

• labiedzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, labiedzićdzę, labiedzićdzi, labiedzićbiedź {{/stl 8}}{{stl 7}} płaczliwie narzekać, żalić się, biadać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień